Poliflw

#DenHelder #rechtzaak #museum Delano Weltevreden DEN HELDER De kantonrechter heeft op 25 juni de hele dag uitgetrokken om zaken over het voormalige postkantoor te behandelen. Op die dag treffen de gemeente Den Helder en bouwbedrijf A. Tuin BV kunstenaar Rob Scholte in het kantongerecht. De kantonrechter behandelt eerst de zaak van Scholte tegen de gemeente Den Helder. De gemeente heeft het Rob Scholte Museum in april vorig jaar laten ontruimen, omdat de kunstenaar een gebruiksovereenkomst zou hebben én nog zo’n 20.000 euro energielasten moest betalen. Huurovereenkomst Inmiddels is komen vast te staan dat Scholte een huurovereenkomst had. De kunstenaar stelt dat de gemeente hem dus niet uit het gebouw had mogen zetten. Nadat de kunstenaar uit het museum is gezet, heeft de gemeente het pand overgedragen aan de firma Tuin. Scholte baseert zich op de regel dat koop geen huur breekt en beschouwt Tuin dus als zijn nieuwe huisbaas. Omdat hij er nog steeds zijn museum wil vestigen, heeft de beroemde kunstenaar de sleutels van het gebouw opgeëist. De Helderse bouwer wil de sleutels van het voormalige postkantoor echter niet aan Rob Scholte geven. Inmiddels heeft Tuin plannen gepresenteerd voor de herontwikkeling van het pand. Een deel van het gebouw wil hij slopen. De zaak tussen de gemeente en Scholte in de rechtbank Alkmaar begint op 25 juni om 10.00 uur. Die van Scholte tegen Tuin om 13.30 uur.

#DenHelder #zon #strand #zee Jolande Bras DEN HELDER „Hè Kees, wat doe jij hier nou?” Deze opmerking heeft Kees Takken (60) de afgelopen weken al verschillende keren langs horen komen. Hij woont, na twaalf jaar in Schagen te hebben gewoond, sinds een maandje samen met zijn vrouw Gerda Takken (58) weer in zijn geliefde Den Helder. Als voormalig politieman kent Takken Den Helder op zijn duimpje. En Den Helder kent hém ook: „Het voelt als thuiskomen.” Bent u een Jutter? „Ik vind mezelf een semi-Jutter. Ik ben geboren in Lutjebroek, maar op mijn achttiende vertrok ik naar Den Helder vanwege mijn werk bij de politie. Ik trouwde op mijn twintigste met Gerda en we bleven in Den Helder wonen. Tot twaalf jaar geleden, toen werd ik overgeplaatst naar Alkmaar en gingen we dus verhuizen naar Schagen. Maar in 2012 scheurde mijn aorta en daarop volgde een hersenbloeding. Ik werd afgekeurd. Ik ben vrij beperkt, dus we wilden heel graag gelijkvloers gaan wonen., al is dit in Schagen lastig. Als er al een appartement vrijkomt, dan is dat echt heel duur. Dus toen Gerda voorstelde om weer in de richting van Den Helder te kijken, maakte mijn hart wel een sprongetje. Tijdens een open-huizendag afgelopen najaar, namen we een kijkje in dit appartement aan de Prins Hendriklaan boven C&A. We deden de deur achter ons dicht en het enige wat ik zei was: ’Dit wil ik’. Een week later was het geregeld.” Wat is Den Helder voor stad volgens u? „Toen ik op mijn achttiende hier kwam wonen, was er een soort slogan van de stad. Dit was ’Stad van de toekomst’. Ze wilden dat de stad binnen zoveel jaar 200.000 inwoners had. Dat inwoneraantal was natuurlijk niet haalbaar, maar ik denk dat die slogan wel weer toepasselijk is, voor hoe Den Helder er nu voor staat. Er is zoveel veranderd, zelfs in die twaalf jaar dat wij weg waren. Ik zit nu soms in mijn scootmobiel en dan zie ik weer allemaal nieuwe of gerenoveerde gebouwen. Het wordt echt weer de stad van de toekomst. Jutters kunnen weer met een rechte rug door de stad lopen.” Heeft u ook een lievelingsplek in de stad? „De zeepromenade. Toen mijn vrouw en ik nog in Den Helder woonden, zagen we wel eens toeristen met de auto naar de dijk rijden. Dan stopten ze op de parkeerplaats bij Nogal Wiedus, pakten ze een thermoskan met koffie en genoten ze gewoon een halfuur van het uitzicht. We snapten dat nooit. Maar nu we die twaalf jaar eruit zijn geweest, begrijpen we het wel. Het is bijzonder.” Gerda voegt eraan toe: „Je kunt gewoon binnen één wandeling het bos, de duinen en de zee meepakken. Dat heeft geen enkele stad.” Wat is uw dierbaarste herinnering aan Den Helder? „Het klinkt misschien gek, maar dat was de periode dat het politiebureau van de Prins Hendriklaan - een Oostblokgebouw - naar de Bastiondreef verhuisde. Ik weet nog goed dat ik de eerste schetsen van het pand zag. Ik hoopte al dat het dit ontwerp zou worden, er waren namelijk drie varianten. En net voordat het officieel het politiebureau werd, mocht ik samen met een collega alle stickers in het pand plakken, bijvoorbeeld namen bij kluisjes en postvakjes. Toen het bureau pas open was, kwamen er ook wel eens toeristen langs omdat ze dachten dat het een museum was. Zo’n mooi gebouw vonden ze het.” Hoort u wel eens vooroordelen over de stad? „Je hoort de standaard uitspraken. ’Gibraltar van het Noorden’ of ’einde van de wereld’. Nou, ik vind Den Helder het begin van de wereld. Ook hoorde je, vooral vroeger, dat Den Helder een criminele stad was. Maar volgens mij is dit ook niet meer zo. De stad is echt aan het verbeteren.” Kunt u houden van een stad? „Ja, ik voel me thuis in Den Helder. Je kent de mensen en mensen kennen jou. Dat is een fijne gedachte. Ik ben ook echt iemand die van mensen houd. Ik heb reuring nodig, en dat vind ik hier.”

#DenHelder #FijnePaasdagen #HappyEaster

Photos from Beter Voor Den Helder's post

#DenHelder #schaken Casper Duin DEN HELDER Rick Leibbrand had een droom: een schaaktafel op het Julianaplein om de denksport zo naar de buiten te brengen. Donderdag wordt zijn vergezicht realiteit. Een ’huis-tuin-en-keuken-schaker’ noemt hij zichzelf. Overal waar de 33-jarige Nieuwedieper kwam, schaakt hij. Ook in coffeeshops. Een club- of competitiespeler werd hij nooit. Toch heeft hij zijn hart verpand aan de sport, die hij vanaf jonge leeftijd beoefent. Films Het was 1 mei 2018, Leibbrand kan zich de dag nog goed heugen. Hij stond op uit bed met het idee dat Den Helder een schaaktafel zou moeten hebben. Een buitengelegenheid waar mensen samenkomen, spelen, leren en praten. Zoals hij had gezien in films en documentaires op televisie, waarin inwoners van New York gretig gebruik maakten van de buitenschaakborden. ,,Het is relatief goedkoop te realiseren. Het brengt mensen naar buiten, bij elkaar. Iedereen kan leren schaken. Mensen die eenzaam zijn, kunnen elkaar daar ontmoeten. En schaken is goed voor het brein.’’ Meteen had hij het park aan het Julianaplein op het oog als gedroomde locatie. ,,Ik was rond mijn vijftiende/zestiende nogal op mezelf. Ik ’hing’ veel op het Julianaplein. Daar leerde ik mensen kennen, die vrienden werden en ik nog steeds spreek. Dat heb ik altijd in mijn hoofd gehouden. Het Julianaplein betekent veel voor me. Ik loop veel door Den Helder. Het is een van de mooiste steden van het land, met dito parken. En de stad met de meeste zonuren moet vanzelfsprekend een schaaktafel hebben.’’ Handtekeningen Leibbrand maakte handtekeningenlijsten, verzamelde er binnen een uur veertig in het Helderse stadshart en toog er dezelfde dag nog mee naar het gemeentehuis. Een burgerinitiatief. Dat de handen direct op elkaar kreeg bij de gemeente. De uitvoering is in handen van Zeestad gelegd. Schaakstukken Deze week is een boom geplant op de plek waar de twee schaaktafels donderdagmiddag om 16 uur officieel in gebruik worden genomen. Twee betonnen tafels met stoeltjes aan weerszijden worden het. Hufterproof. Schaakstukken kunnen tegen betaling van een borg worden geleend bij eetgelegenheid C’est Si Bon. Leerlingen van de Dr. Jac. P. Thijsseschool verrichten de eerste zet, samen met CDA-fractievoorzitter en schaker Harmen Krul. In maart dit jaar werden Thomas Kamps, Tygo Feenstra, Mads Jansen en Bas Luiten schoolschaakkampioen van de gemeente Den Helder. Zij plukten de vruchten van de wekelijkse lessen op vrijdagmiddag van schaakmeester Willem Dekker. ,,Mijn geheim?’’. herhaalt Thomas, terwijl hij ondertussen een schaakbord tevoorschijn tovert. ,,De Herdersmat. Binnen vier zetten staat je tegenstander dan schaakmat. Kijk, zo doe je dat. Van de tien partijen verloor ik er een. Zeven keer won ik via een Herdersmat. En als jouw tegenstander het door heeft, dan moet je iets anders zien te verzinnen.’’ ,,Als school moedigen wij het schaken van harte aan’’, vertelt onderwijzeres Joke Vorstman. ,,Het is enorm goed voor kinderen. Je moet nadenken, intelligent zijn, problemen oplossen, vooruit denken. In het nieuwe schooljaar pakken we de lessen van Willem Dekker weer op. Er is veel animo voor.’’ Voorvechter Landelijk geldt Utrechter Jesus Medina Molina als voorvechter van schaaktafels in parken. Als het aan hem ligt, krijgt elke stad een schaaktafel. Zo zijn er inmiddels vijf in Utrecht en Amsterdam, een in Amersfoort en Apeldoorn, drie op Schiermonnikoog, twee in hartje Doetinchem en Gorkum en inmiddels heeft Tilburg zich ook bij dit rijtje gevoegd. Leibbrand: ,,Jesus en ik zijn met elkaar in contact gekomen. Mijn droom dateert alweer van een jaar geleden. Jesus heeft me er op sommige momenten doorheen gesleept. Hij heeft een groot hart voor schaken. Hij is een man met een missie. Hopelijk is hij ook bij de onthulling in Den Helder.’’

#DenHelder #MFC #bar of #buurthuis Delano Weltevreden DEN HELDER Een nieuwe drank- en horecavergunning voor multifunctioneel centrum ’t Wijkhuis komt er alleen als burgemeester Koen Schuiling het vertrouwen heeft dat de voorziening in Nieuw Den Helder bij het bestuur onder leiding van David Cools in goede handen is. Dat zegt burgemeester Schuiling. Hij is niet te spreken over de houding van het bestuur dat volgens hem geen verantwoordelijkheid lijkt te aanvaarden voor het intrekken van de vergunning. Ontmoetingsplekken ,,We hebben als gemeente wijkhuizen. Dat moeten leuke ontmoetingsplekken zijn voor de buurt. Het is niet een particuliere hobby van wie dan ook. Als je een wijkhuis runt, heb je dus een extra verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat het een veilige en leuke plek is voor iedereen. Wat we hier hebben aangetroffen was een bestuurder die, hoewel hij geen bardienst had, zelf achter de bar stond, dronken was en tot diep in de nacht het Wijkhuis voor zijn eigen plezier openhield. Een paar politieagenten zijn daar voor een gesprek heen gegaan omdat er vanuit de buurt was geklaagd. Zij zijn buitengewoon onheus bejegend, nota bene door iemand die een verantwoordelijkheid heeft om van ’t Wijkhuis een leuke plek in de buurt te maken. Nog veel later was ’t Wijkhuis nog steeds open. Er zijn beledigingen geuit aan het adres van handhavers die daar toen heen zijn geweest. Dan heb je als bestuurder dus niet begrepen wat jouw taak eigenlijk is. Want straks hebben we een buurthuis waar liever niemand meer komt, want het deugt niet. Zo simpel is het.’’ Ook omdat het niet de eerste keer was dat ’t Wijkhuis de regels overtrad, is de drank- en horecavergunning ingetrokken. Het bestuur van ’t Wijkhuis heeft de voorzieningenrechter vervolgens gevraagd dat besluit te schorsen totdat de bezwarencommissie over deze zaak een uitspraak heeft gedaan. De rechter heeft dat verzoek niet gehonoreerd. Gebrekkig De rechter zei wel dat de burgemeester het besluit gebrekkig had gemotiveerd, maar dat hij dat in de bezwarenprocedure nog recht kon trekken. Schuiling heeft aanstoot genomen aan het persbericht dat het bestuur van ’t Wijkhuis vervolgens naar de media heeft gestuurd. ,,Het bestuur is in alle opzichten in het ongelijk gesteld, maar de kop van dat persbericht wekte een andere suggestie. Met andere woorden: men heeft nog steeds niet begrepen wat je in ’t Wijkhuis hoort te doen. Andere soortgelijke voorzieningen snappen het wel. Die doen wel wat zij horen te doen. Zij vragen zich terecht af wat het college en ik doen. Want het is niet de eerste keer dat ’t Wijkhuis de regels overtreedt. Tijdens de rechtszaak zijn er ook uitspraken gedaan die er niet op wijzen dat het bestuur schuldbewust is. Als het bestuur dat doet, kunnen we weer een gesprek beginnen.’’ De nieuwe vergunning is in voorbereiding. Als zo’n vergunning wordt aangevraagd, moet de gemeente de aanvraag in behandeling nemen, zegt Schuiling. ,,Wij gaan graag in zee met mensen die begrijpen wat de bedoeling is van het buurthuis. Daarom heb ik het bestuur uitgenodigd voor een gesprek, want zo gaat dat dus niet. Als er geen begin is van een besef dat het bestuur het anders moet doen zou de uitkomst kunnen zijn dat de nieuwe drank- en horecavergunning niet wordt verleend.’’ De bewering dat ’t Wijkhuis het zonder drank- en horecavergunning niet redt, vindt de burgemeester ’van de zotte’. ,,Het is een buurtvoorziening voor jong en oud, het is geen café. Wij doen er alles aan om te helpen. Het zou het bestuur sieren als dat ook wordt verteld.’’ Voorzitter David Cools van ’t Wijkhuis vindt de uitspraken van burgemeester Schuiling over zijn bestuur ’niet netjes’. ,,Wij zijn voor volgende week donderdag uitgenodigd voor een gesprek. Natuurlijk gaan wij daar graag op in. We hebben gevraagd wat de agenda is, maar hebben daar nog geen antwoord op gekregen. Het is bijzonder dat de burgemeester vooruitlopend op dat gesprek daarover mededelingen doet tegenover de pers.’’ De burgemeester wil graag het hele bestuur spreken. Volgens Cools vertegenwoordigt de voorzitter het bestuur.

#DenHelder #wandelen Manon Hendriks DEN HELDER Dat de organisatie van de Halve van Den Helder stopt, kwam als een schok voor veel wandelaars en hardlopers. Na tien jaar houden Marco Bena Brandini, François Flisijn en Arno van den Bosch het voor gezien. Was dit dan de laatste Halve van Den Helder? Als het aan de deelnemers aan de Wandelhalve van afgelopen zaterdag ligt in ieder geval niet. „Het zou echt jammer zijn als dit de laatste keer was. Ik loop voor de vierde keer mee en het is gewoon zo leuk! Het unieke aan de Halve van Den Helder is dat de route ieder jaar anders is. Bij andere evenementen loop je ieder jaar dezelfde route”, zegt Patricia Buschman uit Julianadorp. Ongekend populair Dat de Wandelhalve nog steeds ongekend populair is, blijkt wel uit het feit dat de wandelpaspoorten voor de negende editie van dit evenement binnen een uur uitverkocht waren. Afgelopen zaterdag begonnen 1800 deelnemers aan de 23 kilometer lange wandeling door Den Helder. Live muziek Bijzonder aan deze editie is dat de tocht, net als in 2013, over Vliegveld De Kooy voert. Maar eerst komen de wandelaars over de dijk, dwars door Fort Kijkduin, door het Duinpark en het gebouw van Tetrix. Onderweg worden de deelnemers vermaakt met live muziek en kunst. Volgend jaar weer Wandelhalve van Den Helder? Niemand wil nog iets zeggen Over het prachtige bollenland van Van der Vlugt en de Kortevliet komen de wandelaars bij De Kooy terecht, waar ze alleen tussen elf uur en half twee over de landingsbaan mogen lopen. Een bijzondere ervaring en de foto’s en selfies zijn dan ook niet van de lucht. „Je loopt echt op plekken waar je nog nooit gelopen hebt in je eigen stad”, zegt Sam Brienesse, die samen met Diana Koenen voor de eerste keer meeloopt. Ze genieten van de tocht maar op het eind wordt het wel zwaar. „Vanaf Fort Westoever dachten we: we zijn er bijna! Maar toen moesten we nog een stuk over de Ruyghweg, onder het tunneltje bij de Brakkeveldweg door en terug door de stad. Dat was wel even doorbijten”, aldus Diana. Ook vriendin Linda Peels heeft het op het eind zwaar: „Mijn benen doen zeer, mijn voeten trouwens ook. Maar we zijn er bijna.” Moe maar voldaan komen ze even later aan bij de finish op Willemsoord. Daar wachten een medaille, een kop soep en gezellige muziek. En met 23 (volgens de eigen teller bijna 25) kilometer in de benen ploffen de dames neer op een stoel om er voorlopig niet meer af te komen. Ook ik heb het redelijk gehad na zoveel kilometers ongetraind meelopen. Thuis onder de warme douche en dan gaan de voetjes omhoog. Het was een prachtige ervaring en tot in de puntjes georganiseerd. Volgend jaar weer? Dus volgend jaar weer? Als het aan de enthousiaste deelnemers van de Wandelhalve ligt heel graag. Het zou eeuwig zonde zijn als dit evenement verdwijnt. Meerdere partijen hebben aangegeven de organisatie op zich te willen nemen, dus het lijkt erop dat het niet de laatste keer was. Maar over het wie of wat lijkt niemand nog iets te willen zeggen.

#DenHelder #vuurwerk #slachtoffers #dierenleed Door vuurwerkbommen getroffen gezinnen uit Julianadorp en Den Helder voelen nog steeds angst, boosheid en onbegrip Casper Duin DEN HELDER Vorige week nog vond de mannelijke bewoner van de woning aan Kruiszwin een glasscherfje in de kipkerriesalade op zijn brood. Hij dacht dat het een grote zoutkorrel was. En zijn vrouw doet nog steeds geen oog dicht ’s nachts. De gevolgen van de aanslag op twee woningen in Julianadorp en Den Helder dreunt nog dagelijks na. Het is bijna vijf maanden na dato en op verzoek van deze krant kijken de twee getroffen families nog eens achterom. Naar die bewuste nacht van 10 december 2018, toen op hun woningen in Kruiszwin (Julianadorp) en de Bremstraat (Den Helder) samengetapete vuurwerkbommen werden geplakt en tot ontploffing gebracht. Met een ravage tot gevolg. De daders waren drie Helderse tieners die vergelding zochten voor een eerder ingegooid raam van hun woning en vermoedden dat de jongste zoon van het gezin in Kruiszwin de dader was. Rond 2.15 uur in de nacht vond de eerste klap in Julianadorp plaats. Circa anderhalf uur later was de woning van zijn vriendin in Den Helder aan de beurt. Door vuurwerkbommen getroffen gezinnen uit Julianadorp en Den Helder voelen nog steeds angst, boosheid en onbegrip De buitenkant van het raam aan het Kruiszwin vlak na de explosie. Bedreigingen Ze hadden toevallig die avond samen gegeten, de beide families. Daar waren de spanningen tussen het stelletje en een groep jongens wel ter sprake gekomen, maar werd geen rekening gehouden met wat zich later zou voltrekken. Vooral het meisje was al langer mikpunt van bedreigingen door de jongens. ,,Blokkeerde ze een account, dan wisten ze haar via een andere weg te vinden. Die avond rond 18 uur ontving ze een appje van een van de daders met de veelzeggende tekst ’boem’’’, vertelt haar moeder. En een dreun was het die nacht in Julianadorp. Versuft liep de man des huizes naar de voorzijde van de woning om uit het raam te kijken. Misschien was er een vliegtuig neergestort, vermoedde hij. Of een aardbeving. Beneden vond hij een ravage en een hond in paniek. Glassplinters in de gordijnen van het achterraam, in de pantoffels en een met glas bezaaide vloer. De jongste zoon legt al snel de link met de bedreigingen, zeker als hij tegen 4 uur die nacht de onheilstijding hoort van zijn vriendin. Pixels Nog bijna dagelijks vinden ze in de woning in Kruiszwin glasscherven. ,,Als gruis tussen boeken in de boekenkast, in kastjes of tussen de bank. En in het televisiescherm zitten een paar scherven die de pixels hebben aangetast’’, aldus de bewoner. Aan de Bremstraat is het behang van het trapgat nog niet gerepareerd, evenals de voordeur waarop de vuurwerkbom was getapet. Ook daar wordt het gezin dagelijks met de neus op de harde feiten gedrukt. De hond in Julianadorp krijgt nog steeds zalf voor haar lekkende oog als gevolg van de rondvliegende glassplinters en gedraagt zich anders dan voorheen. De families zelf voelen naar eigen zeggen vooral de angst. Niet voor niks slaapt de bewoonster van Kruiszwin nog steeds slecht. In de nacht van donderdag op vrijdag ligt ze tussen 1.30 en 4.15 uur weer wakker. Elk geluidje hoort ze. Bioscoop Zitten de twee gezinnen samen in de bioscoop, vraagt het meisje zich al snel af wanneer ze weer thuis komen. Ze is bang alleen. In Julianadorp ging er een kruis door de geplande kerstvakantie toen duidelijk werd dat een van de drie verdachten nog vrij rond liep. Aan Kruiszwin hangen nu camera’s. In Den Helder neemt de mannelijke bewoner een knuppel mee als hij de hond gaat uitlaten. Komt zijn vrouw ’s nachts terug van haar werk, dan blijft hij op. Doodsbenauwd is ze op om in het donker thuis te komen. Bovenal is er angst voor herhaling. Ooit komen de daders vrij. Zouden ze dan uit rancune terugkomen? Hoofdschuddend wordt verteld dat de drie er op de avond na de aanslag dreigend blijk van gaven weer in de buurt van het huis in Julianadorp rond te dwalen. Stopt dit dan nooit, vroeg men zich af op Kruiszwin. ,,Niet lang daarna zagen we een groep jongens hier voor de deur foto’s maken. Die al snel op social media circuleerden als bewijs dat ’de klus geklaard is’’’, vertelt de Julianadorper bezorgd. Boosheid zegt de vader van het Helderse meisje vooral te voelen. Soms spookte het door zijn hoofd om zelf wraak te nemen. Hij is slachtoffer, maar voelt ook medelijden met de drie tieners. Waarbij hij zich afvraagt wat er van hen terecht zal komen. Twee hebben al een fors strafblad. Zijn vrouw werkte bij McDonalds ooit samen met een van de daders. De jongen die de bommen op de ramen plakte, is de zoon van vrienden van het gezin. Niet voor niks bevestigde hij uit een soort mededogen de bommen op de voordeur en niet op het grote raam waarachter de hond slaapt. Van jongs af aan gingen beide families samen op vakantie. ,,De vriendschap loopt momenteel wat stroef na de gebeurtenissen. Maar ook zijn ouders zijn slachtoffer van de situatie’’, zo redeneert het koppel uit de Bremstraat. Cel- en werkstraffen voor drietal Het tot ontploffing brengen van de vuurwerkbommen op de ramen van de woningen is Nick S. (19), Noël van D. (19) en Jorn B. (20) bij de rechtbank in Alkmaar komen te staan op betaling van een schadebedrag van ruim 4400 euro. Tevens kregen het drietal cel- en werkstraffen en contactverboden opgelegd. B. kreeg een celstraf gelijk aan de 33 dagen voorarrest, 147 dagen voorwaardelijk en een werkstraf van 100 uur opgelegd. S. en Van D. hadden zich ook nog schuldig gemaakt aan handel in xtc-pillen. S. werd veroordeeld tot twaalf maanden jeugddetentie waarvan de helft voorwaardelijk. En Van D. tot vijftien maanden cel waarvan zes voorwaardelijk.

#DenHelder #parkeren Hedzer Faber DEN HELDER We zijn wel met minder, maar samen beschikken we over heel wat meer voertuigen. Sinds het begin van deze eeuw nam het bevolkingsaantal van Den Helder gestaag af van een kleine 60.000 tot op de kop af 55.747 inwoners afgelopen maand, maar nam het aantal personenauto’s in de stad met bijna een kwart toe. Zo’n 25.000 personenauto’s stonden afgelopen jaar in Den Helder geregistreerd, blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Maar ook door bedrijvigheid wordt het drukker op de Helderse parkeerplaatsen. Het aantal bedrijfsvoertuigen is sinds 2.000 zelfs meer dan verdubbeld tot zo’n vijfduizend in 2018. Door de economische crisis vanaf 2008 was er even een dip in deze categorie, maar sinds 2016 neemt ook het aantal bedrijfswagens weer toe. Ook staan er meer motorfietsen ingeschreven in deze gemeente. Waren dat er 19 jaar geleden nog ruim 1.600, nu zijn dat er zo’n achthonderd meer. Vergeleken met het landelijk beeld is de toename van voertuigen in Den Helder evenwel relatief beperkt. Over het hele land was de stijging sinds 2000 ruim dertig procent. Dat komt onder meer door de krimpende bevolking. Ook worden er in dunbevolkte gebieden meer motorvoertuigen aangeschaft. Op Texel nam het aantal personenauto’s sinds het begin van deze eeuw zelfs toe met 38 procent tot ruim boven de 7.000.

#DenHelder #speelgoed #winkel Casper Duin DEN HELDER De speelgoedwinkel aan de Spoorstraat in Den Helder is met ingang van afgelopen maandag definitief in handen van ondernemer Pim van der Fluit uit Zijdewind. Hij is de nieuwe eigenaar/huurder van het voormalige Intertoys-pand in het centrum van Den Helder. Van der Fluit bezit al een Intertoys-vestiging in Heerhugowaard en besloot na het faillissement van de speelgoedketen de zaak aan de Spoorstraat voort te zetten. Of dat ook een Intertoys wordt, is op dit moment nog niet duidelijk. ,,Daarover lopen de gesprekken met de curatoren nog. En anders wordt het iets anders. ’Helder Speelgoed’ of zo. We zijn nu de winkel aan het opruimen en herschikken. Een deel van het personeel heeft het werk behouden, een ander deel komt mee vanuit Heerhugowaard.’’

#DenHelder #herdenkstenen #joods DEN HELDER De Stichting Herdenkingsstenen Den Helder onthult woensdagmiddag 10 april voor de tweede maal een aantal herdenkingsstenen ter nagedachtenis aan Joodse stadgenoten die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn vermoord. Hierbij zullen ook een aantal nabestaanden aanwezig zijn. In totaal worden meer dan honderd herdenkingsstenen geplaatst. Voorafgaande aan de onthulling van de herdenkingsstenen is een bijeenkomst in buurthuis Elto, aanvang 13 uur. Stenen worden gelegd bij Joubertstraat 43, Javastraat 73 (155b), Hector Treubstraat 60, Crocusstraat 57 en Tulpstraat 9. Op de stenen staan naam, leeftijd en plaats van overlijden van de Joodse bewoners.