Inspraak van burgers is een onderwerp dat al veelvuldig is besproken en beschreven. Toch wil ik hier bij stilstaan, ook omdat ik er zelf wel eens mee zit te worstelen. Niet dat ik het niet wenselijk zou vinden. Ik ben juist zoekende naar de beste samenwerking tussen burgers, bestuurders en ambtenaren. Hoe beslissingen die genomen moeten worden niet volledig in handen vallen van de vertegenwoordigers maar in samenwerking met de betreffende burgers gebeuren.
Burgerparticipatie kent dilemma’s. Het is populair om te roepen om meer inspraak. Maar ontstaan door meer inspraak niet ook meer meningen, meer onduidelijkheid en uiteindelijk meer vertraging in gemeentelijke processen? En als dat zo is, is dat dan per se slecht of staan we pal achter de ruimte voor inspraak en accepteren we dat zaken bij de gemeente dan gewoon langer gaan duren? Burgerparticipatie kan daarmee op gespannen voet staan met daadkrachtig bestuur…
Een ander dilemma is de betrokkenheid, want bij gemeentelijke bijeenkomsten zien we vaak dezelfde groep aanwezigen. Enerzijds is die betrokkenheid ontzettend te waarderen, anderzijds moeten we kennelijk concluderen dat we slechts een selectieve groep weten te bereiken. Wanneer is burgerparticipatie eigenlijk representatief? Burgerparticipatie kan dus ook een vertekend beeld schetsen van wat daadwerkelijk de mening van onze inwoners is…
Zoals gezegd, burgerparticipatie is een onderwerp dat me bezighoudt. Normaliter wordt deze column gebruikt voor profileren, politieke successen claimen of beleid afkraken. Daar heb ik mezelf ook wel eens op betrapt. Dit keer wilde ik deze dilemma’s met u delen. Ook omdat ik probeer te doorgronden wat mensen motiveert om met de gemeente mee te denken, hun steentje bij te dragen aan de toekomst van onze gemeenschap. Een oplossing voor de dilemma’s heb ik zo gauw nog niet gevonden… wellicht dat u een idee heeft?
Mariëlla van den Bogaart
