Op initiatief van de burgemeester wordt aan het begin van iedere raadsvergadering door één van de leden van de raad een grondwetsartikel voorgedragen en toegelicht die voor hem of haar van betekenis is. Tijdens de raadsvergadering van 12 juni 2018, waarin het coalitieakkoord werd behandeld, was de beurt aan D66 fractievoorzitter Marcel van Gooswilligen. Hieronder is de inbreng terug te lezen.
Wat is voor mij een belangrijk artikel in de grondwet? En waarom?
Voor mij is de keuze snel gemaakt: dat is artikel 1. Het artikel over gelijke behandeling en het verbod op discriminatie. Dat artikel luidt:
Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
In dit huis benadrukken we regelmatig dat iedereen naar vermogen mee moet kunnen doen. Dat betekent als vanzelf dat er geen ruimte is voor discriminatie. Dat we in de gaten houden dat iedereen gelijk wordt behandeld. Dat iedereen gelijke kansen krijgt.
Toch worden ook in Houten groepen inwoners gediscrimineerd. Een paar voorbeelden:
Tijdens de verkiezingscampagne waren we te gast bij het LHBT cafe in Houten. Jongeren vertelden ons dat het lastig is om als homo of transgender jezelf te zijn. Gewoon omdat de omgeving daar soms moeilijk over doet. Ze soms zelfs actief worden tegenwerkt. En ze daardoor niet helemaal zichzelf kunnen zijn. Ik vond dat best confronterend.
Of de protesten tegen de bouw van de moskee. De moslims in Houten werden collectief weggezet als terroristen. Terroristen. Ik vond dat schokkend. En dat vind ik nog steeds.
En laatst nog, de wethouder die door de krant wordt gevraagd hoe het wethouderschap te combineren is met 5 kinderen. Een vermoeiende vraag lijkt me. Een vraag die aan mannelijke collega’s niet wordt gesteld. Ik voelde plaatsvervangende schaamte. En om eerlijk te zijn werd ik er zelfs boos om.
Hoe is het om steeds aangesproken te worden op wie je bent in plaats van wat je doet? Dat vond ik altijd moeilijk in te beelden. Zelf ben ik nooit gediscrimineerd. Logisch, ik ben een blanke man, ik val op vrouwen, en ik praat keurig Nederlands.
Sinds ik de politiek ben ingegaan kan ik er een beetje van meeproeven. Ik word af en toe geconfronteerd met rare vooroordelen. Dat is wennen. Opeens blijk ik een zakkenvuller te zijn. Onbetrouwbaar. En op macht belust. Jullie herkennen dat waarschijnlijk wel. Dat staat behoorlijk ver af van mijn intenties en mijn drijfveren om de politiek in te gaan.
Het is relatief onschuldig. Maar ik merk wel hoe vermoeiend het is. Hoe irritant het is. Hoe chagrijnig ik er van wordt. Het doet me beseffen dat het niet plezierig is om regelmatig afgerekend te worden op de karakteristieken die op een groep worden geprojecteerd. Niet op wat ik doe, maar op wat ik ben.
Vanuit dat besef mijn oproep: laten we onze naasten accepteren. Accepteren als ze op ons lijken, maar vooral accepteren als ze anders zijn. Of liever nog, laten we onze naasten liefhebben als onszelf.
Vandaag is het de🙏 Dag van Nationaal Gebed 😊 Je kunt de live-uitzending volgen via www.nationaalgebed.nl. Doe jij ook mee? We horen het graag!