Onderstaand is de spreektekst te vinden van de eerste termijn van SGP fractievoorzitter Harm Jan Polinder tijdens de politieke beschouwingen over het coalitieakkoord tussen SGP, GB en CU.
Voorzitter, Het heeft iets langer geduurd dan vier jaar geleden, maar we hebben een nieuwe coalitie. Samen met Gemeentebelang en ChristenUnie hebben we als SGP een akkoord bereikt en getekend.
Maar niet alleen met deze partijen. Voorafgaand hebben de andere partijen input kunnen leveren en halverwege is er ruimte geboden om op een concept te reageren.
We danken alle partijen voor hun inbreng.
We danken technisch voorzitter Andre Heijkamp en de ondersteuning vanuit griffie en het gemeentehuis.
Mede dankzij het voortreffelijke werk van deze personen zijn we gestroomlijnd tot een goed resultaat gekomen. Nogmaals dank daarvoor.
Voorzitter, het voert te ver om het hele akkoord vanavond te beschouwen, maar ik zal er straks een paar punten uitlichten. Graag zou ik echter eerst in grote lijnen namens mijn fractie e.e.a. zeggen over dit akkoord en hoe wij als fractie onze inbreng voor het akkoord tot stand hebben laten komen.
We leven in een democratie. In een land met volop vrijheden. Een gemeente waar respect voor elkaar belangrijk is. En een gemeente waarin dat respect voor elkaar vaak goed functioneert. Als fractie maken we deel uit van een gemeenteraad waarin we dat respect ook voelen van onze mede-raadsleden. En ik hoop dat dat andersom vanuit onze kant door anderen ook zo ervaren wordt. Welke levensovertuiging u ook hebt of wat u vindt: respect voor elkaar en elkaars opvattingen is belangrijk.
Voorzitter, ik wil via u de vergadering het verhaal doorgeven van Maximiliaan Kolbe. En het zal u zo wel duidelijk worden waarom.
Maximiliaan Kolbe was een pater uit Polen. Hij zat daar in het verzet en werd februari 1941 opgepakt.
De Nazi’s deporteerden hem naar Auschwitz. Hij vergat in de barre omstandigheden van dat kamp zijn priesterroeping niet. Hij bad en troostte voor zover het in zijn vermogen lag. Maar in zijn bescheidenheid leidde hij toch een tamelijk onopgemerkt leven.
Tot het moment dat Kampfführer Fritsch besloot tien mensen te laten doodhongeren in de hermetisch afgesloten kelder van bunker 11: geen eten, geen drinken, geen licht, geen lucht. Het lot viel o.a. op Gajowniczek, een Poolse huisvader met twee kinderen. Onmiddellijk wendde pater Kolbe zich tot de kampcommandant. Deze kampcommandant schreeuwde naar pater Kolbe wat hij moest.
In alle rust antwoordde hij: "De plaats innemen van deze ter dood veroordeelde, hij heeft vrouw en kinderen, ik ben een zieke man."
Het verzoek werd ingewilligd. Nummer 5659 op de lijst werd vervangen door 16670 en met 9 anderen werd Pater Kolbe opgesloten om letterlijk vergeten te worden. Het schijnt dat Pater Kolbe in zijn opsluiting aldoor hardop heeft gebeden. Hij behoorde tot de vier die tenslotte overbleven na ruim 15 dagen en met een dodelijke injectie om het leven werden gebracht.
Nog steeds is deze bunker een veel bezochte plaats in Auschwitz, waar een gedenksteen voor deze moedige man is geplaatst.
Wat Kolbe deed: al tijdens zijn leven binnen zijn vermogen, ondanks zijn eigen moeilijke omstandigheden, anderen troostten en ondersteunen is heel bijzonder. Maar het feit dat hij zijn leven vrijwillig gaf voor een ander is het meest bijzonder. Het doet mij sterk denken aan de keuze die Jezus Christus maakte door Zijn leven te geven voor hen die in Hem geloven en de opdracht die hij gaf: "Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden". Jezus gaf Zijn leven voor wie in hem geloofd.
Voorzitter, u denkt misschien: een indringend en bijzonder verhaal, maar wat heeft dit met politiek te maken? Wat ons betreft alles. Het maakt nederig, klein, dankbaar en bescheiden als je geloofd dat iemand zijn leven voor je gegeven heeft. En zo willen wij ook in de politiek staan. Dat functioneert niet altijd, want zo vaak staan we naast onze schoenen. Maar we proberen dat met vallen en opstaan na te leven. En vanuit die nederige houding proberen we ook politieke plannen te bekijken en te beoordelen.
Tegelijk leert ons de Bijbel ook dat volmaaktheid er op deze wereld en ook in onze gemeente niet gaat komen. Dat maakt bescheiden. Dat maakt dat we dat als overheid ook niet moeten proberen, om een lokaal paradijs te creëren. Dat maakt onze politieke opvattingen in zekere zin ook sober.
Wel moeten we voor hen die zichzelf niet kunnen redden een vangnet vormen, zodat we als lokale overheid er voor hen mogen zijn.
Voorzitter, vanuit deze basis bedrijven we als SGP politiek. En vanuit deze basis hebben we ons verkiezingsprogramma opgesteld en zijn wij ook de onderhandelingen ingegaan.
Het resultaat stemt ons tot tevredenheid. We hebben een akkoord wat heel ambitieus is waar het nodig is en sober waar het kan. De vier grote investeringen die ik in een eerdere update al noemde zijn Duurzaamheid, Zwembad/sporthal, Stationsomgeving en Onderwijshuisvesting. We zijn voorzichtig met allerlei andere investeringen, of zoals dhr. Meijer het eerder noemde: de tijd van de pretpakketten is voorbij. En die uitspraak wil ik graag onderstrepen.
Geen losse plannen zonder geld of met geld in de zak op zoek gaan naar lossen plannen. Want elke euro die ergens in dit huis nog te vinden is zullen we in de eerste plaats moeten aanwenden om de ambities op deze grote projecten waar te maken.
Toch wil ik nog wel een aantal dingen onderstrepen uit het akkoord, bijvoorbeeld respijtzorg. Waarmee we een voorziening creëren om overbelaste mantelzorgers tijdelijk te ontzien.
Ander onderwerp wat de aandacht vroeg tijdens de onderhandelingen is jeugdzorg. De discussie gaat nu vaak over geld, over tekort. Daar willen we vanaf, zowel van het tekort zelf als van de discussie over geld. De discussie moet weer terug naar de inhoud, om samen de beste zorg te zoeken voor onze jeugd. Ik denk dat we met wethouder van den Berg die discussie heel goed kunnen voeren. Mooi om tijdens de onderhandelingen te mogen merken hoezeer dit zijn hart heeft, dat geeft absoluut vertrouwen.
Recreatie en toerisme zijn belangrijke pijlers van onze gemeente. De afgelopen jaren heeft wethouder Storteboom zich daar volop voor ingezet. En ondanks dat ze officieel nog met zwangerschapsverlof was zat ze de afgelopen twee maanden gewoon aan de onderhandeltafel, onder andere om er voor te zorgen dat ze kreeg wat ze wilde voor háár recreatiesector. Respect daarvoor en voor de wijze waarop jij je werkuitdagingen het hoofd biedt naast je nog veel grotere privé uitdagingen.
Op ruimte en wonen blijven we inzetten op de cultuuromslag die de afgelopen jaren onder de fantastische leiding van Jaap Groothuis is ingezet. No nonsens. Het standaard antwoord is ‘Ja’ en een ‘Nee’ komt pas om de hoek kijken als het echt niet anders kan. Ik zou zeggen: laat Jaap maar schuiven, hij weet precies wat hij moet doen om op woningbouw maximaal resultaat te behalen.
Met Leen van der Maas krijgen we een opnieuw financieel gedegen beleid, ik ben blij dat hij z’n handen daarnaast vrij heeft om zijn onderwijshuisvestingsplan te gaan realiseren, alle vertrouwen in zijn aanpak.
Tot slot voorzitter: Mark van de Bunte, nog geen grote projecten op z’n naam staan als het gaat om de afgelopen vier jaar, maar wel een mooie staat van dienst tot nu toe binnen Gemeentebelang, ik heb er alle vertrouwen in dat hij met dit mooie coalitieakkoord op zak een gedegen inbreng kan gaan hebben. De eerste indruk is uitstekend.
Het voordeel aan 5 wethouders is dat een nieuweling maar liefst 4 collega-wethouders heeft om hem wegwijs te maken, profiteer daar maar van, Mark.
Ik wil aan het opplussen van de college formatie nog wel wat woorden wijden: we zijn begonnen bij de inhoud, we hebben eerst het akkoord geschreven. Pas aan het eind zijn we gaan kijken hoe we dat qua college zouden gaan invullen. Gezien de vele grote projecten die op stapel staan en de verschuiving in de portefeuille van de burgemeester maakt dat wij de toename van 0,7FTE verantwoord vinden.
Voorzitter, ik wil onze inwoners en onze collega’s danken voor het geduld. Het was zowel voor de fracties van GB, CU en SGP als voor de andere fracties soms even wachten voor er weer iets kwam, maar het uiteindelijke akkoord doet mijns inziens recht aan de inbreng van alle fracties.
Het biedt ook ruimte om het de komende jaren verder, met elkaar, in te vullen en de nodige discussies te voeren. Ik hoop dat we straks nog steeds over een raadsbreed gedragen coalitieakkoord kunnen spreken. Hoe dan ook dank ik u allen voor uw inbreng.
Ik wens de voorgedragen wethouders veel succes met het uitwerken van dit coalitieakkoord naar een collegeprogramma. En de raad en het nieuwe college wens ik de zegen van God.
Tot slot: normaal komen er tijdens de avond dat een coalitieakkoord wordt goedgekeurd en een nieuw college wordt geïnstalleerd vooral mensen bij, maar vanavond nemen we ook afscheid van iemand, namelijk onze vorige fractievoorzitter en huidig tweede Kamerlid Chris Stoffer. Als fractie willen we graag van de gelegenheid gebruik maken hem ook in deze zaal te danken voor zijn inbreng voor onze gemeente en voor de SGP. Chris: dank voor alles, het ga je goed en we gaan je zeker nog wel voorbij zien komen de komende jaren, al was het maar om die derde rijstrook in de A28 eindelijk aan te leggen.
Voorzitter, tot zover mijn eerste termijn, dank u wel.
