Alles is weg… Maar wij gaan u nu iets meer in detail informeren over wat er allemaal speelt op de achtergrond van het #strafproces tegen raadslid Roos en de bestuurlijke praktijken in de gemeente #Bloemendaal. Neemt u alstublieft even de tijd dit stuk te lezen. Het geeft een ontluisterend kijkje achter de schermen: hoe de overheid en justitie omgaan met waarheidsvinding. Over wraking, het door de burgemeester beloofde externe onderzoek, het strafproces en de ongelijke behandeling.
De wraking
Op 23 november jl vond de zitting plaats bij het Hof in Den Haag. De wrakingskamer besloot op 5 december jl het verzoek tot wraking af te wijzen. Het Hof Den Haag: ‘Volgens vaste jurisprudentie dient de rechter uit hoofde van zijn aanstelling te worden vermoed onpartijdig te zijn…Anders dan door de raadsvrouw is betoogd is de wrakingskamer van oordeel dat in de door de strafkamer op de verzoeken van de verdediging genomen beslissingen, mede gelet op de fase waarin het onderzoek zich bevindt, telkens geen eindbeslissingen in de zin van artikelen 348 en 350 van het Wetboek van Strafvordering liggen besloten. De beslissingen lopen geenszins vooruit op de uiteindelijk te beantwoorden (rechts)vragen, hetgeen in de schriftelijke reactie van de gewraakte raadsheren wordt bevestigd.’
Hoewel teleurstellend, was dit naar aanleiding van de aanscherping van wrakingsmogelijkheden door de Hoge Raad onlangs, te verwachten. De veiligheidsklep die moet waarborgen dat onafhankelijke, onbevooroordeelde en onpartijdige rechtspraak in Nederland wordt beschermd is nagenoeg buiten werking gesteld. Dat betekent dat Roos terug moet naar dezelfde vooringenomen raadsheren in Amsterdam. Dat zij geen vertrouwen heeft in deze raadsheren, is te begrijpen. Dat gaan we nu uitleggen aan de hand van een van de wrakingsgronden waarbij ook de rol van de gemeente Bloemendaal en met name die van de burgemeester wordt uitgelicht.
Wat ging hieraan vooraf
Eerst een stukje voorgeschiedenis. Roos kreeg eind vorig jaar vrij onverwacht toestemming van burgemeester Roest om in de back-up te kijken. Het was een zeer gelimiteerde blik achter de schermen onder streng toezicht en onder zeer strikte voorwaarden: geen fotokopie en over alles zwijgen. De inzage betrof interne mails (zo’n 600 stuks) die eerder waren gewist of vernietigd, deels in strijd met de Archiefwet. Hoffman Bedrijfsrecherche had deze correspondentie weer boven water getild in 2016/2017. Roos had eerder steeds te horen gekregen van de burgemeester dat inzage niet mogelijk was. Zij werd op afstand gezet wat haar vermoedens dat sprake was van feiten die het daglicht niet konden verdragen, bevestigde. Volgens Roos was er geen rechtsgeldig collegebesluit genomen tot het opleggen van geheimhouding en om dat aan te tonen wilde zij graag inzage. Ook meende Roos dat de stukken die zogenaamd geheim waren verklaard, helemaal niet geheim konden zijn omdat hieruit al buitensporig was gelekt, oa door de wethouder (Marjolein de Rooij zelf) naar de pers. Maar ook door andere raadsleden. Toen zij eind 2017 een collegevoorstel (ambtelijk stuk) aantrof in de back-up waarin dat feit werd bevestigd, nam zij direct contact op met burgemeester Roest en gemeentesecretaris Atsma. Zij vertelde dat dit ambtelijk stuk dat door het interne bedrijfsbureau was voorbereid eind oktober 2014, zwart op wit bevestigde dat raadsleden strafbaar hadden gehandeld ex artikel 272 Sr. De burgemeester legde Roos meteen het zwijgen op. Hij meende dat ook dit collegevoorstel geheim was (al lag daar geen geheimhoudingsbesluit aan ten grondslag) en hij vond dat Roos zich schuldig maakte aan belangenverstrengeling. Roos was niet integer bezig door zich op dat collegevoorstel te beroepen. Immers, zo oordeelde de burgemeester, Roos was betrokken in een strafproces. Roos op haar beurt deed een beroep op de burgemeester dit stuk vrij te geven en onderzoek te doen naar de achtergrond omdat zij vond dat de waarheid moest prevaleren. Niet alleen in haar strafzaak maar ook in het kader van goed en betrouwbaar en rechtsgeldig openbaar bestuur. Hetgeen Roest weigerde.
Op de foto van links naar rechts: wethouder Wijkhuijsen, wethouder De Roy, buremeester Roest, gemeentesecretaris Atsma, wethouder Heijink.
In maart 2018 deed Roos officieel melding van serieuze vermoedens van diverse integriteitsschendingen alsmede strafbaar handelen door personen in het openbaar bestuur bij de burgemeester in aanwezigheid van haar advocaat. De burgemeester beloofde een onderzoek te zullen instellen.
Eveneens in maart jl verzocht de advocaat van Roos aan het Hof nader onderzoek te doen naar de achtergrond van dit collegevoorstel. Het Hof in Amsterdam weigerde. Het stuk was niet ter beschikking gesteld.
Op 15 augustus jl dook het stuk op tijdens een onderhoud tussen gemeentesecretaris Atsma en raadsleden Roos en Slewe. Hoewel Roos daarvan geen kopie mocht maken, werd het enige tijd later alsnog aan haar ter beschikking gesteld. Raadslid Heukels van LB nam er eveneens kennis van en drong aan bij de burgemeester hier onderzoek naar te doen. Daarop meldde de burgemeester dat hij pas op eind augustus (!) op de hoogte was gebracht van het bestaan van dit bewuste collegevoorstel. De gemeentesecretaris zou hem hierover toen pas hebben geïnformeerd. Hij deed begin september jl een melding (geen aangifte) bij de politie in Zandvoort en beloofde de kwestie te zullen onderwerpen aan een extern onderzoek, nl een onderzoek dat zou worden uitbesteed aan een onderzoeksbureau. De burgemeester had een voormalig ambtenaar van Bloemendaal gebeld en oud-burgemeester Nederveen over dit collegevoorstel maar geen van beiden wisten de heren zich ook maar iets te herinneren. Dat de heer Nederveen amper nog herinnering heeft aan iets dat met het strafproces en zijn aangifte tegen Roos te maken heeft, bleek eerder al tijdens zijn verhoor als getuige.
Aan het verzoek van Roos eind 2017 aan de burgemeester Roest nader te gaan spitten in de mailboxen van de betrokken ambtenaren, werd door hem echter geen gehoor gegeven. Deze mailboxen blijven hermetisch gesloten. Reden voor de verdediging van Roos om op 4 oktober jl bij het Hof Amsterdam en het OM aan te dringen op een onderzoek. Immers, nu was het collegevoorstel wel beschikbaar en was er alle aanleiding om alsnog op zoek te gaan naar de waarheid. De advocaat betoogde: wat eens openbaar is gemaakt, blijft openbaar.
De Officier van Justitie echter rapporteerde aan de Advocaat-Generaal die betrokken is bij het strafproces tegen Roos dat het OM hier geen werk van ging maken omdat deze kwestie inmiddels op het bordje lag van burgemeester Roest. Als hij onderzoek ging doen, dan hoefde het OM niet meer in actie te komen, zo was de redenering. Onbegrijpelijk want een burgemeester is in ons land gelukkig nog steeds geen sherrif die belast is met het doen van strafrechtelijk onderzoek. Is dit conform de scheiding der machten? Zeg het maar…
De rechtszitting 4 oktober 2018
Op 4 oktober 2018 verklaarde de AG tijdens de rechtszitting in Amsterdam als volgt: ‘Kennelijk is tijdens de bijeenkomst op 15 augustus 2018 ook een zogenaamd collegevoorstel getoond. In dat collegevoorstel…staat een passage die zojuist door de raadsvrouw is voorgehouden, waarmee door de betreffende ambtenaar wordt gesteld dat ‘het vertrouwelijke informatie betreft waarmee door een aantal raadsleden niet naar buiten had mogen worden getreden. Door dat wel te doen is artikel 272 Sr overtreden’. Deze zin is de enige zin waaruit zou blijken dat er meer personen hebben gelekt uit het dossier….De burgemeester heeft in voormeld collegevoorstel aanleiding gezien om dit nu eens te gaan uitzoeken. …En daar heeft hij een onderzoeksbureau voor aan het werk gezet, kennelijk. Het gaat daarbij over lekken door een of meer personen voorafgaande aan 23 oktober 2014.’
Het Hof bij tussenbeslissing oordeelde: ‘Volgens de advocaat-generaal zijn er geen onderliggende stukken. Gelet hierop en gelet op het geen aan het verzoek ten grondslag is gelegd, acht het Hof het niet noodzakelijk nog een nader proces verbaal op te laten maken met betrekking tot deze materie, dan wel nadere stukken op te vragen.’
Dat het Hof voetstoots voor waar aanneemt dat er geen andere stukken bestaan die dat collegevoorstel onderbouwen, duidt op vooringenomenheid. Het Hof volgt hierin de AG. De AG op zijn beurt volgt de melding van burgemeester Roest en de burgemeester baseert zich op het volstrekt afwezige geheugen van de ambtenaar en oud-burgemeester Nederveen. Het was burgemeester Nederveen die aangifte deed tegen Roos. Zo is de cirkel weer rond. En burgemeester Roest stelt de mailboxen van de ambtenaren niet ter beschikking, ook niet aan het OM.
Op 23 november 2018 luidde een van de wrakingsgronden als volgt: ‘Het Hof geeft blijk van vooringenomenheid aangezien het Hof zonder dat hiervoor enig bewijs is aangeleverd, de AG volgt in zijn stelling dat er geen onderliggende stukken zijn. Dat de AG geen onderliggende stukken heeft geproduceerd betekent niet dat die stukken niet bestaan. Het Hof kan dit niet weten zonder onderzoek toe te staan. Voor de verdediging is het essentieel voor het te voeren verweer, namelijk dat die stukken al veel eerder openbaar waren. Hieruit volgt ook dat het Hof reeds een beslissing heeft genomen ten aanzien van het aangekondigde beroep op het gelijkheidsbeginsel met betrekking tot dit punt.’
Het aangekondigde externe onderzoek: de waarheid blijft erbuiten
Op 13 december zal in een extra raadsvergadering in Bloemendaal gestemd worden over het onderzoek Elswoutshoek. Daarover zullen wij u nog nader informeren de komende dagen. Van dat onderzoek zou volgens de AG dit collegevoorstel waarin staat dat andere raadsleden strafbaar handelden en wat daaraan ten grondslag heeft gelegen (de feiten, de correspondentie) deel uitmaken. Echter, dat gebeurt niet terwijl dat wel zo is beloofd aan de politie en de Officier van Justitie. De achtergrond van dit collegevoorstel wordt dus niet in dit externe onderzoek betrokken omdat strafbaar handelen door bij het bestuur betrokken personen, geen deel uitmaakt van dat onderzoek.
Dit is, wij herhalen het hier nog maar eens in strijd met de belofte die burgemeester Roest deed aan Roos in aanwezigheid van haar advocaat op 7 maart 2018 en het is in strijd met zijn melding aan politie en het OM begin september 2018.
De waarheid mag nooit boven water komen. Dit is geen onderzoek maar het in standhouden van een doofpot cultuur. Het OM houdt deze cultuur bewust in stand.