Poliflw

Door Kirsten van den Hul op 8 maart 2019 Delen  

Julia (30) uit Den Haag, Bianca (29) uit Rotterdam, Dunja (23) uit Utrecht, Graciela  (21) uit Rotterdam, Humeyra (16) uit Rotterdam: jonge vrouwen die op gruwelijke wijze werden vermoord. De verdachte of dader is in alle gevallen hun (ex) partner. Vaak ging er een lange geschiedenis van mishandeling, stalken of bedreiging aan vooraf.

Vrouwen zijn ruim vijf keer zo vaak slachtoffer van structureel geweld door een partner of ex.

Recente veiligheidscijfers uit Amsterdam onderstrepen wat één op de drie vrouwen allang weet: geweld in de privésfeer is de meest voorkomende vorm van geweld. De Amsterdamse politie registreerde vorig jaar 7% meer incidenten dan in 2017. Het geweld is bovendien hardnekkig: gemiddeld gaat het 33 keer mis, voordat het tot een aangifte komt. En dit is slechts het topje van de ijsberg; de meeste gevallen worden niet eens gemeld. Uit schaamte, of uit angst voor erger.

De geweldsspiraal waar veel vrouwen in vastzitten, kunnen we alleen stoppen als we de schaal én aard van het probleem erkennen.

Vrouwen zijn ruim vijf keer zo vaak slachtoffer van structureel geweld door een partner of ex. Partnergeweld is daarmee een emancipatieprobleem, dat alleen kan worden opgelost met gericht beleid. Sterker nog, dat is Nederland zelfs verplicht, als ondertekenaar van de Istanbul Conventie, die gaat over het uitbannen van geweld tegen vrouwen. Toch blijkt in de praktijk dat maatwerk maar moeilijk van de grond komt, zo waarschuwde onlangs ook de Nationale Ombudsman. Bovendien wordt de aanpak van partnergeweld te vaak in één adem genoemd met de bestrijding van kindermishandeling, waardoor de aandacht voor de veiligheid van vrouwen dreigt onder te sneeuwen. Zolang we blijven ontkennen dat machtsongelijkheid en gendernormen geweld tegen vrouwen veroorzaken, is de emancipatie nog niet af.

De hoogste tijd dus voor een Nationaal Rapporteur.

De geweldsspiraal waar veel vrouwen in vastzitten, kunnen we alleen stoppen als we de schaal én aard van het probleem erkennen. Het is Code Rood. De hoogste tijd dus voor een Nationaal Rapporteur, voor meer regie tussen politie, gemeenten en opvang, en voor betere hulp aan slachtoffers en daders.

Voor Julia, Bianca, Dunja, Graciela en Humeyra kwam hulp te laat. Laten we daarom geen dag langer wachten en de bestrijding van geweld tegen vrouwen topprioriteit maken.

Kirsten van den Hul, Tweede Kamerlid (PvdA) Nenita La Rose, Raadslid Amsterdam (PvdA) en voorzitter Nederlandse Vrouwen Raad

Tweede Kamerlid

Door Gijs van Dijk op 7 maart 2019 Delen  

Terwijl de economie weer volop draait, er zelfs geld overblijft bij het kabinet, is de dagelijkse realiteit van veel mensen dat ze nauwelijks de eindjes aan elkaar kunnen knopen.

Mensen die werken bij callcenters, distributiecentra, supermarkten, in de schoonmaak en bij vele andere bedrijven. Ook veel zelfstandig ondernemers verdienen te weinig om goed rond te kunnen komen.

Vandaag hebben we ervaringsdeskundigen uitgenodigd in de Tweede Kamer die hard werken, maar te weinig verdienen om rond te kunnen komen.

Al deze mensen snakken naar werk waar je mee vooruit kunt plannen. Een huis kunt kopen of huren, leuke dingen doen met je gezin of vrienden. Dat je zeker bent van voldoende uren werk en van een fatsoenlijk inkomen waar je van kunt rondkomen. Daarom moet er actie worden ondernomen. Verbied nulurencontracten, pak gedwongen zelfstandigheid aan en zorg voor meer zekere contracten.

Ik wil dat de overheid naast je komt staan, je een helpende hand biedt.

Vandaag hebben we ervaringsdeskundigen uitgenodigd in de Tweede Kamer die hard werken, maar te weinig verdienen om rond te kunnen komen. Zij vertelden over het toeslagencircus, het oerwoud aan regeling, maar ook een overheid die niet naast je staat maar juist tegenwerkt en je verder in de problemen duwt. En dat ondanks de economische voorspoed. Ik vind dit onbestaanbaar. Er moet dus snel veel meer gebeuren om er voor te zorgen dat als je werkt je voldoende geld hebt. Ik wil dat de overheid naast je komt staan, je een helpende hand biedt zodat je weer echt vooruit kunt kijken en je leven verder kunt opbouwen.

Tweede Kamerlid

Door Lodewijk Asscher op 7 maart 2019 Delen  

Voor de een kwam de energierekening of de hogere rekening bij de kassa van de supermarkt als een grote schrik, voor de ander is geen betaalbaar huis te vinden. Daar kunnen we wat aan doen. Door een andere politieke keuze te maken. Vandaag dien ik met financieel specialist Henk Nijboer een voorstel in waarin we ons alternatief schetsen.

Vandaag dien ik met financieel specialist Henk Nijboer een voorstel in waarin we ons alternatief schetsen.

Met meer ruimte voor vooruitgang voor iedereen. Met compensatie voor de energierekening en zonder de hogere btw op de dagelijkse boodschappen. Met meer waardering voor de mensen die voor ons allemaal in het veld staan: de agenten, leraren, verpleegkundigen en militairen. Met een steuntje in de rug voor ouderen door een hogere AOW. En met een hogere huur- en zorgtoeslag.

Het is tijd voor een eerlijker alternatief.

Dat moet betaald worden, dat weten wij ook wel. En dat kan. Als we een bijdrage durven te vragen aan de rijksten. Als we bedrijven die gelukkig weer veel winst maken geen belastingverlaging geven. Als we de uitstoot van CO2 belasten.

Dit is het moment om te investeren in de samenleving, in plaats van in multinationals.

Het is tijd voor een eerlijker alternatief. Een alternatief waarbij je zeker kan zijn dat je er echt op vooruit gaat. Het kabinet Rutte III heeft gekozen voor duurdere boodschappen en lagere winstbelasting voor grote bedrijven. Als we allemaal gaan stemmen kunnen we hen de meerderheid ontnemen.

Dit is het moment om te investeren in de samenleving, in plaats van in multinationals. In schoolkrijt, in plaats van krijtstreep. In bestaanszekerheid voor iedereen, in plaats van rijkdom voor enkelen. Laten we deze kans grijpen.

Laten we deze kans grijpen.

Tweede Kamerlid

Door De Redactie op 4 maart 2019 Delen  

Met trots presenteren wij onze nieuwe spot. Zeker zijn van een eerlijke toekomst begint híer.

Door Lodewijk Asscher op 28 februari 2019 Delen  

In grote steden zoals Amsterdam en Rotterdam kunnen acht op de tien vrouwen erover meepraten. Ik kan daar echt boos over worden. Dit beperkt mensen in hun vrijheid. Je moet gewoon zeker kunnen zijn dat je veilig over straat kunt.

Je moet gewoon zeker kunnen zijn dat je veilig over straat kunt.

Negentig procent van de slachtoffers geeft toe uiteindelijk toch andere kleding aan te doen. Of in het donker niet meer de straat op te gaan. Of bewust een andere route te nemen. Seksuele intimidatie gaat in je hoofd zitten. Langzaam maar zeker tast het je vrijheid aan. Niet voor niks was het de minister van emancipatie die onlangs in Frankrijk vergelijkbare wetgeving invoerde. Je moet gewoon vrij zijn om je te kleden zoals je zelf wilt. Die vrijheid is het verdedigen waard.

Daarom dien ik vandaag met mijn CDA-collega Madeleine van Toorenburg het wetsvoorstel Seksuele Straatintimidatie in.

Daarom dien ik vandaag met mijn CDA-collega Madeleine van Toorenburg het wetsvoorstel Seksuele Straatintimidatie in. Een wet die een norm stelt. Onlangs was er een man in Rotterdam die kusgebaren maakte naar vrouwen en vroeg waar ze heen gingen. Voor die vrouwen voelde het ontzettend intimiderend, maar de rechtbank kon hem niet straffen voor die teksten. Dergelijk intimiderend gedrag is namelijk niet verboden. Daarom is het zo belangrijk dat deze wetgeving er komt.

Met deze wet laten we de daders duidelijk weten dat hun gedrag niet normaal is.

We mogen hier niet te licht over denken. Seksuele intimidatie vernedert mensen. Het reduceert ze tot een lustobject. Ontdoet hen van hun menselijkheid. Daarom komt het bij de slachtoffers vaak zo hard aan. Met deze wet laten we de daders duidelijk weten dat hun gedrag niet normaal is. Dat het niet langer is toegestaan. Dat we elkaar in dit land met respect behandelen.

Tweede Kamerlid

Door Attje Kuiken op 27 februari 2019 Delen  

De door de kerk voorgestelde maatregelen zijn echt onvoldoende. De bezem moet door het Vaticaan.

De bezem moet door het Vaticaan.

Slachtoffers van seksueel geweld moeten er zeker van zijn dat ze worden gehoord en dat daders worden vervolgd en bestraft. Maar jarenlang werden zij door de kerk weggezet en genegeerd. Het afgelopen weekend hield de Paus dan eindelijk een top over dit misbruik. Van tevoren deed de paus stevige uitspraken, maar na afloop bleken alle maatregelen boterzacht.

Slachtoffers van seksueel misbruik waren terecht zeer teleurgesteld.

In de kerk heiligt het doel nog steeds alle middelen.

Bovendien bleek één dag na de top al dat één van de meest belangrijkste adviseurs van de paus – de penningmeester van het Vaticaan – zich schuldig had gemaakt aan ernstig seksueel misbruik. Bij de aanstelling van deze man waren er al geruchten, maar daar is toen niets mee gedaan. In 2017 werd hij met verlof gestuurd maar gerechtelijke stappen bleven uit.

Misselijkmakend en teleurstellend.

De paus was erbij, keek ernaar en deed niks. Ik acht hem daarmee persoonlijk verantwoordelijk voor het faciliteren van dit misbruik. Voor het in stand houden van een cultuur waarin mensen wegkeken bij dit misbruik. En bij het in de doofpot stoppen van dergelijke schandalen. In de kerk heiligt het doel nog steeds alle middelen. Voor veel slachtoffers voelt het als een trap na. Misselijkmakend en teleurstellend.

Tweede Kamerlid

Door Gijs van Dijk op 25 februari 2019 Delen  

De mannen en vrouwen die staakten, vertrouwden erop dat als er één schaap over de dam was, er meer zouden volgen. Ze wisten zich gesteund door geruchten dat er steun was voor hun oproep, maar zeker wisten ze het pas toen er op de Noordermarkt 250 gemeentearbeiders naar de openluchtvergadering kwamen. Wij kennen de geschiedenis. Er staat daar nu een plaquette met de woorden:

‘Maandag 24 februari 1941, ’s avonds om 6 uur spraken leden van de toen verboden Communistische Partij van Nederland hier 250 medeburgers toe. Zij riepen op tot een proteststaking tegen het wegvoeren van 400 joodse Amsterdammers door de Duitse bezetter. De volgende ochtend brak de Februaristaking uit.’

De mannen en vrouwen die staakten, vertrouwden erop dat als er één schaap over de dam was, er meer zouden volgen.

De Februaristaking is de geschiedenisboeken ingegaan als de grootste daad van verzet tegen Hitler’s facisme. De grootste zichtbare daad, want voor en gedurende de Tweede Wereldoorlog zijn er mensen geweest die zich, in het groot of in het klein, bekommerd hebben om het lot van hen die bedreigd, gediscrimineerd en buitengesloten werden. Wij hebben het aan deze daden van verzet te danken dat wij, 78 jaar na dato, van de kinderen van toen kunnen horen dat zij zich beschermd wisten. Er zijn mensen geweest die hen met gevaar voor eigen leven in huis hebben opgenomen. We weten uit hun herinneringen hoe weldadig dat voor hen geweest is. Hoe dat hun trauma’s heeft verzacht.

Afgelopen vrijdag werd onder andere het monument de Dokwerker beklad met antisemitische leuzen. In landen zoals Hongarije, Polen en Frankrijk sluimert het antisemitisme weer door de straten. Er worden mensen bedreigd en uitgescholden omdat ze ongewenst zijn, of omdat ze onwelgevallige beslissingen nemen.

Wij leven niet in oorlogstijd. We leven in vrijheid, in een welvarend land.

Deze uitsluiting vindt ook plaats op de werkvloer. Op scholen. Op straat. Dat geeft de actualiteit aan van de les van de Februaristaking. Er zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog altijd en overal mensen geweest die zich hebben uitgesproken. Die zich hebben verzet. Die zich stil of openlijk hebben verweerd tegen uitsluiting en geweld. Die hoopten en vertrouwden op medestanders.

Wat doen wij? Wat doet u? Hoe moedig durven wij te zijn om onze vrijheid te behouden? Wij leven niet in oorlogstijd. We leven in vrijheid, in een welvarend land. Het is hier veilig en democratisch. Dat willen we zo houden. We willen geen land waarin het recht slechts enkelen toekomt.

We willen geen land waarin het recht slechts enkelen toekomt.

Wij hebben vandaag de dag opnieuw de kans om trauma’s van kinderen te verzachten. Om het leven van mensen die geweld hebben gekend veiliger en zachter te maken. Het hoeven geen grootste daden te zijn. We zijn niet allemaal superhelden. We hebben het wel allemaal in ons om de moed te vatten voor kleine daden. Om een kind op school welkom te heten. Om ons niet af te laten schrikken door degenen die democratie en inspraak onmogelijk maken. Om onze nieuwe buurtgenoten simpelweg vriendelijk toe te knikken. Om ons te verweren tegen de taal van uitsluiting en tegen pesterijen op de werkvloer. Het zijn de kleine daden van moed die moed doen groeien.

Laten we dapper zijn in onze kleine daden en ons, altijd, weren tegen uitsluiting en geweld.

De dappere Februaristakers van toen konden niet voorkomen dat ontstellend veel mensen slachtoffer werden van het fascisme. Zij gaven wel een stem aan het verzet, namen risico’s en eisen hun vrijheid op. Zij waren en zijn een inspiratie je  te verzetten en te bekommeren. Laten we hen als voorbeeld nemen, ook vandaag. Wij hebben vrijheid. Laten we er zuinig op zijn. Laten we dapper zijn in onze kleine daden en ons, altijd, weren tegen uitsluiting en geweld.

Tweede Kamerlid

Door Lodewijk Asscher op 21 februari 2019 Delen  

Tweede Kamerlid

Samen kunnen we onze idealen waarmaken.

Doe mee en word nu lid!

Pak deze kadasterknallerrr🏠! 68m2 voor €775.000💰 in Amsterdam, koopje... pvdarbe.id/kadasterknallerfb Wel zeker zijn van een betaalbare woning, stem PvdA.🌹 Heb jij ook een kadasterknaller gespot, laat het ons hieronder weten!📣

68m2 voor €775.000 in Amsterdam - Kadasterknaller

Miljoenen Nederlanders worden gekort op hun pensioenuitkering. Het kabinet heeft een historische kans om dit te voorkomen. Zodat je na een leven lang werken kan Genieten van de welverdiende rust. Daarom doet Lodewijk Asscher een oproep aan het kabinet: keer terug aan tafel en sluit zo snel mogelijk een pensioenakkoord met de vakbond op vier terreinen. Lees het hier 👉 pvdarbe.id/onbezorgdeoudedagfb

Zeker zijn van een onbezorgde oude dag