Poliflw

Thema van de week waren mijlpalen bij een aantal belangrijke projecten. Geen project, maar wel weer een groot succes, was de Wijnwandeling in Edam afgelopen vrijdag. Daar mocht ik samen met Hans Schutt en Vincent Tuijp een onderdeeltje van de aftrap zijn. Liefst 29 ondernemingen aan mee deden en 800 deelnemers, een niet meer weg te denken evenement. En het mooie weer hielp natuurlijk ook mee.

Wat het mooie weer betreft, dinsdag was het helemaal extreem met temperaturen ruim boven de 30 graden. Dat moment was uitgekozen voor een rondje langs de dijk. De Alliantie Markermeerdijken leidde het college langs een aantal belangrijke punten, bij Schardam, Etersheim en Warder bijvoorbeeld en bij een proefterp waar laag voor laag wordt aangebracht om onder meer de zetting en zijwaartse krachten te meten. Allemaal om zo zorgvuldig mogelijk straks de dijk te kunnen versterken. Een voorbeeld waar veel waterschappen jaloers op zouden zijn en die heel veel waardevolle informatie oplevert voor dijkversterkingen in veengebieden. Maar wat was het warm!

Onze gemeente wil het cameratoezicht in de Oude Kom van Volendam fors uitbreiden. Het gaat hier om de plaatsing van 11 camera’s in het uitgaansgebied en op het Zuideinde. De beelden van deze camera’s kunnen live worden uitgekeken vanuit Zaandam. De kosten bedragen €250.000 plus een jaarlijkse €70.000 voor exploitatie en onderhoud. Cameratoezicht zou een preventieve werking hebben en bijdragen aan een hogere veiligheidsbeleving. Maar is het wel zo’n goed idee?

Wat kunnen we verwachten van camera’s?

We lezen al jaren dat gasten na een bezoek aan de horeca vernielingen aanrichten op het Zuideinde. De bewoners zijn de wekelijkse overlast meer dan zat. Cameratoezicht zou voor verbetering moeten zorgen. Vandalen denken immers wel twee keer na voordat ze een misdrijf plegen voor het oog van de camera. Vraag is of dit ook geldt voor mensen in een benevelde toestand. En als men in Zaandam ziet dat op het Zuideinde een plantenbak wordt stukgegooid is het eigenlijk al te laat. Het duurt even voor de politie ter plaatse is en dan is de dader meestal al verdwenen. Hoogstens kunnen de beelden worden gebruikt om de dader in de kraag te vatten, al verwacht ik dat de pakkans klein is. Van het uitgaansleven in Volendam krijgen we verder niet direct een beeld van grote ongeregeldheden of agressie die de pan uitrijst. Dus welk probleem moeten die camera’s eigenlijk oplossen?

Zijn ze wel nodig?

Gemeenten mogen camera’s op openbare plaatsen hangen om de openbare orde te handhaven. Voor cameratoezicht gelden wel enkele strikte voorwaarden. Zo moeten minder vergaande maatregelen in het verleden onvoldoende zijn gebleken. Ook moet de inzet van cameratoezicht niet op zichzelf staan maar in combinatie met andere maatregelen plaatsvinden. Hierbij kan gedacht worden aan betere straatverlichting of toezicht op straat. Het is onacceptabel dat bewoners van het Zuideinde zich bij ieder uitgaansweekend afvragen of vandalisme hen zal treffen. Vraag is welke maatregelen onze gemeente in de afgelopen jaren heeft genomen om dit asociale gedrag tegen te gaan. In het voorstel lezen we hier niks over.

De gemeente Heerhugowaard wilde ooit ook cameratoezicht invoeren. Het OM gaf geen toestemming omdat de problemen niet groot genoeg werden geacht om een dergelijk zwaar middel te rechtvaardigen. Daarop besloot men beveiligers in te huren om overlastgevers aan te spreken op hun gedrag. Dit bleek zo goed te werken dat na enige tijd werd besloten af te zien van camera’s.

Wat kunnen we dan doen?

Een meute van die camera’s bovenop robuuste palen wekken misschien de indruk dat de politiek daadkrachtig optreedt en de problemen aanpakt. Maar vaak blijkt dat cameratoezicht niks of weinig oplost. We kunnen het geld beter gebruiken om een paar extra beveiligers in te huren op de tijden dat het nodig is. Gewoon mensen op straat die kunnen ingrijpen als het misgaat. Zo kunnen we de overlast op het Zuideinde en in de rest van het uitgaanscentrum op een effectieve manier aanpakken.

John Kluessien namens GroenLinks Edam-Volendam

We zien slechts wat we denken. En wat we denken hangt af van onze overtuigingen. Onze overtuigingen zijn vaak weer gelinkt aan onze ervaringen en (bij gebrek daaraan) vooroordelen. Die per definitie zijn gebaseerd op onvolledige informatie. Het is een klein wonder dat we nog fatsoenlijke weloverwogen beslissingen kunnen nemen!

Deze week kwam dit op verschillende momenten duidelijk in beeld. Neem bijvoorbeeld een interview met de LOVE over parkeren. Een onderwerp, waar veel mensen aannames doen die niet kloppen en niet gecheckt worden. Omdat het mensen direct raakt, worden wel allerlei meningen gegeven, soms verpakt als feiten. Ik ben dat erg blij met de LOVE die navraag doet.

Ook de berichtgeving over het Europaplein of over mogelijke gemeentelijke fusies zijn van die onderwerpen. Ik kom veel ongeïnformeerde meningen en misinterpretaties tegen. Ik ben dan blij met een genuanceerd geluid vanuit een betrokken burger in een lokale krant. Die informatie bereikt misschien andere mensen en komt misschien beter binnen, dan de misleidende informatie die sommige politieke schreeuwers verschaffen over waar we staan en hoe we er in staan. Op zich vindt manipulatie van informatie wel vaker plaats. En ik denk dat dit meestal is ingegeven door eigenbelang, (te) sterke overtuigingen of opportunisme. Slecht nieuws ‘travels fast’ zeggen ze wel eens. Nou, mond op mond ging het al snel, maar via bijvoorbeeld whatsapp is het helemaal niet meer bij te houden. En niet te corrigeren, hoe jammer dat soms ook is. Fake news is een werkelijkheid waar we mee moeten dealen.

Niets is wat het lijkt te zijn. Onze beeldvorming, mijn beeldvorming, wordt bepaald op basis van onvolledige en soms zelfs onjuiste informatie. Ondertussen reageren mensen wel vanuit die beeldvorming. Hoe fijn zou het zijn als dingen dan eerst gecheckt worden. Als we eerst tot 10 tellen, dingen navragen en dan pas overwegen te reageren. Hoe belangrijk is onderscheidingsvermogen!

Ik herken het ook in mijzelf. Ik kan best wat geduld opbrengen, maar het is niet mijn sterkste punt. En bij tijd en wijle kom ik dingen tegen, waar ik ook gelijk op reageer. Niet alleen online, maar ook tijdens het werk. Meestal omdat ik een uitgesproken doel nastreef of tot de conclusie komt dat afspraken niet worden nagekomen. Het is confronterend of zelfs ronduit pijnlijk als ik dan conclusies trek, die achteraf een heel andere verklaring hebben. Zeker als dat achteraf een relatie heeft met iemands gezondheid bijvoorbeeld of als ik het door navragen had moeten en kunnen voorkomen.

Deze week kwamen een paar van die voorbeelden langs, waar ik keuzes maakte en beslissingen nam op basis van wat ik dacht te weten. Maar anderen hebben vaak kennis van andere puzzelstukjes. En alleen samen krijg je een completer beeld. En hopelijk betere beslissingen. Alles bij elkaar was het een week waarin ik heb gezien dat niets is wat het lijkt te zijn, en waarin ik heb geleerd meer door te vragen voor ik conclusies trek. Het begint met de hand in eigen boezem. En nou hopen dat de buitenwereld mijn verbeteringen gaat weerspiegelen!

Wim RunderkampWethouder

Het vuurwerk is afgeschoten, de champagne is ontkurkt. Het nieuwe jaar is nu dan echt begonnen. GroenLinks blijft trouw aan haar tradities en organiseert ook dit jaar een Nieuwjaarsreceptie. Met hapjes, drankjes, gastsprekers en muziek zullen we 2019 samen feestelijk inluiden.

Het thema van deze editie is het toerisme in onze gemeente. Hoe we dit precies gaan invullen blijft nog even geheim, maar we kunnen alvast verklappen dat o.a. de band Faceless Few de muziek zal verzorgen. De zaal opent om 20.00 en de entree is gratis. Volg voor meer details het Facebook-evenement van de Nieuwjaarsreceptie. Tot dan!

 

Deze week heb ik het rustiger. Dat wil zeggen, mijn kinderen zijn ook vrij en er liggen nog allerlei klusjes te wachten. Maar er is tijd genoeg over. Tijd die ik traditiegetrouw vul met opruimen, letterlijk en figuurlijk. Kasten, mijn bureau, de zolder, ze moeten er aan geloven aan het einde van het jaar. Toch draait het vooral om de figuurlijke opruiming deze laatste weken van het jaar.

Ik reflecteer regelmatig. Op van alles, maar het meest nog op mijn doel. Is mijn doel nog waar het echt om gaat? Zit ik nog op het juiste pad? Of ben ik afgedwaald in de mistige waan van alledag?

Maar voor nu een klein stukje reflectie over de politiek dit jaar. Over iets dat in de tijd van fake news vol in de aandacht staat: desinformeren. Als je informatie verspreid, dan ben je daar voor verantwoordelijk, wat mij betreft. Ook als je het doorvertelt of doorstuurt. En zeker ook als die informatie niet klopt! En regelmatig zie ik raadsleden en inwoners de bocht uit vliegen. Deels door onwetendheid, maar tot mijn spijt deels ook bewust.

Toch stemt het me vaak mild. Ik weet ook uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om iets te checken, waar je vast van overtuigd bent. Wat dat betreft heb ik zo ongeveer alle fouten al gemaakt. En niet een keer...

Er is nooit één waarheid, er zijn altijd verschillende perspectieven. Ik herken er tegenwoordig veel meer dan vroeger en het geeft me nu de mogelijkheid om mensen die mijn oude fouten herhalen een spiegel voor te houden. Ze te wijzen op wat er is gebeurd en wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. In de hoop dat zíj sneller kunnen leren van míjn fouten. Soms blijkt dat ze die gevolgen juist wilden en daarom bewust een verkeerd beeld hebben geschetst. Soms heeft men het zich gewoon niet gerealiseerd. Zeker als ik denk dat iemand bewust desinformatie verspreidt, in de krant of online, dan heb ik nog wel eens de neiging te willen reageren.

Het is een fors dilemma. Als ik het ga tegenspreken, dan ben ik onderdeel van het probleem. Dan staan we tegenover elkaar. En dat verwordt, zeker in de politiek, al snel tot welles/nietes of zelfs tot moddergooien. En daar wil ik geen onderdeel van zijn. Maar als ik niet ga tegenspreken, dan is het gevolg dat sommige mensen de grootst mogelijke onzin geloven en dat zelfs verder verspreiden! En ik laat het dan gebeuren. Ook niet bepaald een aantrekkelijk scenario.

Een echte oplossing heb ik niet. Zelf hou ik het er maar op om individueel bij tijd en wijle iemand een spiegel voor te houden, veel geduld te betrachten, zelf regelmatig te reflecteren en blijf ik proberen genuanceerde informatie aan te (laten) bieden. Want mensen die onzin wíllen geloven en geen kritische vragen stellen, die ga ik uiteindelijk toch ook niet kunnen helpen.

Wim RunderkampWethouder