Poliflw

Het college is van plan om Piekfijn uit te plaatsen bij een commerciële organisatie genaamd ‘t Goed, hierdoor zal de naam en winkelformule van Piekfijn binnenkort verdwijnen. Woensdag 15 mei wordt de toekomst van Piekfijn besproken in de commissie Bouwen en Wonen. Piekfijn is al meer dan 25 jaar een begrip in Rotterdam, waar vele Rotterdammers graag in winkelen. De Rotterdamse SP-fractie vindt dat Rotterdam piekfijn moet blijven en heeft daarom een aantal kritische vragen aan de wethouder.

Piekfijn wordt beheerd door de gemeente Rotterdam en het bestaat uit toegankelijke kringloopwinkels in de buurt, die als trekpleister fungeren voor mensen van alle lagen van de Rotterdamse bevolking. Al meer dan 25 jaar actief: Piekfijn is een onderdeel geworden van het Rotterdamse straatbeeld.

Piekfijn betekent veel voor Rotterdam: recycling door de gemeente, sociale arbeidsplaatsen en artikelen voor een zacht prijsje. Maar het college heeft een aantal doemscenario's geschetst zonder een sterke onderbouwing. Achter de schermen zijn er beslissingen genomen, maar de gemeenteraad is niet meegenomen in de besluitvorming. 

De Rotterdamse SP-fractie heeft daarom een aantal kritische vragen aan de wethouder over de voorgestelde uitplaatsing van de Piekfijn keten. De Piekfijn kringloopwinkels bieden aan burgers basisbenodigdheden en luxe artikelen voor een lage prijs. Zal dit sociale oogmerk niet verloren gaan bij een kringloop beheerd door een commerciële organisatie? Bovendien is er de sociale werkgeverschap van de gemeente, het aanbod van werkgelegenheid en dagbesteding voor WSW'ers, bijstandsgerechtigden en werkprojecten voor ex-gedetineerden en verslaafden. Hoe zullen de sociale arbeidsplaatsen op lange termijn voortgezet worden bij uitplaatsing van de winkels?

Piekfijn levert al meer dan 25 jaar een bijdrage aan een sociaal en circulair Rotterdam. Hoe zal een commerciële organisatie hiermee omgaan? Is daarnaast het behoud van de Piekfijn winkels in de huidige locaties gegarandeerd?

Burgerraadslid Burak Yildiz: 'Piekfijn is niet alleen een tweedehandse winkel, het is een onderdeel van een circulaire visie op de stad, dichtbij de mensen en voor de mensen in een wijk. Piekfijn is geliefd bij veel Rotterdammers en verdient het om te blijven bestaan in huidige vorm. Het college moet zich achter de oren krabben met de beslissing om Piekfijn uit te plaatsen.'

Foto: Gemeente Rotterdam / Roteb: 125 jaar werken aan een schoon Rotterdam

Het college is van plan om Piekfijn uit te plaatsen bij een commerciële organisatie genaamd ‘t Goed, hierdoor zal de naam en winkelformule van Piekfijn binnenkort verdwijnen. Woensdag 15 mei wordt de toekomst van Piekfijn besproken in de commissie Bouwen en Wonen. Piekfijn is al meer dan 25 jaar een begrip in Rotterdam, waar vele Rotterdammers graag in winkelen. De Rotterdamse SP-fractie vindt dat Rotterdam piekfijn moet blijven en heeft daarom een aantal kritische vragen aan de wethouder.

Piekfijn wordt beheerd door de gemeente Rotterdam en het bestaat uit toegankelijke kringloopwinkels in de buurt, die als trekpleister fungeren voor mensen van alle lagen van de Rotterdamse bevolking. Al meer dan 25 jaar actief: Piekfijn is een onderdeel geworden van het Rotterdamse straatbeeld.

Piekfijn betekent veel voor Rotterdam: recycling door de gemeente, sociale arbeidsplaatsen en artikelen voor een zacht prijsje. Maar het college heeft een aantal doemscenario's geschetst zonder een sterke onderbouwing. Achter de schermen zijn er beslissingen genomen, maar de gemeenteraad is niet meegenomen in de besluitvorming. 

De Rotterdamse SP-fractie heeft daarom een aantal kritische vragen aan de wethouder over de voorgestelde uitplaatsing van de Piekfijn keten. De Piekfijn kringloopwinkels bieden aan burgers basisbenodigdheden en luxe artikelen voor een lage prijs. Zal dit sociale oogmerk niet verloren gaan bij een kringloop beheerd door een commerciële organisatie? Bovendien is er de sociale werkgeverschap van de gemeente, het aanbod van werkgelegenheid en dagbesteding voor WSW'ers, bijstandsgerechtigden en werkprojecten voor ex-gedetineerden en verslaafden. Hoe zullen de sociale arbeidsplaatsen op lange termijn voortgezet worden bij uitplaatsing van de winkels?

Piekfijn levert al meer dan 25 jaar een bijdrage aan een sociaal en circulair Rotterdam. Hoe zal een commerciële organisatie hiermee omgaan? Is daarnaast het behoud van de Piekfijn winkels in de huidige locaties gegarandeerd?

Burgerraadslid Burak Yildiz: 'Piekfijn is niet alleen een tweedehandse winkel, het is een onderdeel van een circulaire visie op de stad, dichtbij de mensen en voor de mensen in een wijk. Piekfijn is geliefd bij veel Rotterdammers en verdient het om te blijven bestaan in huidige vorm. Het college moet zich achter de oren krabben met de beslissing om Piekfijn uit te plaatsen.'

Foto: Gemeente Rotterdam / Roteb: 125 jaar werken aan een schoon Rotterdam

Afgelopen zondag sprak oud-raadslid Burak Yildiz namens de SP bij de maandelijkse wake bij het uitzetcentrum op Rotterdam Airport.

Hieronder de tekst die Yildiz uitsprak.

Beste mensen,

Mijn politieke carrière/activisme is hier begonnen. Ik heb hier meegedaan met de demonstraties van de Occupy groep. Via geluidsdemonstraties kregen wij contact met de opgesloten vluchtelingen. Destijds ontmoette ik een vluchteling die ongeveer zo oud was als ik. Hij heet Yasir, was 17 jaar oud en verbleef een paar jaar in Nederland. Hij stond op het punt om uitgezet te worden naar Afghanistan. We hebben de uitzetting niet tegen kunnen houden. Ook niet door demonstraties of juridische procedures. Ik heb niets meer van hem gehoord.

Yasir was een jongen zoals ik. Hij stond in de bloei van z’n leven. Net zoals ik ging hij naar school en hield hij van voetballen. Hij was alleen naar Nederland gekomen en had zijn familie achtergelaten. Hij wilde wat van zijn leven maken in Nederland. Maar dit werd van hem afgepakt. Omdat hij werd uitgezet. Ik realiseerde me dat ik geluk heb dat ik hier was geboren. Alleen omdat hij niet de juiste papieren heeft, had hij minder rechten.

Ik heb meerdere mensen zoals Yasir ontmoet. En net zoals hij waren ze allemaal gebroken door het systeem. Net zoals hij waren ze hier naar toe gekomen om een menswaardig bestaan op te bouwen. In plaats daarvan krijgen ze te maken met een tekortschietend asielbeleid. En een gevangenissysteem waarin ze worden vastgehouden zonder enig vooruitzicht op vrijheid. Het duurt maanden en misschien zelfs jaren voordat iemand wordt uitgezet of vrijgelaten. Juist dit maakt iemand mentaal en fysiek kapot.

Jaren geleden had ik gehoopt dat de situatie voor vluchtelingen beter zou worden. Maar de realiteit is dat de situatie juist erger is geworden. Nog altijd mogen Afghaanse vluchtelingen worden uitgezet naar Afghanistan. Terwijl het land verscheurd is door de oorlog en interne problemen. Basisrechten zoals bed bad en brood worden uitgekleed door gemeentes. De vluchteling moet bewijzen dat hij een vluchteling is en anders heeft hij nergens recht op. Dit is de omgekeerde wereld waarin we nu leven.

Wat ik niet begrijp is dat we in het Westen onze mond vol hebben van hoe superieur wij zijn ten opzichte van andere culturen zoals de migrantengemeenschappen in Nederland. Terwijl we wel onze handtekening hebben gezet onder een deal om vluchtelingen tegen te houden als ze de oversteek willen maken naar Europa. Hoeveel zijn de Westerse vrijheden waard als we vluchtelingen niet als buurman willen hebben? Helemaal niets!

Eeuwenlang hebben we onszelf wijs gemaakt dat rechten alleen gelden voor bepaalde soort mensen. Vrijheden worden alleen toegekend aan diegene die op ons lijken. En degene die meer kapitaal hier naar toe brengen. Ik heb het over witte bankiers uit Zwitserland of de witte dokter uit Amerika. Zij worden geen gelukszoeker of profiteurs genoemd. In tegenstelling tot de Arabier uit het Midden-Oosten of de Afrikaan uit Oost-Afrika. Ze worden ontmenselijkt, gedehumaniseerd en gecriminaliseerd. Het zijn ineens barbaren die onze voorzieningen komen afpakken. Terwijl we hun landen hebben kapot gemaakt. Kijk maar naar Shell in Nigeria en de oorlogen in Irak en Syrië. Door deze ontmenselijking worden repressieve maatregelen tegen vluchtelingen gerechtvaardigd. Want wie geeft er nou om iemand als hij diegene nooit heeft ontmoet en waar hij bang voor is?

De strijd voor meer rechten en voorzieningen voor vluchtelingen moet daarom onverminderd door gaan. Voor mensen als Yasir en vele anderen is het een teken dat ze niet worden vergeten. Daarom moeten we juist niet stoppen met actievoeren maar doorgaan. Ik denk dat het ook belangrijk is als vluchtelingen hun plek kunnen opeisen binnen bewegingen en maatschappelijke organisaties. Vaak vergeten we dat vluchtelingen ook mensen zijn met kwaliteiten en vaardigheden. Ze zijn net zoals jij en ik. Geef ze de ruimte zodat ze zich zelf kunnen ontwikkelen.

De wake vindt elke eerste zondag van de maand plaats aan de Portelabaan 7 in Rotterdam. De volgende bijeenkomst zal zondag 6 mei zijn van 16.00 tot 17.00 uur. 

Afgelopen zondag sprak oud-raadslid Burak Yildiz namens de SP bij de maandelijkse wake bij het uitzetcentrum op Rotterdam Airport.

Hieronder de tekst die Yildiz uitsprak.

Beste mensen,

Mijn politieke carrière/activisme is hier begonnen. Ik heb hier meegedaan met de demonstraties van de Occupy groep. Via geluidsdemonstraties kregen wij contact met de opgesloten vluchtelingen. Destijds ontmoette ik een vluchteling die ongeveer zo oud was als ik. Hij heet Yasir, was 17 jaar oud en verbleef een paar jaar in Nederland. Hij stond op het punt om uitgezet te worden naar Afghanistan. We hebben de uitzetting niet tegen kunnen houden. Ook niet door demonstraties of juridische procedures. Ik heb niets meer van hem gehoord.

Yasir was een jongen zoals ik. Hij stond in de bloei van z’n leven. Net zoals ik ging hij naar school en hield hij van voetballen. Hij was alleen naar Nederland gekomen en had zijn familie achtergelaten. Hij wilde wat van zijn leven maken in Nederland. Maar dit werd van hem afgepakt. Omdat hij werd uitgezet. Ik realiseerde me dat ik geluk heb dat ik hier was geboren. Alleen omdat hij niet de juiste papieren heeft, had hij minder rechten.

Ik heb meerdere mensen zoals Yasir ontmoet. En net zoals hij waren ze allemaal gebroken door het systeem. Net zoals hij waren ze hier naar toe gekomen om een menswaardig bestaan op te bouwen. In plaats daarvan krijgen ze te maken met een tekortschietend asielbeleid. En een gevangenissysteem waarin ze worden vastgehouden zonder enig vooruitzicht op vrijheid. Het duurt maanden en misschien zelfs jaren voordat iemand wordt uitgezet of vrijgelaten. Juist dit maakt iemand mentaal en fysiek kapot.

Jaren geleden had ik gehoopt dat de situatie voor vluchtelingen beter zou worden. Maar de realiteit is dat de situatie juist erger is geworden. Nog altijd mogen Afghaanse vluchtelingen worden uitgezet naar Afghanistan. Terwijl het land verscheurd is door de oorlog en interne problemen. Basisrechten zoals bed bad en brood worden uitgekleed door gemeentes. De vluchteling moet bewijzen dat hij een vluchteling is en anders heeft hij nergens recht op. Dit is de omgekeerde wereld waarin we nu leven.

Wat ik niet begrijp is dat we in het Westen onze mond vol hebben van hoe superieur wij zijn ten opzichte van andere culturen zoals de migrantengemeenschappen in Nederland. Terwijl we wel onze handtekening hebben gezet onder een deal om vluchtelingen tegen te houden als ze de oversteek willen maken naar Europa. Hoeveel zijn de Westerse vrijheden waard als we vluchtelingen niet als buurman willen hebben? Helemaal niets!

Eeuwenlang hebben we onszelf wijs gemaakt dat rechten alleen gelden voor bepaalde soort mensen. Vrijheden worden alleen toegekend aan diegene die op ons lijken. En degene die meer kapitaal hier naar toe brengen. Ik heb het over witte bankiers uit Zwitserland of de witte dokter uit Amerika. Zij worden geen gelukszoeker of profiteurs genoemd. In tegenstelling tot de Arabier uit het Midden-Oosten of de Afrikaan uit Oost-Afrika. Ze worden ontmenselijkt, gedehumaniseerd en gecriminaliseerd. Het zijn ineens barbaren die onze voorzieningen komen afpakken. Terwijl we hun landen hebben kapot gemaakt. Kijk maar naar Shell in Nigeria en de oorlogen in Irak en Syrië. Door deze ontmenselijking worden repressieve maatregelen tegen vluchtelingen gerechtvaardigd. Want wie geeft er nou om iemand als hij diegene nooit heeft ontmoet en waar hij bang voor is?

De strijd voor meer rechten en voorzieningen voor vluchtelingen moet daarom onverminderd door gaan. Voor mensen als Yasir en vele anderen is het een teken dat ze niet worden vergeten. Daarom moeten we juist niet stoppen met actievoeren maar doorgaan. Ik denk dat het ook belangrijk is als vluchtelingen hun plek kunnen opeisen binnen bewegingen en maatschappelijke organisaties. Vaak vergeten we dat vluchtelingen ook mensen zijn met kwaliteiten en vaardigheden. Ze zijn net zoals jij en ik. Geef ze de ruimte zodat ze zich zelf kunnen ontwikkelen.

De wake vindt elke eerste zondag van de maand plaats aan de Portelabaan 7 in Rotterdam. De volgende bijeenkomst zal zondag 6 mei zijn van 16.00 tot 17.00 uur. 

Burak Yildiz spreekt aanstaande zondag namens de SP bij de maandelijkse wake bij het uitzetcentrum op Rotterdam Airport.

Yildiz, tot eergisteren lid van de Rotterdamse gemeenteraad voor de SP, zal aanstaande zondag het woord voeren bij de maandelijkse waken bij het uitzetcentrum voor uitgeprocedeerde asielzoekers naast Rotterdam Airport. De wake is een terugkerend protest tegen het inhumane en falende vreemdelingenbeleid van de Nederlandse regering.

Yildiz begon zijn politieke loopbaan als activist tegen Nederlandse asielbeleid, dat ontoereikend, bureaucratisch en mede daardoor inhumaan is. Symbool van dat falen is het detentiecentrum op Rotterdams grondgebied. 'Mensen die niets anders 'misdaan' hebben dan proberen asiel te krijgen om uit een uitzichtloze of gevaarlijke situatie te raken zitten hier soms maanden opgesloten. Zonder perspectief, niet hier, niet in het land van herkomst.'

De wake vindt elke eerste zondag van de maand plaats aan de Portelabaan 7 in Rotterdam. Deze keer is dat dus zondag 1 april, van 16.00 tot 17.00 uur. De organisatie is in handen van Welkom Onthaal.