Poliflw

En zo waan ik mij gevangen te zitten tussen twee dramatische gebeurtenissen. Anderhalve week geleden begon het drama van dit moment met die niet te beschrijven Hamas-slachting. Dat is ene kant. En aan de andere kant? Op dit moment weten we nog steeds niet wanneer die honderdduizenden soldaten dat stukje Gaza, van waaruit deze keer alle ellende is gekomen, binnen gaan trekken voor een grondoffensief. Een fase in deze oorlog die nu aan die andere kant van de scheidslijn hoe dan ook nog heel veel meer menselijk leed en verdriet gaat veroorzaken. Dit bekneld zitten tussen gebeurtenissen, tussen drama’s, tussen keuzes maken is een gegeven dat voor mij sinds jaar en dag verbonden is aan het betrokken zijn bij het fenomeen dat de Joodse staat Israël heet. Die betrokkenheid ken ik zelf al vanaf heel jonge leeftijd. Van de driekwart eeuw die de staat Israël dit jaar oud is, heb ik verreweg de meeste jaren bewust meegemaakt. De eerste jaren als kind. De zionistische droom direct na de Holocaust. De mogelijkheid van een eigen stuk land waarop het de Jood na negentien eeuwen van ballingschap eindelijk was gegeven het moede hoofd neer te leggen. Ik was nog maar acht jaar oud. Maar de beelden in 1956 van een wreed ontwaken uit die droom door de tweede oorlog die de jonge staat toen moest voeren met de omringende buurlanden staan mij nog heel helder voor de geest. En nog maar tien jaren later, ik zat inmiddels midden in mijn rabbijnstudie, werd een nieuwe strijd gevoerd die voor de Joodse inwoners de geschiedenis inging als de Zesdaagse Oorlog. Voor de Arabisch-Palestijnse bewoners werden die oorlogsdagen ervaren als het directe vervolg op de Nakba, de catastrofe die voor hen ooit begonnen was toen de Joodse Staat werd opgericht. Het duurde niet opnieuw een decennium. In 1973 zaten wij op de heiligste dag van het Joodse Jaar, de Grote Verzoendag, Jom Kippoer, zoals gebruikelijk de gehele dag in de synagoge. Tijdens de gebedsdienst sijpelden de berichten binnen dat er opnieuw sprake was van een enorme gewapende confrontatie tussen de buurlanden en ‘ons’ Israël. Haarscherp herinner ik mij de beklemmende gevoelens die ik tijdens en na de drama’s van die Jom-Kippoeroorlog beleefde. Het waren gevoelens van machteloosheid. Wat gebeurt daar allemaal in Israël? Maar ook: wat komt er allemaal op mij af? Welke verantwoordelijkheden zouden voor mij als Jood, als aankomend rabbijn, nu zijn weggelegd? Het was de tijd van de trauma’s na de strijd, van vliegtuigkapingen, van aanslagen, van radeloosheid en onmacht. Angst, overal om mij heen. Het dubbele echter is dat het tegelijkertijd ook een tijd van hoop op toch betere tijden en vertrouwen was. De Eeuwige gaat ooit die vrede stichten voor iedereen die heeft geleden onder de vreselijke conflicten. In mijn kinderjaren was de Joodse Staat ooit als droom geboren. Vijfentwintig jaren later besefte ik dat de afwezigheid van vrede een realiteit was. Een realiteit die met het voortschrijden van het bestaan van Israël, te midden van voortdurend geweld en oorlog, blijft. Met de gebeurtenissen van de afgelopen weken in het achterhoofd vraag ik me zelf nu opnieuw af waar ik eigenlijk sta. Tussen het leed van de een en het leed van de ander? Tussen het verdriet aan deze kant van de grens en het verdriet aan de andere kant? Of misschien wel de meest ingewikkelde van de dilemma’s, tussen rechten van de een en het gelijk van de ander? Leven met dillema’s kan verlammend werken. Gevangen zitten tussen conflicterende waarheden dwingt de mens soms tot een bijna onontkoombare passiviteit. De ernst van de realiteit om mij heen behoedt mij echter, G’ddank, voor het toegeven aan het niets doen. Integendeel. De feitelijke strijd speelt zich af ver weg van ons veilige Nederland. Het einde van de oorlog zal daar moeten worden bedongen. Dat is iets wat wij hier niet kunnen. Maar hier wacht ons die andere taak. Wat zich in Israël en Gaza afspeelt laat opnieuw diepe sporen achter in de samenleving hier in Nederland. Groepen worden tegenover elkaar geplaatst. Elementen van islamofobie en antisemitisme worden door het conflict zichtbaar in de openbare ruimte. Er zijn veel mensen die beschouwen een pro-Israël manifestatie of een pro-Palestina evenement als een probaat middel om iets van actie te kunnen tonen. Tenminste dit. Daar kunnen ze hun verdriet, zorgen of boosheid kwijt. Zelf geloof ik helemaal niet in deze eenzijdige bezigheden. Deze plaatsen meningen, visies en emoties tegenover elkaar. Zij geven slechts ruimte aan het groeien van gevoelens van animositeit ten opzichte van die ander. Ikzelf heb de keuze gemaakt, al lang geleden, om juist die ander op te zoeken. Die ander die niet mijn keuzes deelt in het conflict, die zich verbonden en solidair voelt met hen aan de andere kant van de grens. En zo delen wij samen onze zorgen, leedwezen en pijn. Zonder dat hier, zover verwijderd van de plek waar het allemaal gebeurt, animositeit en vijandschap ontstaat. De vredesbewegingen in Palestina en Israël zijn geminimaliseerd. Deze zo ontzettend belangrijke organisaties kunnen onder de huidige omstandigheden ter plekke hoegenaamd niets. Wanneer wij, moslims, Joden en christenen, Palestijnen en Israëliërs, elkaar in deze duistere tijden vandaag blijven opzoeken en elkaar blijven vasthouden binnen de Nederlandse samenleving, dan is dat het fundament voor de vrede van morgen. En daar zouden mogelijk de vredesbewegingen ter plekke ook hun voordeel mee kunnen doen.

In alle verdriet die de gevechten tussen Hamas en Israël veroorzaken, zien we ook dat mensen verbinding zoeken. Dat raakt me. Lody van de Kamp nodigde me uit om gisteravond aanwezig te zijn bij een bijeenkomst tussen joodse en islamitische Nederlanders in de ambtswoning van burgemeester Femke Halsema. Georganiseerd door het joods-islamitische netwerk Yalla!, onder leiding van Fatima Akalai en Chantal Suissa-Runne. Bedoeld om elkaar juist in tijden van spanningen op te zoeken, vast te houden en emoties te delen. En daar ben ik dankbaar voor. Iedereen is diep geschokt over de gruwelijke beelden van de terreur van Hamas dit weekend. Die blijven bij je. We delen de angst voor wat er nog komen gaat. Voor onschuldige slachtoffers aan beide zijden. Israëlische mensen, Palestijnse mensen. Ieders bloed is rood, daar is geen onderscheid. Van Lody leerde ik, sinds we elkaar 20 jaar geleden leerden kennen, dat je de hand naar elkaar moet blijven uitsteken. Juist ook als het moeilijk is. We moeten elkaar vasthouden. Als je verdriet, onmacht, en onbegrip voelt. Om dan juist tóch met elkaar in gesprek te gaan. Dat zag ik gisteravond in Amsterdam, en het is hartverwarmend dat we dit kunnen. Ik kreeg er kippenvel van. Ik zag ook hoe die verbondenheid leidt tot gesprekken, en hopelijk kan leiden tot kracht. Om met elkaar de samenleving hier verder te bouwen. Om conflicten van daar, hier niet tussen ons in te laten staan. De hand naar elkaar te blijven willen uitsteken. Deze ontmoetingen tellen. We hebben misschien andere meningen. Daar is ook ruimte voor. Maar het gesprek blijven aangaan, leidt tot meer begrip. Er zijn veel mooie initiatieven, zoals deze bijeenkomst bij Yalla!, waar het gesprek gezocht wordt. Waar we in elkaars hart, gedachten, en gebeden zijn. Waar mensen elkaar letterlijk de hand toereiken. Zoals ik leerde in de katholieke traditie van de vredeswens; wens elkaar de vrede toe. Vrede ver weg, en juist ook vrede hier. Karien van Gennip

De ‘Groene CDA-Golf’ was vandaag tijdens de laatste zaterdag voor de gemeenteraadsverkiezingen in de Hoeksche Waard zichtbaar Onze kandidaten waren niet alleen aanwezig in de dorpscentra, we bezochten ook nog een aantal verenigingen zoals VV GOZ, SV Heinenoord, HC de Hoeksche Waard en FC Binnenmaas CDA Hoeksche Waard is ook thuis in uw dorp. Stem voor uw dorp, stem CDA Hoeksche Waard #goudswaard #piershil #nieuwbeijerland #zuidbeijerland #nieuwendijk #klaaswaal #numansdorp #oudbeijerland #strijen #strijensas #heinenoord #maasdam #westmaas #sgravendeel #mijnsheerenland #puttershoek #goidschalxoord #mookhoek.

Al ruim 63 jaar bezorgt Scouting Puttershoek jongeren én ouderen een gezellige en nuttige vrijetijdsbesteding. CDA Hoeksche Waard is zeer betrokken bij verenigingen en bij de vele onmisbare vrijwilligers in de Hoeksche Waard. We bezoeken hen graag om alles over hun vereniging te horen en om te bespreken hoe wij hen kunnen bijstaan bij het mooie werk. Daarom waren we op bezoek bij Scouting Puttershoek en spraken met bestuursleden over verleden, heden en toekomst van de vereniging én van de accommodatie die ook al weer een hele tijd mee gaat. Wat geweldig dat mensen in onze gemeente zich zo belangeloos inzetten voor de samenleving . Scouts Puttershoek Explorers scouting Puttershoek Scouting Nederland

Op uitnodiging van Volleybalvereniging DVO bezocht CDA Hoeksche Waard een trainingsavond van de club uit Oud-Beijerland . We spraken met voorzitter Roydon Filee over de uitdagingen waar zijn verenigingen mee te maken heeft, zoals de gladheid van de vloer in sporthal Het Paradijs. Ook Bres Accommodaties, die het beheer van de sporthal uitvoert, was aanwezig tijdens ons bezoek. Mooi om bij alle partijen de betrokkenheid bij sporters en sportverenigingen te zien waardoor er ter plekke afspraken werden gemaakt over het verbeteren van de speelomstandigheden. En daar worden wij dan weer heel blij van . Foto: Gijs De Kock (BRES Accommodaties), Roydon Filee (voorzitter Volleybalvereniging DVO), Jolanda Koning, Erik Meijer en Lars Van Vliet (BRES Accomodaties)

In de strijd tegen ondermijnende criminaliteit komen meer mogelijkheden voor het afpakken van crimineel vermogen. Dat staat in het nieuwe conceptwetsvoorstel van Minister Grapperhaus over de strafrechtelijke aanpak van ondermijning. Zo wordt het mogelijk om crimineel geld en zaken afkomstig van criminaliteit af te pakken zonder een voorafgaande strafrechtelijke veroordeling. Ook wordt een zogenoemde spoedbevriezing van een financiële transactie geïntroduceerd om te voorkomen dat crimineel geld wordt weggesluisd. Minister Grapperhaus: ‘We zijn niet alleen uit op hun vermogen, hun luxe villa’s, dure horloges, auto’s en jachten. We raken ze ook direct in hun criminele bedrijfsvoering. Criminelen raken steeds meer mogelijkheden kwijt om te investeren in verdere illegale praktijken. Op die manier voorkomen we dat zwart geld in de samenleving blijft circuleren en wordt ingezet in de legale economie of wordt geherinvesteerd in criminele activiteiten.’ Als de politie een pand binnenvalt en een groot bedrag aan contanten vindt, is straks geen langdurig strafproces meer nodig om dat geld aan de staat te laten vervallen als degenen bij wie het wordt aangetroffen geen deugdelijke verklaring kunnen geven voor zo veel contanten in huis. Het Openbaar Ministerie (OM) moet alleen bij de rechter voldoende aannemelijk kunnen maken dat het geld afkomstig is van criminaliteit.

Bij ernstig geweld door georganiseerde en ondermijnende criminaliteit, krijgen burgemeesters de bevoegdheid om een woning te kunnen sluiten. Voorbeelden hiervan zijn het beschieten van een woning, ernstig geweld in een woonwijk of het vinden van een wapen achter de voordeur. Met dat wetsvoorstel stemde de ministerraad vrijdag 25 juni in op voorstel van minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid. Deze maatregel is nodig om de openbare orde te kunnen handheven en de strijd aan te gaan met de georganiseerde en ondermijnende criminaliteit. Grapperhaus: “Criminelen opereren nietsontziend. Daarom moeten we onze woonwijken en bedrijfsterreinen weerbaarder maken tegen georganiseerde ondermijnende criminaliteit. Burgemeesters zien met de politie en medewerkers van hun gemeentediensten als geen ander waar de problemen spelen. Door de burgemeester ook de instrumenten te geven om in actie te komen daar waar nodig, vergroot dit de veiligheid."

CDA-Kandidaat Tweede Kamerlid Jaap Jonkers (nr. 27 op de lijst, rechts op de foto) heeft deze week het kookboek ‘Samen koken we sterker’ gepresenteerd. Bij Voedselbank Leiden overhandigde hij samen met tv-chef Pierre Wind het eerste exemplaar aan Radio 538-dj Frank Dane, die ambassadeur is van Stichting Voedselbanken. Initiatiefnemer Jaap Jonkers wil met dit kookboek iedereen de kans geven op een lekkere en gezonde maaltijd en tegelijkertijd aandacht vragen voor de groeiende kloof tussen arm en rijk in Nederland. Jonkers: “Als je financiële stress hebt is het moeilijker om te kunnen genieten van het leven. Helaas geldt dit voor een groeiende groep Nederlanders. Ik maak mij daar zorgen om. Als baby ben ik te vondeling gelegd en ik zou in armoede zonder ouders zijn opgegroeid als ik niet was geadopteerd. Daarom zet ik mij in voor mensen die dat het hardst nodig hebben.” Het kookboek wordt aan alle klanten van de 171 Voedselbanken in Nederland beschikbaar gesteld. De uitgifte gaat hard, op dit moment wordt er gewerkt aan nieuwe exemplaren. Voor het algemene publiek is er een gratis e-book verkrijgbaar. De recepten zijn gebaseerd op veelvoorkomende producten uit de wekelijkse voedselpakketten van de Voedselbank. Studenten uit heel Nederland hebben samen met de televisiekoks Pierre Wind en Reitse Spanninga de recepten ontwikkeld. Meer informatie over deze actie is te vinden op jaapjonkers.nu.

Tweede Kamerlid Anne Kuik wil onderzoeken hoe in Nederland het gelijkheidsmodel, waarbij het kopen van seks strafbaar wordt gesteld, ingevoerd kan worden. Vandaag dient zij een voorstel in tijdens het debat over het burgerinitiatief van Exxpose. Het CDA schaart zich daarmee achter de oproep van de jongerenbeweging. Volgens Kuik komen trauma’s, geweld, verslavingen en uitbuiting veel vaker voor dan in welke sector dan ook. ‘Wat zegt het dat op de wallen meer dan 95% jonge vrouwen uit arme gebieden in Oost-Europa werkzaam zijn? Is het niet de taak van de overheid om kwetsbare vrouwen te beschermen, tegen mensen die misbruik willen maken van hun situatie?’, vraagt zij zich af. Door het kopen van seks strafbaar te stellen, wordt de opsporing en vervolging van misstanden makkelijker, denkt Kuik. Het Kamerlid verwacht niet dat misstanden en prostitutie helemaal zullen verdwijnen. Maar in landen waar het gelijkheidsmodel is ingevoerd, leidt het tot minder sekskopers, minder mensenhandel en minder straatprostitutie. Kuik: “De vrouwen die het vrijwillig doen en in de etalage staan, mogen geen dekmantel vormen voor een magazijn aan misstanden. De vrouwen die te maken hebben met trauma’s en geweld zie je niet op tv. En vergis je niet, er gebeurt in Nederland nu al heel veel in de illegaliteit”

Over anderhalve week staan we stil bij de slachtoffers van o.a. de Tweede Wereldoorlog en vieren wij onze vrijheid. Noodgedwongen vanuit huis. Om ons toch verbonden te voelen roepen we jullie op om mee te doen aan de herdenkingschallenge door op social media een Zuid-Hollands plekje, monument of verhaal te delen dat een belangrijke rol speelde tijdens de oorlog of bevrijding.

Het idee van de herdenkingschallenge is afkomstig van de Zuid-Hollandse scouting, die dit jaar met 80 scouts en 20 zeekadetten zouden meegaan naar de herdenking op de Dam. Zij maken een filmpje van hooguit 1 minuut waarin zij een oorlogsslachtoffer herdenken en vervolgens anderen uit hun sociale media-omgeving vragen om ook een filmpje te maken. Onder andere Kim Putters (scout en lid van het Nationaal Comité 4 en 5 mei) heeft zijn hulp toegezegd en maakt een filmpje.

Meedoen?

Zoek een Zuid-Hollandse plekje, monument of verhaal dat een belangrijke rol speelde tijdens de oorlog of bevrijding. Schrijf het verhaal kort uit in maximaal 75 tot 100 woorden. Neem een video op waarin je het verhaal vertelt in maximaal 1 minuut (filmen doe je in landschapmodus, niet profielmodus). Daarbij heb je een spreekwoordelijke fakkel die je doorgeeft. Je zorgt ervoor dat je fakkel (bijvoorbeeld waxinelichtje, kaarsje of klein lampje) buiten beeld rechts van je staat. In het filmpje haal je de fakkel met je rechterhand in beeld en houdt deze vervolgens voor je, terwijl je je tekst voorleest. Na je korte verhaaltje vertel je aan wie je de herdenking doorgeeft en zet de fakkel met je linkerhand buiten beeld weg, alsof je hem doorgeeft. Post de video (op 4 mei of ervoor) op social media met de hashtag #herdenkingschallenge en tag daarbij een aantal mensen die je ‘uitdaagt’ hetzelfde te doen.