In de vergadering van 19 december kwam de Verordening Sociaal Domein aan bod. Vorige jaren was dit een hamerstuk maar deze keer waren er een aantal aspecten die voor diverse fracties reden was om er een bespreking aan te wijden. Een ervan is de regeling rond het pgb (het persoonsgebonden budget).
Het pgb is een budget dat mensen met een chronische aandoening toegekend kunnen krijgen om hiermee zelf zorgverleners in te kunnen huren. Er bestaat ook het zogenoemde “informele pgb” dat bedoeld is als hulp voor mensen die extra zorgtaken hebben, zoals voor de zorg van een eigen kind met een beperking. Over deze informele pgb ging de discussie.
In Lansingerland kennen we een hoge vergoeding voor dit informele pgb, dat wil zeggen: het maximumtarief is hoog vergeleken met de tarieven elders in het land. Dit aanpassen is dan logisch – maar ook hebben we te maken met mensen die met deze vergoeding hun levenssituatie gepland hebben. De Adviesraad Sociaal Domein pleitte voor een overgangsregeling en voor een minder sterke verlaging van dit maximumtarief.
Het College heeft op grond van dit advies het maximumtarief minder verlaagd dan aanvankelijk beoogd. De ChristenUnie heeft nog tijdens de vergadering bij wethouder en andere fracties gepolst wat de mogelijkheden voor een soort overgangsregeling zijn plus wat daarvan de nadelen zijn. Een zo’n nadeel is het ambtelijke gedoe. Maar ook de rechtsongelijkheid tussen oude en nieuwe indicaties maakt elke overgangsregeling problematisch.
De wethouder heeft toegezegd de wijziging in tariefstelling zorgvuldig en tijdig te communiceren. Verder is de indicatiestelling en tariefstelling een maatwerkvoorziening, wat betekent dat pgb-houders hun persoonlijke levenssituatie ook nadrukkelijk mogen inbrengen wanneer men in aanmerking komt voor een vernieuwing van de indicatie.
