Poliflw

Het CDA staat aan de vooravond van de doorbraak van een nieuwe generatie beelddragers, ervaren en onervaren, jong en oud. Deze boodschap heb ik de laatste maanden regelmatig verkondigd. Dat geldt niet alleen voor de politieke vertegenwoordigers, maar ook voor de voorzitter. Daarom had ik het voornemen om op 23 september aanstaande tijdens het Congres aan te kondigen dat ik een stap opzij zou doen, zodat de partij op zoek kon naar een nieuwe voorzitter.De eersteaanzettenop weg naar veranderingzijn gezet, de volgende fase vraagt om andere beelddragers. In de afgelopen dagen zijn er berichten in de media over mij verschenenover dingen dienietgoed zouden zijnaangepakt.De berichten bevatten anonieme quotes met halve en heleonwaarheden. Wie mij beter kent, weet dat het niet klopt.In zo'n omgeving kan en wil ik niet werken.Ik wil de presentatie en startvan de nieuwe lijsttrekkerniet belasten met een discussie over mijn persoon en functie. Om die reden heb ik besloten om mijn functie per directter beschikking te stellen. Mijn wens is dat wein deze partij meer achter elkaar, naast elkaar en voor elkaar gaan staan, en niet blijven hangen in het verledenover dingen die soms al jaren geleden zijn gebeurd.Daarom is mijn oproep omals één team achter de nieuwe lijsttrekkertegaanstaan. Dat verdient onze lijsttrekker, dat verdienen onze leden en dat verdient Nederland. Ook ik zal de lijsttrekker en het nieuwe team steunen. Ik heb namelijk veel vertrouwen in de lijsttrekker die we presenteren. Onder leiding van deze politieke leider zal worden gebouwd aande toekomst. Ik dank de leden met wie ik de laatste twee jaar een warme band heb opgebouwd, in alle afdelingen in het land, in de netwerken en geledingen die ik heb bezocht. Ik dank bestuur en Verenigingsraad en alle politieke vertegenwoordigers voor de samenwerking. Met vriendelijk groet, Hans Huibers

Deze column stond in het Nederlands Dagblad (ND) van 6 december 2022. Dealen met drugs? Dit is mijn laatste column in het Nederlands Dagblad. Ik heb dus nog maar één kans om hier aan de lezer iets mee te geven ... keuzestress! Lang neigde ik ernaar om iets te schrijven over de Wet open overheid (Woo). Over de schijntransparantie die deze wet oplevert en hoe lastig het wordt om nog met lef en onbevangenheid ambtenaar te kunnen zijn. Over dat de Woo ons als samenleving veel tijd en geld gaat kosten, maar heel weinig gaat opleveren. Het zou aardig zijn om dit hier even goed te onderbouwen. Maar het is niet datgene waar ik mij nu het meeste druk om maak. Mijn laatste column gaat over het onderwerp dat me de afgelopen jaren steeds meer zorgen baart en waarvoor naar mijn gevoel in het bredere maatschappelijke en politieke debat nog steeds te weinig aandacht is: hoe krijgen we een beweging op gang om de normalisatie van drugs tegen te gaan? De normalisatie van drugs lijkt een vreemd anachronisme, dus niet van deze tijd. We zien steeds meer bewustzijn, vooral bij wetenschappelijk opgeleiden, als het gaat om gezondheid, milieu en mensenrechten. Waar het eten van vlees, suiker of E-nummers en vliegen steeds meer 'not done' is, zie ik aan de andere kant dat het steeds normaler lijkt te worden om af en toe drugs te gebruiken. En dat men vindt dat we daar 'niet zo moeilijk over moeten doen'. Aan de ene kant is er dus vlees-, vlieg-, stook-, Primark- en WK-schaamte, maar aan de andere kant steeds meer drugs-onverschilligheid. Hoe past dit in hetzelfde denkraam? Ik vind het heel moeilijk om dat te doorgronden. appels met peren Als argumenten krijg ik dan te horen: 'maar alcohol is ook slecht', of 'legaliseer het gewoon, dan is de criminaliteit weg'. Vroeger leerde je als kind al dat het eerste argument niet heel verstandig was om op te volgen. Want als Jantje of Pietje in de sloot springt, spring jij er toch ook niet achteraan? Dat het ene middel slecht en ingeburgerd is, betekent toch niet dat je het andere ook maar moet laten gaan? Bovendien is een bijzonder aspect van de giftigheid van xtc de onvoorspelbaarheid. Onderzoeksinstituut Trimbos geeft aan dat veilig gebruik van xtc niet bestaat. Het komt voor dat één pil fataal is. In de afgelopen jaren heb ik meerdere families gezien die hun kind moesten missen als gevolg van drugs. Verhalen over één glas alcohol met een fataal effect ken ik niet. Maar het is sowieso onverstandig om appels met peren te vergelijken. Als veilig gebruik niet bestaat, hoe kan een overheid dan legaliseren? Is het devies dan: doe maar lekker wat je zelf wilt en de gevolgen voor je hersenen zijn voor je eigen rekening? En als je dan wilt legaliseren, waar begint en eindigt het dan? Xtc, coke, GHB, meth? Iedereen die vindt dat drugsgebruik alleen gevolgen heeft voor de gebruiker zelf, heeft waarschijnlijk nog nooit een verslavingsarts gesproken of een gezin meegemaakt waar een ouder of een kind zwaarverslaafd is. drugsafval dumpen Tot slot het milieuaspect. Steeds meer vaker zien we resten van drugs in het riool en grondwater. Daarnaast vinden er in Nederland, juist in de mooiste afgelegen natuurgebieden, meer en meer dumpingen plaats van drugsafval. Op een dumpplek gaan praktisch alle dieren en planten dood. Ook hier geldt: zelfs legale productie zal gepaard gaan met veel chemicaliën en/of torenhoge energiekosten. Milieuvriendelijke drugsproductie bestaat niet. Het is denk ik wel duidelijk: ik ben een tegenstander van drugs. En ik blijf, ook na mijn columns in het ND, de strijd voeren voor een sterke normering van drugsgebruik. Ik hoop dat ik snel op steun kan rekenen van al die Nederlanders die zich zorgen maken over de sociale en milieueffecten van vliegen binnen Europa, een ongezonde leefstijl en de gevolgen van onze consumptie voor het klimaat. Want als we de gezondheid van onze jeugd serieus nemen, dan vertellen we ze, ook als overheid: een snuif of een pil, is niet wat je wil.

Het is een eer voor mij om voor zo'n gewaardeerd publiek te mogen spreken. Maar het is ook veel stress. Ik doe het nu voor mijn jongste broertje die in de frontlinie staat. Ik was uitgenodigd om dit congres te openen omdat in mijn biografie staat dat ik van 2015 tot 2019 als burgemeester van 5 dorpen in het Oosten van Oekraïne ben geweest. Eigenlijk is het niet de functie die voor verbazing en misschien respect zou moeten zorgen, maar het feit dat ik die vier jaar heb volgehouden. Want toen ik als burgemeester begon, kon de accountant geen computer gebruiken, omdat er geen computers waren, was er geen verlichting op straat en de bewoners gooiden hun afval in de bossen. Vijf dagen nadat ik begon, hadden we sneeuw die alle wegen blokkeerden en het bleek dat we niet de technische middelen en geld hadden voor het opruimen van de wegen. Toch slaagde ik er in vier jaar in om een ​​gemotiveerd team samen te stellen. Ze te voorzien van alles wat nodig is voor het werk, inclusief computers. We maakten plattegronden voor de dorpen, verlichtten de straten, organiseerden het ophalen en sorteren van het afval en veegden de straten netjes schoon. Dit alles ondanks bij gebrek aan financiële middelen; onder de omstandigheid van de oorlog – die sinds 2014 in volle gang is met vluchtelingen die naar onze regio toekwamen; in de omstandigheid van het dagelijkse verzet van pro-Russische partijen en verenigingen – die in het Oosten van Oekraïne zeer actief waren. Ik was precies die soldaat aan het front, met één verschil: mijn wapen waren woorden. Ik moest elke dag mensen ervan overtuigen dat we een Europees land moeten worden en nooit meer in de klauwen van een autoritair systeem moeten terugkeren. Het gaat niet om de status of erkenning van ons als Europeanen in alle mogelijke overeenkomsten. En de strijd gaat niet om territorium, de strijd gaat om de zielen van mensen. Er bestaat een mentale kloof tussen een persoon die verantwoordelijkheid neemt voor zijn leven en de toekomst van zijn land; en tussen een persoon die zelfs zijn leven, volledig in handen legt van een autoritaire leider. In tijden van vrede zal zo'n persoon afval weggooien in de buurt van de speeltuin waar zijn kinderen spelen en wachten tot de autoriteiten alles daaromheen schoon en mooi maken. In oorlogssituaties zal zo iemand elk bevel opvolgen en nooit zijn eigen verantwoordelijkheid voor oorlogsmisdaden erkennen. Hij zal iedereen vertellen dat hij niet weet waar hij naartoe is gestuurd, maar de werkelijkheid is dat deze persoon de vraag nooit stelt. In 2013 kwamen Oekraïners naar Maidan, het onafhankelijkheidsplein in Kiev???, om "nee" te zeggen tegen de wil van de pro-Russische president Janoekovitsj, die zichzelf verrijkte ten koste van Oekraïense burgers, een autoritaire regering in het land oprichtte en weigerde om de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne te ondertekenen. Op 11 december 2013 was ik zelf op de Maidan, ik was een van deze mensen. Toen het donker werd, begonnen knokploegen van de oproerpolitie zich te verzamelen om de mensen met geweld weg te halen. Een activist benaderde ons en zei dat de vrouwen Maidan moesten verlaten. We wisten wat er met de demonstranten gebeurde: er waren al gewonden in ziekenhuizen, er waren al mensen spoorloos verdwenen. Dus raakten de mensen, en ikzelf, op een moment in paniek, maar een zestigjarige vrouw, zittend op een stoel die haar werd aangeboden, antwoordde kalm: "Ik ben niet naar Maidan gekomen om hier weg te rennen. Ik blijf." Ze zei het zo kalm en er was zoveel zelfverzekerde kracht in haar houding dat we allemaal om ons heen keken. En ieder van ons realiseerde zich op dat moment dat we hier niet waren om te vluchten. De hele nacht tot in de ochtend luidde de priester van een kerk de klokken om mensen naar de Maidan te laten komen. En al snel zag ik deze mensen, duizenden burgers uit alle richtingen naar het centrale plein gaan. Er waren veel oudere echtparen die elkaar ondersteunden, want het was glad, ze glimlachten. Dit beeld staat nog steeds op mijn netvlies: mensen leken te wandelen in het park, maar ze liepen naar het plein waar een bloedige confrontatie plaatsvond. Ik herinnerde me dit verhaal toen ik werd gevraagd om uit te leggen wat er momenteel in Oekraïne gebeurt. En waarom gebeurt dit? En wat gaat er met ons gebeuren? Mijn broer was in vredestijd programmeur, met een gezin en een hond. Hij richtte een vrijwilligersorganisatie op en hij verliet alles en ging hij vechten. Dat geldt ook voor de mannen en vrouwen die met hem dienen. Oekraïners die in Europa werken, zamelen geld voor hen in door auto's, drones, en munitie te kopen. Toen ik hem vroeg: "Broertje, hebben we een kans?", antwoordde hij: "We hebben geen keus.” Toen ik in 2019 besloot om naar Nederland te gaan, waar mijn man werkte, was dat de beslissing van een persoon die volledig opgebrand was. Mijn gezondheid, mijn gezin, mijn financiële situatie - alles was vernietigd. Wie komt er als winnaar terug? Mijn broer, die zijn gezondheid verliezen? Of één vrouw, die haar zevenjarige dochter en moeder hier naar Nederland bracht en terugging naar het front om met haar man te vechten? En wanneer we ons territorium herwinnen, zullen we daar volledig verwoeste huizen en begraafplaatsen van mensen aantreffen. Zoals een Nederlander me terecht vertelde: "Niemand wint in deze oorlog." Niemand wint, dat klopt. Als wij niet vergeten WAARVOOR we vechten. Niet wij persoonlijk, maar de ideeën zullen een totale overwinning behalen. Rechtsstaat en vrijheid van meningsuiting. Transparante verkiezingen, een verantwoordelijke samenleving, respect voor de mens en erkenning van zijn waardigheid. Dit zijn niet zomaar woorden die verloren zijn gegaan in de eindeloze ruimtes van alle prestigieuze bijeenkomsten. Dit zijn de waarden waarvoor Oekraïners nu hun leven geven. Geen mythische mensen, geen helden - gewone burgers.. En als ik de hele wereld vraag: “Mensen, hebben we een kans?” Dan wil ik alleen maar een antwoord horen: “We gaan winnen, omdat we geen anderekeuzehebben.”

Ruim twee jaar geleden begon een groep enthousiaste Numansdorpers uit het verenigingsleven, scholen, kerken, zorginstelling en ondernemers een informeel dorpsberaad onder de naam ‘Numansdorp Samen’. CDA Hoeksche Waard is een groot voorstander van burgerinitiatieven en bezocht Arie Kruithof en Niek Pegels van Numansdorp Samen om met hen te spreken over hun initiatieven, de meerwaarde van de samenwerking en de ondersteuning door gemeente Hoeksche Waard. Zo organiseert Numansdorp Samen activiteiten rondom Koningsdag voor het dorp en krijgt daarbij dezelfde ondersteuning als de Oranjeverenigingen in de Hoeksche Waard. Heel mooi om te zien hoe verenigingen elkaar versterken om leuke activiteiten voor de inwoners te organiseren. Numansdorp Samen heeft drie speerpunten: * Namens Numansdorp als één gezicht naar buiten acteren; * Bijdragen aan een vitaal dorp voor jong en oud en elkaar hierbij versterken door bijvoorbeeld het afstemmen van activiteiten en het opstellen van een jaaragenda; * Samen organiseren van evenementen in het dorp. De volgende organisaties zijn betrokken bij Numansdorp Samen: Basisscholen OBS De Takkenbosse, De Bron Numansdorp en Obs De Dubbeldekker, vv NSVV, Muziekvereniging Wilhelmina, Scouting Driestromengroep, Kerken van Numansdorp, Alerimus Buitensluis en Centrum Numansdorp. Meer informatie www.numansdorpsamen.nl

Wopkes plan voor Nederland na corona ligt klaar. In een grote advertentie in de Telegraaf en AD presenteren we de #NewDeal waarmee we doorstarten, repareren en investeren in de dingen die er echt toe doen. Een plan dat vandaag begint en vooruitziet naar de toekomst. Niet reageren, maar regeren. Wilt u ook dat Nederland met een nieuw plan uit de crisis komt?

Raymond Knops (48), staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, is door het landelijk bestuur benoemd tot campagneleider van het CDA voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2021. Samen met Nelleke Weltevrede als plaatsvervangend campagneleider, gaat Knops de campagne leiden. Partijvoorzitter Rutger Ploum: "Met Raymond Knops als campagneleider kiezen we voor een sterke aanvoerder van een stevig team bij de belangrijke Tweede Kamerverkiezingen van volgend jaar. Knops heeft een brede ervaring, zowel lokaal, in Limburg als landelijk. Ook kent hij de politiek en samenleving van binnenuit. Hij staat voor heldere communicatie en heeft een verbindende stijl.” Campagneleider Raymond Knops: “Samen met lijsttrekker Hugo de Jonge, zijn running mate Pieter Omtzigt en alle andere kandidaten gaan we onze inhoudelijke agenda in een aansprekende campagne aan Nederland presenteren. Op weg naar een mooie verkiezingsuitslag in maart 2021. Met elkaar gaan wij bouwen aan een beter Nederland met perspectief voor onze inwoners. Ik kijk ernaar uit om dit met alle actieve CDA-ers in alle geledingen in het land te mogen doen.”

Dankzij een oplettende ethische hacker heeft het CDA ontdekt dat het stemsysteem voor de lijsttrekkersverkiezing te manipuleren is. Hoewel er geen aanleiding is om te denken dat er naast dit gemelde incident nog andere onregelmatigheden hebben plaatsgevonden, heeft het CDA het zekere voor het onzekere genomen. Om een betrouwbare stemming te hebben zijn de reeds uitgebrachte stemmen nietig verklaard. De stemming gaat nu per morgenochtend 9:00u opnieuw open, met extra veiligheids- en monitormaatregelen. Deze worden extern getoetst door onafhankelijk experts. Zo moeten de leden nu bijvoorbeeld ook de cijfers van hun postcode invoeren. De match tussen stemcode en postcode wordt achteraf getoetst. Dit gebeurt door een notaris, waardoor het stemmen geheim blijft. Wij betreuren dit zeer. Zeker in de richting van de drie kandidaten, maar ook voor de campagneteams en alle leden die hun stem hebben uitgebracht. Maar een betrouwbare stemprocedure is voor ons het allerbelangrijkste. We bedanken de hacker dat hij dit onder onze aandacht heeft gebracht. Deze herstemming betekent dat alle stemgerechtigde leden die hun stem al hebben uitgebracht, opnieuw hun stem moeten uitbrengen. Ze worden actief geïnformeerd over deze wijzigingen. De stembus is open van donderdagochtend 9:00u tot zaterdag 11 juli 9:00u met bekendmaking op zaterdag om 17:00 u. De mogelijke tweede stemronde is dan van zaterdagavond 21.00 u tot dinsdagochtend 12.00 u met bekendmaking op woensdag 15 juli 12.00 uur.

Voor ondernemers en verenigingen die het zwaar hebben door de corona crisis is er nu een Noodfonds. Het maakt deel uit van een actieplan van de gemeente om ondernemers en verenigingen te helpen. Vorige maand drong het CDA Hoeksche Waard bij het College van Burgemeester en Wethouders al aan op zo’n Noodfonds. Het is een aanvulling op de maatregelen van het Rijk. Fractievoorzitter Karoline Vorthoren; “Bij onze bezoeken aan ondernemers zagen wij dat sommigen van hen een maatwerk oplossing nodig hebben. Voor hen is er nu een extra mogelijkheid. We moeten er toch niet aan denken dat bijvoorbeeld horeca, sportscholen en winkels verdwijnen uit de dorpen.” Ook verenigingen kunnen aanspraak maken op het Noodfonds. Vorthoren: “Verenigingen zijn belangrijk voor de sociale structuur, dus die moeten we helpen. Ook stichtingen zoals Dorpshuizen kunnen zich aanmelden.” Naast het Noodfonds heeft de gemeente de dienstverlening voor lokale ondernemers uitgebreid, zoals hulp bij online verkopen. Aanmelden kan via: ondernemen@gemeentehw.nl.

Minister Ferd Grapperhaus van Justitie en Veiligheid moderniseert de wetgeving over seksueel grensoverschrijdend gedrag. De strafbaarstellingen van seksuele misdrijven worden aangescherpt en uitgebreid. Slachtoffers van seksueel overschrijdend gedrag kunnen straks in meer situaties aangifte doen. Online en offline seksueel overschrijdend gedrag zijn daarbij even strafwaardig. Politie en openbaar ministerie krijgen met het wetsvoorstel ruimere mogelijkheden om op te treden. Slachtoffers en kwetsbare groepen, waaronder kinderen worden zo beter beschermd. Grapperhaus: “Seksueel grensoverschrijdend gedrag is vreselijk voor slachtoffers. Het komt te veel voor en heeft vaak indringende en langdurige gevolgen. Mensen voelen zich onveilig, gekwetst of vernederd. Seks moet vrijwillig en gelijkwaardig zijn; dat is de norm. Altijd. Zowel offline als online. De wet hebben we daarom gemoderniseerd.”Het gaat om gedrag dat in de samenleving sterker wordt afgekeurd dan voorheen en dat als schadelijk en strafwaardig wordt ervaren. Daarom moet volgens Grapperhaus duidelijker worden gemaakt wat wel en niet kan.Online gedragVooral kinderen zijn kwetsbaar voor online seksueel misbruik. Grapperhaus wil kinderen beter beschermen tegen seksueel misbruik. Sexchatting wordt daarom expliciet strafbaar gesteld.Bij de modernisering wordt ook rekening gehouden met bestaande opvattingen over normaal seksueel gedrag van jongeren. Daarom regelt de nieuwe wet dat sexting - de uitwisseling van zelfgemaakt seksueel beeldmateriaal onder jongeren - niet strafbaar is in een gelijkwaardige situatie tussen leeftijdsgenoten én als het beeldmateriaal uitsluitend bestemd is voor privégebruik.Een aantal uitbreidingenEen belangrijke uitbreiding is de strafbaarstelling van seks tegen de wil. Een ‘nee’ is een ‘nee’. Geen ‘nee’, betekent niet zomaar ‘ja’. Als de ander zich niet helder uitspreekt, moet je eerst nagaan of diegene wel seksueel contact wil. Doe je dat niet, dan riskeer je straf.Verder breidt de minister de strafbaarstelling van verkrachting uit en wordt seksuele intimidatie strafbaar. Door seksueel intimiderend gedrag, zowel online als offline, voelen veel mensen zich onveilig. Dit wil Grapperhaus aanpakken.Naast uitbreiding worden ook straffen verhoogd voor een aantal seksuele misdrijven, zoals bijvoorbeeld seksuele handelingen met een kind jonger dan twaalf jaar. Ook andere kwetsbare en weerloze personen worden beter beschermd tegen seksueel misbruik.

Tot deze week vervulde Raymond Knops eigenlijk een dubbelfunctie. Als staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties nam hij begin november 2019 het ministerschap over van Kajsa Ollongren, die vanwege ziekte rust moest nemen. De Limburgse oud-militair kijkt er positief op terug. Alle hens aan dek Officieel werd hij op 1 november benoemd, maar eigenlijk moest hij direct na Prinsjesdag al aan de bak om de begroting voor Binnenlandse Zaken 2020 te verdedigen. Die loodste hij uiteindelijk soepel door de Kamer. Knops: ‘Dan is het gewoon alle hens aan dek. Je gooit je agenda helemaal om. Er waren weken bij dat ik de helft van de tijd in de Kamer zat. De Caribische eilanden vragen ook aandacht, dus het was echt in de hoogste versnelling omschakelen. De bekende ‘loodgieterstas’ met dossiers wordt opeens twee keer zo zwaar. Dan is het alle ballen tegelijk in de lucht houden, maar ik houd daar wel van.’ ‘Het grappige is, dat merk ik nu, dat wanneer je eenmaal in dat ritme zit, je gewoon echt weer even moet afkicken. Het mooie aan het ministerschap was dat je echt de lijnen kunt uitzetten en nog meer de verbindingen kunt leggen tussen dossiers. Ik werd ook direct geconfronteerd met twee crises, stikstof en corona, die zorgen voor een compleet andere manier van denken. Dan maak je hele lange dagen en spreek je met talloze organisaties en instanties. Maar als je fysiek fit bent, dan kun je heel veel aan.’ Dan is het alle ballen tegelijk in de lucht houden, maar ik houd daar wel van. Spoedwetten Knops hield zich de afgelopen jaren onder meer bezig met de informatiesamenleving (ICT). Toen de coronacrisis uitbrak kwam het kabinet heel snel met een spoedwet die het mogelijk maakt dat gemeenteraden en provinciale besturen digitaal mogen vergaderen en stemmen en niet meer verplicht zijn om fysiek bijeen te komen. Knops: ‘We hebben direct tegen elkaar gezegd: we gaan van deze dreiging een kans maken. Het laatste wat je wilt in een tijd van crisis, is dat de overheid stil komt te liggen. Ik vond het de afgelopen weken ontzettend gaaf om te zien hoe er méteen werd samengewerkt. Tussen gemeenten, provincies, de vereniging van griffiers, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten en ambtenaren… Binnen de kortste keren lagen er al wetteksten en verzoeken om ze met spoed te behandelen. Normaal trek je daar minimaal een half jaar voor uit. Nu lukte het binnen twee weken. Ik vind het zo mooi dat mensen juist in deze tijd over hun schaduw heen kunnen stappen en zeggen ‘dit moet’. Als je dan ziet dat iedereen, op zijn niveau, de goede dingen doet… Ja, daar krijg ik energie van.’ Een nieuw soort solidariteit Aan de ene kant is er de dreiging van de coronacrisis, aan de andere kant ontstaan er ook ontzettend veel mooie maatschappelijke initiatieven, merkt hij. ‘Bij mij in het dorp is nu een initiatief ontstaan waarbij de schooljeugd wordt gevraagd tekeningen te maken die worden uitgedeeld. Er wordt een hulpdienst voor ouderen opgezet die zelf geen boodschappen kunnen doen. Er ontstaat een nieuw soort solidariteit. Dat sluit natuurlijk perfect aan op het CDA-gedachtegoed. Waar we kunnen moeten we dat als overheden stimuleren, maar vooral faciliteren. Laat dingen gebeuren, want mensen kunnen het vaak veel beter zelf.’ Enthousiast: ‘Dat vind ik mooi: dat je in een totaal omdenken zit, maar wel passend bij ons gedachtegoed. Bijna een soort sociaal reveille.’ Het laatste wat je wilt in een tijd van crisis, is dat de overheid stil komt te liggen. 'Ik heb ook echt grote bewondering voor al die zorghulpverleners die onder moeilijke omstandigheden hun werk moeten doen, maar bijvoorbeeld ook voor de bestuurders in de veiligheidsregio’s, die adequaat reageren en maatregelen nemen. Ik spreek vanuit mijn functie veel met burgemeesters en die vertellen dat de criminaliteitscijfers nog nooit zo laag geweest zijn. Los van die paar jongeren die het verstieren houden heel veel mensen zich aan de richtlijnen. Dat vind ik eigenlijk wel heel bijzonder. Wie had dat een paar jaar geleden kunnen bedenken?' De Caribische eilanden Als staatssecretaris en tot voor kort minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties komt hij vaak op de Caribische eilanden. Hoe staat het er daar voor met de crisis? ‘Ik ben een Limburger, dus ik weet: hoe zuidelijker je komt, ook in Europa, hoe fysieker de mensen zijn. Dat heb je op de Caribische eilanden ook. Zij zijn echt van het knuffelen en dat staat natuurlijk op gespannen voet met social distancing. In combinatie met het klimaat waarin mensen veel buiten en samen leven is dat extra ingewikkeld. De gezondheidssystemen zijn door de beperkte schaalgrootte kwetsbaar als er een uitbraak komt. Dat is totaal anders geregeld dan bijvoorbeeld in Nederland. Mocht dat gebeuren dan zijn we voorbereid.’ Knops eindigt graag op een positieve noot: ‘We worden nu gedwongen om op een andere manier te gaan denken over wat je wél kunt doen. En er is heel veel te doen. Deze tijd leent zich uitstekend voor snel schakelen en dingen doen die je anders niet voor mogelijk had gehouden. Dat is een voordeel. En als het echt goed is kun je dat blijven doen. We kunnen hiervan leren.’