De nieuwe coalitie van Albrandswaard bestaat uit VVD, Stem-Lokaal, Leefbaar Albrandswaard en CDA. Tijdens de gemeenteraadsvergadering van maandag 28 mei 2018 presenteerden zij hun akkoord. GroenLinks heeft zich tijdens dit beraad kritisch uitgelaten over met name de duurzaamheidspragraaf in het coalitieakkoord. 'Ambitieloos en armoe troef', aldus GroenLinks-raadslid Scharink.
Hieronder een samenvatting van zijn betoog.
Dat het nodig is om op duurzaamheidsgebied stappen te maken, behoeft nauwelijks nog uitleg. In het klimaatakkoord van Parijs zijn door Nederland afspraken gemaakt om de CO2-uitstoot in 2050 met 80 tot 95% te verminderen. Vrijwel iedereen in Nederland heeft via het nieuws meegekregen wat voor een prestatie het was om alle aanwezige landen hierover op één lijn te krijgen. Een van historische proporties. Nu geeft het nieuwe college aan, dat het hun ambitie is om de de Rijksoverheid te volgen en in 2050 CO2-neutraal te zijn. Nu kan de kritische toehoorder mij erop wijzen dat dit wel degelijk een ambitie is, en dat terwijl ik zojuist de duurzaamheidsparagraaf uit het akkoord ambitieloos noemde. Ik zal dit kort toelichten. Het jaar 2050 is namelijk helemaal geen ambitie. Dit jaartal is namelijk naar aanleiding van het akkoord van Parijs in de Nederlandse wet verankerd. Met andere woorden, het nieuwe college is wettelijk verplicht dit jaartal te volgen. Dus net zo min als zij kunnen besluiten dat autodiefstal in de gemeente Albrandswaard voortaan is toegestaan, net zo min kunnen zij afwijken van deze 2050-norm. Maar zelfs om 2050 te halen, nu nog 32 jaar van ons verwijderd, zal veel meer moeten gebeuren dan nu. In de verkiezingstijd waren er partijen die naar de Rijksoverheid wezen en zeiden: ‘Zij zullen het moeten doen’. Maar wetenschappelijk onderzoek heeft echter aangetoond dat gemeentelijk beleid 33% van de Nederlandse CO2-uitstoot beïnvloedt. Direct.
Bijvoorbeeld op het gebied van afvalscheiding. De nieuwe coalitie wil, zo schrijven zij, inzetten op een ‘effectievere scheiding van afval om zo naar een circulaire economie’ toe te gaan. Mooie woorden, maar de beoogd wethouder van afvalinzameling is van een partij die mordicus tegen een plan voor het gescheiden inzamelen van plastic was. Deze opstelling werd tijdens de verkiezingstijd nogmaals herhaald. Daarnaast staat er – wederom – niets concreets in het plan over hoe deze extra scheiding van afval gestalte moet krijgen. Met een scheidingspercentage van nog geen zestig procent en een groeiende hoop restafval bungelt Albrandswaard onderaan de nationale ranglijsten. Er is dus echt een lange weg te gaan.
Op een andere ranglijst, de website “waarstaatjegemeente.nl” kun je de positie van Albrandswaard op allerlei gebieden vergelijken met alle andere gemeenten uit ons land. Op het gebied van duurzaamheid en klimaat hebben vergelijkbare gemeenten als de onze gemiddeld een score van 3 op een schaal van 5. Maar op basis van het beleid van de afgelopen jaren heeft Albrandswaard echter, op diezelfde schaal van 5, een score van 0. 0! En ik kan u verzekeren, op basis van dit coalitieakkoord gaat dat niet verbeteren. Natuurlijk zijn er door het vorige college stappen gezet, met name op het gebied van zonne-energie, maar dit zet simpelweg niet genoeg zoden aan de dijk voor de gigantische opgave waar we voor staan. En als overmaat van ramp heeft het Centraal Bureau voor de Statistiek, een onafhankelijk onderzoeksinstituut, aangetoond dat de Nederlandse CO2-uitstoot, in 2017 zelfs is gestegen en dat Nederland een van de grootste uitstoters van de Europese Unie is.
Dus als zelfs mét het groeiende bewustzijn over de klimaatopgave onze CO2-afdruk toch is gestegen, dat laat zien dat we serieus aan de slag moeten. En hoe frappant is het dan dat het eerste jaar om te handelen al direct door dit nieuwe college wordt verspild. Die wil namelijk pas in 2019 met een duurzaamheidsagenda komen! Hoe is het mogelijk, in deze tijden, met zo’n belabberde klimaatscore als die van Albrandswaard, het eerste jaar al gelijk te laten lopen. Alsof onze collegeleden brandweermannen zijn die een 112-melding krijgen, naar het brandende pand toerijden, aldaar constateren dat er een gevaarlijke uitslaande brand is, maar alvorens met het bluswerk te beginnen eerst nog even op hun gemak even een bak koffie te drinken.
We zijn nu op het punt aanbeland dat je dit bewustzijn groter maakt door te handelen. Groot te denken. En dat je daar kennis voor nodig hebt staat buiten kijf, maar ik blijf het opmerkelijk vinden dat een wethouder die al jarenlang duurzaamheid in zijn portefeuille heeft, NOG een extra jaar nodig heeft om kennis over de problematiek op te doen. Je zou je bijna afvragen wat er dan de afgelopen jaren is gebeurd.