Poliflw

23 april 2021 Als we het vertrouwen tussen de overheid en de burger willen versterken en meer dualisme beogen, zullen we aan de slag moeten met onze bestuurscultuur. Ik heb daar eerder nadrukkelijk aandacht voor gevraagd, onder meer in de gesprekken die ik heb gevoerd met de informateur. De toeslagenaffaire heeft pijnlijk laten zien dat de overheid tekort is geschoten. De onlangs verschenen berichtgeving van RTL zet de verhoudingen in Den Haag verder op scherp. Het wordt nog ingewikkelder het onderlinge vertrouwen te herstellen. Het openbaren van de notulen van de Ministerraad is een zeer vergaande stap. Om te komen tot eenheid van kabinetsbeleid moeten ministers in alle openheid, en dus in vertrouwelijkheid kunnen overleggen. Zonder deze vertrouwelijkheid is inhoudelijk overleg niet goed mogelijk. Deze vertrouwelijkheid moet dus zeer zwaar wegen; niet voor niets blijven de notulen normaliter jarenlang geheim en is het lekken ervan een misdrijf. Alles afwegend vind ik dat in dit geval de voor het Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag (POK) dossier relevante notulen, inclusief de zogenaamde p-notulen (persoonlijke notulen), openbaar gemaakt moeten worden. Ik heb in januari al aangegeven voorstander te zijn van openbaarmaking, en dat vandaag herhaald. Daarmee wordt duidelijk wat er is besproken, en in welke context wie wat heeft gezegd. Wopke Hoekstra

7 december vierde #TeamCDAHW de dag van de vrijwilliger. Meneer Piet Reedijk uit Strijen is al 45 jaar vrijwilliger in het bestuur van de Strijense IJsclub , en daarvan al 35 jaar voorzitter. Wat een mooie maatschappelijke prestatie! Hulde aan meneer Reedijk en alle andere vrijwilligers die hun energie en tijd geven aan het verenigingsleven en daarmee een zeer waardevolle bijdrage leveren aan de samenleving! De ene vrijwilliger vindt het prettig om zich lange tijd bij 1 vereniging in te zetten. De andere vrijwilliger heeft voorkeur voor kortlopende vrijwilligersklussen. Mevrouw Anita Vree uit Puttershoek is zeer begaan met haar omgeving en springt regelmatig bij als iemand in de directe omgeving wat hulp kan gebruiken. Zo heeft zij maandenlang wekelijks de boodschappen gedaan voor een oudere mevrouw. Ook is zij betrokken bij het mooie vrijwilligerswerk van Stichting Present Hoeksche Waard , die vrijwilligers inschakelt bij korte huishoudelijke ‘klussen’ bij mensen thuis, die er zelf even niet uit komen. Op beide manieren (kortdurend of langdurend)leveren de vrijwilligers een enorme positieve bijdrage.

Wethouder Paul Boogaard (economie) gaf al aan dat veel ondernemers zich bij de gemeente hebben gemeld om gebruik te maken van enkele regelingen die in het leven zijn geroepen om hen door de crisis te loodsen. Toch vallen er ook ondernemers, met name zzp'ers, buiten de boot. ,,Zij werken bijvoorbeeld 'slechts' 1100 uur per jaar, terwijl je er minimaal 1250 moet werken om in aanmerking te komen voor een regeling. We gaan snel kijken hoeveel ondernemers dat zijn en dan een signaal afgeven aan de rijksoverheid om de regelingen te versoepelen.'' ‘Nodig om straks op te krabbelen’ Het uitstel van betaling dat de gemeente Hoeksche Waard haar ondernemers al heeft aangeboden om de financiële pijn van de coronacrisis te verzachten, is voor het CDA een stap in de goede richting. Maar het gaat de partij nog niet ver genoeg, blijkt uit schriftelijke vragen. De partij vraagt de wethouder een onderzoek te doen naar extra financiële maatregelen om hen te helpen. Een goed gevuld noodfonds kan een goede optie zijn. Dat is ook hard nodig om ondernemers na de crisis te laten ‘opkrabbelen’.

Wethouder Paul Boogaard (economie) gaf al aan dat veel ondernemers zich bij de gemeente hebben gemeld om gebruik te maken van enkele regelingen die in het leven zijn geroepen om hen door de crisis te loodsen. Toch vallen er ook ondernemers, met name zzp'ers, buiten de boot. ,,Zij werken bijvoorbeeld 'slechts' 1100 uur per jaar, terwijl je er minimaal 1250 moet werken om in aanmerking te komen voor een regeling. We gaan snel kijken hoeveel ondernemers dat zijn en dan een signaal afgeven aan de rijksoverheid om de regelingen te versoepelen.'' ‘Nodig om straks op te krabbelen’ Het uitstel van betaling dat de gemeente Hoeksche Waard haar ondernemers al heeft aangeboden om de financiële pijn van de coronacrisis te verzachten, is voor het CDA een stap in de goede richting. Maar het gaat de partij nog niet ver genoeg, blijkt uit schriftelijke vragen. De partij vraagt de wethouder een onderzoek te doen naar extra financiële maatregelen om hen te helpen. Een goed gevuld noodfonds kan een goede optie zijn. Dat is ook hard nodig om ondernemers na de crisis te laten ‘opkrabbelen’.

Afgelopen woensdag heeft de Tweede Kamer wederom gedebatteerd over de ontwikkelingen en maatregelen rondom het coronavirus. Het Kabinet heeft deze week de strenge maatregelen verlengd naar eind april. ‘Dat is helaas noodzakelijk. Het vraagt van ons allemaal uithoudingsvermogen. We moeten het vol houden met elkaar,’ aldus CDA-Fractievoorzitter Pieter Heerma.‘Het Coronavirus heeft onze samenleving twee verschillende gezichten gegeven. In de zorg worden overuren gemaakt. De druk is enorm. Terwijl onze maatschappij en economie tot stilstand gekomen zijn. Lege straten, gesloten rolluiken, mensen zitten thuis soms alleen en eenzaam. Dat is erg confronterend.’ Tijdens het debat heeft Heerma vooral zijn zorgen geuit over de IC-capaciteit, want de druk op de IC's blijft groot. Daarnaast heeft hij het belang van meer testen voor heel Nederland benadrukt. 'Alleen door meer te testen kunnen we het virus onder controle krijgen. En tot slot zullen we wereldwijd moeten samenwerken aan een vaccin. Het kabinet moet daar middelen voor beschikbaar stellen om hieraan bij te dragen'. Bekijk hier een fragment van het debat.

We kennen allemaal het gevoel dat je wakker schrikt uit een nachtmerrie en doordringt dat het gelukkig maar een droom was. Ik heb deze weken het omgekeerde. Het besef dat de nachtmerrie realiteit is geworden.Mensen die op dit moment vechten voor hun leven. Zieken thuis, in onzekerheid bij elk kuchje. Ouderen uit veiligheid afgesloten van hun dierbaren die het leven waardevol maken. Velen in ziekenhuizen, onderwijs, kinderopvang, thuiszorg, supermarkten die dag in dag uit alles geven om voor mensen te zorgen én om het land draaiende te houden. Ouders die worstelen om thuis te werken én thuis les te geven. Mantelzorgers van wie steeds meer wordt gevraagd. Het is voor ons allen een zware onzekere tijd.En in zware tijden is communicatie essentieel. Dat kan én moet beter. De aanscherpingen maandag waren goed en nodig. Maar de presentatie leidde ook tot onduidelijkheid. Ik wil het kabinet vragen, minder ministers en meer voorbereidingstijd. Als je er staat dan moet de boodschap kloppen en duidelijk zijn.Tijdens de technische briefing in de Tweede Kamer deze week was het RIVM voor het eerst voorzichtig positief over het beperken van het aantal nieuwe zieken. Tegelijkertijd is er grote zorg over dreigend tekort aan IC capaciteit. Het CDA zou graag zien dat er landelijke militaire regie wordt genomen en vraagt het Kabinet dit af te dwingen. Ook is het van groot belang dat Nederland snel zelf beademingsapparaten gaat maken. En als de nood echt aan de man is kunnen IC artsen 2 personen op 1 beademingsapparaat overwegen als noodmaatregel.Er is nog steeds een groot tekort aan testmateriaal. We moeten snel zelf produceren wat nodig is. Ik begrijp dat de minister een speciaal gezant heeft aangesteld om de eigen productie van testen op te schalen. Het CDA zou graag willen weten wat die gezant precies gaat doen, en op welke termijn er resultaat te behalen is. De minister zou moeten overwegen een dwanglicentie te gebruiken als het echt niet anders kan. Daarnaast lees ik dat we beschikken over een groot aantal sneltesten. Deze moeten zodra de betrouwbaarheid ervan duidelijk is snel worden ingezet. Testen is niet alleen cruciaal in de strijd tegen de ziekte, maar straks ook om onze economie tijdig én veilig weer aan de praat krijgen.Het zijn loodzware tijden. Maar ook zien we tienduizenden mensen die zich spontaan melden als zorgmedewerker of als vrijwilliger bij het Rode Kruis. En veel mensen die elkaar geduldig ruim baan geven op straat. Elkaar vriendelijk groeten, omdat we elkaar weer zien staan. In zware tijden komt het beste in mensen naar boven en zien we een warmere samenleving. Die moeten we met elkaar vasthouden, ook als we deze crisis hebben doorstaan.Pieter HeermaFractievoorzitter CDA

Het CDA wil maatregelen treffen om de verkoop van tabaksproducten verder af te bouwen. Tweede Kamerlid Anne Kuik heeft de staatssecretaris donderdag opgeroepen om hierover met supermarkten in gesprek te gaan. Kuik: ‘Geen enkele ouder wil dat zijn of haar kind gaat roken. Jaarlijks sterven er zo’n 20.000 mensen door de gevolgen. Het is een verslavend product, waar je niet zomaar mee kan stoppen.’ In het preventieakkoord is afgesproken dat het aantal verkooppunten, zoals supermarkten en benzinestations, worden teruggebracht. Maar in plaats van een daling, constateert Kuik juist dat er steeds meer supermarkten – en daarmee verkooppunten – bij lijken te komen. Daarom moeten er nieuwe maatregelen worden genomen. Het CDA blijft stappen zetten naar een rookvrije generatie. ‘Uiteindelijk willen we dat tabaksproducten alleen nog maar in speciaalzaken worden verkocht’, aldus Kuik. Een ruime meerderheid in de Kamer steunt het voorstel van de CDA’er.

Het CDA en de SP willen dat het idee van hun voorgangers voor een Nationaal Historisch Museum nieuw leven wordt ingeblazen. Alleen door meer historisch besef en het respect voor hetgeen onze voorouders met elkaar hebben opgebouwd, kunnen we de saamhorigheid van onze samenleving bevorderen. CDA Fractievoorzitter Pieter Heerma doet vandaag samen met SP Fractievoorzitter Lilian Marijnissen dit voorstel, dat te lezen is in het AD. Pieter Heerma: ‘wij gaan in Nederland te nonchalant om met onze geschiedenis. Het groeiende individualisme heeft daar enorm aan bijgedragen. De maakbare samenleving. Waarbij het niet uitmaakt wie je bent en wat je doet, als jij je er maar goed bij voelt. Maar het resultaat van een maakbare samenleving is dat we vergeten waar we vandaan komen en elkaar uit het oog verliezen. Juist door kennis van onze gezamenlijke geschiedenis zullen we de nationale verbondenheid meer gaan ervaren, dit kan bij uitstek verbindend werken in een tijd van versplintering en polarisatie.’Het Nationaal Historisch Museum zal niet alleen een betere bijdrage kunnen leveren aan de verspreiding van historisch besef en historische kennis onder mensen, maar ook aan het tot stand brengen van verbondenheid tussen de culturen hier aanwezig. Kennis van en inzicht in de gedeelde waarden en normen zijn niet los te zien van de geschiedenis die ons heeft voortgebracht.In 2006 pleitten Jan Marijnissen en Maxime Verhagen al voor een Nationaal Historisch Museum. Helaas is het nooit gelukt dit te realiseren, doordat te veel verschillende partijen het toen niet met elkaar eens werden. CDA en SP vinden het tijd dat dit plan opnieuw leven in wordt geblazen. Want het creëren van verbondenheid met elkaar is een van de grootste uitdagingen waar we voor staan.

Het CDA pleit, met steun van de coalitiepartijen VVD, D66 en CU, voor terugkeer van de zogeheten ‘Tante Agaathregeling’. Het gaat om een oude regeling voor durfkapitaal die ooit is ingevoerd om startende ondernemers een financieel steuntje in de rug te geven. Over de eerste 5000 gulden rente die de investeerder destijds ontving op het geïnvesteerde bedrag hoefde geen rente betaald te worden. Dat maakte het voor particuliere investeerders aantrekkelijk om startende ondernemers geld te lenen. Op het hoogtepunt maakten 68.000 beleggers gebruik van de regeling. Toen de voorwaarden werden versoberd, daalde de interesse. Met de nieuwe Belastingwet die in 2001 werd ingevoerd, werd de naam Tante Agaath vervangen door de Durfkapitaalregeling. Deze bestaat nog steeds, maar de belastingvoordelen werden in 2011 afgeschaft.CDA-woordvoerder Mustafa Amhaouch: “Als coalitiepartijen hebben we het kabinet via een motie opgeroepen om de herinvoering van de tante Agaathregeling te onderzoeken. Het biedt een goede mogelijkheid voor familieleden en vrienden om het midden- en kleinbedrijf op gang te helpen als daar behoefte aan is.” Nog voor de zomer wordt de Tweede Kamer over de mogelijkheden voor een nieuwe regeling geïnformeerd.

Deze week is het perspectief-rapport over voltooid leven gepresenteerd. Uit het rapport van Els van Wijngaarden blijkt dat een groep van 10.000 mensen lijdt aan het leven. Niet omdat ze het leven afgerond of ‘voltooid’ vinden. En zeker niet in alle gevallen omdat men een hoge leeftijd heeft bereikt, maar omdat ze de zin van het leven niet meer voelen. Mensen kunnen immers lijden aan het leven. Het CDA vindt dat wij als samenleving de plicht hebben om na te denken over hoe we omgaan met mensen die zich eenzaam of overbodig voelen. Staat er nog iemand voor je op als je het niet meer ziet zitten?Het rapport beschrijft dat er een kleine groep van mensen is die volgens huisartsen spreekt over een doodswens, bijvoorbeeld door verlies of een existentieel gevoel van eenzaamheid. Voor een deel van deze mensen is er een doodswens die komt en gaat. Naar eigen zeggen neemt de doodswens af als de waardering van anderen, humor of een gevoel van eigenwaarde groeit. Allemaal zaken die onderstrepen dat we voor ons geluk niet zonder een ander kunnen. Het zou veel te risicovol zijn om de optie van levensbeëindiging mogelijk te maken als een doodswens bij mensen zo in beweging is. Dat staat ook haaks op het idee van de christendemocratie, iedereen is tenslotte van waarde. Dat ben je niet alleen als je niemand tot last bent, maar er ‘zijn’ is genoeg omdat je mens bent.De manier waarop we in ons land omgaan met mensen die zich op enig moment in hun leven afhankelijk, eenzaam of anderen tot last voelen is een keuze. Omgaan met de beperkingen van ouder worden is geen verantwoordelijkheid of keuze van de oudere alleen. Dat is een zaak van ons allemaal.Mensen die lijden aan het leven vragen begrip voor hun situatie of een goed gesprek. Begrip krijg je van iemand en een gesprek voer je niet alleen. Niet de doodswens moet zozeer centraal staan, maar de vraag daarachter. Hebben we de zorg voor ouderen wel echt op orde? Is er naast aandacht voor de fysieke gezondheid ook aandacht voor zingeving? Zeker als je persoonlijke wereld kleiner wordt als je bijvoorbeeld niet zomaar meer even de fiets kunt pakken of je niet meer elke middag bij collega’s aanschuift. Of niemand hebt om mee te praten.Daaraan gaat de fundamentele vraag vooraf of we als samenleving mensen niet teveel op zichzelf terugwerpen. We zijn collectief gaan geloven in zelfredzaamheid. Op eigen benen staan en niet leunend op anderen. Dat beeld is een miskenning van hoe we als mensen in elkaar zitten. We zijn van de wieg tot het graf afhankelijk van elkaar. Als je ongelukkig bent, licht depressief of simpelweg op hoge leeftijd bent, is jezelf redden een hele opgave. Die afhankelijkheid beantwoord inderdaad niet aan het moderne maatschappelijke verwachtingspatroon. En dan ontstaat druk.In een vergrijzende samenleving zullen we vaker komen te spreken over de waarde van het leven. Over eenzaamheid en zorg. Er is medisch zoveel mogelijk. Maar een lang leven geeft ook nieuwe zorgen en uitdagingen. Als we ouderen met een doodswens bij willen staan is het ook aan de overheid om daarvoor oplossingen te bieden. Maar uiteindelijk is het de voornaamste plicht van onze samenleving zelf om met elkaar de kwetsbaren te beschermen. Nu ook uit onderzoek blijkt dat we rond het vraagstuk van de doodswens te maken hebben met kwetsbare mensen, die in veel gevallen gebaat zijn bij aandacht en zorg, kan de enige conclusie zijn: een wet op voltooid leven heeft geen nut. We moeten stoppen met praten over voltooid leven en gaan nadenken over de zin van het leven.Harry van der MolenCDA Tweede Kamerlid