Poliflw

Groen in de raad – Machteloos? Ik kan ervan schrikken, als mensen roepen: “Daar hebben wij geen invloed op”, of: “dat wordt ergens anders bepaald”, of: “het heeft geen enkel nut om de straat op te gaan”. Staat de geschiedenis niet bomvol met verhalen over mensen die in actie komen en invloed uitoefenen? Zowel uit het recente verleden als “lang, lang geleden….”. Telkens weer blijkt duidelijk hoe groot de invloed is die 'gewone' mensen hebben. Wat blijkt ook uit de geschiedenis? Dat invloed krijgen iets van je vraagt. Dat je moet geloven in je strijd, dat je mensen die hetzelfde doel hebben vindt en verbindt, dat je er samen een stem aan geeft. En dat je volhoudt. Citaten als “I had a dream” van Martin Luther King, “Wees realistisch, eis het onmogelijke!” van Che Guevara, “Genoeg! Nu ga ik iets doen” van Sophie Scholl, ze inspireren nog steeds, geven hoop en kracht en bevestigen dat het wél kan. Karl Marx inspireerde onder andere de PvdA, met zijn oproep om “het heft in eigen handen te nemen”. Ronald Reagan's oproep “Mister Gorbachev, tear down this wall” gaf moed en vertrouwen aan al die mensen die deelnamen aan de vreedzame maandagprotesten in Leipzig. Protesten die leidden tot de val van de Berlijnse muur. Gisteravond schrok ik ervan, dat een raadslid met betrekking tot de REC en de ingeplande spoedvergadering zei dat de onrust het ergste is. Nee, zij had het niet over de onrust die er heerst over de gang van zaken bij de REC, of de onrust die is ontstaan door het gevoel van machteloosheid, onduidelijkheid, rookwolken en wel of niet giftige stoffen. Zij had het over de politieke onrust. Daarvoor verwees zij naar de partijen die de vergadering hadden aangevraagd, die opriepen tot het stil protest van aanstaande zaterdag, die al jaren onderzoek doen naar het REC-verhaal. Haar gevoel van machteloosheid werd duidelijk: de grenzen van haar invloed op het al dan niet sluiten van de REC liggen voor haar al onomstotelijk vast. Harlingen heeft daar niets over te zeggen. En iets anders beweren is dan ook niet meer dan valse hoop geven. Ja, onrust is vervelend. Hoe fijn zou het zijn als wij alsmaar lekker rustig een beetje hier en daar konden besturen? De realiteit echter is, dat de onrust niet wordt veroorzaakt door een of andere politieke partij, of door een stichting. Nee, de oorzaak voor de onrust is domweg een afvalverbrander die regelmatig brandt op plekken waar die niet hoort te branden, die met steeds kortere tussenpozen storingen vertoont. Die stank en rook over Harlingen verspreidt. En waarvan de directie de metingen stopt, minimaal communiceert en verbeteringen belooft, maar niet of niet goed genoeg uitvoert. Dát is de oorzaak van onrust. Onrust is vaak de motor voor verandering. Onrust geeft ook energie om in actie te komen. En dat leidt weer tot de overtuiging dat je invloed hebt. Dat je “genoeg is genoeg” zegt en ziet dat er meer mensen zijn die dat vinden. Of het nou gaat om de afschaffing van de dividendenbelasting, om rechtvaardige verdeling van geld, om het sluiten van het klimaatakkoord, om betere lonen zorg en onderwijs of om het sluiten van achterhaalde industrie. De enige manier om verandering in te zetten is in beweging te komen, om onrust te doorstaan, om je uit te spreken, om te verbinden met anderen. Deze onrust heeft niets te maken met rellen of gewelddadige acties. Het is de onrust die voorafgaat aan verandering. En daar is het nu tijd voor. Dat bleek de afgelopen weken ook in ons buurland Duitsland, waar door onrust en weerstand uit alle lagen van de bevolking met succes is geprotesteerd tegen bruinkoolmijnbouw en voor natuurbehoud (www.hambacherforst.org). Het is tijd om een signaal te geven aan de provincie Fryslân en aan de regering in Den Haag. Tijd om een einde te maken aan de onrust die de REC met zich meebrengt. En wel nu! Dat het geduld op is en dat een pleister op een pijp niet meer voldoende is. Laten we onze moed verzamelen en opstaan, laten we niet langer meer denken dat het geen nut heeft, maar simpelweg de mooie voorbeelden volgen van alle grote veranderingen die ingezet zijn door lef, verbinding en kracht. Het is nu tijd om te staan voor een Harlingen zonder REC. Laten wij de onrust omzetten in verandering naar een duurzame leefomgeving! Wordt vervolgd. Groene groet, Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen

Groen in de raad – Verandering De GroenLinks campagneslogan “Verandering begint hier” lijkt hier in Harlingen op vruchtbare bodem gezaaid. Het klimaat verandert. En dan heb ik het niet alleen over het klimaat van de aarde, maar voor nu even over het klimaat in Harlingen. In de raadszaal, op straat, in de wandelgangen. Ik geniet van de kleine en grote momenten waarin zo duidelijk blijkt dat wij elkaar met nieuwsgierigheid en genegenheid ontmoeten. En waarin wij elkaar verrassen. Waar onverwachte wendingen plaatsvinden en openhartige woorden boekdelen spreken. Gisteren was er een informatieve avond over de nieuwe omgevingswet en de Port of Harlingen. Directeur Paul Pot vertelde over het nieuwe bedrijf en de visie op de toekomst. Op een gegeven moment wordt er gesproken over een aantal hectares die opnieuw ingevuld kunnen worden. De vraag over welke hectares dan gesproken wordt, beantwoordt niet Paul Pot maar onze burgermeester Roel door bijna terloops te zeggen “Als de REC weg gaat, heb je daar ook weer een stukje vrij” Mijn hart maakt een sprongetje. Terwijl de presentatie alweer verder gaat kijk ik onze burgemeester aan en ben ik blij met deze veelzeggende grap en trots op hem. Of afgelopen week in de raadsvergadering. Er werden 2 moties gewoon overgenomen. Zonder debat of discussie, gewoon omdat de wethouder en de burgemeester het ermee eens waren dat Harlingen er klaar voor is om open en transparant met de gegevens van de REC om te gaan (motie “informatieavond Trebol”, Wad’n partij en Groenlinks). De motie houdt in dat onderzocht wordt hoe we stappen kunnen maken richting circulair en duurzaam (motie ‘hardcup’ over het niet meer gebruiken van plastic bekers op evenementen van GroenLinks, Wad’n partij en PvdA). En op straat. Van de week werd ik aangesproken door een mevrouw. Ze hield mij staande, gaf mij een hand en vroeg hoe het met mij gaat. Of ik al gewend ben aan de gang van zaken in de raad, of ik het naar mijn zin heb. En dat zij mij met veel plezier volgt. “Heerlijk – die frisse wind in politiek Harlingen” roept zij uit en gniffelt “Oeps, dat mag je hier natuurlijk niet meer zeggen sinds toen”. En wijst richting de REC. Wij praten nog even door over de kansen die er nu liggen, dat zij – samen met anderen – hoopt op meer aandacht voor het milieu en blij is met de ommezwaai die sommige partijen lijken te maken in deze. De tuin van mijn buurvrouw verandert ook. Zij kwam er onlangs wonen. Een fijne plek, hier in Plan Zuid. Maar van haar tegeltuin wordt zij niet blij. Een beetje beduusd liet zij de rijen tegels zien. En daarmee was het startsein gegeven voor het GroenLinkse project “Groen in je wijk”. Een project van Antoinette Berkouwer waarbij zij samen met mensen erop uit gaat en Harlingen groener en bonter maakt. Thuis veranderen er ook dingen. Mijn dochter gaat, na een avontuurlijk tussenjaar, over een paar weken het huis uit. Studeren in Groningen. Terwijl ik stukken lees, dossiers induik, mails beantwoord - zoekt zij de juiste kleur voor haar nieuwe kamer en bestelt haar studieboeken. Mijn zoon is geslaagd voor zijn examen en begint over een paar weken met zijn vervolgopleiding in Leeuwarden. Verandering. Mijn gevoel verandert ook. Was ik in de eerste weken als raadslid af en toe een beetje flabbergasted en vroeg ik mij af waar ik aan begonnen ben… steeds meer voel ik mij als een vis in het water, daar in de mooie oude raadszaal aan tafel met allemaal mensen die zich inzetten voor een gelukkige samenleving. Was het Machiavelli die zei: “De ene verandering legt altijd de grondslag voor de verandering die erop volgt”? Die veranderingen die nu plaats vinden smaken naar meer. Ik kijk ernaar uit. Groene groet, Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen