Poliflw

Kati Piri houdt morgen, maandag 27 januari, de Herman Höftenlezing in leescafé Feijn Lunchen & Lezen in de bibliotheek in Almelo.

Herman Höften Lezing Sinds 2008 organiseert de PvdA Almelo ieder jaar de Herman Höften lezing. Herman Höften was ruim dertig jaar raadslid en had in alle geledingen van onze maatschappij zijn invloed. Het was een sociaal democraat in hart en nieren. Nadat hij in oktober 2007 overleed, besloot het bestuur van de lokale afdeling een jaarlijkse lezing te houden, die naar Herman Höften is vernoemd.

Kati Piri Kati Piri is sinds 2014 Europarlementariër voor de Partij van de Arbeid. Sinds 2019 is ze vice-voorzitter van de S&D fractie waarbij de PvdA in Europa is aangesloten. Voor Piri was het hoog houden van democratische principes en het respecteren van mensenrechten de belangrijkste reden om het Europees Parlement in te gaan. In het Europees Parlement is ze lid van de Commissie Buitenlandse Zaken en de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken. Eerder was Kati Piri Turkije-rapporteur voor het Europees Parlement. Mede door haar werk op het gebied van migratievraagstukken en haar invloed als Turkije-rapporteur werd Piri in door Politico op plaats 11 gezet in de lijst van meest belangrijke parlementariërs in het Europees Parlement in het jaar 2017.

De lezing wordt gehouden op maandag 27 januari in het leescafé van de bibliotheek aan het Baken in Almelo. De zaal is open vanaf 19.30 uur, de lezing begint om 20.00 uur. De Herman Höften lezing is gratis toegankelijk.

Het bericht verscheen eerst op PvdA Almelo.

(lelijke kerstverhalen – deel 3)

Elke keer dat ik denk dat we een monster hebben gecreëerd dat ‘de overheid’ heet, is er 1 teveel. De overheid, in die lelijke verschijning, heeft tentakels tot alle hoeken in het sociaal domein. Ze gaat uit van wantrouwen, van controle en telkens meer, in plaats van minder regels. Met Kerst voor de deur vraag ik de komende dagen aandacht voor de verhalen van mensen in nood. Mensen die ons, en mij in het bijzonder als raadslid, een spiegel voorhouden. Wat zien we dan?

In dit lelijke verhaal staat het rondpompen van publiek geld centraal. Zorggeld, uitkeringsgeld. Om Sara *) te helpen. Eerst als kind, nu als vrouw. En nu ook haar kind. Wie is er eigenlijk wat mee opgeschoten? Wie doorbreekt de cirkel?

Sara is 29 jaar, alleenstaande moeder, met een kind van vier jaar. Sara was een cliënt bij Zeker Zorg, een bedrijf wat onlangs failliet ging. Menzis verwees haar naar een andere zorgonderneming. Volgens de papieren is ze vanaf haar zesde jaar in zorg: de labels die ze opgeplakt kreeg zijn autisme, verstandelijke beperking, angststoornis, vermoeidheid. Ze heeft al 10 jaar een indicatie VPT VG 3, waar een budget tegenover staat van € 47.999,85 per jaar. Zeker Zorg deed dat 6 jaar lang door huishoudelijke hulp en begeleiding te bieden. Maar ook in de vorm van huisvesting: ze huurde via onderverhuur een huis van Zeker Zorg. De huishoudelijke hulp werd overigens door Zeker Zorg uitbesteed.

De nieuwe zorgondernemer: “Ik trof een jonge vrouw aan op de bank die zegt dat ze niks kan, niks durft, niet weet waar ze aan toe is en een 4-jarig kind dat heel alert reageert. Over de zorg tot dan toe vertelde ze dat 2 keer per week de “werkster” komt die het huis schoonmaakt, wast, eten inkoopt en kookt. Ook komt 2 keer in de week een begeleidster die gezellig met haar komt praten en meegaat naar de school van haar kind.” Omdat is vastgesteld dat het kind psychische problemen heeft en moeder de opvoeding niet goed aan kan, heeft de gemeente Almelo therapie/behandeling geregeld bij onder andere Ambiq. Sara’s kind is overigens via IVF ‘verkregen’. Sara heeft een auto en rijdt vaste ritten naar haar ouders in Hengelo, naar de school van haar kind en naar Ambiq. De vrouw is behoorlijk in verwarring over wat er staat te gebeuren met de veranderingen door het faillissement van Zeker Zorg. In de afgelopen weken is zij bezocht door 7 verschillende hulpverleners vanuit de gemeente, Ambiq en de thuiszorg. De zorgondernemer: “Omdat ze een goed contact heeft met haar ouders heb ik haar ouders bij de gesprekken met haar betrokken. De ouders maken zich al enkele jaren zorgen omdat de zorg niets doet aan de verdere ontwikkeling naar zelfstandigheid. Hun opmerking: ze komen allemaal mooi praten maar het schiet niet op.” Hij vervolgt: “Eigenlijk moet ik zeggen dat ik verbijsterd ben over de omstandigheden van Sara: een vrouw met een normaal verstand, is ooit misbruikt, is daardoor al jong in het hulpverleningscircuit terecht gekomen en de hulpverlening is al die jaren die volgden blijven voortborduren op de eerst geconstateerde problemen.”

Dat heeft tot gevolg gehad dat de vrouw geheel afhankelijk is geworden van alle vormen van hulp en ondersteuning. De zorgondernemer: “Ik noem het verslaafd aan zorg. Ze is bang en onzeker, durft niets aan te pakken, durft niet alleen op straat en zit op de bank te roken en doet nauwelijks iets. Het nieuwste probleem heet ’chronische vermoeidheid’. De hulpverlening pakt niet aan, is voortdurend vol begrip en blijft haar alles uit handen nemen.”

Aan Sara is tijdens haar nog jonge leven al pakweg 1 miljoen euro uitgegeven aan zorg, behandeling, begeleiding en uitkeringen. Het resultaat: een geheel aan zorg en begeleiding afhankelijk gemaakte vrouw die niet zelfstandig maatschappelijk kan optreden ondanks een normaal verstand.

“Er is huishoudelijke hulp, er is begeleiding. Op de achtergrond hebben betrokken psychologen en pedagogen hun visies op de zorg en begeleiding, ogenschijnlijk zonder resultaat en perspectief. Er is geen ontwikkeling en begeleiding naar zelfstandigheid. De vrouw voelt zich miskend, voelt zich afhankelijk en heeft een groot gebrek aan welzijn.”

Nota bene: Ik ga deze kwestie op het bord leggen van de wethouder(s). In alles wat je als overheid doet moet het samenlevingsperspectief centraal staan. Zodat mensen zich verbonden voelen met de samenleving en met elkaar.

*) Sara is een fictieve naam. Haar verhaal is helaas allerminst fictief. 

Het bericht Sara kind van de rekening (van een miljoen) verscheen eerst op PvdA Almelo.

Lelijke kerstverhalen (deel 2)

Elke keer dat ik denk dat we een monster hebben gecreëerd dat ‘de overheid’ heet, is er 1 teveel. De overheid, in die lelijke verschijning, heeft tentakels tot alle hoeken in het sociaal domein. Ze gaat uit van wantrouwen, van controle en telkens meer, in plaats van minder regels. Met Kerst voor de deur vraag ik de komende dagen aandacht voor de verhalen van mensen in nood. Mensen die ons, en mij in het bijzonder als raadslid, een spiegel voorhouden. Wat zien we dan?

Neem Serhan!

Serhan *), een 71-jarige man van Turkse komaf houdt het bed vanwege helse pijn aan zijn beide benen en voeten. Hij heeft diabetes, zijn beide voeten zijn blauwrood en hij weet niet wat hij eraan moet doen. Hij staat onder behandeling van een vaatspecialist en internist. Ook de huisarts is op de hoogte. De huisarts beoordeelt de medische en leefsituatie van Serhan als ernstig en zorgelijk. Gevreesd wordt dat Serhan beide voeten verliest.

Serhan spreekt en verstaat niet goed Nederlands. Hij is al enkele jaren weduwnaar. Hij is er in geslaagd om een Turkse vrouw van het platteland te verleiden naar Nederland te komen om hem te helpen. Zij verstaat en spreekt geen Nederlands. Hij krijgt een beetje huishoudelijke hulp, maar dat stopt per 1 januari a.s. omdat de zorgorganisatie geen contract heeft met de gemeente Almelo. Verder heeft hij geen hulp.

Serhan heeft een AOW met aanvulling. Hij kan daarvan de lopende kosten niet betalen. Hij heeft achterstand met o.a. de huur en ziektekostenverzekering. Hij wordt nu lastig gevallen door incassobureaus en deurwaarders. Er is door de Sociale Verzekeringsbank beslag gelegd op zijn AOW. Om te voorkomen dat hij uit huis wordt gezet heeft hij bij familie geleend om de huur te betalen. Serhan weet het niet meer hoe hij hier uit deze situatie moet komen.

Wat speelt er nog meer? Het blijkt dat dat hij in een bergdorp in Turkije nog een klein huisje bezit. Het heeft geen handelswaarde. Hij is er al jaren niet geweest. Hij is nu door de SVB benaderd in het kader van fraudecontrole. Dat komt voort uit het Almelose beleid om te onderzoeken of mensen met een Turkse achtergrond bezittingen hebben in Turkije. De papieren die dan in de brievenbus vallen zijn door ‘gewone mensen’ al nauwelijks te ontcijferen.

Serhan is een voorbeeld hoe overheidsbeleid in de praktijk uitpakt. Met hem komen velen, elke maand weer, tekort. Als je ziek bent of een beperking hebt geldt dat nog sterker. Dan loopt dat tekort in rap tempo op naar een niet te overzien bedrag. En dan komt de zorgverzekering, de verhuurder en andere instanties, achterstanden opeisen tot en met deurwaarders en beslagleggingen met nietsontziende boetes.

De situatie van Serhan is ernstig, mensonterend. Dat is een direct gevolg van harteloos en hard beleid voor de zwakkere en  laagstbetaalde arme mensen in Almelo.

[Update 20 december 2019]: De situatie van Serhan verslechtert. Hij wordt geopereerd, zijn voet en een deel van zijn been worden geamputeerd.

Nota bene: Ik ga deze kwestie op het bord leggen van de wethouder(s). In alles wat je als overheid doet moet het samenlevingsperspectief centraal staan. Zodat mensen zich verbonden voelen met de samenleving en met elkaar.

*) Serhan is een fictieve naam. Het verhaal is helaas niet fictief.

Het bericht Raakt Serhan behalve zijn ledematen ook zijn huis kwijt? verscheen eerst op PvdA Almelo.

Elke keer dat ik denk dat we een monster hebben gecreëerd dat ‘de overheid’ heet, is er 1 teveel. Het heeft in die lelijke verschijning tentakels tot alle hoeken in het sociaal domein. Het gaat uit van wantrouwen, van controle en telkens meer in plaats van minder regels. Met de kerst voor de deur vraag ik de komende dagen aandacht voor de verhalen van mensen in nood. Mensen die ons, en mij in het bijzonder als raadslid, een spiegel voorhouden. Wat zien we dan?

Lelijke overheid: is Marianne een fraudeur? Wat te denken van de gepensioneerde Marianne, die de gemeente onlangs na een lange strijd laat weten te zwichten voor de openstaande rekening. “Ik voel me door de bedreigingen van beslaglegging daartoe gedwongen”, aldus Marianne. Ze is teleurgesteld over de wijze waarop ze als burger is behandeld. “De gemeente behandelt mij als een fraudeur die straf verdient en met bedreiging van deurwaarder en beslaglegging afdwingt om te betalen.” Marianne is verbitterd. “Mijn ernstig gehandicapte zoon heb ik zelf altijd verzorgd en begeleid en dat niet uitbesteed aan een zorgorganisatie. Ik heb mijn persoonlijke maatschappelijke carrière daarvoor opgegeven. Ja, zoals de ambtenaar opmerkte, is dat mijn eigen keuze geweest. Ik heb daarmee wel de samenleving een veelvoud van tonnen euro’s bespaard.” De tragiek gaat verder: “Ik heb in de afgelopen jaren altijd met financiële tekorten moeten leven en me gedwongen gevoeld om bij mijn andere zoon in huis te gaan wonen. Daarvoor ben ik ook gestraft omdat dat beschouwd werd als ’voordeurdeler’ en werd ik op een onsympathieke wijze gekort op mijn IOAW-uitkering. Voor mijn zelfstandig bestaan kreeg ik nog € 528 per maand.” De echte ellende start met de kleine pensioenuitkering van haar ex. “We zijn vele jaren geleden gescheiden en hij heeft nooit meer omgezien naar zijn gehandicapte zoon. Dat ik de uitkering ontving heb ik niet opgemerkt omdat, achteraf gezien, daardoor het maandelijkse tekort net iets minder werd.” De gemeente en het UWV wisten van de uitkering, maar ze hebben niet geanticipeerd. Totdat ze opeens ingrepen met een boete. “Na een gesprek hierover twee jaar geleden is beslist dat de terugvordering wordt opgeschort totdat ik mijn AOW ontvang. De boete werd ook ingetrokken. Nu het zover is lijdt iedereen aan geheugenverlies en word ik hard aangepakt als een fraudeur.” Marianne gaat met het volgende perspectief de oude dag in: “Ik word nu gedwongen tot een leven in armoede. ” Ze laat de gemeente tenslotte weten: “En om in uw woorden te spreken: ’het zijn nu eenmaal de regels en procedures’. Dank u wel voor uw begrip, ik voel me tekort gedaan en teleurgesteld in een overheid waarvan ik nu moet zeggen: dit is niet mijn overheid.” Nota bene: Ik ga deze kwestie op het bord leggen van de wethouder(s). In alles wat je als overheid doet moet het samenlevingsperspectief centraal staan. Zodat mensen zich verbonden voelen met de samenleving en met elkaar.

Het bericht Lelijke kerstverhalen (1) verscheen eerst op PvdA Almelo.

De burgemeester van Almelo sprak zich de afgelopen dagen in de pers uit over regionale samenwerking: “Ik ben af en toe best een lastpak” en “Een uitgesproken burgemeester neemt de regio op sleeptouw” (artikelen TC Tubantia 13 december 2019). Eerder konden we in dezelfde krant lezen “Samenwerking in Twente is gered – ondernemers en onderwijs krijgen plek aan tafel”. Het leest weg als de enige juiste wederopstanding van de regio! Want alles wat de regio en regionale samenwerking betreft gaat namelijk op de schop.

De PvdA-fractie is voor regionale samenwerking, en erkent dat die complex is. Elk samenwerkingsmodel heeft tekortkomingen. Bovendien zet regionale samenwerking altijd democratische principes onder druk, bijvoorbeeld ten aanzien van besluitvorming in de regio versus de rol van gekozen politici in de gemeente. Zaten we in feite nog in de evaluatiefase van de nadelen van het collegemodel in gemeenschappelijke regelingen, komt daar nu onder aanvoering van Almelo een complexe dynamiek bij: onderwijs en ondernemers krijgen evenveel invloed als de overheid om publiek geld uit te geven, zoals in de regiodeals.

De PvdA-fractie in Almelo is bezorgd en heeft dan ook de volgende mondelinge vragen aan het college:

Is het college onverdeeld als het gaat over de mening van de burgemeester en de richting die hij voor ogen staat met regionale samenwerking? Hoe borgt het college dat de gemeenteraad niet buitenspel gezet wordt (door regiobestuur, ondernemers en onderwijs)? Hoe worden in deze beoogde nieuwe samenwerking besluiten genomen, en wat is daarin de rol van gekozen politici zijnde raadsleden? Leidt deze samenwerking niet tot onherstelbare verwatering van democratische legitimiteit? Zo ja, wat is daarvan de consequentie? Wat zijn de voor- en nadelen van de beoogde nieuwe samenwerking waar het gaat om de controle op en evaluatie van rechtmatigheid en doelmatigheid van de besteding van publieke middelen? Waarom werd/wordt de raad niet per omgaande geïnformeerd over een dergelijk belangrijk besluit (zie bijlage) waar het woord “gemeenteraad” geen enkele keer genoemd wordt? En bij wijze van eerste commentaar: wat heeft een gemeentebestuurder die straks bij toerbeurt maar eens in de vijf (of 10?) jaar in het 3O-bestuur zit (Almelo moet immers delen met 4 gemeenten) in de melk te brokkelen tegenover ondernemers en schoolbesturen?

Arjan de Vries,

Bijlage: 5_AB_voorstel_Besturingsmodel_3O_samenwerking_sociaal_economische_structuurversterking

Het bericht Regiobestuur nieuwe stijl: een zegen of vloek? verscheen eerst op PvdA Almelo.

Steun van de PvdA-fractie voor de begroting 2020 is dichtbij als de bezuiniging van een half miljoen euro op het minimabeleid van tafel gaat. Als het college het tegengaan van uitsluiting van burgers serieus neemt, dan geldt dat eens te meer voor de minima. Woorden als inclusie en participatie verliezen hun waarde als we mensen die het al zwaar hebben nog meer in de kou zetten, in een jaar nadat driekwart van de inkomenstoeslag al is afgepakt van mensen die met weinig rond moeten komen. De PvdA-fractie komt met een voorstel om de Klijnsma-middelen (bedoeld voor de aanpak van armoede bij kinderen) ook beschikbaar te stellen voor jongeren van 18 tot 20 jaar. Voor ouders valt bij de 18e verjaardag van het kind de kinderbijslag weg, de zorgpremie komt erbij. Ook de vergoeding vanuit Almelo Doe(t) mee biedt geen soelaas want die mag alleen worden gebruikt voor participatiedoeleinden. We komen daarom met een motie kindpakket-op-maat voor de jeugd tot 20 jaar. Ook dienen wij een motie in om de collectieve zorgverzekering toegankelijk te maken voor iedereen die voldoet aan de inkomenstoets, en nog een schuld heeft bij de zorgverzekeraar. Zij worden nu geweerd.

De PvdA vindt dat een sluitende begroting het verkeerde signaal afgeeft aan Den Haag. Almelo lost daarmee een rekening af die bij het Rijk ligt, namelijk van oplopende tekorten in het sociaal domein. Linksom of rechtsom is de burger daar de dupe van! Op zoek naar besparingen heeft het college de subsidies in het vizier. Het snijden in subsidies treft organisaties die zich richten op sport, cultuur, welzijn en armoedebeleid. Daarmee is het voor de PvdA vanuit het oogpunt van zekerheid bieden en meedoen een lastig punt. Inmiddels weten we dat Avedan, Humanitas, het Sportbedrijf en nog 4 organisaties, als eersten de klos zijn. En daarmee is de kous nog lang niet af. Nota bene in een week dat het college zijn ambities voor sport en een gezonde stad uitstraalt, staat diezelfde sport al met 1-0 achter. De PvdA maakt zich grote zorgen over deze kaalslag van 8 ton, maar beschikt helaas nog niet over de uitleg van het college. Voor ons is het totale subsidiebestand geen heilig huis. Accenten mogen worden verlegd. De maatschappelijke opbrengst van de organisaties die subsidie krijgen, weegt voor de PvdA-fractie zwaar.

De programma’s in het sociaal domein gericht op preventie en participatie, beginnen te oogsten. Zoals voor Miranda die met een baan op zak eindelijk de bijstand vaarwel kan zeggen. De PvdA waardeert de inzet en ambities van het college maar ziet ook dat die gedrevenheid de wethouders verblindt. Want de streefcijfers in het sociaal domein worden domweg niet gehaald sinds dit college aan de klus is begonnen. De problemen aan de ‘onderkant’ van de samenleving zijn hardnekkig, we zien het dagelijks in het nieuws. In Almelo kun je daar vrijwel altijd een uitroepteken achter zetten! De raad wordt ondertussen wel voorgehouden dat er tegenvallers zijn. Daar worden inwoners mee bedoeld met een zorgvraag of –behoefte. Zoals de gescheiden ouders Dennis en Shayenne die ten einde raad aankloppen voor jeugdzorg voor hun puberdochters. We roepen het college op om op te houden te spreken in termen van tegenvallers en daar de stad op aan te spreken, terwijl het zelf niet reëel begroot. De PvdA-fractie waarschuwt voor de nieuwe bureaucratisering in de zorg vanuit het stadhuis. Verregaande kostenbeheersing, systeemmaatregelen en ambulantisering mogen niet doorslaan en zich keren tegen zorg-op-maat-op-tijd en bonafide zorgondernemers. Balans is belangrijk. Mede daarom organiseert de PvdA begin 2020 (opnieuw) een zorgdebat, met als thema de staat van die balans. Op initiatief van de PvdA, CDA, LAS en VVD zal tijdens de begrotingsbehandeling een amendement worden ingediend om de tegenprestatie alleen voor de eigen ontwikkeling in te zetten. Op die manier staat de verlangde tegenprestatie voor mensen in de bijstand echt in het teken van participatie en perspectief.

De PvdA heeft ook dekkingsvoorstellen. Hoe belangrijk de omgevingswet die er aan komt ook is, wij zien de investeringskosten van 7 ton tezamen met die van de jaren daarna als overdone. Wij lezen in de bedragen vooral een ‘feestje’ voor ambtenaren en voor adviesbureaus die er een dikke boterham mee verdienen.

Tot zover de voor de PvdA belangrijkste zaken in de aanloop naar de begrotingsbehandeling op 7 november 2019.

Arjan de Vries, Fractievoorzitter PvdA Almelo 06 12730424

Het bericht Half miljoen schrapen van minima moet van tafel! verscheen eerst op PvdA Almelo.

De PvdA-fractie in Almelo wil van het college informatie over de aanwezigheid en wat het risico is van salafistische indoctrinatie van kinderen en jongeren in Almelo.

Dit gebeurt grotendeels buiten het reguliere onderwijs om, op eigen instellingen, in zogeheten salafistisch bestempelde avond- en zaterdagscholen. Zo blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur en NRC. Er zou in Nederland sprake zijn van serieuze indoctrinatie. Almelo wordt in het onderzoek niet genoemd, toch is er reden om bezorgd te zijn. Fractievoorzitter Arjan de Vries: “Salafistische krachten houden niet op bij de gemeentegrens om hun gif van onverdraagzaamheid en afkeer van de samenleving proberen over te brengen. De PvdA-fractie wil weten welke instellingen een potentieel risico vormen om dit kwalijke gedachtegoed te verspreiden onder kinderen en jongeren.”

De PvdA-fractie is genuanceerd als het gaat om het nieuws over salafistische indoctrinatie, en wil voorkomen dat we hierover in verontwaardiging blijven hangen. Dat is koren op populistische molens. Het gaat om die salafistische stromingen die de samenleving en rechtsstaat zoals wij die ingericht hebben niet accepteren of zelfs omver willen werpen met geweld. De Vries: “Dat politiek gestuurde salafisme is gif, en ondermijnt de verantwoordelijkheid van ons allemaal om ruimte en inhoud te geven aan het feit dat de Islam anno 2019 hoort bij onze samenleving. Uiteraard ligt daar een extra verantwoordelijkheid bij de moslims zelf.”

De schriftelijke vragen aan het college lees je hier: Schriftelijke vragen_verspreiding salafistisch gedachtegoed in Almelo (16 september 2019)

 

 

Het bericht PvdA wil info over salafistische indoctrinatie van Almelose jeugd verscheen eerst op PvdA Almelo.

Heel veel jongeren in de leeftijd van 18-27 jaar zijn onvindbaar voor de overheid en instanties. De PvdA-fractie in Almelo wil van het college weten wat het beeld is van de spookjongeren in/uit Almelo. Fractievoorzitter Arjan de Vries: “Ik wil weten of er nog een tandje bijgezet kan en moet worden van de zijde van het college en de hele batterij aan instanties. Van uitzichtloos naar perspectief zit soms in kleine, praktische ondersteuning, maar dan moet het wel gebeuren. Bijvoorbeeld met schuldhulp.”

De naar schatting 10.700 spookjongeren in Nederland zijn bijvoorbeeld door hun ouders uit huis gezet, verblijven ergens om de deurwaarder te ontlopen, of zijn dak- en thuisloos. De status die zij krijgen wanneer ze uit beeld verdwijnen is Vertrokken Onbekend Waarheen (VOW).

“Als je niet bent ingeschreven ben je uitgesloten van voorzieningen. Het lukt je niet om een legale baan aan te gaan of om een zorgverzekering af te sluiten, en ook een uitkering kun je vergeten. Het risico is groot dat deze jongeren afglijden naar de criminaliteit of de prostitutie”, aldus De Vries. Hij vindt het een zorgelijke ontwikkeling en springt op de bres voor de (bijna) uitgeschreven Almelose VOW-jongeren. “Wekelijks informeert het college ons in Almelo’s Weekblad over de uitgeschreven inwoners, waaronder de VOW- jongeren. De PvdA-fractie vraagt zich af welke moeite er gedaan is om deze Almeloërs op te sporen en op het goede spoor te krijgen? Zeker omdat nieuwsberichten laten zien dat ze relatief eenvoudig op te sporen zijn.”

In sommige gemeenten gaan jongerenwerkers op adresbezoek als een jongere dreigt te worden uitgeschreven. Dit lijkt te helpen, bij de helft van de adressen die zijn bezocht hebben ze de jongeren teruggevonden. Ook de Nationale Ombudsman geeft aan dat gemeenten beter moeten kijken naar manieren om het afglijden van deze jongeren te voorkomen.

Onze schriftelijke vragen aan het college lees je hier: Schriftelijke vragen_spookjongeren (16 september 2019)

Het bericht Op de bres voor Almelose spookjongeren verscheen eerst op PvdA Almelo.

Jullie hebben vast over de Kolkschool gelezen de laatste tijd. Tubantia, de Roskam, Aavisie, TV Oost…, iedereen besteedt er aandacht aan. En dat is niet zo gek. De kolkschool is een onderwerp dat maatschappelijk leeft en daarom publiciteit krijgt. Het is daarom bijzonder dat het college van B&W op 11 juni jl. de gemeenteraad via een brief laat weten dat de Kolkschool is verkocht. De raad wordt dus op de hoogte gebracht van het collegebesluit en hoeft er volgens het college niets meer over te zeggen. Als PvdA-fractie vinden we de manier waarop de raad in dit besluit wordt betrokken of beter gezegd wordt overgeslagen zeer vreemd. De fractie is van mening dat het college geen besluit over de verkoop van de Kolkschool kan nemen zonder dat dit eerst aan de raad wordt voorgelegd. Het besluit was aanleiding om het college via een brief op te roepen om geen onomkeerbare besluiten te nemen in de verkoop van de Kolkschool en eerst alle vragen van verschillende raadsfracties te beantwoorden via een politiek beraad. Het college laat per brief weten dat ze bereid is om via een politiek beraad antwoord te geven op de vragen, maar dat de verkoop gewoon doorgaat. Ook mondelinge vragen die we hebben gesteld in de raadsvergadering van 9 juli hebben niets opgeleverd. Ondertussen krijgen we signalen dat de verkoop niet eerlijk en transparant is verlopen. We vragen een politiek beraad aan. We vragen alle stukken op die met de Kolkschool te maken hebben inclusief een datumschema van het college waarin alle afspraken, toezeggingen en communicatie inzichtelijk wordt gemaakt. Op 5 augustus komt er een raadsbrief. Het college laat weten dat ze heeft besloten om de verkoop van de Kolkschool “on hold” te zetten. In de voorbereiding van het politiek beraad is namelijk een fout gevonden waarin het biedingsbedrag is genoemd van een van de partijen die de Kolkschool wil kopen. Op 27 augustus is het politiek beraad. In dat politiek beraad gaan wij als fractie vooral in op de manier waarop het college de raad heeft meegenomen in het proces bij de verkoop van de Kolkschool. Dat proces is volgens de fractie niet volgens afspraak verlopen. De twee partijen (Werkgroep de Kolkschool en Kloos2) spreken tijdens het politiek beraad in en laten weten hoe zij over de verkoop denken. In de reactie laat het college weten dat ze de procedure meteen on hold heeft gezet toen de e-mail met het biedingsbedrag ontdekt is en dat ze er niet voor heeft “gekozen” om die e-mail weg te moffelen. Het college laat weten dat er geen juridisch kader is meegegeven, en er niet gestuurd is in het proces van de verkoop. In het proces richting de raad laat het college weten dat ze bij de besluitvorming rond de verkoop van de Kolkschool een nadere zienswijze van de raad niet noodzakelijk acht omdat de samenstelling van het college in de raad is geborgd. Die opmerking galmde nog lang na in mijn hoofd. Heeft de wethouder dit echt gezegd? Ja. Werkelijk, ik kan er met m’n hoofd niet bij. Laat de VVD, CDA, LAS en de CU zich als stemvee gebruiken van het college?

In het politiek beraad op 27 augustus bleek er te weinig tijd om alle vragen beantwoord te krijgen. We hebben daarom besloten om nog een politiek beraad aan te vragen. In de raadsvergadering van 3 september hebben we via een motie geprobeerd om de verkoop van de Kolkschool via een raadsbesluit te laten plaatsvinden. Helaas heeft de motie het niet gehaald. Daarop volgde een motie van treurnis die gesteund is door alle oppositiepartijen (behalve D.nu) Ook die motie heeft het niet gehaald.

Ondertussen heeft het college besloten om een onafhankelijk onderzoek te laten doen naar grond- en vastgoedtransacties binnen de gemeente Almelo. Ook daarover hebben wij als fractie vragen. Wij zijn zeer benieuwd naar de onderzoeksopdracht. Wordt alleen het handelen van de ambtenaren onder de loep gelegd? Of wordt er ook naar het handelen van het college gekeken?

Het zal nog wel even duren voordat de Kolkschool echt verkocht is. Duidelijk is geworden dat de verkoop van vastgoed op dit moment niet open en transparant is. Wij blijven er op hameren dat het college zich aan de afspraken houdt die we met elkaar hebben gemaakt. De coalitiepartijen zijn in de meerderheid maar dat betekent niet dat je de raad daarmee buiten spel kunt zetten en besluiten niet voorlegt omdat een meerderheid van het college is geborgd in de raad.

Het bericht De Kolkschool: vastgoed in de fout verscheen eerst op PvdA Almelo.

De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Dat was de uitkomst van het debat over de perspectiefnota op 27 juni. Het feitelijke resultaat van die lange zit was dat de nota over de collegeplannen voor 2020, door de voltallige oppositie (-1 zetel) niet wordt gesteund. 15 x Nee, waaronder het Nee van de PvdA-fractie, is een hard signaal. Voor de PvdA en overige oppositie was de boodschap richting college en de coalitiepartijen CDA, VVD, LAS en CU glashelder. Vrij vertaald: sluit WMO en jeugdhulp als zoekrichting voor nieuwe bezuinigingsmaatregelen voorlopig uit. En dan kijken we bij de perspectiefnota 2020 waar we staan in de aanloop naar de begroting 2021. De coalitie wil daar niets van weten, en trekt geen rode lijn (tot hier en niet verder): uitkomen met de Rijksmiddelen is de heilige norm. Dus aanvullende maatregelen om de tekorten terug te dringen. En we weten waar die maatregelen landen: bij de mensen die gebruik maken van het sociaal domein. Budget boven beleid dus, als het ware. De coalitie verwijt de oppositie geen verantwoordelijkheid te nemen, terwijl wij in feite een pas op de plaats maken op basis van de pas op de plaats door het college zelf voorgespiegeld.

Het bericht Nieuwe bezuinigingen in zorg breekpunt PvdA: geen perspectief verscheen eerst op PvdA Almelo.