Poliflw

Vanwege de herindeling moet er nieuw beleid komen voor de sociaal culturele accommodaties. Het CDA wil beginnen met het uitspreken van waardering voor al die vrijwilligers die er voor zorgen dat dorpshuizen, buurtkamers, buurtcentra en multifunctionele centra draaiende worden gehouden. Voor hen was deze harmonisatie een extra spannend moment. In de nieuwe nota leest het CDA veel punten waar we ons inhoudelijk in kunnen vinden. Zo is het goed dat er wordt gestreefd naar maatwerk, meer samenwerking en een goede balans tussen wijkactiviteiten en commerciële activiteiten. Toch blijft er nog veel onzeker, doordat het college gekozen heeft voor twee fases. In de reacties lezen we veel teleurstelling, vooral uit Ten Boer, omdat er voor is gekozen om de komende jaren het huidige beleid van de drie voormalige gemeenten voort te zetten. Waar accommodaties in de voormalige gemeente Groningen en Haren konden rekenen op veel (financiële) steun, moesten de dorpshuizen in Ten Boer het met een stuk minder doen. Zo geeft het bestuur in Thesinge aan het hoofd niet veel langer boven water te kunnen houden, is er teleurstelling dat er nog geen nieuw dorpshuis in Ten Boer lijkt te komen en merkt het dorpshuis in Woltersum dat de verzekering flink is gestegen. Het contact met de gemeente is door de grote organisatie in de nieuwe gemeente lastiger en dorpshuizen vrezen voor de administratieve rompslomp. Kortom, de herindeling lijkt voor Ten Boer op dit vlak niet bepaald gunstig uit te pakken. Dit terwijl er, terecht of onterecht, andere verwachtingen zijn gewekt bij de dorpshuizen. Financieel is het voor veel accommodaties lastig. Dit komt onder andere omdat de jaarlijkse indexering niet opweegt tegen de kostenstijgingen. Wat het CDA betreft komt hier een oplossing voor. Ook is het onzeker wat het effect gaat zijn van de bezuiniging van 100.000 euro. Deze gaat ten kosten van de investeringsruimte en het groot onderhoud, omdat die budgetten al te laag waren. Maar hoe het groot onderhoud van de gebouwen in toekomst wordt opgelost is nog niet duidelijk. Kortom, deze nota roept meer vragen op dan het antwoorden lijkt te geven. En bestaat uit veel mooie woorden, maar het blijft wachten op echte concrete maatregelen waar de besturen op verder kunnen bouwen.

Wat is geluk? Er zijn diverse filosofen die hier hun licht over hebben laten schijnen. De benaderingen verschillen nogal. Er zijn filosofen die stellen dat voldoening en tevredenheid het product zijn van kapitalistische waarden die indirect eeuwige voldoening beloven door middel van consumptie. Dat als je iets bereikt, je iets kunt kopen, vervolgens je sociale status kan verbeteren en dat je dán gelukkig wordt. Terwijl in werkelijkheid er onbewust weer iets nieuws moet worden bereikt, waardoor je altijd ontevreden blijft. Een soort economisme. Een ander stelt dat álle stervelingen op zoek zijn naar geluk. Daarmee is dan weer aangetoond dat niemand het dus heeft. Er zijn ook wat minder cynische varianten die stellen dat niet zozeer geluk, maar het leiden van een goed en deugdzaam leven én proberen het beste uit jezelf naar boven te halen de weg is naar geluk. Dan is er nog andere stroming. Een stroming die geluk koppelt aan gezond ouder worden en die stelt dat betaald werk in belangrijke mate bijdraagt aan persoonlijk geluk. U raadt het al, dat is de stroming die deze coalitie voor ogen heeft. Streven naar een gezond, groen en gelukkig Groningen. In zekere zin heeft deze benadering overigens nog het meeste weg van de kapitalistische benadering waarin consumptie en verbeteren van sociale status centraal staat. Maar dat terzijde. 'U raadt het al, dat is de stroming die deze coalitie voor ogen heeft. Streven naar een gezond, groen en gelukkig Groningen.' Verschillende filosofen braken zich het hoofd over wat geluk is en hoe je het kunt bereiken - of juist niet. Maar daar heeft de gemeente Groningen geen last van. Wij hebben daar in de begroting dé oplossing voor. Wij hebben een effectindicator die aangeeft hoe hoog het percentage is van onze inwoners van 18 jaar en ouder dat zegt zich in de afgelopen 2 weken gelukkig te hebben gevoeld. Immers, meten is weten. Deze gebrekkige filosofische inleiding had ik al gemaakt voordat vanmorgen de zoveelste aardbeving plaatsvond. Het voelt een beetje raar om dan over geluk te beginnen. Aan de andere kant laat het misschien juist zien, dat ondanks de shit waar mensen soms jarenlang in zitten, ze toch geluk kunnen vinden.

Stel je eens voor. Je hebt buiten een stopcontact zitten zodat je dat kunt gebruiken om het gras te maaien. Je hebt er een klepje voor zitten met een slot, zodat niet iedereen er gebruik van kan maken. Op een dag is het klepje eraf gesloopt. Vervelend, maar niet heel erg, want verder werkt het allemaal nog. Als je de volgende dag wakker wordt staat er ineens een rij van mensen die je stopcontact gebruiken om hun telefoons mee op te laden. Op zichzelf ook geen heel groot probleem, maar plezierig is anders. Je vindt het toch een beetje onprettig zo bij je huis. Dus besluit je na een tijdje om de stroom er voorlopig even af te halen totdat je een nieuw klepje met slot hebt gemonteerd. De volgende dag gaat de bel. GroenLinks op de stoep. Waar je denkt dat je mee bezig bent. In Groningen moet iedereen zich welkom kunnen voelen. Waarom sluit je de stroom af? Dat is een eerste levensbehoefte voor mensen. Het zit aan je buitenmuur en heeft dus een sterk openbaar karakter. Als je de stroom er niet terug opzet dan zullen we aan de burgemeester en wethouders vragen of ze met je in gesprek willen gaan. Dan zullen zij je uitleggen hoe het precies zit met gastvrijheid en een boekje opendoen over de rol en toegankelijkheid van jouw stroompunt. Je mond valt open. Ja, natuurlijk, mensen hebben voor sommige dingen stroom nodig, maar dat is toch niet mijn taak om dat aan te bieden? Het klepje is er af gesloopt, waarom vragen jullie dáár eigenlijk niks over? Het was ook nooit bedoeld om allerlei mensen van stroom te voorzien. Het is vooral handig als we een buurtfeest hebben of als ik het gras moet maaien. Ze taaien af. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken. De lokale omroep krijgt lucht van de ophef. Ze vragen GroenLinks om te reageren voor de camera. Dezelfde persoon die aan je deur stond, zegt nu dat je natuurlijk het volste recht hebt om je eigen stroompunt af te sluiten. Ze vinden dat je ook heel eerlijk gereageerd hebt. Het is natuurlijk niet jouw taak om stroom te leveren. Het ging ze ook helemaal niet om dat specifieke stroompunt. Ze willen een discussie over voorzieningen voor daklozen. Ze vragen zich af of dat wel goed geregeld is in de gemeente. Je zit vertwijfeld naar het tv-scherm te staren. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal: Klik hier, hier, of hier.