Poliflw

Murat is vrij! We zijn blij en opgelucht dat hij na twee maanden te zijn vastgehouden als politiek gevangene is vrijgesproken en eindelijk naar huis mag.

Murat is vrij!

112 moet altijd bereikbaar zijn.📞 SP-Kamerlid Ronald van Raak is duidelijk: dit mag nooit meer gebeuren!👇

112 moet altijd bereikbaar zijn.📞

Murat Memiş moet vrij! Woensdag overhandigen we aan minister Blok het manifest met de eis dat hij zich uitspreekt voor vrijlating van Murat en andere Nederlandse politiek gevangenen. Al duizenden mensen steunen inmiddels die oproep. Kom je ook? 9.30 uur 's ochtends, Lange Vijverberg in Den Haag. En teken het manifest!👉 https://sp.nl/murat

Murat Memiş moet vrij! - SP

Eind april is Murat Memiş, raadslid en voorzitter van de SP in Eindhoven, in Turkije gearresteerd. In afwachting van zijn proces mag hij het land niet uit.

In onze videoclip 'Dit is Hans Brusselmans' heeft de SP ten onrechte de trekpop van cartoonist Ruben L. Oppenheimer gebruikt als wc-doortrekker. Hiervoor hadden wij geen toestemming. De trekpop hebben we veranderd door de tekening van het hoofd van Ivo Opstelten te vervangen door dat van Mark Rutte. Ook hiervoor hadden wij geen toestemming. De trekpop hebben wij uit de videoclip verwijderd. Ten onrechte hebben wij de indruk gewekt dat Oppenheimer bij de totstandkoming van onze videoclip betrokken was, hetgeen uitdrukkelijk niet het geval is. Ruben L. Oppenheimer is op geen enkele wijze verbonden aan de SP en wil op geen enkele wijze met de SP en onze video worden geassocieerd. Het spijt ons dat we zijn politieke en artistieke onafhankelijkheid hebben aangetast.

Namens het partijbestuur,

Ron Meyer

Politiek is persoonlijk. Politieke besluiten raken mensen in hun leven. Dat is precies waarom wij SP’ers vinden dat je politiek niet aan politici moet overlaten. De politieke onwil om de lonen te verhogen leidt tot meer werkende armen. De politieke keuze om werk te ‘flexibiliseren’ leidt tot grote onzekerheid voor werkende mensen en exorbitante winsten voor de steenrijken. De politieke besluiten om hard te bezuinigen op de zorg raken mensen direct in hun leven. Dat zijn geen abstracties. Dat is geen kwestie van smaak. Dat is zeer persoonlijk.

Ik hecht er in alles wat ik doe om de wereld een beetje beter te maken aan om zuiver te zijn in deze redenering. Als politiek voor mij persoonlijk is betekent dat ook dat ik streng ben voor mezelf. Het resultaat van de Europese verkiezingen is bitter en extreem teleurstellend. We voelen allemaal de enorme pijn die bij zo’n nederlaag hoort. Bij een dergelijke nederlaag hoort het nemen van verantwoordelijkheid.

Die neem ik. De afgelopen 3,5 jaar heb ik als partijvoorzitter alles gegeven voor onze partij en onze idealen. Dat is elk moment een grote eer. De komende tijd zal ik dat blijven doen, maar daarna zal ik mij niet opnieuw verkiesbaar stellen. Ik zal ervoor zorgen dat het stokje in het najaar op een goede manier wordt overgedragen, in de diepste overtuiging dat onze idealen het waard zijn om met branie voor op te komen.

Met strijdbare groet,

Ron Meyer

Loonondermijning om de kosten laag te houden

Naast uitbuiting ziet Van Dijk dat bedrijven arbeidsmigratie misbruiken om de lonen te drukken. Die stelling is onderwerp van debat. Publicist Ewald Engelen denkt bijvoorbeeld dat er amper gevolgen zijn voor de lonen: “Er is natuurlijk een beetje loondruk. Maar die is voor de rest van de economie tamelijk beperkt.”

Engelen beroept zich op een rapport van CPB en SCP uit 2018. Dat ziet inderdaad positieve kanten aan arbeids­migratie voor de Nederlandse bevolking, maar stelt tegelijkertijd dat “bepaalde groepen, vaak laagopgeleiden die direct concurreren met arbeidsmigranten, geraakt kunnen worden door immigratie”. Simpel gesteld: is er in jouw sector weinig sprake van arbeidsmigratie, dan is de kans groot dat je vooral profiteert van de goedkoop bezorgde pakketjes. Maar als een baas jou kan vervangen door een arbeidsmigrant die meer produceert tegen minder kosten, dan loop je kans je baan te verliezen.

Ook voeren bedrijven de werkdruk op als gevolg van extreem onzekere arbeidscontracten. Jeroen van Bergeijk beschrijft in de Volkskrant zijn undercover-ervaring bij een distributiecentrum van bol.com.

Natuurlijk hield Van Bergeijk dit niet lang vol. Dat is geen kwestie van willen, maar van kunnen. Voor bol.com is dit de ideale situatie: een Pool die door zijn rug gaat kan terug naar Polen en het uitzendbureau regelt een nieuwe arbeidskracht. Bovendien is de productiviteit van iemand die niet weigert om drie in plaats van twee zware dozen tegelijk te tillen, op korte termijn hoger. Het doet denken aan de verhalen van de Duitse journalist Wallraff, die beschrijft hoe Turkse arbeiders in de Duitse mijnen geen helm krijgen. Zo’n helm kost de werkgever alleen maar geld en levert hem niets op, omdat de kosten van een ‘beschadigde Turk’ niet bij hem terecht komen.

Het was een mooie campagne, maar een ding is duidelijk: het waren niet onze verkiezingen. Maar wij gaan door! Want dat is harder nodig dan ooit. Samen met iedereen die opkomt voor een rechtvaardiger Nederland. Samen met de duizenden nieuwe leden die zich de afgelopen periode hebben aangesloten. Samen met bijna 20.000 nieuwe Vrienden voor Rechtvaardigheid die zich hebben aangesloten. Doe ook mee en sluit je vandaag nog aan als Vriend voor Rechtvaardigheid! www.rechtvaardigheid.nl

Deze week ga ik op uitnodiging van de EU-Dienst voor Extern Optreden twee dagen naar Genève om te spreken over de bescherming van de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging. Sommigen zullen zich afvragen wat een SP’er daar nu moet. Reden om in dit weeklog een paar misverstanden recht te zetten: het klopt dat voor de SP ‘identiteit’ er niet toe doet. En we vechten tegen krachten die proberen mensen tegen elkaar op te zetten vanwege identiteit en daarmee afleiden van het echte gevecht. Dat is onze strijd tegen het neoliberalisme en de toenemende uitbuiting van de factor arbeid en de verrijking van de factor kapitaal. Maar dat betekent niet dat we de strijd tegen discriminatie onbelangrijk vinden: we willen iedereen erbij hebben, ongeacht huidskleur of geloof. Want we hebben iedereen nodig voor onze kernstrijd.

Het is onjuist dat Marx geloof veroordeelde. Als zijn overbekende zegswijze dat godsdienst opium van het volk is, wordt aangehaald, dan moet er wel de context bij verteld worden: in de tijd van Marx waarbij de meeste mensen een godsdienst beleden, kozen religieuze leiders vaak de kant van het kapitaal. Zelf waren ze ook niet vies van luxe. Ze zagen het als hun rol om het volk rustig te houden. Opstand tegen uitbuiting of tegen de gevestigde orde in het algemeen veroordeelden ze. Godsdienst om het volk in slaap te sussen, ja, dat is inderdaad opium van het volk.

Maar het kan ook anders. In mijn puberteit ontmoette ik juist een heel strijdbare kerk. Met de bevrijdingstheologie in Zuid-Amerika en de talloze vredes- en sociale bewegingen werd het geloof, in ieder geval voor mij, een inspiratiebron om maatschappelijk actief te worden tegen uitbuiting, tegen armoede en tegen de steeds harder wordende verhoudingen in de maatschappij. Dat is geen opium van het volk, dat is een peppil.

Anno 2019 is alles een stuk ingewikkelder geworden: er zijn nog steeds sociaal bewogen religieuze leiders, maar er zijn ook haatpredikers. Binnen en buiten de godsdiensten. Er zijn er die bepaalde godsdiensten zien als ongewenst of erger. Anno 2019 is niet de godsdienst per se opium van het volk, maar zij die godsdienstige verschillen gebruiken om mensen tegen elkaar op te zetten. Daarmee leiden ze bewust of onbewust af van de kernstrijd, waarbij we een einde willen aan de steeds groter wordende sociaaleconomische ongelijkheid. De strijd tegen het machtsmonopolie van de multinationals.

In Genève spreken we juist over haat zaaien. Wat valt nog onder de vrijheid van meningsuiting en wat niet? Mag je godsdiensten beschermen en wat zijn de rechten van hen die een godsdienst of levensovertuiging aanhangen en manifesteren? Mijn inbreng zal duidelijk zijn: haat zaaien op basis van godsdienst of levensovertuiging dat bewust aanzet tot geweld en discriminatie mag niet. Niet als dat komt van de kant van godsdienstigen, maar ook niet als dat komt van derden. Dat geldt in Nederland, maar het geldt volgens de mensenrechtenverdragen in de hele wereld. We laten ons niet uit elkaar spelen en respecteren het recht van iedereen om te geloven of niet. En we laten ons niet afleiden van onze kernstrijd. Bij de SP is er geen plaats voor discriminatie.

De Tweede Kamer wil meer onderzoek naar de vuurwerkramp in Enschede in 2000, waarbij 23 doden vielen en bijna duizend mensen gewond raakten. Aanleiding is een omvangrijk rapport van klokkenluiders Paul van Buitenen, die vier jaar onderzoek deed naar de ramp. SP-Kamerlid Ronald van Raak kreeg vandaag steun van de Tweede Kamer om dit rapport in behandeling te nemen en advies te vragen aan de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV).

Van Raak: ‘Bijna negentien jaar na deze verschrikkelijke ramp lijken we de waarheid nog steeds niet boven tafel te hebben, ondanks veel inhoudelijke onderzoeken en rechterlijke uitspraken. Paul van Buitenen zet grote vraagtekens bij de gang van zaken en heeft kritiek op onder meer de regering, de Kamer en het OM en stelt dat veel fouten zijn gemaakt en “waarheidsvinding” geen prioriteit had. Een grote meerderheid van de Tweede Kamer heeft vandaag aangegeven het rapport van Van Buitenen serieus te nemen. De Kamer vraagt de OVV nu om het rapport van Van Buitenen goed te bestuderen. Daarna kunnen wel bepalen welke politieke stappen verder nodig zijn.’

De tweede Paul Peters Prijs is gewonnen door Ernst Coppejans. Hij maakte met het prijswinnende Sold een serie anonieme portretten van slachtoffers van mensenhandel, gefotografeerd in de opvang in Nederland waar ze tijdelijk veiligheid en een thuis vonden. Vorig jaar won Selma van der Bijl de allereerste Paul Peters Prijs. De Paul Peters Prijs maakt onderdeel uit van de prestigieuze Zilveren Camera.

Coppejans werkte ruim twee jaar aan de serie portretten. 'De portretten zijn een samenwerking tussen mij en de geportretteerde. We deelden ideeën en werkten samen aan een portret dat hun kracht laat zien en dat hen niet als slachtoffer afbeeldt. Dat zij het slachtoffer zijn van deze vreselijke misdaad is niet wat hen definieert. Dit zijn mensen zoals jij en ik. Mensen die iets verschrikkelijks hebben meegemaakt en een beter leven verdienen.'

In de Tribune, het partijblad van de SP, verschijnt in maart een reportage over de tweede winnaar van de Paul Peters Prijs.

Paul Peters Prijs

De Paul Peters Prijs is de prijs voor sociale fotografie, vernoemd naar de legendarische SP'er Paul Peters die in 2017 overleed. Peters (Oss, 1955) behoorde samen met Jules Iding en Jan Marijnissen tot de SP'ers van het eerste uur. Hij was vooral de doener, en organisator van tal van acties en evenementen. Ook was hij de huisfotograaf van de SP. Een van zijn motto's was: 'Ik loop niet voorop met een megafoon en een spandoek. Ik zorg liever dat die megafoon het doet.'

De winnaars van de Paul Peters Prijs winnen niet alleen een cheque van 2.500 euro, maar ook een foto-opdracht. Selma van der Bijl maakte de serie Tijd voor Rechtvaardigheid over mensen die voor de allereerste keer in hun leven in opstand kwamen voor goede woningen, een veilige straat en een mooie buurt.