Poliflw

De bloembollenteelt in het algemeen, en de teelt van lelies in het bijzonder, bezorgen veel mensen in onze provincie al lang zorgen. Het is met afstand het gewas dat de meeste bestrijdingsmiddelen nodig heeft. Deze teelt wordt ook in onze provincie steeds vaker opgezet.

Dit was voor Irma Koopman van  de SP Statenfractie Noord- Brabant reden om vragen te stellen op 09 juli 2021. In de beantwoording gaf het college aan dat het wel meeviel met de lelieteelt in Brabant.

Op 02 febr 2024 publiceerde het Eindhovens Dagblad het artikel “Lelieteelt ‘blooming’ hier, maar niet iedereen is blij” ( https://www.ed.nl/den-bosch/lelieteelt-is-blooming-in-brabant-maar-of-we-daar-nou-blij-mee-moeten-zijn~adb7ef6e/ ).

De oppervlakte lelieteelt is meer dan verdubbeld de afgelopen jaren. Inmiddels staan bezorgde bewoners uit Berlicum bij de Raad van State want zij maken zich zorgen. Berlicummers vrezen ‘spuitgrage’ leliekweker aan Heikantsehoeve | Sint-Michielsgestel | bd.nl

Vragen:

Kent het College van GS de publicaties in het Eindhovens Dagblad en het Brabants Dagblad en zijn de hierin uitgesproken beweringen juist? Zo nee, wat klopt er niet? Welke beleidsregels hanteert de provincie Noord-Brabant t.a.v. de lelieteelt op gronden, die in haar bezit zijn, en op gronden die niet in haar bezit zijn? Is lelieteelt bijvoorbeeld mogelijk in of nabij drinkwaterwingebieden? Of Natura 2000-gebieden? Welke voorwaarden kan de provincie via de Omgevingsvergunning stellen aan de exploitatie van een perceel dat niet in haar bezit is. Denk hierbij  bijvoorbeeld aan spuitvrije zone’s op strategische plekken, voorschriften die spuiten koppelen aan weersomstandigheden, communicatie met de omgeving, al dan niet biologisch spuiten, en dergelijke? Als voorwaarden mogelijk zijn en opgelegd worden: welke handhaving bestaat hierop? Bestaat er zoiets als een meldingsplicht voor  het omzetten van een perceel met agrarische bestemming van een eerder teelt naar de lelieteelt? Is de lelieteelt in Noord-Brabant in beeld bij de GGD?

Achterstallig onderhoud, kou, tocht, vocht en hoge servicekosten maar bar weinig service: de bewoners van de Bomenlandflat in Den Bosch zijn er klaar mee. Woningcorporatie Heimstaden doet hoogstens mondjesmaat wat wel beloofd wordt, maar waar de huurders gewoon volop recht op hebben: een leefbare, prettige woning. De bewoners gingen naar het kantoor van Heimstaden in Eindhoven om een zwartboek aan te bieden en werden daarbij gesteund door de SP Den Bosch, de Bond Precaire Woonvormen (BPW) en Statenlid Irma Koopman.

Statenlid Koopman stelde eerder al vragen over de verkoop van sociale huurwoningen in Brabant door Heimstaden. Heimstaden verhuurd woningen in heel Europa. De eigenaar staat op de Forbes 500-lijst. Irma sprak tijdens de bijeenkomst: Áls u dan toch geen onderhoud pleegt kunt u de woningen misschien ook beter verkopen. Maar doe dat dan aan een woningvereniging, een sociale. Waar bewoners zelf inspraak krijgen!

Ruim 40 mensen stonden donderdag 22 februari op de stoep bij Heimstaden, maar het woord werd vooral gegeven aan de bewoners van de Bossche Bomenlandflat. Ze konden kort vertellen wat ze dwarszit, welke beloftes er niet werden nagekomen en hoeveel last ze hadden van de mate van achterstallig onderhoud. Bewoner Henk: ‘Als huurders betalen we elke maand zo 800 à 900 euro huur aan Heimstaden, al doen ze helemaal niks aan onderhoud. We bellen, we worden te woord gestaan, er wordt van alles toegezegd. En het jaar erop, hoppa, gaan de huurprijzen weer omhoog. Terwijl er niks gedaan is!’

Een enkele bewoner schiet vol; in haar huis waait het, ‘maar dan zeggen ze dat ik tochtstrips moet plakken…! Dat kán toch niet? Help ons nou toch!’, zegt ze tegen Edward Touw, aanwezig namens Heimstaden.

De Bossche SP voorzitter Sander van Hasselt hoopt dat de verhuurder hierdoor gaat inzien dat er in elke woning die Heimstaden verhuurt, een echt mens achter de voordeur woont. ‘Wij zijn solidair met deze huurders: wonen is een recht. Deze bewoners betalen huur, servicekosten, parkeerplaatsen en met elke stap die er wordt genomen gaat er vanuit Heimstaden wel weer iets mis. Dit moet nú anders!’

De lijst met eisen en het zwartboek worden door bewoner Silvester aangeboden aan Touw. ‘Dit kán zo niet langer, pleeg grootschalig onderhoud. We weten dat jullie veel woningen gaan verkopen, de kans dat de Bomenlandflat verkocht wordt, nemen wij serieus. Maar tot die tijd hebben wij de rechten die alle huurders hebben.’

Touw gaf aan niet goed op de hoogte te zijn van de exacte klachten, maar beloofde ze heel serieus te nemen en er snel werk van te maken. Zo niet, dan beloofden de bewoners, de SP en de BPW binnenkort gewoon weer op de stoep te staan.

De Provinciale Statenfractie van de SP in Noord-Brabant draagt Bas Maes voor als opvolger van Jos van der Horst. Van der Horst kondigde vorige week zijn vertrek aan als gedeputeerde na persoonlijke afwegingen. Bas Maes zal naar verwachting op vrijdag 5 april worden benoemd voor de resterende drie jaar van deze bestuursperiode. Evenals zijn voorganger gaat Maes zich inzetten op de portefeuille Energie en Cultuur. Fractievoorzitter Nico Heijmans: “Ik ken Bas al jaren en heb er alle vertrouwen in!”

Bas Maes is 43 jaar en een geboren en getogen Brabander. Hij woont met zijn vrouw en twee zoontjes van 7 en 4 jaar in Breda. Maes is afgestudeerd als architect en als zodanig ook jaren werkzaam geweest bij een bureau in Rotterdam. Inmiddels is hij echter al weer vele jaren actief in het openbaar bestuur. Zo werkte Maes zes jaar voor de Tweede Kamerfractie van zijn partij in Den Haag. Ook was hij twaalf jaar actief in de gemeenteraad van Breda waarvan zes jaar als fractievoorzitter. De laatste vier jaar werkt hij als bestuursadviseur, eerst bij de gemeente Schiedam en momenteel bij Waterschap Brabantse Delta.

 Bas Maes: “Alhoewel de aanleiding allesbehalve leuk is, ga ik deze uitdaging graag aan. Wat me over de streep heeft getrokken is de inhoud van het bestuursakkoord. De energietransitie is belangrijk om klimaatverandering tegen te gaan, maar het biedt ook de mogelijkheid om tweedeling aan te pakken. Iedere Brabander moet er aan mee kunnen doen en ervan mee kunnen profiteren. Datzelfde geldt voor cultuur en sport. Hoe zorgen we ervoor dat die voor iedereen toegankelijk zijn, ongeacht de dikte van je portemonnee?”

“We zijn uitgenodigd voor een werkbezoek aan Charles River waar ze dierproeven doen.” Daar moest ik (statenlid Irma Koopman) toch even over nadenken.

Dierproeven? Is dat nou nog nodig in deze tijd? Zielige witte konijntjes met mascara in de oogjes?

Het werkbezoek maakte veel duidelijk. Helaas is foto’s maken ivm de geheimhouding van de testen niet toegestaan. In een grote ruimte met 24 iets te goed uitziende (beetje fors) katten die allemaal vriendelijk kopjes gaven werd ons uitgelegd dat de proeven die op deze dieren gedaan worden uitsluitend zijn voor kattenmedicatie. Dat kun je namelijk niet anders testen.

De wetgeving dwingt ook Charles River om zoveel mogelijk te testen zonder dierproeven. Ze testen op celniveau, er werken meer laboranten dan dat er dieren aanwezig zijn. Mooie laboratoria en heel veel indrukwekkende apparatuur kregen we te zien.

Echter sommige testen kunnen nog niet anders dan op dieren. Dus onze rondleiding ging verder naar de minivarkentjes die vooral gebruikt worden voor het testen van bv huid. Varkens hebben namelijk een huid die veelal net zo reageert als de menselijke huid.

Dan gaan we verder naar een lange gang waar beagles van verschillende leeftijden spelen met elkaar en de verzorgers. Blije hondjes die er goed uitzien.

Het blijft natuurlijk een dubbel gevoel en we hopen dat er snel nog meer mogelijkheden komen om producten te testen zonder daarvoor dieren te gebruiken. En dat wil Charles River zelf ook.

Vandaar dat ze graag willen uitbreiden op de locatie Den Bosch. De plannen en tekeningen zijn klaar, maar helaas kan de bouw niet van start gaan omdat Enexis geen ruimte heeft ze aan te sluiten op het energienet, dit ondanks de A++++ status van de nieuwbouw.

Mensen die op zoek zijn naar een sociale huurwoning moeten zich, afhankelijk van de regio, inschrijven bij 1 of meer zoekportalen zoals Wooniezie, Klik voor Wonen, Woning in Zicht, etc.

Niet alleen is dit lastig als je op de grens van 2 regio’s zit want dan moet je je verschillende keren inschrijven, het is bij enkele zoekportalen ook kostbaar.

In Eindhoven betaal je niks en in de rest van Brabant wel:

Hoe langer de wachttijd, hoe meer de kosten oplopen. Het is voor de bedrijven een verdienmodel geworden, betaald door mensen die, gezien hun inkomen, afhankelijk zijn van het systeem en die er zelf niets aan kunnen doen dat de wachttijden zo enorm oplopen.

Een landelijk systeem zou wat de SP betreft makkelijker zijn maar helaas heeft Aedes anders besloten. Vorig jaar heeft Aedes bekend gemaakt dat er geen landelijk woonruimteverdeelsysteem komt: https://aedes.nl/woonruimteverdeling/geen-vervolg-landelijke-aanpak-woonruimteverdeling

In Limburg is 1 portaal voor de hele Provincie en inschrijven is gratis. https://radar.avrotros.nl/artikel/inschrijven-huurwoning-gratis-in-limburg-maar-50-euro-in-amsterdam-32488/

Overwegende dat:

centraal inschrijven het overzicht makkelijker maakt men geen jaren inschrijftijd verliest als men, vanwege bv ander werk, ineens naar een ander deel van de provincie moet verhuizen het beheren van 1 systeem altijd goedkoper is het voor alle mensen die een sociale huurwoning zoeken (toch al niet de meest draagkrachtigen) gratis wordt.

Lees ook de bevindingen en de voordelen in de 2 bijlagen.

Irma Koopman van de SP heeft hier de volgende vragen over gesteld aan het College van Gedeputeerde Staten:

Is het bij het College bekend dat enkele woonbedrijven fors verdienen aan de enorme wachtlijsten? De bedrijven werken met hetzelfde softwaresysteem, kunt u de verschillen in inschrijfkosten verklaren? Zou u met deze bedrijven in overleg willen gaan om te komen tot 1, gratis, inschrijfloket?

Recentelijk lazen we wederom berichten over de uitbreiding van ASML in Veldhoven.

ASML trekt portemonnee en koopt Speellandschap en sporthallen aan Heerseweg - Veldhoven (nieuws.nl)

ASML koopt sporthallen en een speeltuin op en betaalt opnieuw miljoenen - Omroep Brabant

Na eerdere berichten over het opkopen van hele straten woonhuizen.

ASML koopt een halve straat en betaalt daar miljoenen voor - Omroep Brabant

 

We begrijpen dat een bedrijf als ASML wil uitbreiden en we begrijpen ook dat steeds meer inwoners van Veldhoven en omgeving werken aan, door of via het bedrijf. We maken ons echter wel zorgen over het effect dat het heeft op een plaats als Veldhoven, het verdwijnen van voorzieningen en nog meer krapte op de woningmarkt. We vragen ons af of dit niet bij uitstek een regionale visie nodig heeft. Vandaar dat Irma Koopman van de SP Statenfractie de volgende vragen aan het College van Gedeputeerde Staten heeft gesteld:

Is er voldoende overleg met ASML over het verdwijnen van voorzieningen? Kan de Provincie kijken of de behoefte aan grond van ASML niet meer gebiedsgericht moet worden aangepakt? Is Veldhoven niet te klein voor de belasting die ASML geeft? Is er een minimum aan voorzieningen zoals sporthallen, evenementhallen, speeltuinen, etc waar de gemeente aan moet voldoen? Lukt dat nog in Veldhoven? Wat is het effect van de uitbreidingen van ASML in de regio? Op de woningmarkt? Kunt u ons informeren over welke stappen u onderneemt om dit regionaal aan te kaarten?

Dinsdag 16 januari was ik bij een bijeenkomst van het Brabants Burger platform over de juridische aanpak van stankoverlast. Binnenkort is er in de Staten een, door de SP aangevraagde, expertmeeting stankoverlast dus wat extra informatie is niet verkeerd dacht ik.

Sprekers waren Nout Verbeek en Ton van Hoof : 

Jaar in jaar uit is er door omwonenden gestreden tegen de overlast van de intensieve veehouderij. Daarbij draait het meestal om stankoverlast. Allerlei vergunningen worden daarbij voor de rechter aangevochten. Maar een vergunning valt onder het bestuursrecht. Dat gaat over de hiërarchische verhouding tussen de overheid en de burger. En dat wordt dan bekeken binnen de wettelijke kaders, die we samen democratisch vastgelegd hebben. Inmiddels is wel duidelijk dat de bescherming van de burger daarbij tekortschiet. Men had overlast van stank, maar dat mocht, want die was immers vergund volgens de regeltjes.

Dat voelt onrechtvaardig. Daarom is de overstap gemaakt naar het civielrecht, ook bekend als het burgerlijk recht. Hier is, in tegenstelling tot de situatie bij het bestuursrecht, de verhouding tussen de partijen gelijkwaardig. Die overstap is succesvol gebleken. De rechter heeft uitgesproken dat de Nederlandse Staat nu schadeplichtig is aan een aantal burgers. Dit ondanks het feit dat de boeren waar het om gaat gewoon een vergunning hebben.

Het is boeiend om te weten wat de mogelijkheden in de toekomst zijn, zowel via het bestuursrecht als via het civielrecht.

Het was een boeiende avond met duizelingwekkend veel informatie over de juridische trajecten die nu lopen en hoe om te gaan met de Omgevingswet die net is ingegaan.