Poliflw

De VVD Rijswijk benoemde deze week de financiële ellende al nadat het college een brief had gestuurd aan de raad. Tijdens de forumvergadering was het tijd om de wethouder hiermee te confronteren. Wat wij kregen was helaas veel gepraat, veel excuusjes en weinig resultaat. 

De VVD Rijswijk in de forumvergadering algemeen bestuur, financiën en veiligheid van 23 april 2020:

Twee citaten uit de brief over het begrotingsresultaat 2019 en het huidig financieel beleid:

'Het college heeft besluiten genomen waarvoor nog een dekking gevonden moet worden.'

'Wij geven meer uit dan begroot en de inkomsten vallen tegen.'

Wat moet de VVD Rijswijk daar nog meer over zeggen? Eigenlijk zeggen deze twee regels alles.

Dit college heeft totaal geen grip op de financiën en voert absoluut geen degelijk financieel beleid zoals bij de start van dit college was aangekondigd! Een zwaar brevet van onvermogen.

Bij de start van dit college en bij de discussie over de voorjaarsnota heeft de VVD Rijswijk hiervoor gewaarschuwd en gevraagd om per directe bezuinigingen en het per direct stoppen van bepaalde uitgaven om het te verwachten tekort in 2019 te beperken. Het college deed vervolgens niets!

Het college kwam pas in november 2019 met bezuinigingen en liet tot die tijd de kraan volledig open. Ondertussen hebben de bezuinigingen van november 2019 totaal niet gewerkt.

Kan de wethouder aangeven hoe de bezuinigingen van november 2019 zijn doorgevoerd en wat deze feitelijk hebben opgeleverd?

De VVD Rijswijk vraagt zich af hoe het mogelijk is dat ook in de eerste drie maanden van 2020 er niet is ingegrepen, maar gewoon is doorgegaan met het uitgeven van geld zonder enige dekking en het nalaten van het invoeren van, meer, bezuinigingen?

Het college komt nu pas, een jaar te laat, met een 'slimme uitgavenstop'. Het college heeft de afgelopen weken teveel naar de televisie gekeken en het woord 'intelligentie lockdown' maar eigen gemaakt: totaal onterecht. Een jaar de boel de boel laten i.p.v. de boel op orde te brengen, nog steeds het motto van dit college, is niet slim of intelligent, maar behoorlijk onnozel!

De VVD Rijswijk heeft er geen woorden voor. Totale afkeuring van dit gevoerde beleid, of beter van het niet-gevoerde beleid.

Toch nog een paar opmerkingen over de brief aan de raad:

• Tegenvallers uit het gemeentefonds: gelet op de werking van de 'trap op, trap af-methode' kon dit geen verrassing zijn en had daar dus rekening mee moeten worden gehouden. Is de wethouder het daar mee eens?

• 'Het terugvorderen van onterecht uitgekeerde bijstand is door de coronacrisis onmogelijk' zegt het college. Dit is onbestaanbaar voor de VVD Rijswijk! Onterecht uitgekeerde uitkeringen moeten altijd worden teruggehaald. Wil de wethouder deze opmerking schrappen en het onterecht uitgekeerde geld terugvorderen?

• Het college kijkt naar jaarplannen van de organisatie. De VVD Rijswijk gaat er van uit dat die jaarplannen onderdeel zijn van de collegewerkplannen, of heeft de organisatie zelf ook nog allerlei leuke plannen?

• De opbrengst van de verkoop van Eneco zou besproken worden voor de kadernota. Het college stelt voor dit te verschuiven tot na de zomer. Voor de VVD Rijswijk is dit onaanvaardbaar. Een kadernota zonder een plan m.b.t. de opbrengst is onmogelijk. Dat zal leiden tot een onverminderd graaien in die pot om tekorten te verdoezelen zonder echte maatregelen te hoeven nemen. Wil de wethouder die bijeenkomst over de opbrengsten van Eneco z.s.m. organiseren?

• Ook de reeds lang toegezegde bijeenkomst over de GREX wil het College uitstellen tot het 4e kwartaal van  2020. Voor de VVD Rijswijk onbestaanbaar. Ook de GREX speelt een rol bij het tegengaan van de financiële fiasco’s in Rijswijk en dus moet die bijeenkomst z.s.m. plaatsvinden. Is de wethouder dat met ons eens?

• De opmerking van het college dat het thuiswerken van de ambtenaren de voorbereiding van de kadernota ernstig bemoeilijkt kan er bij de VVD Rijswijk echt niet in. Alle bedrijven en organisaties in het land passen zich snel aan via een andere manier van werken, maar op het stadhuis in Rijswijk is dat niet mogelijk. Wethouder, meent u dit werkelijk?

Natuurlijk moeten wij ook spreken over de coronacrisis. Natuurlijk brengt dit ook voor de gemeente Rijswijk een hele stevige uitdaging met zich mee, zeker ook financieel. Goed dat u de kosten voor de coronacrisis apart houdt van de regulieren inkomsten en uitgaven. Het college mag echter absoluut de coronacrisis niet gebruiken om het eigen slechte financiële beleid te camoufleren. De boel op orde brengen, dat had moeten gebeuren. Dan kun je een crisis ook veel beter aan.

Ondernemers vechten op dit moment voor hun voortbestaan. Mogen zij van hun gemeente, naast het Rijk, dan ook verwachten dat de gemeente de financiën op orde heeft en deze ondernemers kan helpen om door deze zware tijden te komen?

Dank u wel voorzitter.

Kijk de vergadering hier terug (vanaf 15:05): 

DMM-er Natalia Polanski: meer dynamiek op de Facebookpagina!

 

 

Ze studeerde economie in Moskou en ontmoette tijdens een skivakantie in Polen haar huidige man, die al sinds 2008 een eigen bouwbedrijf in Rijswijk heeft. Met hun dochtertje van bijna vier wonen ze nu twee jaar in Cromvliet. Natalia ging vrijwilligerswerk doen in Park Hofrust. Buurvrouw Margriet haalde haar over actief te worden in GroenLinks. ‘Dat is niet alleen leuk om te doen. Zo leer ik ook meer mensen kennen. En de taal beter spreken!’ Natalia is één van de twee nieuwe Digitale Media Managers (DMM-ers) van GroenLinks Rijswijk. 

Bewonersinitiatief ‘Eerlijk gezegd had ik tevoren niet gedacht dat ik dit vrijwilligerswerk in Park Hofrust zo leuk zou vinden. Het is een bewonersinitiatief. Ook dat maakt het bijzonder om eraan mee te werken. Bewoners kwamen zelf op het idee om het oude park op te knappen, om daarvoor fondsen te werven en subsidie bij de gemeente aan te vragen. Nu is een groepje vrijwilligers ook nauw betrokken bij het onderhoud. Heerlijk vind ik het om buiten in het groen bezig te zijn. Later ben ik me ook in de opvattingen van GroenLinks gaan verdiepen. En lid geworden.’ 

DMM Nu is ze DMM-er. Dat wil zeggen dat ze samen met Lara Oude Alink de Facebookpagina van GroenLinks Rijswijk gaat onderhouden. ‘Want daar mag en moet meer dynamiek in komen. Het moet nog van de grond komen, maar het lijkt me leuk om te doen! Mijn idealen? Ik wil graag mijn master economie halen. Ooit, als ik de taal beter beheers. Er zijn plannen om van het Theehuis in Park Hofrust weer een echt theehuis te maken. Daar zou ik graag in willen meedraaien!’

Maandag weer een geslaagd Politiek Café in Ton’s Muziekcafé. Deze keer van Caroline Nagtegaal onze gast. Bij de verkiezingen voor het Europees Parlement haalde Caroline veel voorkeursstemmen en kwam daar door op de vierde plek. Helaas haalde de VVD maar drie zetels en daardoor kwam ze niet in het parlement. Maar toen Rutte III gevormd werd kwam er toch een plek vrij en werd Caroline Europarlementariër.

 

Caroline geloofd in de kracht van Europese samenwerking. Stap voor stap worden er grote en kleine zaken bereikt. In het oplossen van grote uitdagingen als het beheersen van de migratiestromen, lijkt “Europa” vaak niet slagvaardig, maar zonder die samenwerking was er geen deal met Turkije en waren de problemen nog veel groter geweest.

Juist in de kleine dingen komt de Europese samenwerking dicht bij de burger. Zo worden er geen kosten meer in rekening gebracht voor Dataroaming en kun je kosteloos je Netflix en Spotify account gebruiken over de grens.

 

Elke land in Europa moet zijn eigen identiteit kunnen behouden. Daarom wil Caroline dat er een duidelijke lijn is van wat we in samenwerking met de andere lidstaten willen regelen en waar we in Nederland zelf over gaan. Ieder zijn eigen Identiteit maar graag wel wat meer Rotterdamse mentaliteit in Europa!

Maandag debatteerden Tweede Kamerleden en Europarlementariërs gezamenlijk over de Staat van de Europese Unie. Eickhout wil van premier Mark Rutte weten waarom de Nederlandse regering dwarsligt bij voorstellen om te voorkomen dat Europese burgers bij een volgende crisis weer te rekening gepresenteerd krijgen. Dit is zijn analyse over de staat van de Europese Unie in Nederland.

Het is tien jaar geleden dat de financiële crisis in de Verenigde Staten begon. Na een periode van groei stortte de economie keihard in, met grote menselijke gevolgen. Werkloosheid, armoede, onzekerheid, politieke spanningen in Europa.

Inmiddels zien de economische groeicijfers er rooskleurig uit en trekt ook de werkgelegenheid aan. De economie krabbelt op na een lange periode van crisis. Toch zijn er kanttekeningen te plaatsen bij de groeicijfers.

Niet voor alle Europeanen

Ten eerste: het economisch herstel bereikt lang niet alle Europeanen.

De eurozone bereikte qua omvang van de economie in 2016 weer het niveau van voor de crisis. Maar kijken we naar armoedecijfers van Eurostat, dan zien we dat er in de eurozone 5,8 miljoen mensen meer die in armoede leven dan voor de crisis.

De werkgelegenheid stijgt, maar ook het aantal Europeanen dat tegen hun wil een tijdelijk contract of een nul-uren-contract heeft. Het percentage jongeren dat geen baan heeft en geen opleiding volgt, is hoger dan in 2008.

Buitengewoon beleid

Ten tweede: het herstel is in grote mate te danken aan een buitengewoon monetair beleid.

De rente staat op nul procent en de Europese Centrale Bank (ECB) heeft ongekende hoeveelheden obligaties opgekocht. De ECB moest handelen omdat de politiek het naliet of te traag was. Het is maar zeer de vraag of de ECB bij een volgende klap nog genoeg mogelijkheden heeft om de economie te stabiliseren.

Ten derde: De groeicijfers van nu zeggen weinig over het vermogen van de eurozone om een nieuwe crisis te voorkomen, of om een nieuwe schok te doorstaan zonder dezelfde sociale ellende die we in de eurocrisis hebben gezien in grote delen van de unie.

Momentum

Er is een momentum om het bouwwerk van de eurozone te versterken. Er ligt een routekaart van de Europese Commissie. De Franse president Emmanuel Macron wil de eurozone schokbestendig maken en optreden tegen sociale dumping. Het eerste hoofdstuk van het Duitse coalitieakkoord bevat een agenda voor een rechtvaardig Europa van gelijke kansen. Duitsland en Frankrijk hebben aangekondigd samen het voortouw te willen nemen.

In de Tweede Kamer en in het Nederlandse kabinet wordt er vaak argwanend gekeken naar deze ontwikkelingen. Het is Nederland goed recht om een eigen lijn te trekken, maar trekt Nederland niet aan de verkeerde kant? De regering wil door met de euro, maar staat op de rem bij vrijwel alle mogelijke voorstellen om de muntunie stabieler en socialer te maken.

Moet de ECB, waarop geen enkel parlement controle kan uitoefenen, dan straks opnieuw de kastanjes uit het vuur zal halen als een euroland in de problemen komt?

Is de eurozone in staat is om de klap op te vangen als de markten het vertrouwen verliezen in - pak hem beet - Italië? Is het verantwoord om alle discussies over een versterking van de eurozone te blokkeren?

Dr. No

Wopke Hoeksta, de Nederlandse minister van Financiën stuurde samen met een paar kleine noordelijke euro en niet-eurolanden een brief waaraan hij de bijnaam Dr. No heeft te danken.

In plaats van aan te haken bij nieuwe Duits-Franse initiatieven voor een stabielere en crisisbestendige eurozone, lijkt de strategie van Nederland om Duitsland op de lijn van oud-minister Schäuble te krijgen: grote spaaroverschotten, meer vrijhandel, meer interne markt en bovenal bezuinigen om het stabiliteitspact te respecteren.

Natuurwet

“Het eigen huis op orde” noemt de regering het. Maar het is precies dit beleid, dat de onzekerheid van Europanen heeft vergroot. Het is het beleid dat de politieke verhoudingen tussen noord en zuid op scherp heeft gezet.

Wat nog wel het meest aan stoort, is de manier waarop de premier dit beleid verkoopt alsof het een natuurwet is.

Het is een economisch beleid toegesneden op multinationals die nauwelijks belasting afdragen. Meer markt en snijden in de sociale zekerheid en de publieke sector. Het is dit rechtse recept dat als alternatiefloos wordt gepresenteerd, waardoor burgers zich afkeren van de EU.

Lage staatsschuld

In zijn speech in Berlijn beweerde de premier dat landen met een lage staatsschuld goed voorbereid zijn op de volgende crisis. Maar Spanje en Ierland hadden voor de crisis een staatsschuld van ver beneden de zestig procent van het BBP en moesten daarna toch bij het noodfonds aankloppen. Waarom ziet deze regering de staatsschuld als grote boeman? En is het een goed vooruitzicht als overheden opnieuw inspringen voor private schulden?

Gezonde langer termijn overheidsfinanciën zijn belangrijk, maar het was het de uit de klauwen gewassen financiële sector, de oververhitting van de huizenmarkt, een overschot aan krediet die onder andere Spanje en Ierland deden ontsporen.

Gereguleerde interne markt

Dan het andere stokpaardje van de regering: de interne markt. Die kan ons welvaart brengen, zeker. Maar alleen onder voorwaarde dat die goed gereguleerd is. Door alleen te concentreren op het wegnemen van barrières maken we dezelfde fout als in de jaren voorafgaand aan de crisis. Toen konden kredieten op steeds verder gedereguleerde markten ongeremd naar Zuid-Europa vloeien en financiële producten alsmaar complexer en gevaarlijker worden. Het liberaliseren van het dienstenverkeer heeft bovendien voor sociale spanningen gezorgd, onder andere in de transportsector.

Verdere verdieping van de interne markt kan alleen als dit leidt tot een verbetering van de sociale situatie. Niet voor niets stemde het Europees Parlement vorige week het controversiële voorstel voor de e-card voor diensten weg.

Belasting op techbedrijven

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de eurolanden garanderen dat gewone mensen nooit meer de prijs betalen voor onverantwoorde risico’s die in de financiële sector genomen worden.

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de EU-lidstaten eindelijk in staat worden gesteld om de grootste bedrijven fatsoenlijk belasting te laten betalen. Zorg dat de race naar de bodem bij vennootschapsbelasting gestaakt wordt. Dat er met een Europese grondslag niet langer met winsten geschoven kan worden.

Onder andere Frankrijk wil vaart maken met een Europese aanpak voor een belasting op de grote techbedrijven. Bij het debat over de Europese Raad bespeurde was er bij de minister-president weinig enthousiasme over de nieuwe voorstellen van de Europese Commissie. Ik zie het gevaar dat Apple, Facebook, Google nog jarenlang vrijwel geen belasting afdragen als we moeten wachten totdat er in G20 of OESO-verband overeenstemming.

Nog niet stormbestendig

De economische groeicijfers mogen ons geen zand in de ogen strooien. De eurozone is nog niet stormbestendig en presteert te mager op sociaal vlak. Tien jaar na de crisis is het hoog tijd om dat aan te pakken. Niet alleen met de zeven dwergen uit het noorden maar met al onze bondgenoten in Europa.

Zoals Europarlementariërs morgen, bij het jaarlijkse debat over de Staat van de Unie, het woord mogen voeren in de Tweede Kamer, zo moeten Nederlandse kamerleden en hun collega’s uit andere lidstaten de mogelijkheid krijgen te spreken in het Europees Parlement. 

Zo kan de politiek van de EU, in de visie van GroenLinks dichterbij de burgers worden gebracht. 

Burgers hebben vaak weinig zicht op de manier waarop besluitvorming in de EU wordt gecontroleerd, zegt GroenLinks kamerlid Bram van Ojik, die het voorstel morgen , samen met zijn EU-collega Bas Eickhout  zal doen. “Het Europees Parlement is vaak letterlijk ver weg en beperkt in zijn bevoegdheden. In de nationale parlementen wordt het debat bemoeilijkt door gebrekkig zicht op wat, door wie, wanneer in de EU besloten wordt”. 

Een groot jaarlijks debat van nationale partijleiders met de Europese Commissie kan de Europese samenwerking bevorderen en de controle op de besluitvorming verbeteren, aldus GroenLinks. Als er in de Tweede Kamer voldoende steun is voor het idee, vraagt de partij kamervoorzitter Arib het te bespreken met haar collega’s uit het Europees Parlement en de nationale parlementen.

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet. 

Het Europees Parlement wil één Europees systeem voor de winstbelasting van bedrijven, zodat multinationals niet langer belasting kunnen ontwijken door hun winsten kunstmatig te verschuiven tussen EU-landen. GroenLinks steunt het voorstel en wil dat de EU-landen vaart maken met deze cruciale wet.

Op donderdag scherpte het Europarlement de voorstellen van de Europese Commissie voor een Europese grondslag voor de winstbelasting van bedrijven aan. 

“De achtentwintig verschillende berekeningen voor winstbelasting maken de Europese interne markt een paradijs voor belastingontwijkers als Ikea, Google en Starbucks”, reageert Europarlementariër Bas Eickhout. “Met één Europese belastinggrondslag krijgen landen weer grip op deze bedrijven. Multinationals gebruiken onze infrastructuur en moeten er dus ook een eerlijke bijdrage aan leveren.”

Aanscherpen

Het Europees Parlement wil het voorstel van de Europese Commissie op een aantal punten aanscherpen, waardoor een aantal onredelijke aftrekposten voor bedrijven versoberd worden. Ook stelt het Europarlement een nieuwe methode voor om techbedrijven zoals Google niet langer te belasten op basis van waar hun hoofdkantoor gevestigd is, maar ook op basis van de geëxploiteerde gebruikersdata per land. 

Eickhout: “Landen zijn een dief van hun eigen portemonnee als ze de belastingregels van de vorige eeuw toepassen op de grote techbedrijven van vandaag. Zij betalen momenteel nauwelijks belasting.”

Unanimiteit

De nationale regeringen moeten echter met unanimiteit over dit voorstel besluiten voordat de wet kan ingaan. Enkele EU-landen liggen voorlopig dwars en ook een meerderheid van de Nederlandse Tweede Kamer uitte bezwaren. In het Duitse coalitieakkoord staat echter dat Duitsland samen met Frankrijk het initiatief wil nemen om aan Europese oplossingen voor winstbelastingen te werken.

“Ik hoop dat er na jaren stilstand eindelijk vooruitgang geboekt kan worden. Desnoods met een kopgroep van landen. Anders blijven landen en hun staatskas de speelbal van multinationals”, aldus Eickhout.