Poliflw

Door Joël Voordewind op 29 oktober 2019 om 19:30

Vrij zijn om Jezus’ naam te belijden

Elke dag worden er christenen vervolgd vanwege hun geloof. Iedere dag!

Een van de bekendste voorbeelden was de Pakistaanse vrouw Asia Bibi. Jarenlang zat ze in de cel vanwege haar geloof. De strenge blasfemie wetten in het islamitische land zorgden voor een lange straf na een valse beschuldiging. Dankzij enorme internationale druk, dankzij intens gebed en dankzij haar moedige advocaat Saif ul Malook kwam zij vrij en is zij nu in veiligheid. Iets om dankbaar voor te zijn! Maar tegelijkertijd is het een klein lichtpuntje. In Pakistan blijft de situatie van christenen moeilijk. Op dit moment verdedigt advocaat Malook het gezin Masih. Ook dit gezin wordt nu na valse beschuldigingen bedreigd met lange gevangenisstraffen of zelfs de doodstraf.

Op vele andere plekken gaat het vreselijke onrecht van christenvervolging dagelijks door. Mannen, vrouwen, jongens en meisjes die hun leven willen toewijden aan Jezus, hebben te maken met straffen, beperkingen en soms zelfs de dood. Wereldwijd werden alleen al in 2018 meer dan 4000 broeders en zusters gedood vanwege hun geloof, zo meldt Open Doors. Een schokkend en verdrietig getal. Het totale aantal onvrije christenen is bijna niet te bevatten. In een lijst van vijftig landen die Open Doors naar buiten brengt, gaat het om 245 miljoen vervolgde christenen.

Op dit moment hebben broeders en zusters veel te vrezen in Syrie waar de oorlog een nieuwe wending nam en voorheen relatief veilige Koerdische gebieden nu volop geweld kennen. Het is nog onduidelijk hoe hun toekomst eruit ziet, maar het is en grote reden tot zorg. In veel andere Arabische landen is het nog altijd strafbaar om een ander geloof aan te nemen. Bekering is daar dus strafbaar. Het aantal christenen in het Midden-Oosten daalt van jaar tot jaar door vervolging. Terwijl dit landen zijn waar de vroegste christelijke gemeenschappen leefden. Hun vrijheid en veiligheid staat dagelijks onder druk.

Als ChristenUnie komen we al sinds onze oprichting op voor vervolgde christenen wereldwijd. Maar we weten ook dat we hierin samenwerking moeten zoeken. Daarom zijn ChristenUnie Europarlementariër Peter van Dalen, CDA Kamerlid Martijn van Helvert en ik deze week bij een internationale VN-conferentie over het thema geloofsvrijheid. Hier spreken we met parlementariërs uit vele landen over dit belangrijke onderwerp. Want we willen coalities sluiten om wereldwijd te zorgen voor verandering. Wetgeving die bekering strafbaar stelt, moet worden tegengegaan. In ieder land moet men vrij zijn om de naam van Jezus Christus te belijden.

En daarvoor is nog een lange weg te gaan.

DIt onderwerp krijgt helaas vaak te weinig aandacht in de media, maar dat maakt het niet minder belangrijk. Het gaat om de vrijheden waar we als land voor staan, die moeten we internationaal ook verdedigen! De situatie van Asia Bibi laat zien dat internationale druk effect heeft.

Daarom wil ik minister Blok ook vragen om hier nog meer werk van te maken. Als we terug zijn, zullen we de Tweede Kamer laten weten welke mogelijkheden we zien voor internationale samenwerking om godsdienstvrijheid te bevorderen. Maar ik wil de minister ook vragen dat Nederland hier het voortouw in gaat nemen. Ik vraag hem om geld vrij te maken voor een wereldwijde campagne voor de vrijheid van godsdienst. Laten we andere landen maar aanspreken, laten we pleiten voor christenen die nu vervolgd worden, laat we staan voor de vrijheden waar we in geloven.

Ik weet dat dit een weg van lange adem is, maar we mogen niet zwijgen. In de bijbel staat in Galaten de oproep dat we goed doen aan allen, maar vooral aan onze geloofsgenoten. We brengen hun situatie in ons gebed bij God en we weten dat Hij regeert. Maar ik geloof als we voor hen bidden we zelf ook geroepen zijn om te handelen. Dat kunt u ook doen. Steun onze mede-christenen via Open Doors, Jubilee Campaign en Stichting de Ondergrondse Kerk. Deze organisaties doen geweldig werk. Ondertussen blijven wij vanuit onze positie via alle internationale kanalen pleiten voor hun vrijheid en veiligheid zoals we ook hebben gedaan voor Asia Bibi in Pakistan. We zijn het onze broeders en zusters verplicht.

Joël Voordewind: “Nederland moet niet in de VN-Mensenrechtenraad gaan zitten, zolang het bashen van Israël doorgaat.” https://www.nd.nl/nieuws/politiek/cu-stop-showproces-tegen-israel.3536228.lynkx

CU: stop ‘showproces’ tegen Israël

Nederland moet niet in de VN-Mensenrechtenraad willen zitten, zolang kritiek op Israël er een vast agendapunt is. Dat vindt de …

Mooie column van Gert-Jan Segers naar aanleiding van Vaderdag 👇

Gert-Jan Segers

Mijn jongste broer vroeg het zondag opeens op onze zussen-en-broers-app. ‘Wat is je mooiste herinnering aan pa?’ Ik leef al veel langer zonder mijn vader dan ik met hem heb geleefd en de herinneringen raken steeds meer vergeeld. Maar ik dacht onmiddellijk aan de barre tocht die ik als jong ventje samen met mijn vader maakte in de strenge winter van 1979. We moesten door de snerpend koude wind, langs metershoge sneeuwduinenen over een smalle dijk naar de boer die – anders dan de supermarkten – nog wel verse melk had. En nog voel ik het machteloze gevoel van het langzaam maar zeker van de spekgladde dijk weggeblazen te worden én het machtige gevoel dat ik me aan het been van mijn vader kon vastklampen. In zijn boek De verweesde samenleving (2002) beschrijft Pim Fortuyn hoe zijn generatie in opstand kwam tegen hun vaders en hun wetten en er succesvol mee afrekenden. Het was de opstand van een jonge generatie tegen elk vanzelfsprekend gezag van bestuurders, gezagdragers, de kerk en politici. Het was een hardhandig afscheid van alles en iedereen die hun de wet voorschreef. Met de opstand tegen de vaders, zo beschrijft Fortuyn, gingen ook hun wetten en overtuigingen aan de kant. En de tragiek is, zo schrijft Fortuyn over zijn eigen generatie, dat we zelf nooit vaders zijn geworden en nooit meer nieuwe wetten hebben gemaakt. We leven daarom nu in een verweesde samenleving. We lijken in onze samenleving wel een stel verloren zonen. Zonder vaders, zonder wetten. Met het gevoel dat niemand ons ziet, hoort, voor ons opkomt. Dat er niemand is die ons de weg naar huis kan wijzen. Met een heimwee naar huis, naar een vader, dat zomaar kan omslaan in een ziekelijk verlangen naar een sterke leider. En je ziet het in deze wereld gebeuren, bij Erdogan, Putin, Bolsonaro, Trump. Feilbare mannen die zich voordoen als een vader, die je een terugkeer naar huis beloven, de veiligheid van een sterke natie, de terugkeer van grootse tijden die er nooit zijn geweest. En hele volksstammen hopen zich te kunnen vastklampen aan die ene man. Zelfs in onze Lage Landen zie je links en rechts politici die ons verlossing beloven, een herstel van tijden van weleer, een terugkeer naar het verloren paradijs. Met uiteraard het koningschap van die ene politicus als voorwaarde ervoor. Een cultuur die heeft afgerekend met zijn vaders en hun wetten, heft steeds weer een nieuwe politicus op het schild met steeds weer de nieuwe hoop dat dit dan de verlosser zal worden. En vroeg of laat stellen ze teleur, vallen ze van het schild en dient een nieuwe verlosser zich weer aan. Soms doet de overheid zich ook voor als een vader. Degene die je tegen elk risico moet beschermen, die je gelukkig moet maken, die je dwingt liberaal te zijn, vrij te zijn, die je een thuis biedt en vreemde mensen buiten houdt. Maar een overheid ís geen vader, kan je nooit bieden waar je hart ten diepste naar verlangt. Er is geen menselijk leven zonder dat er een echte vader aan te pas is gekomen. Ik heb zelf ervaren hoe indrukwekkend het is om vader te worden. Ik keek naar mijn piepkleine dochter zoals ik daarna ook naar mijn andere twee pasgeboren dochters zou kijken. Met een diepe, onvoorwaardelijke liefde en dat heilige voornemen alles te doen wat je kunt om heel goed voor dat hulpeloze wezentje te zorgen. En dit weekend heb ik twee dochters die nu in Australië zijn, via FaceTime weer eens gezegd hoeveel ik van ze houd en heb ik mijn jongste dochter na haar verre schoolreis weer met liefde in de armen gesloten. Ik houd zielsveel van hen, maar toch weet ik inmiddels heel goed dat ook ik een feilbare vader ben. Ook in mijn eigen jeugd kwam het moment dat mijn vader geen houvast meer kon zijn. Dat het leven hem zwaar viel en ik zelf alleen verder moest. Als – om C.S. Lewis te parafraseren – ons verlangen naar een vader zo sterk is en zelfs niet door onze eigen vader, laat staan door een pseudovader, gestild kan worden, dan zou het weleens kunnen zijn dat we uiteindelijk bedoeld zijn als kinderen van een andere vader. (Deze column verschijnt ook in het Nederlands Dagblad van 18 juni)

"We weten uit talloze rapporten en onnoemelijk veel berichten van gelovigen, dat religieuze minderheden in het algemeen en christenen in het bijzonder, wereldwijd onderdrukt worden. Het is nu tijd dat de Europese Unie de volgende stap zet: het opstellen van een zwarte lijst van landen waar de onvrijheid van godsdienst zeer ernstig is. En dat concrete stappen worden genomen tegen die landen. We hebben meer dan genoeg informatie: laat de EU woorden omzetten in daden!" Lees de rest van het opiniestuk van Peter van Dalen op: https://www.rd.nl/opinie/eu-treed-op-tegen-schending-godsdienstvrijheid-1.1569448

Het is weer campagnetijd! Lijsttrekker Peter van Dalen was vandaag op campagnetour op Urk en in IJsselmuiden en Kampen. Campagne voeren in mei is gelukkig wat warmer dan in maart 😉 Meer weten over onze kandidaten & programma? Kijk op www.eurofractie.nl

Photos from ChristenUnie's post

Eindelijk.. "Asia Bibi, de christelijke Pakistaanse die ter dood was veroordeeld voor godslastering, heeft Pakistan verlaten. Haar advocaat laat aan internationale media weten dat de vrouw nu in Canada is." https://nos.nl/artikel/2283684-asia-bibi-verlaat-pakistan-half-jaar-na-vrijspraak-voor-godslastering.html

Asia Bibi verlaat Pakistan half jaar na vrijspraak voor godslastering

De christelijke vrouw werd in 2010 ter dood veroordeeld. Vorig jaar sprak het hooggerechtshof haar vrij.

De Tweede Kamer is met reces, maar onze mensen zitten niet stil. Zo is vice-premier Carola Schouten de afgelopen week met haar praktijkbezoeken aan de slag geweest bij twee veehouders en een garnalenkotter, en ging ze op pad met een boswachter in de Weerribben.

Photos from ChristenUnie's post

Door Gert-Jan Segers op 10 april 2019 15:25

‘Ik heb prostituees gesproken die zeggen dat ze vrijwillig werken, maar zij hadden altijd een achtergrond van misbruik of verslaving. Het was geen weloverwogen beroepskeuze. Vrijwel altijd begon het met een uitbuitingssituatie’, zei Willemijn de Jong van burgerinitiatief Exxpose deze week in de Volkskrant.

Ze biedt de Tweede Kamer vandaag 40.000 handtekeningen aan om te pleiten voor strafbaarstelling van het kopen van seks. Daarmee zetten deze bevlogen jonge mensen het lot van (vooral) uitgebuite vrouwen nog hoger op de politieke agenda. Juist vanuit de feministische hoek is de kritiek op gedwongen prostitutie en mensenhandel steeds scherper geworden. En terecht!

Toen prostitutie onder het paarse kabinet werd gelegaliseerd, leek de kritische houding van de voorgangers van de ChristenUnie kansloos. Inmiddels zie ik dat overal veranderen: landelijk, lokaal en zelfs Europees. Nederland is van de roze wolk gevallen en laat eindelijk de illusie los dat prostitutie alleen maar vrij en vrijwillig is. Daarmee is er weer een hoopvol en waardig perspectief voor deze vrouwen mogelijk.

Dit kabinet werkt nu op ons aandringen aan een pooierverbod, een vergunningplicht, uitstapprogramma’s en bestrijding van mensenhandel door betere samenwerking met buitenlandse diensten. De agenda is duidelijk: de afschuwelijke misbruiksituaties in de prostitutie moeten uitgebannen worden. Wat ons betreft een cruciale tussenstap om vrouwen die vast zitten in de ellende van moderne slavernij een hoopvol perspectief te bieden. Ik dring ook geregeld bij staatsecretaris Harbers aan om hier niet mee te dralen, maar snel stappen te zetten om uitgebuite vrouwen en mannen nog meer te hulp te komen.

Middenin die landelijke discussie is het inspirerend om te horen wat er lokaal al gebeurt. Hoe er concrete stappen worden gezet. Hoe lokaal hoop wordt geboden aan vrouwen.

Vorige week sloot de tippelzone in Groningen. Eindelijk!

Ik bezocht deze plek eens met de lokale politie en heb er geregeld over gesproken met Ineke van Buren van het Leger des Heils die daar hulp verleende. Het was werkelijk een hel op aarde. Verslaafde vrouwen boden hun lichaam aan voor een paar euro’s die ze nodig hadden om hun verslaving te onderhouden. Het was een afgesloten terrein met een hek er omheen waar mannen met een auto doorheen reden op zoek naar goedkope seks. Zo cynisch.. Zo mensonterend..

Onze huidige ChristenUnie-wethouder in Groningen Inge Jongman heeft zich tijdens haar jaren als raadslid ingezet om deze plek te sluiten. Ze vertelde hoe een bezoek van burgemeester Peter den Oudsten een belangrijk moment was. Hij zag hoe een zwangere vrouw haar lichaam aanbood. Mensonterend vond hij het, en terecht.

Daardoor kwam er ruimte voor sluiting en Inge kreeg het voor elkaar dat de sluiting van dit gebied in het coalitieakkoord kwam. Vorige week was het zover. Deze mensonterende plek ging dicht.

Maar - zo vertelt Inge - dan is het niet klaar. Juist dan begint de zorg voor deze kwetsbare vrouwen. Want juist dan hebben ze een hoopvol perspectief nodig. Nu is er ruimte om hen de vraag te stellen: wat is je droom, wat is je wens?

Groningen opende een inloop huiskamer waar vrouwen met al hun vragen en problemen terecht kunnen bij hulpverleners van het Leger des Heils. Er is een team dat actief persoonlijke begeleiding en een zorgplan voor elke vrouw aanbiedt. Er is hulp om van drugsverslavingen af te komen en hulp bij problemen op het gebied van schulden en huisvesting. En binnenkort openen bevlogen vrijwilligers van een burgerinitiatief een opvanghuis waar vrouwen op adem kunnen komen. Het zijn vrouwen die uit een kwetsbare situatie komen. Hulpverleners geven aan: ‘we houden ze in het oog en in het hart’.

De periode na de sluiting is een moeilijke en onzekere weg voor deze vrouwen. Ze verdienen de steun van de samenleving. Door het faciliteren van een tippellocatie op een bedrijventerrein bleef te lang het maatschappelijke idee van ‘moet toch kunnen’ en de illusie van ‘vrijheid, blijheid’ in stand. Dat tij is nu gelukkig eindelijk gekeerd, mede door de inbreng van de ChristenUnie-fractie. Er wordt hard gewerkt aan een hoopvol perspectief voor deze vrouwen.

En naast die landelijke en lokale beweging, gebeurt er internationaal ook veel. Een maand geleden stond er in de Europese media een oproep van de Zweedse en Franse ministers van Buitenlandse Zaken om het betalen voor seks strafbaar te stellen. Twee belangrijke Europese landen zetten de rechten van uitgebuite vrouwen voorop en willen hen een hoopvol perspectief bieden. Keihard nodig dat ook Europees gezien mensen de illusie loslaten.

Op al die gebieden zijn er dingen in beweging. We zien zaken veranderen die decennia lang onhaalbaar leken. Maar nu komt het erop aan om door te gaan. Lokaal met de inzet van mensen als Inge, landelijk met steun van bevlogen mensen zoals die achter het burgerinitiatief Exxpose en zelfs Europees met steun van andere landen.

Natuurlijk is realisme op zijn plek. Het is een lange weg en de illusies die in decennia zijn opgebouwd, worden niet snel losgelaten. En toch, ik zie dat er dingen gebeuren. Ik geloof dat er veel meer kan en zal gebeuren om perspectief te geven aan deze kwetsbare vrouwen.

Werkelijk een hoopvol perspectief.

Vandaag weer 97 welkomstpakketjes op de post voor onze nieuwe leden 😊 💙 Steun het werk van onze mensen: word lid! Met tijdelijk als welkomstcadeau het nieuwe boek van Gert-Jan Segers: 'Waarom doe ik dit in vredesnaam?' ➡ Meer weten? https://www.christenunie.nl/welkom Van harte welkom! 😄

Photos from ChristenUnie's post