Poliflw

Kinderen zijn prachtig, maar ook heel veel werk. Iedere ouder kent de uitdagingen van het ouderschap. Sommigen zijn klein, zoals ‘elke dag met een volle rugzak en gekamde haren op tijd op school’ en ‘op tijd eten voor de sport’. Sommigen zijn groot, zoals ‘het vinden van balans tussen gezin, werk, hobby’s en sociale contacten’. Mijn man en ik hebben drie kinderen van 6, 8 en 9 jaar. Wij genieten volop van ons gezin, maar het voelt ook als een continue uitdaging. Een uitdaging die wij, gelukkig, kunnen delen. Om dit alleen te doen, moet je, volgens mij, bijna een superheld zijn.

Toch doen veel ouders dit alleen. Overijssel telt meer dan 20.000 alleenstaande ouders. Alhoewel Overijssel relatief weinig eenoudergezinnen kent, leeft 12% van de kinderen in een gezin met één ouder en dit aantal stijgt al jaren. In bijna 90% van de gevallen gaat het om een alleenstaande moeder. Het lijkt me pittig om alleenstaande ouder te zijn, maar het hoeft geen probleem te zijn. Kinderen kunnen heel gelukkig opgroeien in een eenoudergezin.

Maar veel van deze ouders en hun kinderen hebben het moeilijk. Het is voor hen lastig om economisch zelfstandig te worden en te blijven. Alleenstaande moeders lopen een groot risico op armoede en sociaal isolement. Bijna een kwart van de alleenstaande moeders met minderjarige kinderen moet voornamelijk van een bijstandsuitkering rondkomen. Het combineren van werk of opleiding en de zorg voor de kinderen is voor hen een te grote uitdaging.

Het is belangrijk dat we ons beter bewust zijn van de economische en sociaal-emotionele uitdagingen waar eenoudergezinnen voor staan. En dat we hen beter helpen op hun weg naar zelfstandigheid. Het is mooi dat er ondersteuningsregelingen in natura bestaan, bijvoorbeeld voor sport of kinderfeestjes, maar nog mooier is het als deze ouders zelf voor hun kinderen kunnen zorgen. Dat helpt deze ouders uit een sociaal isolement, geeft hen zelfvertrouwen en eigenwaarde. Dat is goed voor henzelf, voor hun kinderen en voor de hele maatschappij.

Eerder dit jaar luidde ‘Single Supermom’, een stichting die zich inzet voor de positie van alleenstaande moeders, de noodklok over de positie van alleenstaande ouders. Ze boden de Tweede Kamer een petitie aan waarin zij onder andere vragen om meer mogelijkheden voor kinderopvang, aanpassing van de regels voor de betaling van alimentatie en meer mogelijkheden voor alleenstaande ouders om zich om te scholen. Een poos geleden werd ik uitgenodigd door ‘Single Supermom’. Ik ging met hen in gesprek en was getroffen door hun verhalen over de worstelingen, maar ook de trots en strijdbaarheid.

In het coalitieakkoord van de provincie Overijssel staat: “Wij vinden het belangrijk dat iedereen in Overijssel mee doet. Daarom zetten wij ons ook in voor mensen die moeite hebben om op de arbeidsmarkt te komen of daar te blijven.” Binnenkort behandelen we de voorstellen van ons college op dit punt. De PvdA gaat hierbij aandacht vragen voor de positie van alleenstaande ouders er erop aandringen dat er rekening wordt gehouden met de specifieke omstandigheden van eenoudergezinnen. Bijvoorbeeld door de mogelijkheden voor bij- en omscholing beter toegankelijk te maken voor deze doelgroep. Hiermee hoop ik dat de provincie eraan bij kan dragen dat alle alleenstaande ouders in Overijssel voor zichzelf en hun kinderen een ware superheld kunnen zijn.

Het bericht Single superheld verscheen eerst op PvdA Overijssel.

In kleinere gemeenten is het draagvlak voor landelijke partijen – en dus het aantal gemeenteraadszetels –  soms gering. Linkse partijen slaan vaak de handen ineen om toch een duidelijke stem in de gemeenteraad te hebben. Zeker nu de mogelijkheid van de lijstverbinding is afgeschaft is het belangrijk elkaar te vinden en afspraken te maken. Soms wordt onder een andere naam een gezamenlijke lijst ingevuld. In andere gevallen vertegenwoordigt één van de progressieve partijen de lokale linkse stem.

In Staphorst is de PvdA met twee zetels de enige progressieve partij in de raad. Bij de komende gemeenteraadsverkiezingen trekken GroenLinks, SP, PvdD en PvdA samen op. Ook hier geldt dat het belangrijk is elkaar te vinden in plaats van verdeeld aan de kant te staan.

Eind februari kwamen de partijen bijeen voor een verkiezingsavond en werd gedebatteerd over een aantal lokale thema’s. In een goed gevulde zaal stonden deze avond de thema’s werk en inkomen, zorg en welzijn, duurzaamheid en mobiliteit centraal. Na een fijne warming up door onze partijvoorzitter Nelleke Vedelaar volgde discussie. In het panel waren aanwezig: Harrie Broekhuis (SP), Kees Slingerland (GL) en Liesbert Lubberink, lokale lijsttrekker PvdA. Ondergetekende mocht het gesprek leiden.

Opvallend punt wat mij betreft was het lokale beleid voor werk en armoede. Als voorbeeld werd genoemd de besteding van de Klijnsma-gelden. Dat geld is nadrukkelijk bedoeld voor arme kinderen. Ongeveer 400.000 kinderen in Nederland leven in gezinnen met een laag inkomen. Die kinderen kunnen vaak niet op muziekles of op een sportclub. Veel van hen kunnen hun verjaardag niet vieren, hebben geen warme winterjas kunnen of niet mee op schoolreisje omdat hun ouders daar geen geld voor hebben.

De vorige staatssecretaris van Sociale Zaken, Jetta Klijnsma, stelde 100 miljoen euro beschikbaar om dat soort simpele dingen toch mogelijk te maken. Om er zeker van te zijn dat het geld echt bij kinderen terecht zou komen zouden de gemeenten het in natura aan ze geven, bijvoorbeeld in de vorm van zwemlessen, voetbalschoenen of een fiets. In Staphorst besloten de rechtse coalitiepartijen echter om dit geld in de algemene middelen te storten! Ja inderdaad: geld om kinderen mee te kunnen laten doen wordt uitgegeven aan lantaarnpalen of straatklinkers. Ook andere tegemoetkomingen en extraatjes voor minima worden onder het mom van prikkel tot werk in Staphorst niet uitgekeerd. Het bewind is er schraal en sober. Als je geld hebt gekregen om armoede te bestrijden, dan moet je toch armoede bestrijden! Zeker onder kinderen. Dat het anders kan laten gemeenten zoals Zwolle zien, waar wél wordt inzet op ondersteuning. Hier zit de PvdA niet toevallig dan ook wél in het college.

Andere onderwerpen die langskwamen waren: de verslechterende busverbindingen, zeker buiten de spitstijden, en de kansen voor een treinstation. Een ander interessant voorbeeld is het initiatief Buurtkracht waarbij bewoners deelnemen in de opwek van lokale duurzame energie. In de kern IJhorst worden onder dit initiatief ook de leefbaarheid en saamhorigheid bevorderd. Het biedt huurders de kans om ook te participeren en ook op langere termijn een financieel gunstige regeling te hebben.

Al met al een geslaagde avond waarbij de noodzaak van en het verschil dat linkse samenwerking maakt heel duidelijk naar voren kwam. Inspiratie voor meer!

Het bericht Progressief in Staphorst verscheen eerst op PvdA Overijssel.