Poliflw

Ik ben weleens ontstemd, maar probeer dat altijd zo snel mogelijk weer uit te praten. Als je boosheid voor jezelf houdt, ontaardt die in rancune. Bitterheid. Het gevoel dat je onrecht is aangedaan. In mijn geval was dat ooit vanwege het gevoel dat mijn vader slachtoffer van onrecht was. Het maakte me onverzoenlijk. Ik hoefde de mensen die hem dat in een kwetsbare fase van zijn leven hadden aangedaan niet meer te zien. Een weinig vruchtbare vorm van sociale wraak, waar ik vooral mezelf mee had.

Het wetsvoorstel om gemakkelijker de m/v, je geslachtsaanduiding, te kunnen wijzigen op je geboorteakte en daarmee je identiteitsbewijs, maakt veel los. Kort gezegd gaat het erom dat deze wet het vereiste van een deskundigenverklaring door een arts of psycholoog schrapt en ook voor minderjarigen onder de 16 de wijziging mogelijk maakt na tussenkomst van de rechter.

Als je even omkijkt, zie je dat we van de ene crisis na de andere gaan. We hadden in 2008 eerst een bankencrisis die een financiële crisis en daarna een diepe economische crisis werd. De oorlog in Syrië brak uit en we kregen een asielcrisis.

Vandaag heeft Henk Staghouwer bekendgemaakt dat hij gaat stoppen als minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en dat maakt het voor mij een verdrietige dag. Negen maanden geleden had Henk de moed om ‘ja’ te zeggen toen ik hem vroeg om vanuit Groningen over te komen en minister te worden. Van dichtbij heb ik gezien hoe hij alles heeft gegeven om die pittige verantwoordelijkheid waar te maken. Ook op de momenten dat het zwaar was. In het contact met boeren en vissers zag je dat hij een man van de praktijk was met hart voor de sector. Dan was Henk op z’n best.

Het Landelijk Bestuur organiseert op korte termijn een ledenbijeenkomst om te spreken over de ontwikkelingen in de asielcrisis. Aanleiding hiervoor zijn de recent gepubliceerd asielplannen van het kabinet en de brief van ChristenUnie-leden waarin zij hun zorgen uiten over deze plannen.

Af en toe beland ik in een twitterstormpje. Twitteraars gaan dan ongeveer 24 uur op je los, totdat er weer iets nieuws is om je druk over te maken. Reden om je daar vooral zelf niet te druk om te maken. Maar bij een stormpje over moslims en islam beloofde ik nog terug te komen op de ophef.

Steeds meer mensen hebben zonnepanelen op hun dak. Of samen met hun buurtgenoten op het dak van een naburige sporthal. Inmiddels zijn we als Nederland zelfs wereldkampioen zonnepanelen. Een groot deel van die overdag opgewekte stroom gebruiken we alleen niet zelf, maar verdwijnt meestal het vaak overvolle elektriciteitsnet op. Terwijl, wat is er nou mooier dan dat je ’s avonds thuiskomt van een volle dag weg en je koffie kunt zetten met je zelf opgewekte energie? Of dat je een wasje kunt draaien of je favoriete programma kunt opzetten op je eigen duurzame stroom?

Iedere ouder met een hartekindje wil de allerbeste zorg voor dat kleine kindje. Iedere ouder wil bij dat kindje kunnen zijn als er een operatie is, als het verblijf in het ziekenhuis langer duurt, of als het nog geregeld voorkomt dat het terug moet voor controle. Waar je ook woont in Nederland. In Delfzijl of in Dordrecht, in Amsterdam of in de Achterhoek, je wil er voor dat kindje kunnen zijn en je wilt dat dat kindje uitstekende zorg krijgt. En die uitstekende zorg moet er ook zijn en blijven voor volwassenen met een aangeboren hartafwijking. 

Het is niet nodig om bij het overlijden van de politicus Gert Schutte grote woorden te gebruiken. Hij zou het niet op prijs hebben gesteld, hij was een man van eenvoud. Dat hij in de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw een zeer gerespecteerd parlementariër was, een politicus naar wie werd geluisterd, een man ook die door zijn gereformeerde achterban op handen werd gedragen, doet niet af aan die eenvoud. Die had hij van huis uit meegekregen, een middenstandsgezin in het kleine stadje Nieuwpoort aan de Lek, maar bescheidenheid was ook een karaktertrek.

Bij de wisseling van de wacht waarin de ene bewindsliedenploeg gaat en de andere half januari komt, gaan Arie Slob en Paul Blokhuis afscheid nemen van de landelijke politiek. En dat doen ze na meer dan vier jaar waarin ze in de Haagse vuurlinie hebben gestaan. Vier volle jaren waarin ze zich met hart en ziel hebben ingezet voor hun beleidsterreinen en daarmee voor hun naaste en daarmee voor God.