Poliflw

In de raadsvergadering van 20 december hebben we onze burgemeester opgeroepen om zijn besluit over de noodopvang in Horst te heroverwegen en de noodopvang te verlengen. Daarnaast dienden we samen met D66-GroenLinks, PvdA en Perspectief een motie in over de sluiting van de opvanglocatie. In de zomer van 2022 stak gemeente Horst aan de Maas haar nek uit toen gemeenten werden opgeroepen om op zeer korte termijn noodopvang te realiseren voor vluchtelingen. Bij besluit van de burgemeester werd in Horst in allerijl een noodopvang gerealiseerd. Die opvang bleek een succes. Talloze vrijwilligers, de buurtbewoners en de gemeente lieten zien dat Horst aan de Maas een veilige haven is voor kwetsbare doelgroepen. Dat dit niet vanzelfsprekend is, zal bij de meeste lezers bekend zijn. Vaak ontstaat er weerstand tegen een vluchtelingenopvang, of ontwijken gemeentebestuurders verzoeken van de rijksoverheid om opvang te realiseren. Hier gaat dat anders. Dat bleek onder meer door de massale opkomst van belangstellenden bij de raadsvergadering van 20 december. Per 9 januari zal de noodopvang sluiten, de bewoners van de noodopvang verhuizen naar een nog te realiseren noodopvang in Landgraaf. Een besluit waar onze fractie moeite mee heeft. We hebben begrip voor de moeilijke keuze die de burgemeester heeft moeten maken, maar wij gunnen de bewoners van ‘onze’ noodopvang een langer verblijf in Horst zonder de onzekerheden van een nieuwe verhuizing. We zijn trots op wat onze gemeente heeft laten zien de afgelopen maanden en hadden dit daarom graag een vervolg gegeven. Roel van Leendert

Een bizarre tijd! Voor mij persoonlijk een erg drukke tijd ivm de voorjaarswerkzaamheden, wat dat betreft is een lege agenda wel handig. Net als bij andere crisis stoor ik me inmiddels aan de deskundigen met een andere mening die hun verhaal mogen houden zonder tegen geluid. Dat het ook anders kan was ook te zien, zowel voor als tegenstander van een bepaalde richting zaten aan tafel en zo kwam toch wel duidelijk de nuance naar voren. Ik ben blij dat de overheid hier in Nederland zich laat adviseren door een team van deskundigen en zo probeert Nederland door de crisis te loodsen. Als ik dit schrijf hebben we nog steeds de piek niet te pakken en zijn er grote zorgen of we het allemaal rond gezet krijgen zowel in de zorg als maatschappelijk. Maar iedere crisis heeft ook zijn positieve kant, er komen steeds meer initiatieven om ons leven weer op gang te krijgen, zowel door burgers om elkaar te helpen, als ondernemers die initiatieven ontwikkelen om door te kunnen blijven draaien. Dat waarderen we enorm en dat toont ook de kracht van onze samenleving. Als raad hebben we de voorbereidende vergadering schriftelijk afgehandeld. Voor de volgende raadsvergadering van 21 april wordt er naar een oplossing gezocht, want ook besluiten moeten genomen worden, zodat plannen door kunnen gaan. Ik hoop dat iedereen zich de komende tijd blijft houden aan de afstandsregel! Let op elkaar, bel elkaar een keer extra, ook wij zijn bereikbaar. Samen komen we hier uit! Sjaak Jenniskens Raadslid CDA

De laatste tijd zijn er een aantal artikelen voorbijgekomen waarbij ik dacht: Waar is onze eigen verantwoordelijkheid gebleven? We willen niet dat de overheid voor ons alles bepaald maar is er een “probleempje” of is er Iemand die “afwijkt” wijzen we weer direct naar diezelfde overheid. Het percentage afwijkend gedrag van kinderen op school, zelfs al op de kinderopvang. Allerhande instanties worden erbij gehaald maar ouders zie ik daar nergens in terugkomen. De (deels zeker terechte) opmerkingen over regelgeving evenementen. Ik zie ook daar nergens in terugkomen of we als samenleving niet bepaalde risico’s moeten of willen accepteren. Het lijkt wel of alles en iedereen tegenwoordig in 1 format wordt geplaatst waar iedereen aan moet voldoen of in moet passen. Bij afwijkingen schakelen we direct instanties in om daar iets van te vinden en/of om met een oplossing te komen. We zijn enorm goed en druk met stickers plakken. Misschien zouden we moeten beginnen met zelfreflectie en onszelf de vraag stellen: Wat is mijn eigen verantwoordelijkheid hierin? Volgens mij zou de wereld er anders uitzien en zouden we het onszelf en makkelijker en aangenamer maken. Een samenleving waar alles voor ons wordt bepaald en voor elk “iets” we te “hulp” worden geschoten door een officiële instantie is niet de wereld waar ik me in thuis voel. Samen de dingen oppakken en oplossen vanuit onze eigen verantwoordelijkheid en met respect naar elkaar toe geeft veel meer voldoening, toch? John Jenniskens CDA Horst aan de Maas

Het thema werkgelegenheid is nog niet echt aan de orde geweest sinds de samenstelling van de nieuwe raad. Met uitzondering van het thema arbeidsmigranten. Echter dit gaat meer om de huisvesting in plaats van het waarom de noodzaak zo hoog is om de vraag naar arbeidskrachten in te vullen met migranten. Een enkele keer wordt er wel geopperd om werkplekken, bijvoorbeeld in de logistiek of de tuinbouw in te laten vullen door uitkeringsgerechtigden. Maar is dit terecht? Naar mijn mening niet. De arbeidsmarkt wordt bepaald door vraag en aanbod in kwalitatieve zin. Dit betekent dat bij het instroomproces gekeken wordt naar de krachten en bekwaamheden die iemand heeft om een functie te vervullen. Oftewel: beschikt iemand over de juiste kwaliteiten en past het werk ook bij de belastbaarheid van iemand. Over het algemeen wordt bij het selectieproces een gevoelsmatige inschatting gemaakt en zou er naar mijn idee dieper gekeken mogen worden naar wat iemand aan kan. Wanneer we vaker diagnostiek toepassen is de kans op duurzame plaatsing kansrijker. En dat is waar uitkeringsinstanties en bedrijfsleven elkaar meer kunnen vinden. Door juist elkaar te helpen wordt er meer draagvlak gecreëerd. En om dan terug te komen op de diagnostiek, ligt er een uitstekende kans voor het Sociaal Werkvoorzieningsbedrijf, want dit is bij uitstek de partij die kan onderzoeken wat iemands daadwerkelijke mogelijkheden zijn om deel te nemen op de arbeidsmarkt. Zo ontstaan er weer meer kansen voor de mensen die aan de zijlijn staan, omdat we meer te weten komen van iemands behoefte in wederzijdse zin. Groet, Pieter Coumans Burgerraadslid CDA Horst aan de Maas.

Een onderwerp wat afgelopen raadsperiode regelmatig voorbij kwam is: Samen werken aan samenwerken. Ik denk dan o.a. aan SAAM en Afslag 10. Zelf heb ik tijdens deze periode in Grubbenvorst twee maal de verenigingen en stichtingen bij elkaar gebracht om het hier samen over te hebben. Een van de uitgezette actiepunten destijds was de besturen van de verschillende organisaties een middag/avond met elkaar kennis te laten maken. Het bleek namelijk niet vanzelfsprekend dat men elkaar kende. Ik moet zeggen dat dit me erg verraste. Dat deze bijeenkomst er nog steeds niet geweest is geeft aan dat bestuurders het erg druk hebben met de lopende zaken binnen hun eigen club. Nut en noodzaak zijn er echter nog steeds. De laatste tijd ben ik weer een paar keer aangesproken op het thema samenwerken en heb daar ook enkele mails over ontvangen. Het is mijn stellige overtuiging dat samen het gesprek aangaan, voordat men met de rug tegen de muur staat, van heel veel meer toegevoegde waarde is. Om deze reden wil ik dan ook zelf nogmaals de handschoen oppakken om de verenigingen en stichtingen in Grubbenvorst bij elkaar te brengen. Verenigingen en stichtingen zijn het cement van de samenleving en alleen daarom al is het meer dan de moeite waard een nieuwe poging te wagen. Laten we het gewoon samen doen, toch! John Jenniskens Raadslid CDA Horst aan de Maas