Poliflw

De jaarrekening is het belangrijkste verantwoordingsdocument van het college. Hiermee legt het college verantwoording af aan de gemeenteraad over het gevoerde beleid en de besteding van de budgetten over het afgelopen jaar. Het jaar 2018 kent twee gezichten: aan de ene kant veel mooie ontwikkelingen in de stad aan de andere kant ontwikkelingen die ons zorgen baren. Het was ook een jaar met de overgang van het vorige naar het huidige college. Financieel resultaatKijken we naar het financieel resultaat dan is er een positief resultaat van 16,6 miljoen Euro, is het weerstandsvermogen hoger (1,1) dan verwacht (0,8) en is het Eigen Vermogen (de reserves) toegenomen met ongeveer 25 miljoen Euro. Het financieel resultaat van 16,6 miljoen lijkt in eerste instantie een mooi resultaat, maar kijken we naar waar dit door veroorzaakt wordt dan is dit vooral te danken aan de eenmalige uitkering van 13,3 miljoen uit het Fonds Tekortgemeenten. Complimenten aan wethouder Eerenberg voor zijn lobbywerk richting Den Haag. Helaas is deze blijdschap van korte duur en staat Enschede ook in 2019 voor grote structurele financiële opgaven zoals de tekorten in de zorg maar ook de vermindering van het BUIG-budget (bijstelling budget naar beneden). Incidenteel moet er ook nog 5 miljoen afgeboekt op de lening FC Twente en 18 miljoen op afschrijving bedrijventerrein. 2019 wordt financieel een pittig jaar. We zijn dan ook benieuwd naar de Zomernota en om bij de zomernota te blijven, wij overwegen om dan met een motie of een amendement te komen m.b.t. de ozb en de parkeerbelasting. Gezien de grote winsten en extra inkomsten vinden wij dat de ozb omlaag kan en dat de verhoging van het dubbeltje voor parkeren “on hold” gezet kan worden. Behaalde resultatenAls we kijken naar behaalde resultaten dan zien we ook daar twee kanten. Aan de ene kant gaat het gelukkig nog steeds goed met de werkgelegenheid, de daling van de werkloosheid, de binnenstad en verkoop van bouwkavels voor huizen en bedrijven. Er zijn mooie ontwikkelingen in de stad zoals de Kop van de Boulevard en het Cobercoterrein. Het siert het college dat aangegeven wordt dat dit mede mogelijk is gemaakt door de inzet van zijn voorgangers. Aan de andere kant zien we echter door allerlei omstandigheden vertraging bij de plannen, zoals bij de Spoorzone, camerahandhavingssysteem, Ontwikkeling Kennispark en veel initiatieven en plannen op het gebied van duurzaamheid. Tel daar de plannen bij op die vertraagd zijn doordat het financieel lastig is om ze rond te krijgen zoals de topsportcampus, het sportzwembad, de voorgenomen zorgbezuinigingen en de plannen die er nog aankomen, dan maken we ons oprecht grote zorgen of het huidig college de ambities waar kan maken. Kortom, het positieve financieel resultaat is van korte duur, want 2019 wordt zowel financieel als beleidsmatig een pittig jaar, maar ook een jaar waarbij het college met resultaten moet komen.

D66 Enschede vindt dat de gemeente voor inwoners dichtbij en bereikbaar moet zijn. Zo kunnen inwoners beter meepraten, sturen en ook meebeslissen over wat de gemeente wel en niet doet. Onze belofte uit het verkiezingsprogramma 2014-2018: “D66 vindt dat bij alles wat de gemeente doet de inwoner centraal moet staan. Het gemeentebestuur dient daarom te luisteren naar wat zich in de gemeente afspeelt voordat zij tot actie overgaat.” De fractie en onze wethouder Eelco Eerenberg hebben deze opdracht stevig opgepakt, en met resultaat! Tegelijk blijft inwonersparticipatie een lastig thema om ‘goed’ te doen door wat ik de ‘participatieparadox’ ben gaan noemen. Wat dat precies is en wat D66 de afgelopen periode voor elkaar heeft gekregen lees je in deze longread.

Inwonersparticipatie moet je serieus nemen

Een stad besturen met 5 wethouders en 39 raadsleden met evenzoveel meningen is soms al lastig genoeg, zeker als het gaat over complexe dossiers met veel en ingewikkelde belangen. Voor veel partijen is dat reden om de zaken met elkaar in het stadhuis te willen regelen en niet iedere keer weer de inwoners te betrekken; zij geloven in de pure representatieve democratie. Voor D66 is dat anders omdat wij geloven dat je in veel gevallen alleen mét de inwoners, partners en ondernemers tot goede, passende en werkende oplossingen kunt komen. De beste oplossingen worden meestal niet in het stadhuis verzonnen maar daarbuiten. Dit vraagt om een houding dat je als gemeente in alles wat je doet moet bedenken hoe je inwoners betrekt. Toen D66 in 2014 de grootste partij van Enschede werd, hebben we hier dan ook meteen werk van gemaakt.

Daarbij zijn we uitgegaan van zes uitgangspunten:

Het stadsbestuur moet inwoners meer opzoeken Ambtenaren moeten ondersteunend optreden bij initiatieven van inwoners Inwoners daadwerkelijk eigen budgetten geven en betrekken bij de uitvoering De ‘stem’ van inwoners vaker ophalen door digitale peilingen Zorgen dat mensen kunnen begrijpen waar politiek over gaat Niet één enkel voorstel waar je voor of tegen kunt zijn, maar alternatieven op tafel

Met deze brede aanpak hebben we een cultuuromslag gerealiseerd van het hiërarchisch besturen van de stad naar veel meer sámen doen.

Concrete resultaten

Direct na de verkiezingen hebben wij met de coalitie afgesproken dat we doorgaan met het Enschedese ‘stadsdeelgewijs werken’ en dit verder willen gaan versterken. Tegelijk is het college aan de slag gegaan met het principe ‘inwonersgericht werken’, waarbij de ambtelijke organisatie de opdracht en ruimte kreeg om veel meer te gaan werken vanuit het perspectief van inwoners in plaats van vanuit beleidsnota’s. Ondanks vele bezuinigingen hebben wij in de gemeenteraad de wijkbudgetten (€ 1,2 miljoen / jaar) op peil gehouden, waarmee inwoners zélf kunnen kiezen wat ze willen verbeteren aan hun straat of buurt. Er zijn meerdere digitale peilingen gehouden, bijvoorbeeld over de locatiekeuze voor het AZC, Enschede Wekt Op en de G1000 Stadsdialoog over vuurwerk. Bij de laatste Zomernota kon de raad niet kiezen uit één voorstel van het college, maar uit verschillende scenario’s waar het heen moet met de stad. En ook nodigt de Gemeenteraad inwoners uit als ‘Gast van de Raad’ om een inkijk te geven in de lokale politiek.

Ook worden bewoners nu actief betrokken om mee te praten, alternatieven aan te dragen of te laten meebeslissen over tal van onderwerpen. Voorbeelden: het ontwerp van de Stadsbeek, meerdere Wijkverkeersplannen, het stedenbouwkundig ontwerp van Oost-Boswinkel, het Studentenmanifest en Studentenbeleid, de Burgerwacht Glanerbrug, de Lokaal Educatieve Agenda en de komst van de nieuwe Moskee.

Een betere relatie met de inwoners

Parallel is de Gemeenteraad op initiatief van collega Laurens van de Velde en ondergetekende aan de slag gegaan met een Meerjarenagenda van de Raad, in een poging om als raad niet enkel aan de leiband van het college te lopen maar ook zelf aan het stuur te zitten op belangrijke onderwerpen. Hier is de Werkgroep Stad & Bestuur uit voortgekomen die tot op de dag van vandaag initiatieven en experimenten ontwikkeld om de relatie met inwoners te verbeteren. Eén van de initiatieven die hieruit naar voren kwam was het D’ran Festival 2017, geïnspireerd door Folkemødet in Bornholm (Denemarken). Ook nam de Gemeenteraad een Experimenteeragenda aan met 19 experimenten om inwoners beter te betrekken en onze vergaderwijze toegankelijker te maken. Een flink deel van deze experimenten wordt op dit moment uitgevoerd of al geëvalueerd. Wij rekenen op mooie lessen uit dit traject.

De participatieparadox

Bij inwonersparticipatie zijn de onderlinge verwachtingen van inwoners en stadsbestuur cruciaal. Niet zelden eindigt een participatietraject met een besluit in onze Raadzaal waarbij inwoners komen inspreken en stellen dat er ‘niet naar hen geluisterd is’. Immers, veel inwoners die mee doen verwachten niet alleen gehoord te worden, maar dat er ook naar hen geluisterd wordt. Dit terwijl de politiek vooral de verschillende belangen boven tafel wil krijgen om dan een keuze te maken in het algemeen belang. Dat is de bron van wat ik de participatieparadox ben gaan noemen: hoe meer mensen betrokken zijn bij de (lokale) politiek, hoe meer mensen bij de uiteindelijke besluitvorming ook niet hun zin krijgen. Een stap naar (sociale) media met kritiek op het proces of de uiteindelijke besluitvorming is gauw gemaakt. En met regelmaat zien politieke partijen op hun beurt dan de kans schoon om het vanuit overtuiging of opportunisme voor die teleurgestelde inwoners op te nemen. Zo organiseert een succesvol participatieproces zijn eigen weerstand. Dit betekent dat een geslaagd participatieproces, met betrokkenheid van vele inwoners, uiteindelijk toch kan eindigen in een teleurstelling voor velen en het stempel ‘gefaald’ krijgen in de beeldvorming. Voor bestuurders is een vlucht naar de achterkamertjes dan aanlokkelijk, maar dat zou de verkeerde keuze zijn. En we moeten ervoor waken dat in de politieke arena niet de hardste of laatste schreeuwers hun zin krijgen.

Participeren kun je leren

Terug in de ivoren toren is geen optie, inwoners laten zich gelukkig niet meer alleen regeren. Enkel het oor laten hangen naar de hardste of laatste schreeuwer ook niet, dan vervalt de democratie langzaam in een vetocratie. Wel kun je teleurstellingen voorkomen door vooraf heel helder te zijn in de verschillende rollen en de verwachtingen die je van elkaar mag hebben. Door veel te experimenteren kun je ervaren wat wel en niet werkt. Het vraagt een dikke huid van bestuurders en verantwoordelijkheid van inwoners en media. Ik ben trots op de ambtenaren, raadsleden en bestuurders van Gemeente Enschede die zich keer op keer kwetsbaar durven opstellen om inwoners zoveel mogelijk mee te laten denken en een stem te geven. En ik ben vooral trots op de inwoners die zich keer op keer met zo veel passie inzetten voor een mooier Enschede. Samen komen we stap voor stap verder!

 

The post D66 stelt inwoners van Enschede centraal appeared first on D66 Enschede.