Poliflw

D66 Overijssel ziet graag op elk overheidsgebouw in alle gemeenten en op alle scholen  op 11 oktober 2018 de regenboogvlag wapperen.

Overijssel is sinds 8 november 2017 ‘Regenboogprovincie’. Dat betekent dat onze provincie zich inzet voor de sociale acceptatie en veiligheid van homoseksualiteit en transgenders (LHBTI).

In Nederland zijn er tien ‘Regenboogprovincies’ en 48 ‘Regenbooggemeenten’. In Overijssel zijn dat Deventer, Hengelo, Enschede en Zwolle. Het ministerie van OCW steunt deze gemeenten financieel en heeft de samenwerking tot 2022 verlengd.

Overijssel organiseerde vorig jaar het regenboogsymposium. Daar ontmoetten verschillende maatschappelijke partijen elkaar en sprak men uit meer te willen samenwerken. Er zijn verschillende organisaties bezig zijn met dit onderwerp. Maar men weet elkaar niet altijd te vinden. De provincie wil de rol van verbinder (blijven) spelen en partijen bij elkaar brengen. Met als doel: een zelfstandig opererend netwerk van organisaties en gemeenten én bewustwording bij de gemeenten in Overijssel over het onderwerp LHBTI. In oktober 2018 volgt een nieuwe bijeenkomst voor alle partners over o.a. wijkveiligheid. Zo blijft het onderwerp op de provinciale en gemeentelijke agenda’s. D66 ziet graag een Overijssel waar iedereen zichzelf kan zijn. Publieke uitingen op gebouwen van gemeenten en alle scholen zou dat moeten uitdragen op Coming Out Day 2018 (11 oktober).

De provincie Overijssel is intern begonnen met concrete acties. Zo wordt onnodige geslachtsregistratie op formulieren voorkomen en ondersteunt men de Twentse boot tijdens de gaypride. Ook droeg Overijssel bij aan een bidboek om de Roze Zaterdag in 2020 naar Zwolle te halen. Ondanks dat Roze Zaterdag 2020 naar een andere stad gaat, blijft het doel hetzelfde: een inclusieve samenleving waarin iedereen gelijk is en mag de provincie daaraan financieel bijdragen.

D66 roept alle gemeenten op zich aan te sluiten als ‘Regenbooggemeente’ .

Blog 2

‘Een meinse is wat ie sprek’

Eind 2017 legde ik in het Vollenhoofs (zie vorige blog) de eed af. Op 7 maart jl. werd mijn Statenlidmaatschap voor de tweede keer verlengd. De griffie verzocht mij echter met klem de eed niet opnieuw in het Nedersaksisch af te leggen! Nu was ik dit niet van plan; mijn punt was immers gemaakt. Maar het verzoek zette me wel aan het denken…

Minister

Het ging nl. om de PS-vergadering waarin ‘onze’ minister van Binnenlandse Zaken, Kajsa Ollongren, de profielschets voor de te benoemen nieuwe Commissaris van de Koning in ontvangst zou nemen. Ollongren is toevallig ook de minister die gaat over de regionale talen die door het Rijk zijn erkend. De druk die in het provinciehuis werd uitgeoefend om geen Nedersaksisch bij de eedsaflegging te gebruiken, had ongetwijfeld te maken met haar aanwezigheid. Ik was vastbesloten dit niet zomaar te laten passeren. Kort voor aanvang van de PS-vergadering hoorde ik dat de minister onze fractie graag de hand wilde schudden. Dat bood een onverwachte kans om de situatie te bespreken.. Mijn ‘plannetje’ viel echter in het water. Het is mij niet bekend waarom, maar van dat handen schudden is het nooit gekomen.

Erkende regionale talen

In overleg met de fractie besloot ik in de volgende PS-vergadering (11 april) vragen te stellen aan gedeputeerde Hester Maij. Zij heeft streektaal in haar portefeuille en is sinds vorig jaar zelfs ‘coördinator Nedersaksische overheden’. Om de neerbuigende houding van de Nederlandse overheid tegenover de dialectsprekers in het oosten van het land te illustreren, poneerde ik: waarom mag alleen de spreker van het Fries, als één van de drie erkende regionale talen in Nederland, de eed of belofte wél in zijn eigen taal afleggen, maar de spreker van het Nedersaksisch niet? Is hier geen sprake van taaldiscriminatie? En waarom kent het Nedersaksisch in Duitsland – Niederdeutsch of Platt – als erkende regionale taal zulke beperkingen niet? Is het Nedersaksisch aan deze kant van de grens soms minder ‘taal’ dan aan de andere kant?

Hierop kwamen van de gedeputeerde geen echte antwoorden. Dat mocht ook niet worden verwacht. De vragen waren vooral prikkelend bedoeld en een aanloop naar mijn eigenlijke vraag: wat heeft de gedeputeerde gedaan en/of gaat zij nog doen in haar rol als coördinator Nedersaksische overheden? Maij antwoordde dat er een bestuursconvenant in de maak is en dat wij dit als Staten binnenkort mogen verwachten. Mooi, maar dit klinkt nogal vaag.

Zichtbaarheid streektaal

Wij zullen dit stuk kritisch beoordelen en vooral gespitst zijn op langverwachte stappen die met streektaal worden gezet in het openbare leven. Ik denk hierbij aan praktische toepassingen met grote symbolische betekenis en die de zichtbaarheid van streektaal vergroten. Zulke maatregelen hoeven helemaal niet kostbaar te zijn. Sta bijvoorbeeld toe de eed af te leggen in alle drie erkende streektalen. En het Nedersaksisch taalgebied kan eenvoudig worden aangegeven door op  plaatsnaamborden ook de Nedersaksische naam te vermelden. Neem de streektaalspreker serieus, want taal is geen folklore. Anders (in het Vollenhoofs) gezegd: ‘Een meinse is wat ie sprek’.

Jos Mooijweer

Vanavond gast onze Daan Elling in debat.

Jongste kandidatendebat

Debat georganiseerd door de SGP tussen de jongste (max. 35 jaar) kandidaten van de politieke partijen die meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen.