Poliflw

Door Mirjam Bikker op 24 februari 2023 om 12:40

Nederland heeft een ereschuld aan de Groningers

Reactie op Parlementaire Enquêtecommissie Groningen

Nederland heeft een ereschuld aan de Groningers. Daarom is vandaag een belangrijke dag in de zoektocht naar waarheid, recht en perspectief voor Groningen. Het zojuist gepresenteerde onderzoek spreekt heldere taal: ‘De veiligheid en gezondheid van Groningers zijn te lang genegeerd en de problemen zijn structureel onderschat. Een ongekend systeemfalen.’ Ons hele land profiteerde, maar het Noorden bleef met de gevolgen achter. Leed dat niet zomaar hersteld kan worden. Verloren gelukkige jaren. Eindeloos wachten met alle onzekerheid van dien.

Dit omvangrijke rapport vraagt om een zorgvuldig vervolg. Allereerst in het gesprek en de ontmoeting in Groningen. Daarna volgt het debat met de commissie en het kabinet om de belangrijke lessen te leren voor de toekomst. Juist in het licht van het herstel dat we zoeken, zodat de inwoners van Groningen zien dat deze enquête niet bij woorden blijft maar daadwerkelijk een vervolg krijgt gericht op nieuw perspectief.

Want we staan nu voor de enorme opgave om het vertrouwen in Groningen te herstellen en recht te doen aan alle getroffen inwoners. Het rapport laat zien hoe groot de schade op zoveel vlakken is. We moeten af van een systeem waarin mensen moeten vechten voor herstel van hun huizen. Het schadeherstel moet milder, makkelijker en menselijker. Samen met Groningers gaan we het gesprek aan hoe we investeren in het herstel en de bloei van Groningen én hoe we oog houden voor het mentale welzijn, juist van de jongste generatie.

Het belangrijkste is dat er nu erkenning, recht en perspectief komt voor alle getroffenen. We moeten alles op alles zetten om te bouwen aan vertrouwen voor de mensen die te lang, te weinig een dienstbare overheid hebben ervaren. Laat dat onze gezamenlijke inzet zijn.

Door Don Ceder op 20 augustus 2021 om 11:19

Opkomen voor onze medemens in Afghanistan

Afgelopen maandagavond las ik het verhaal van Sharif. Sharif is een Afghaan en werkte jarenlang als tolk voor de Nederlandse politiemissie in Afghanistan. Hij vluchtte voor de Taliban maar wist niet hoe het verder moest. Het raakte me. Want het verhaal van Sharif is niet uniek. Na een turbulent weekend in Afghanistan werd de situatie met de dag erger en waren er tal van dit soort mensen die dringend wachtte op hulp.

Dinsdag en woensdag hebben we als Kamer gedebatteerd over onze inzet bij deze afschuwelijke situatie in Afghanistan. Ons standpunt was duidelijk: een ieder persoon die aantoonbaar Nederland heeft geholpen verdient onze bescherming. In mijn inbreng vroeg ik dan ook om zo snel mogelijk duidelijkheid over wat we kunnen doen om een ieder die daar is en ons heeft geholpen in bescherming te brengen. Het handelen van het kabinet verliep in die dagen moeizaam, evenals het debat. Het kabinet gaf eerder als standpunt aan dat ze terughoudend zouden willen zijn omdat het kabinet bang is dat bij het verruimen van de criteria 'een niet-beheersbare toename volgt in het aantal aanvragen'. "Het gaat immers om een zeer omvangrijke groep mensen.”

En dat stelt ons wat mij betreft voor de vraag welke waarden ons land ten diepste drijven. Gaat beheersbaarheid boven het redden van zo mogelijk mensenlevens? Staat de bureaucratische afwikkeling boven de morele plicht om een mens in nood en die zijn nek voor jou heeft uitgestoten te ondersteunen? In het handelen van het kabinet stond beheersbaarheid veel te veel centraal. Daarom heb ik in het debat er ook op aan gedrongen om juist nu op te komen voor de meest kwetsbaren. Laten we de moed tonen om te doen wat juist is.

Moed is niet strijdbaar handelen als er geen angsten of risico’s zijn. Nee, moed is strijdbaar handelen, ondanks angst en aanwezige risico’s. Omdat we geloven dat er iets belangrijks is, namelijke het bijstaan van een medemens in nood. En wat mij betreft betekent dat dat we de mensen beschermen die Nederland geholpen hebben, waaronder tolken, ngo-medewerkers, bewakers etc. Laten we de belofte dat we een land zijn dat mensenrechten belangrijk vindt waarmaken.

Ik ben dan ook blij dat het kabinet de motie om coulanter om te gaan met de asielaanvragen van Afghanen die voor de Nederlandse missie hebben gewerkt ‘naar letter en geest zal uitvoeren.’ In het debat is hier veel over gesproken – er was veel druk en tijd nodig – maar ik ben dankbaar dat het kabinet nu doorzet en alles op alles zet om zoveel mogelijk mensen te redden,

Natuurlijk houden we de situatie nauwlettend in de gaten. Ik dank alle mensen die dag in dag uit hard werken om veiligheid te bieden aan de mensen die dat nu het meeste nodig hebben. En mijn gedachten en gebeden zijn bij alle mensen daar die in onveiligheid en onzekerheid verkeren.

We hebben de morele plicht om recht te doen aan een ieder en met name onze medemensen in nood . Laat dat ons land ten diepste drijven.

Door Mirjam Bikker op 14 juli 2021 om 16:33

In deze prachtige Ridderzaal vier ik eerlijk gezegd het liefst één keer per jaar Prinsjesdag. En wat is het jammer dat deze situatie zo heel anders is, dat de coronapandemie nog steeds onder ons is en dat het aantal besmettingen zo ernstig is dat we hier dit debat hebben te voeren.

Het is pijnlijk dat het virus opnieuw en in deze mate oplaait. Waarbij we vooral besmettingen zien onder jongeren, maar ons hart vast houden voor kwetsbare mensen die nog niet of niet volledig gevaccineerd zijn en dat wel zouden wensen.

Het is moeilijk voor het zorgpersoneel dat nog steeds diep gaat om alle zorg, ook de herstelzorg te geven. Het is spannend voor patiënten die wachten op uitgestelde zorg. En ook voor die Nederlanders die het hele jaar hard hebben gewerkt en hebben vol gehouden met al die coronamaatregelen en nu uitzien naar een vakantie. Hoe zou dat lopen?

Urgentie

Vorige week was er al ongemak bij de rustige presentatie van het RIVM terwijl we wisten dat de deltavariant niet alleen smeulde maar ook brandhaarden aanstichtte.   En het extra OMT-advies was hard nodig. De afgelopen dagen vragen om reflectie van ons allemaal. Het is goed dat de minister-president excuses heeft aangeboden voor de wijze waarop de persconferentie verliep.

Dit geeft wel te denken over hoe we verder kijken naar de informatievoorziening en besluitvorming. Kunnen we deze razend besmettelijke variant vangen in een betere manier van werken? We zien dat het toch ook nog wel spannend is voor mensen die gevaccineerd moeten worden en we vrezen doorbraken in die kwetsbare wijken. De ChristenUnie-fractie ziet dan ook graag dat, in deze fase, waarin de hele wereld per week lijkt te veranderen, dat juist dan het OMT-advies wordt opgevolgd om wekelijks te overleggen. En ik vraag de minister om dat te doen zolang de R boven de 0,9 is, zoals gebruikelijk was in de eerdere golven van deze pandemie.

Strategie

Daarnaast vraagt deze fase ook om te kijken naar de strategie. moeten we ook naar de strategie kijken. Zijn de doelen van het kabinet nog steeds: zicht houden op het verloop van de verspreiding van het virus, de bescherming van kwetsbaren en het volhouden van de zorg? Of moet een andere weging gemaakt worden? En welke dan? Het lijkt soms nog wel hinken op twee gedachten, en ik hoor dat ook in deze Kamer. Want ja, wat zouden we graag hebben dat Nederland op groen staat. En wat zorgen we graag goed voor alle jongeren, ook diegenen die nu long-COVID hebben opgelopen. Wat zouden we dat graag voorkomen. En tegelijkertijd: kunnen we dat allemaal wel voorkomen? Is dat wel doenlijk? Is dat ook wel de afweging die we hebben te maken? Op welke gronden besluit het kabinet de komende weken? Waar laat het kabinet het van afhangen? Of wordt er sowieso tot 13 augustus niet aan de maatregelen gesleuteld?

OMT-adviezen

Terug naar de situatie nu. Waarom wordt het OMT-advies niet volledig gevolgd? 8 mensen thuis, 22 uur horeca dicht en thuis werken. Misschien zouden we iets meer van het protestantse mensbeeld moeten uitgaan: de gedachte dat je wel het goede wilt, maar niet altijd het goede doet. Ook in het meenemen van de gedragsadviezen van het RIVM. En ik vraag het kabinet hoe ze terugkijkt op de afgelopen tijd, juist in het afwegen van die adviezen.

Vaccineren kwetsbare wijken

Mijn laatste grote punt is het vaccineren van kwetsbaren in wijken waar het al niet zo lekker gaat. Wordt alles op alles gezet om de GGD’s juist daar hun mobiele inzet volledig te laten doen? Ik hoor uit Rotterdam Delfshaven prachtige voorbeelden over hoe mensen bereikt worden die anders slechte informatie krijgen. En tegelijkertijd wordt dat stopgezet nu zestig mensen daarvoor vrijgemaakt moeten worden om al die mensen te bereiken en dat gewoon te arbeidsintensief lijkt te zijn op dit moment. Maar juist daar moeten we deze strijd denk ik nu winnen. En ik vraag het kabinet om juist in die wijken, samen met gemeenten en betrokkenen, alles op alles te zetten om juist deze kwetsbare mensen te bereiken.

ABC

‘Handen wassen, anderhalve meter, mondkapjes.’ Het zit er zelfs bij onze kleuter al helemaal ingestampt thuis. Hij noemt dat zelf als de basis wat nodig is in deze tijd. ‘En vertrouwen op God,’ zegt hij. Vind ik mooi. Ik zeg daar ook nog bij: raampjes open. Ventilatie. En ik zou echt aan de ministers willen vragen: alsjeblieft, laten we ervoor zorgen dat de twee regelingen die er zijn voor de scholen - de huidige 100 miljoen, die is bijna of helemaal uitgeput, maar ook de nieuwe die er aankomt - laten die alsjeblieft niet in de weg staan van nieuwe aanvragen van scholen om die ventilatie op orde te brengen. En ik zou daar graag een toezegging van het kabinet op willen hebben.

Door Webredactie op 17 april 2020 om 06:00

Voordracht lijsttrekker Tweede Kamerverkiezingen 17 maart 2021

Voor een goede voorbereiding op de campagne is het van belang dat in een vroeg stadium beslist wordt wie lijsttrekker wordt. Daarom heeft het Landelijk Bestuur de voorzitter van de selectiecommissie gevraagd om zich een beeld te vormen van het functioneren van de huidige politiek leider en te peilen of hij beschikbaar is voor nog een periode. De selectiecommissie heeft aan dit verzoek voldaan en beveelt het Landelijk Bestuur aan Gert-Jan Segers aan te wijzen als lijsttrekker bij de eerstvolgende verkiezingen voor de Tweede Kamer.

De selectiecommissie rapporteert het volgende:

Het is gebleken dat Gert-Jan Segers als politiek leider van de ChristenUnie groot draagvlak heeft in de partij. Genoemd wordt dat hij het verhaal van de ChristenUnie voor een breed publiek, zowel in de Tweede Kamer, in de media en op tal van podia inspirerend kan brengen. Ook wordt genoemd dat hij vooropgaat als herkenbaar christen en de ChristenUnie als partij verder kan brengen de komende jaren. Als fractievoorzitter wordt hij samenbindend genoemd, iemand die een teamgeest weet aan te brengen en empathisch is.

Kortom: hier staat een bezield politiek leider en fractievoorzitter die zijn werk uitstekend doet, volgeling van Christus wil zijn, zichtbaar en herkenbaar is bij een breed publiek en een boegbeeld is voor de partij.

Gert-Jan geeft aan dat hij, als de partij een beroep op hem doet, graag verder bouwt aan de ChristenUnie als partij die midden in de samenleving staat, nieuwe generaties christenen aan zich weet te binden, met gedurfde ideeën komt, agenda-settend is, en in dit alles herkenbaar is als beweging van gelovige mensen. De ChristenUnie heeft een eigen verhaal en Gert-Jan is gemotiveerd dat verhaal te brengen.

In de vergadering van 28 februari 2020 j.l. heeft het Landelijk Bestuur unaniem met instemming en enthousiasme kennisgenomen van de bevindingen en de aanbeveling, zodat deze voordracht op het Partijcongres van 18 april bekrachtigd kon worden. Nu dat congres niet doorgaat stelt het Landelijk Bestuur via deze weg voor Gert-Jan Segers te benoemen als lijsttrekker.

Het Reglement Kandidaatstelling schrijft voor dat de hele kandidatenlijst in één keer wordt gepresenteerd. Het Landelijk Bestuur wijkt om redenen hierboven vermeld daarvan af. Het Reglement schrijft verder voor dat amendementen slechts mogelijk zijn met betrekking tot de plaats op de lijst en dat stemmen alleen nodig is bij dubbele voordracht voor een positie. Beide zijn niet van toepassing in deze situatie.

Onder normale omstandigheden zou het Partijcongres worden gevraagd bij acclamatie in te stemmen met deze werkwijze en de voordracht. Van overheidswege kan dit voorjaar geen congres worden georganiseerd. Gert-Jan Segers kan echter rekenen op brede steun en groot draagvlak in de achterban. Daarom kiest het Landelijk Bestuur in deze uitzonderlijke omstandigheden ervoor Gert-Jan Segers, conform artikel 15.1, te benoemen tot lijsttrekker voor de ChristenUnie voor de Tweede Kamerverkiezingen 2021.

Leden kunnen vragen en bezwaren tegen deze procedure tot uiterlijk 24 april 2020 indienen bij het Landelijk Bestuur via bestuur@christenunie.nl.

Door Eppo Bruins op 10 maart 2020 om 11:53

Opening 'Center for Economics & Mutuality' (Engels)

Toespraak uitgesproken bij de opening van het Center for Economics and Mutuality aan de Erasmus Universiteit.

Throughout human history we have known what is required to build a pleasant society. Even in scriptures as ancient as Jewish torah, these guidelines concern relationships, justice, taking care of the vulnerable, and having a well structured life with ample rest.

But hardly anything about finance. Not because there was none. It just is not as important for building a pleasant (or should I say blessed?) society.

In the past century however, economic thinking has been dominated by indicators such as gross national product. And terms like profit and growth have had a mere financial interpretation.

I want to share three recent developments with you (three hopeful developments), that have taken place in the Dutch political arena.

1. Broad prosperity

The first example takes me to the third Tuesday of September.

On the third Tuesday of September, our country celebrates Prinsjesdag. On that day our King visits Parliament, riding in his golden carriage. He presents the government’s plans for next year, and that same afternoon, the Minister of Finance presents next year’s budget to the House of Commons. Instead of only presenting financial data, in recent years, the Dutch Parliament has pushed the idea of government justifying its actions also on the basis of a broader definition of prosperity.

Broad prosperity measures the quality of life in the here and now, but also takes into account the extent to which that prosperity is reached at the expense of later generations or at the expense of people elsewhere.

Our Central Bureau for Statistics now annually presents the Monitor Broad Prosperity & Sustainable Development Goals. A large and diverse set of indicators is used to describe broad prosperity from two perspectives: In part 1 the prosperity ‘here and now’, ‘later’ and ‘elsewhere’ are mapped statistically, and the distribution of broad prosperity ‘here and now’ among various groups in Dutch society is presented. In part 2 the 17 Sustainable Development Goals are described statistically using a large number of indicators. Although Parliament is still struggling how to use these data in a more forward sense, in order to influence policy plans, the focus on societal issues, and not only financial issues, is an important mental shift in this country.

2. Social enterpreneurship

Not only macroeconomically, Dutch politics has undergone this shift. On the scale of individual companies, in recent years Dutch politics has become much more sympathetic towards the phenomenon of social enterprise. This is the second example I want to mention here.

Ten years ago the definition of social enterprise was confined to foundations wishing to start up commercial activities in the semi-public sector. About five years ago the definition shifted, singling out entrepreneurs taking over the task of employing disabled people, as a result of budget cuts in government spending.

But in the last couple of years, a broader and more flexible definition of social enterprise has emerged, based on a greater and renewed awareness that generating money is not the main task of companies.

This shift has led to public and political interest in an age-old Dutch ideology known as the "Rhineland model" – capitalism with its function focusing on societal return as well as financial return. The Rhineland model is the historical basis for the Catholic and Christian-democratic political movements in the Netherlands, Germany and later in some Scandinavian countries, promoting capitalism with a human face.

The broader definition of social enterprise, and the renewed interest for the Rhineland way of thinking, has opened up the possibility for visibility and recognition of social enterprises in the Netherlands.

Changes in the labour market have also spurred on this change in attitudes. As a result of decreased government spending, the government and representatives of employers and unions, have agreed to take shared responsibility to enhance the number of workplaces with sheltered employment.

In 2016, Jan Vos, member of parliament for the Labour Party, and I announced an initiative for new legislation to promote social entrepreneurship in the Netherlands. The initiative got a positive response from the Ministry for Social Affairs, but the Ministry for Economic Affairs was much more skeptical.

The following year I was able to elevate the issue further, because my party, the Christian Union, became part of the new four-party coalition government following the general election.

As part of the coalition accord, our parties promised to create (and I quote) "suitable regulations and more room for companies with social or societal goals, while maintaining a level playing field".

Spurred on by this accord I submitted a formal white paper to the Dutch parliament advocating the legal recognition of social enterprises. This time, the Ministry of Economic Affairs reacted, although hesitantly, in a more positive manner.

In a letter from both the Ministry of Economic Affairs and the Ministry of Foreign Trade, the Dutch government now has come to recognise the importance and the potential of social enterprises and wants to stimulate social entrepreneurship further.

Any week now we expect the result of a market research, that will determine whether a sufficient number of companies support the adoption of a legal form for social enterprises.

At the very least, my white paper and the positive reaction of government has sparked new attention for the topic of social entrepreneurship in the Netherlands. We are aiming for new legislation this year.

In the political debate to come, it is important to maintain a broad view of what social enterprises are. I believe that for many companies, social entrepreneurship will become part of their everyday business.

I expect that in the long run, more and more customers want to know whether they buy "fair" products in the broadest sense.

The realisation that profit is much more than just financial is here to stay, in the private as well as the public sector.

3. International socially responsible enterprises

The third example is a recent initiative from my ChristianUnion colleague Joel Voordewind. Last week he has announced a proposal for legislation that will oblige companies to act conform OECD norms for social responsible enterprises. Such a law would make it compulsary for companies to prevent e.g. forced labour and deforestation. This initiative will force companies to detect human rights violation and environmental damage, happening in their supply chain. They also will be obliged to provide plans how to avoid these, and how to mitigate risks of these violations and damages happening. This due diligence process will by Dutch law oblige companies to act conform OECD rules for multinational enterprises.

Until now, following OECD guidelines was on a voluntary basis only. Although Dutch government stimulates this and supports convenants in collaborative initiatives, this policy of voluntarity proven ineffective.

According to the Transparency Benchmark 2019 of the Ministry of Economic Affairs, only 22% of the largest companies in the Netherlands conforms itself to OECD guidelines.

The ChristianUnion proposal for legislation follows an international trend: in France, Australia, the UK and the United States, legislation on socially responsible entrepeneurship is in place. Germany and Finland are developing legislation at the moment.

Conclusion

With these three new initiatives taking place in The Netherlands, the opening of the Centre for Economics and Mutuality here at Erasmus University seems timely and highly relevant. Nevertheless, the Economics of Mutuality radically changes your view of business.

If we want politics and policy to be effective, we need science, metrics and an evidence-based approach to help make these political initiatives more tangible and real. And go beyond!

Research and politics sometimes are like water and fire. In this case, I hope - and expect that the Centre for Economics and Mutuality will be like oil on a fire. A fire that will not consume but instead will spread light and hope in the world, and will guide us in the way we run countries, the way we do politics, and the way we do business worldwide.

Door Joël Voordewind op 29 februari 2020 om 16:37

EU en Griekenland moeten humanitaire crisis Griekse eilanden aanpakken

Op de Griekse eilanden is een schrijnende humanitaire crisis aan de gang. De situatie is aan het escaleren en dat laat wederom zien dat de Europese Unie en Griekenland nu in actie moeten komen. De ChristenUnie maakt zich grote zorgen en stelt daarom Kamervragen aan de minister en staatssecretaris.

Een jaar geleden was ik op Lesbos en zag ik met eigen ogen de schrijnende omstandigheden waarin vluchtelingen moeten leven. De opvang is ver ondermaats, de procedures zijn traag en kwetsbare mensen, waaronder veel kinderen, zijn de dupe.

De situatie is nu aan het escaleren. Vluchtelingen worden als politiek wapen ingezet door Turkije door ze de Turkse grens te laten passeren als wraak van het terecht onthouden van steun door de NAVO aan Turkije. De situatie op Griekse eilanden is dramatisch en de Europese Unie en Griekenland moeten nu in actie komen. Daarom stel ik wederom Kamervragen aan de minister en staatssecretaris.

Zo vraag ik de minister om er bij Griekenland op aan te dringen om de meest kwetsbare vluchtelingen, zoals ouderen en kinderen, over te brengen naar het Griekse vasteland. Daar zijn ze veiliger. Ook wil ik weten wat de Europese Unie er aan kan doen om de asielprocedure te versnellen, zodat kansrijke vluchtelingen sneller terecht kunnen in een Europees land. Ook Nederland zou een deel van de kinderen, die zonder ouders op de eilanden terecht zijn gekomen, moeten opnemen. Het leed van de vluchtelingen is zeer schrijnend. Actie is nu nodig.

Door Joël Voordewind op 29 januari 2020 om 14:00

Hoop op begin van nieuwe onderhandelingen in Midden-Oosten

Goed dat er na decennia van impasse en wederzijds lijden, een nieuw plan ligt om tot een veilig Israël met erkende grenzen te komen en een levensvatbare Palestijnse staat. Beide partijen zullen het via onderhandelingen eens moeten worden over afspraken om samen te leven. Alleen via dialoog kan er duurzame vrede ontstaan en we hopen dat dit plan hieraan bijdraagt. Aanslagen en tegenaanvallen hebben tot nu toe alleen geleid tot slachtoffers en haat.

De ChristenUnie vindt dat dit plan de moeite waard is om serieus genomen te worden door beide partijen. Onze hoop is dat dit het begin is van nieuwe onderhandelingen en een herstart van het gestokte vredesproces. Het plan biedt een Palestijnse staat economische kansen. Tegelijk erkent het de religieuze waarde die de drie wereldreligies zien in Israël en hun heilige plaatsen zoals de speciale status van Jeruzalem en de Tempelberg. Het plan doet recht aan 3.000 jaar joodse geschiedenis in het land en erkent het recht van het Palestijnse volk op een eigen staat.

We hopen en bidden voor de vrede van Jeruzalem. We blijven ons sterk maken voor verzoeningsprojecten die bijdrage aan vrede tussen de volken in deze regio.

Door Joël Voordewind op 29 oktober 2019 om 19:30

Vrij zijn om Jezus’ naam te belijden

Elke dag worden er christenen vervolgd vanwege hun geloof. Iedere dag!

Een van de bekendste voorbeelden was de Pakistaanse vrouw Asia Bibi. Jarenlang zat ze in de cel vanwege haar geloof. De strenge blasfemie wetten in het islamitische land zorgden voor een lange straf na een valse beschuldiging. Dankzij enorme internationale druk, dankzij intens gebed en dankzij haar moedige advocaat Saif ul Malook kwam zij vrij en is zij nu in veiligheid. Iets om dankbaar voor te zijn! Maar tegelijkertijd is het een klein lichtpuntje. In Pakistan blijft de situatie van christenen moeilijk. Op dit moment verdedigt advocaat Malook het gezin Masih. Ook dit gezin wordt nu na valse beschuldigingen bedreigd met lange gevangenisstraffen of zelfs de doodstraf.

Op vele andere plekken gaat het vreselijke onrecht van christenvervolging dagelijks door. Mannen, vrouwen, jongens en meisjes die hun leven willen toewijden aan Jezus, hebben te maken met straffen, beperkingen en soms zelfs de dood. Wereldwijd werden alleen al in 2018 meer dan 4000 broeders en zusters gedood vanwege hun geloof, zo meldt Open Doors. Een schokkend en verdrietig getal. Het totale aantal onvrije christenen is bijna niet te bevatten. In een lijst van vijftig landen die Open Doors naar buiten brengt, gaat het om 245 miljoen vervolgde christenen.

Op dit moment hebben broeders en zusters veel te vrezen in Syrie waar de oorlog een nieuwe wending nam en voorheen relatief veilige Koerdische gebieden nu volop geweld kennen. Het is nog onduidelijk hoe hun toekomst eruit ziet, maar het is en grote reden tot zorg. In veel andere Arabische landen is het nog altijd strafbaar om een ander geloof aan te nemen. Bekering is daar dus strafbaar. Het aantal christenen in het Midden-Oosten daalt van jaar tot jaar door vervolging. Terwijl dit landen zijn waar de vroegste christelijke gemeenschappen leefden. Hun vrijheid en veiligheid staat dagelijks onder druk.

Als ChristenUnie komen we al sinds onze oprichting op voor vervolgde christenen wereldwijd. Maar we weten ook dat we hierin samenwerking moeten zoeken. Daarom zijn ChristenUnie Europarlementariër Peter van Dalen, CDA Kamerlid Martijn van Helvert en ik deze week bij een internationale VN-conferentie over het thema geloofsvrijheid. Hier spreken we met parlementariërs uit vele landen over dit belangrijke onderwerp. Want we willen coalities sluiten om wereldwijd te zorgen voor verandering. Wetgeving die bekering strafbaar stelt, moet worden tegengegaan. In ieder land moet men vrij zijn om de naam van Jezus Christus te belijden.

En daarvoor is nog een lange weg te gaan.

DIt onderwerp krijgt helaas vaak te weinig aandacht in de media, maar dat maakt het niet minder belangrijk. Het gaat om de vrijheden waar we als land voor staan, die moeten we internationaal ook verdedigen! De situatie van Asia Bibi laat zien dat internationale druk effect heeft.

Daarom wil ik minister Blok ook vragen om hier nog meer werk van te maken. Als we terug zijn, zullen we de Tweede Kamer laten weten welke mogelijkheden we zien voor internationale samenwerking om godsdienstvrijheid te bevorderen. Maar ik wil de minister ook vragen dat Nederland hier het voortouw in gaat nemen. Ik vraag hem om geld vrij te maken voor een wereldwijde campagne voor de vrijheid van godsdienst. Laten we andere landen maar aanspreken, laten we pleiten voor christenen die nu vervolgd worden, laat we staan voor de vrijheden waar we in geloven.

Ik weet dat dit een weg van lange adem is, maar we mogen niet zwijgen. In de bijbel staat in Galaten de oproep dat we goed doen aan allen, maar vooral aan onze geloofsgenoten. We brengen hun situatie in ons gebed bij God en we weten dat Hij regeert. Maar ik geloof als we voor hen bidden we zelf ook geroepen zijn om te handelen. Dat kunt u ook doen. Steun onze mede-christenen via Open Doors, Jubilee Campaign en Stichting de Ondergrondse Kerk. Deze organisaties doen geweldig werk. Ondertussen blijven wij vanuit onze positie via alle internationale kanalen pleiten voor hun vrijheid en veiligheid zoals we ook hebben gedaan voor Asia Bibi in Pakistan. We zijn het onze broeders en zusters verplicht.

Joël Voordewind: “Nederland moet niet in de VN-Mensenrechtenraad gaan zitten, zolang het bashen van Israël doorgaat.” https://www.nd.nl/nieuws/politiek/cu-stop-showproces-tegen-israel.3536228.lynkx

CU: stop ‘showproces’ tegen Israël

Nederland moet niet in de VN-Mensenrechtenraad willen zitten, zolang kritiek op Israël er een vast agendapunt is. Dat vindt de …

Mooie column van Gert-Jan Segers naar aanleiding van Vaderdag 👇

Gert-Jan Segers

Mijn jongste broer vroeg het zondag opeens op onze zussen-en-broers-app. ‘Wat is je mooiste herinnering aan pa?’ Ik leef al veel langer zonder mijn vader dan ik met hem heb geleefd en de herinneringen raken steeds meer vergeeld. Maar ik dacht onmiddellijk aan de barre tocht die ik als jong ventje samen met mijn vader maakte in de strenge winter van 1979. We moesten door de snerpend koude wind, langs metershoge sneeuwduinenen over een smalle dijk naar de boer die – anders dan de supermarkten – nog wel verse melk had. En nog voel ik het machteloze gevoel van het langzaam maar zeker van de spekgladde dijk weggeblazen te worden én het machtige gevoel dat ik me aan het been van mijn vader kon vastklampen. In zijn boek De verweesde samenleving (2002) beschrijft Pim Fortuyn hoe zijn generatie in opstand kwam tegen hun vaders en hun wetten en er succesvol mee afrekenden. Het was de opstand van een jonge generatie tegen elk vanzelfsprekend gezag van bestuurders, gezagdragers, de kerk en politici. Het was een hardhandig afscheid van alles en iedereen die hun de wet voorschreef. Met de opstand tegen de vaders, zo beschrijft Fortuyn, gingen ook hun wetten en overtuigingen aan de kant. En de tragiek is, zo schrijft Fortuyn over zijn eigen generatie, dat we zelf nooit vaders zijn geworden en nooit meer nieuwe wetten hebben gemaakt. We leven daarom nu in een verweesde samenleving. We lijken in onze samenleving wel een stel verloren zonen. Zonder vaders, zonder wetten. Met het gevoel dat niemand ons ziet, hoort, voor ons opkomt. Dat er niemand is die ons de weg naar huis kan wijzen. Met een heimwee naar huis, naar een vader, dat zomaar kan omslaan in een ziekelijk verlangen naar een sterke leider. En je ziet het in deze wereld gebeuren, bij Erdogan, Putin, Bolsonaro, Trump. Feilbare mannen die zich voordoen als een vader, die je een terugkeer naar huis beloven, de veiligheid van een sterke natie, de terugkeer van grootse tijden die er nooit zijn geweest. En hele volksstammen hopen zich te kunnen vastklampen aan die ene man. Zelfs in onze Lage Landen zie je links en rechts politici die ons verlossing beloven, een herstel van tijden van weleer, een terugkeer naar het verloren paradijs. Met uiteraard het koningschap van die ene politicus als voorwaarde ervoor. Een cultuur die heeft afgerekend met zijn vaders en hun wetten, heft steeds weer een nieuwe politicus op het schild met steeds weer de nieuwe hoop dat dit dan de verlosser zal worden. En vroeg of laat stellen ze teleur, vallen ze van het schild en dient een nieuwe verlosser zich weer aan. Soms doet de overheid zich ook voor als een vader. Degene die je tegen elk risico moet beschermen, die je gelukkig moet maken, die je dwingt liberaal te zijn, vrij te zijn, die je een thuis biedt en vreemde mensen buiten houdt. Maar een overheid ís geen vader, kan je nooit bieden waar je hart ten diepste naar verlangt. Er is geen menselijk leven zonder dat er een echte vader aan te pas is gekomen. Ik heb zelf ervaren hoe indrukwekkend het is om vader te worden. Ik keek naar mijn piepkleine dochter zoals ik daarna ook naar mijn andere twee pasgeboren dochters zou kijken. Met een diepe, onvoorwaardelijke liefde en dat heilige voornemen alles te doen wat je kunt om heel goed voor dat hulpeloze wezentje te zorgen. En dit weekend heb ik twee dochters die nu in Australië zijn, via FaceTime weer eens gezegd hoeveel ik van ze houd en heb ik mijn jongste dochter na haar verre schoolreis weer met liefde in de armen gesloten. Ik houd zielsveel van hen, maar toch weet ik inmiddels heel goed dat ook ik een feilbare vader ben. Ook in mijn eigen jeugd kwam het moment dat mijn vader geen houvast meer kon zijn. Dat het leven hem zwaar viel en ik zelf alleen verder moest. Als – om C.S. Lewis te parafraseren – ons verlangen naar een vader zo sterk is en zelfs niet door onze eigen vader, laat staan door een pseudovader, gestild kan worden, dan zou het weleens kunnen zijn dat we uiteindelijk bedoeld zijn als kinderen van een andere vader. (Deze column verschijnt ook in het Nederlands Dagblad van 18 juni)