Poliflw

Vakantie. Een tijd van bezinning en rust die we nodig zijn na een druk bewogen politiek jaar. Een tijdwaarin we stil kunnen staan en tegelijk vooruit willen blikken naar de tijd die komen gaat. Echte rustmaakt dat een mens zichzelf hervindt en herschapen tevoorschijn komt. Ik hoop dat een ieder vanonze gemeente dit na zijn of haar vakantie -hoe of waar dan ook- mag ervaren.Onze samenleving is bezig haar rust te verliezen. We zijn niet alleen druk met werk maar ook metmaximale invulling van de vrije tijd. Daardoor komen we niet meer toe aan broodnodige momentenvoor ontspanning en bezinning.Het gros van de politiek in Achtkarspelen wil graag op zondag de winkels open. Wij vinden het eengroot goed dat op zondag de stekker even uit ons druk beslagen leven kan. Even niets moeten. Dewinkels mogen nu open van 13uur tot 18uur. De oppositie vond dat niet ver genoeg gaan en heeftuitbreiding gevraagd. Als coalitie met CDA en GBA is besloten voet bij stuk te houden. Natuurlijkhadden we als ChristenUnie kunnen besluiten helemaal niet mee te gaan met zondag openstellingmaar politiek bedrijven is ook sturen op resultaat. Als ChristenUnie hebben wij gestuurd opbescherming van ondernemer, werknemer en beperking van openingstijden.Politiek Achtkarspelen heeft dus afscheid genomen van een collectief rustmoment in de gemeente.Het ontbreken van gezamenlijke rustmomenten bevordert dat iedereen vooral voor zichzelf vrije tijdheeft. Maar wat heb je aan vrije tijd die je amper met anderen kunt delen?We worden steeds meer individuen die hun tijd moeten beheersen en hun rooster moetenafstemmen op degenen met wie ze samenleven. We koersen op onderhandelingshuishoudenswaarin het contact tussen gezinsleden veilig gesteld moet worden. Dat geeft onrust. Zorg engeborgenheid moeten steeds vaker bevochten worden. Tot rust komen is er dan niet meer bij enstress ligt op de loer. Stress, een maatschappelijk probleem en een gewichtige doodsoorzaak.Het aantal mensen dat met psychische klachten in de WIA terecht komt, is hoog. Met het latenverdwijnen van gezamenlijke vrije tijd komt de sociale cohesie van de samenleving onder druk testaan. Het belemmert de mogelijkheid om op geregelde tijdstippen samen met familie en vrienden tezijn. Zullen we de waarde van de zondag als rustdag niet te veel laten vieren?Rustmomenten leren we al kennen in de Bijbel. Ze zijn altijd goed en wenselijk. Na gedane arbeidmaar ook voor bewerkt land. We constateren dat de voorschriften nog steeds blijken te werken.Zo zegt de Bijbel ook dat geven gelukkiger maakt dan ontvangen. Ook dat willen wij na de vakantieoppakken. Hoe zorgen we dat iedereen mee kan doen? Want als ChristenUnie willen we ons ookdaarop bezinnen en vorm geven aan beleid dat recht doet aan onze naaste en de schepping.

Colleges zijn net mensen. Helemaal volmaakt kom je ze zelden tegen, maar compleet waardeloos komt gelukkig ook niet vaak voor. Het ligt vaak aan jezelf welke eigenschappen je het meest opvallen, de goede of de slechte. In het eerste geval is het glas half vol, in het tweede half leeg. Neem nu ons college. Volmaakt is het inderdaad bepaald niet. Wie het college-akkoord of de kadernota doorleest kan haast niet anders dan een schrikbarend gebrek aan visie constateren. Ideeën, initiatieven, ondernemingszin, het ontbreekt volledig. Ook van enige mate van creativiteit valt geen spoor te ontdekken. (Alleen de naam al, mei-inoar trochpakke, de kadernota heeft exact dezelfde titel als het college-akkoord; en zelfs toen gold dit al als fantasieloos). Het document heeft een heel hoog ‘wij-passen-vier-jaar-lang-op-de-winkel-en-daar-worden-we-best-een-beetje-moe-van-hoor’ gehalte.

Maar toch staan er ook goede punten in. Het ademt namelijk wel iets van dichter bij de burger willen staan. Goed, nu wil iedereen dat, maar vaak blijft het bij woorden. Alleen hier zou het wel ‘ns een uitgesproken sterk punt van dit college kunnen zijn dat ze dat nog lukt ook. Laat me dat uitleggen. Van wethouder Jouke weten we -het is bijna zijn handelsmerk- dat hij sterk hecht aan overleg met betrokkenen, dat hij niet moe wordt om het standpunt van de gemeente uit te leggen en dat hij bij verschillende gelegenheden heeft aangetoond over voldoende geestelijke lenigheid te beschikken om zich te laten overtuigen. En zonder concrete voorbeelden te kunnen noemen denk ik dat iets vergelijkbaars geldt voor wethouder Max, volgens mij opereert hij ook graag zo dicht mogelijk tegen de samenleving aan. Ivoren torens lijken niet aan deze twee besteedt. Hier en daar kun je dat in de kadernota zien. Schoolzones, burgerparticipatie en nog een paar van die oprispingen. Natuurlijk, het kan altijd beter, maar het geeft de burger moed.

Over moed gesproken. Ten tijde van zijn installatie had wethouder Jouke de euvele moed om de eerste woorden van die zouteloze titel ‘mei in-oar trochpakke’ te onderstrepen. Mei in-oar. Samen. Samen met de oppositie, samen met de bevolking, zo betoogde hij. Hij werd onmiddellijk op z’n nummer gezet door de fractievoorzitter van het CDA. Het college-akkoord was niets anders dan de huwelijkse voorwaarden tussen CDA, GBA en de ChristenUnie, zo dragonderde zij over hem heen. De wethouders wisten gelijk weer wie de broek aan had binnen de coalitie maar belangrijker was… dat zij gelijk had. Helaas… Want, los van de beeldspraak, dat is inderdaad de functie van een coalitieakkoord. Een setje afspraken tussen de drie coalitiepartijen over de gebieden waarop zij een gelijk standpunt in zullen nemen. Niets meer en niets minder. In dit geval kon er maar één gelijk hebben en dat was de fractievoorzitter. Helaas…

En toch … leer mij wethouder Jouke kennen. Die is niet zo heel gauw benauwd. Als hij zegt in het coalitieakkoord een handreiking naar de bevolking te zien dan zegt hij dat niet zomaar, dan wil hij dat echt. En als je met die gedachte in het achterhoofd dan nog ‘ns door de kadernota bladert dan herken je het. Dan ademt het iets van ‘dichtbij de burger’. Nog steeds geen spoor van een visie, nog geen begin van een helder uitgezette koers, maar wel iets van met z’n allen, met onze dorpen, onze burgers, onze mensen.

En als dat zo is, als dat echt waar is, als ik me niet voor de gek laat houden door mooie woorden dan heeft de wethouder toch nog gelijk gekregen. Gelukkig…

Voorlopig hou ik het er even op dat het glas van de kadernota half vol is.

Het bericht Het glas is half vol! verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.