De kiezer heeft gesproken De gemeenteraadsverkiezingen zijn alweer op de achtergrond verdwenen. De kiezer heeft gesproken, de stemmen zijn geteld. Waar sommigen hun wonden likken, de lokalen jubelen in euforie en de ChristenUnie haar zegeningen telt, worden nu de coalities gesmeed waaruit de wethouders moeten voortkomen voor de komende jaren. Coalities die, daar is iedereen het over eens, recht moeten doen aan de verkiezingsuitslag. Met liefst een zo breed mogelijke samenstelling. Dat is een politieke uitdrukking voor ´in ons eentje redden we het niet´. In Wierden bijvoorbeeld betekent het dat de oude coalitie van CDA-PPW ondanks zetelverlies gewoon kan blijven zitten. Maar omdat de basis met één zetel meerderheid wel erg smal is, wordt er een partij gezocht die wat versterking in de breedte kan geven. Voor de hand liggend is dat dan een partij met zetel- of stemmenwinst, om daar de kiezer mee te geven wat die heeft uitgesproken. Maar in praktijk wordt dat anders geregeld. Zo zal men bijvoorbeeld liever een partij van eigen signatuur vragen om de eigen gelederen te versterken. Het CDA zou wellicht de ChristenUnie kiezen vanwege de christelijke achtergrond. Een linkse partij zou een andere linkse partner ambiëren en een lokale partij een andere lokale partij. Maar in Wierden regelen we ook dat anders. Verdeel-en-heers is daar het politieke adagium. In haar wijsheid heeft het CDA als grootste partij besloten verder te gaan met PPW (de linkse verzamelde partijen) en dus moet er als derde partij iets rechts bij. Vooral niet een lokale partij die bedreigend groot is, ook niet de ChristenUnie die niet links of rechts is, maar de VVD. Klein partijtje dat leuk de parttime wethoudersfunctie kan opvullen. Daarmee is de eerste bezuiniging binnen, hoewel de beoogde VVD’er daar ongetwijfeld anders over denkt. En of daar de kiezer blij van wordt kun je je ook afvragen. Maar bovendien is een dergelijk breed spectrum fnuikend voor het beleid. In het licht van de bezuinigingen zie ik al voor me: Links wil groene stroom omdat olie en gas een keer opraken, rechts roept: alleen als dat meteen geld oplevert, het mag niets kosten; alles wat groen is kunnen we op bezuinigen. De VVD wil iedereen korten op de uitkering die niet voldoende solliciteert. Maar links ziet in dat niet iedereen met een uitkering kan werken. De middenpartij wordt heen en weer geslingerd tussen links en rechts. Hoe lang zal een dergelijk college het vol houden? Ik zie twee opties: schuren of scheuren. En van geen beide opties heb ik als kiezer voordeel van. Henk van Rijn