De PvdA: is dat hetzelfde als een stoomlocomotief? Vergane glorie? Ingehaald door de moderne tijd? De partij verkeert in ideologische crisis. Regelmatig dient de vraag zich op of de partij nog wel bestaansrecht heeft. Waarom heb ik me dan toch eigenlijk aangesloten bij deze club?
De ironie wil dat het ideaal van bestaansrecht ooit de drijvende kracht achter de partij was: zorg dragen voor goed werk, woonruimte, vrijheden en een verzorgde oude dag en bescherming tegen wisselvalligheden van het lot. Heeft de PvdA zelf nog wel bestaansrecht? Ja zeker! Vrijheid is tegenwoordig ook het buzzword voor het kapitaal om steeds meer op bestaanszekerheid te beknibbelen om zo rendementen voor aandeelhouders te vergroten. Denk aan ZZP-schijnconstructies als Deliveroo en aan de groeiende inkomensongelijkheid: arbeid (ploeteren) loont minder als kapitaal (bezitten).
Maar houdt het dan op bij het passen op de winkel? Nee, echt niet! Bestaanszekerheid is, door de toenemende individualisering, meer dan alleen een baan, een woning, en het recht op een uitkering geworden. Het gaat om mogelijkheden tot zelfontplooing. En het recht om gelijkwaardig te worden behandeld. Kan iemand mij bijvoorbeeld uitleggen waarom vrouwen nog steeds minder verdienen dan mannen? En steeds meer mensen willen kunnen ‘ervaren’ in plaats van ‘bezitten’. Ik noem dit ‘bestaanszekerheid 2.0’. En welke partij is het meest geschikt om hierin een rol te pakken? De PvdA!
Zijn er dan alleen maar kansen? Nee, er is ook het ‘grote gevaar’. En dan bedoel ik niet de Russen! Ooit was één van de kernwaarden van de PvdA om mensen te verbinden. Ik geloof nog steeds dat een groep mensen alleen een echte samenleving kan vormen, als zij met elkaar in gesprek blijven en zo begrip voor elkaar kweken. In een tijd dat onze Facebook tijdlijn alleen berichten laat zien waarmee onze ‘eigen ik’ zich verwant voelt (wat we kennen lezen we, ergo: commercieel van belang), we afstemmen op de zender die ‘ons nieuws’ brengt en we steeds minder ‘face-to-face’ contact hebben, wordt ons wereldbeeld beperkt. Zo ontwikkelt iedereen zijn eigen ‘waarheid’; populisme viert hoogtij. Dit vind ik de grootste uitdaging. En ik vind het eng dat hierop geen simpel antwoord mogelijk lijkt te zijn. Het voelt te afhankelijk te hopen dat het menselijke verstand het uiteindelijk zal winnen van het gemak van ‘Nog een seizoen Temptation Island kijken’.
Ik maak me qua merkenrecht misschien niet populair, maar waarom maken we van de PvdA niet de PvV; de Partij van Verbinding? En waarom vervangen we de roos met de kenmerkende vuist niet door twee handen die elkaar ‘de hand’ reiken? Zoetsappig? Misschien. Maar dat is nog altijd beter dan azijn pissen! Ik wil werken aan een club die op komt voor mensen, ongeacht hun achtergrond. En waar bestaanszekerheid 2.0 voor winst gaat!
Prikkelt deze column? Heb je ideeën? Het lijkt ons tof om met je in gesprek te gaan. Stuur een tweet: @PvdA_SD
Het bericht Bestaanszekerheid 2.0 verscheen eerst op PvdA Schouwen-Duiveland.
