Poliflw

Tezamen met D66 Apeldoorn en GemeenteBelangen dient PvdA Apeldoorn op de raadsvergadering van 12 maart 2020 een motie in met als titel: “Plassen of niet plassen, dat is de vraag!” De kern van ons verzoek aan het college van B&W is dat we meer openbare toiletten in Apeldoorn willen. Dit o.a vanwege de volgende constateringen:

– in Nederland ongeveer 3,5 miljoen mensen een vorm van plasproblemen ervaren;

– dit zowel oude als jonge mensen betreft;

– op 14 juli 2016 het VN-verdrag Handicap in Nederland in werking is getreden;

– dit VN-verdrag  bepaalt dat mensen met een beperking volwaardig, op gelijke voet met anderen, moeten kunnen deelnemen aan de samenleving (ook wel aangeduid met inclusieve samenleving) of anders gezegd mensen met een beperking, net als ieder ander, het recht hebben om zelfstandig te wonen, naar school te gaan, het openbaar vervoer te gebruiken of aan het werk te zijn, ook als de handicap of aandoening incontinentie tot gevolg heeft;

– op de Nationale Plasdag, 19 september 2019, de Continentie Stichting Nederland (CSN) gemeenteraden opriep zich sterk te maken voor een op inclusie gericht toiletbeleid;

– de voorzitter van de CSN, uroloog Prof. Ruud Bosch, hierover het volgende heeft gezegd: ‘’Naar schatting blijft in elke gemeente 1 op de 20 inwoners thuis uit angst voor ‘ongelukjes’ als zij buitenshuis niet snel genoeg een toilet kunnen vinden. Dat betekent in een gemeente van 100.000 inwoners zo’n 5000 ‘thuisblijvers’ en landelijk meer dan 850.000. Die mensen raken hierdoor in een isolement. Gemeenten zijn medeverantwoordelijk voor de uitvoering van het VN-Verdrag. Gemeenteraden kunnen een zet in de goede richting geven.”

– uit een recent gehouden kwalitatief onderzoek door CSN bleek dat onder de 355 gemeenten in Nederland een toenemend aantal gemeenten dit oppakt, maar dat er nog veel gemeenten zijn waar het toiletbeleid tekortschiet of zelfs ontbreekt;

– er op de Apeldoornse website voor openbare toiletten wordt verwezen naar :

de drie fietsenstallingen, die maar beperkt open zijn; vijf zogeheten Uriliften, i.c. toiletten die ’s avonds uit de grond komen en ’s morgens weer in de grond verdwijnen;

– er echter meer blijken te zijn als we  kennis nemen van de website Hoge Nood, namelijk één (semi-)openbare toilet per 3276 inwoners (2018), dus zo’n 50;

Overwegende dat:

– de gemeente Apeldoorn een inclusieve samenleving wil zijn en daartoe verplicht is een lokale inclusie agenda op te stellen;

– het ontbreken van voldoende openbaar toegankelijke toiletten in winkelcentra en voetgangersgebieden een maatschappelijk probleem is;

– dit onder meer wordt onderstreept in de oprichting van de Toiletalliantie, een samenwerkingsverband van 12 maatschappelijke organisaties, die streeft naar voldoende van deze toiletten voor 2023;

– de gemeente Apeldoorn – in het kader van de uitvoering van het VN-verdrag Handicap en haar streven van het realiseren van een inclusieve samenleving zoals onder meer verwoord in het bestuursakkoord: De kracht van Apeldoorn – ervoor moet zorgen dat ervoldoende openbaar toegankelijke toiletten in winkelcentra en voetgangersgebieden zijn;

– 50 openbaar toegankelijke toiletten in de gemeente Apeldoorn te weinig zijn;

Verzoekt het college uitvoering te geven aan deze motie door:

– conform het pleidooi van de in deze motie genoemde maatschappelijke organisaties in de gemeentelijke regelgeving een norm op te nemen die voorschrijft dat om de 500 meter in winkelcentra en drukke voetgangersgebieden (inclusief de dorpen) een openbaar toegankelijk toilet beschikbaar moet zijn;

– na te gaan of de gemeente Apeldoorn nu voldoet aan deze norm;

– en – indien dit niet het geval is – met een plan van aanpak te komen dat er voor moet zorgen dat de gemeente Apeldoorn voor 2023 voldoet aan de norm.

 

In afwachting …

Milica Marinkov (GemeenteBelangen)

Ahmet Alkas (D66 Apeldoorn)

Philip de Groot (50plus Apeldoorn)

Chris Schouten en Martine Berends (PvdA Apeldoorn)

Het bericht Plassen of niet plassen … ? verscheen eerst op PvdA Apeldoorn.

Ik weet dat ik mij met dit artikel niet populair maak. Want wie wil er nu iets horen over plas- en poepproblemen bij zijn medemensen, met andere woorden: incontinentie. Immers, het voelt soms dat er een taboe heerst op dit onderwerp. En dit, terwijl het een groot maatschappelijk probleem is. Immers, in Nederland ervaren 3,5 miljoen mensen een vorm van plasproblemen (http://www.kleineboodschap.nl/).

VN-verdrag Handicap

Wie mij volgt op Twitter weet dat ik geregeld mijn ongenoegen hierover uit. Dan gaat het bij voorbeeld over de uitvoering van het VN-verdrag Handicap dat op 14 juli 2016 in Nederland in werking is getreden. Dit verdrag bepaalt dat mensen met een beperking volwaardig, met andere woorden op gelijke voet met anderen, moeten kunnen deelnemen aan de samenleving, ook wel aangeduid met de term: inclusieve samenleving. Mensen hebben het recht om zelfstandig te wonen, naar school te gaan, het openbaar vervoer te gebruiken of aan het werk te zijn. Net als ieder ander. De overheid (gemeente, provincie en rijk) moet zorgen dat dit wordt gerealiseerd (https://www.mensenrechten.nl/nl/vn-verdrag-handicap).

College voor de Rechten van de Mens

Het College voor de Rechten van de Mens is toezichthouder op de naleving van het VN-verdrag handicap. Dat de overheid hier nog grote stappen moet nemen blijkt uit de rapportages die het College sinds 2016 heeft geproduceerd en de aanbevelingen die het daarin aan de overheid doet. Recentelijk nog over de toegankelijkheid van het openbaar vervoer (https://www.mensenrechten.nl/nl/nieuws/college-adviseert-ministers-om-besluit-en-regeling-toegankelijkheid-van-het-openbaar-vervoer). Dit betrof een aanbeveling naar aanleiding van een klacht van iemand met de chronische ziekte Multiple Sclerose, een ziekte waar ik vanuit mijn professie nauw bij betrokken ben. Op grond van de Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte (WGBH/CZ) zijn aanbieders van openbaar vervoer verplicht om doeltreffende aanpassingen te verrichten voor reizigers met een handicap of chronische ziekte. Toegankelijk openbaar vervoer draagt bij aan de zelfstandigheid en autonomie van mensen met een beperking. Het vergroot daarnaast hun mogelijkheden om deel te nemen de samenleving.

Treinen met toiletten

Des te schrijnender is het vast te stellen dat overheden menen het VN-verdrag Handicap naast zich neer te kunnen leggen. Zoomen wij in op dit VN-verdrag dan blijkt b.v. dat  een toilet in de trein met het ratificeren van dit verdrag een mensenrecht is geworden. Voor de provincie Gelderland is dit echter geen aanleiding om in actie te komen. Recentelijk (november 2019) besloot deze overheid niets te voelen voor het aanpassen van de regionale treinen waarin zich geen toiletten bevinden. Het verbouwen van treinstellen zou te duur zijn.  Als genoegdoening werd gewezen op toegankelijke toiletten die op nagenoeg alle regionale stations staan(https://www.destentor.nl/arnhem/gelderland-houdt-vast-aan-treinen-zonder-toilet~ad764945/?referrer=https://www.google.com/). Maar deze zijn geen alternatief omdat sommige mensen als zij met het openbaar vervoer reizen niet zo lang kunnen wachten.

In bestaande regionale treinen komen ze dus niet, en nieuw materieel is op zijn vroegst pas in 2037 nodig. Opmerkelijk is overigens dat de NS wel de komende vier jaartoiletten inbouwt in 131 Sprinters. Dit zegt onder meer Greetje van Amstel van de actiegroep Treinen in Toiletten die al jaren onder meer op Twitter met haar account @Pleeback ijvert voor het inbouwen van toiletten in  treinen. Dus het kán wel!

Openbare toiletten

Het probleem beperkt zich echter niet tot de regionale treinen, maar betreft de gehele openbare ruimte. Op de Nationale Plasdag, 19 september 2019, riep de Continentie Stichting Nederland (CSN) gemeenteraden op zich sterk te maken voor een op inclusie gericht toiletbeleid. Uit een recent gehouden kwalitatief onderzoek door CSN bleek dat onder de 355 gemeenten in Nederland een toenemend aantal gemeenten dit oppakt, maar er zijn nog veel gemeenten waar het toiletbeleid tekortschiet of zelfs ontbreekt. Voorzitter van de CSN, uroloog Prof. Ruud Bosch, zegt hierover (http://www.kleineboodschap.nl/persberichten): ‘’Naar schatting blijft in elke gemeente 1 op de 20 inwoners thuis uit angst voor ‘ongelukjes’ als zij buitenshuis niet snel genoeg een toilet kunnen vinden. Dat betekent in een gemeente van 100.000 inwoners zo’n 5000 ‘thuisblijvers’ en landelijk meer dan 850.000. Die mensen raken hierdoor in een isolement. Doel van het VN-verdrag is dat iedereen ongeacht handicap of chronische aandoening kan deelnemen aan de samenleving, dus ook als de handicap of aandoening incontinentie tot gevolg heeft. Gemeenten zijn medeverantwoordelijk voor de uitvoering van het VN-Verdrag. Gemeenteraden kunnen een zet in de goede richting geven.”

Apeldoorn

Op de website https://www.apeldoorn-binnenstad.nl/openbare-toiletten wordt voor openbare toiletten verwezen naar de drie fietsenstallingen, maar die zijn maar beperkt open. Ook hebben we vijf zogeheten Uriliften, dat zijn toiletten die ’s avonds uit de grond komen en ’s morgens weer in de grond verdwijnen. Met drie fietsenstallingen en vijf Uriliften zijn wij er natuurlijk niet. Er blijken er ook meer te zijn. Volgens hierboven genoemde website kende Apeldoorn in 2018 één (semi-)openbare toilet per 3276 inwoners. Zie bij voorbeeld op de website van Hoge Nood waar die in Apeldoorn kunnen worden gevonden (https://www.hogenood.nu/index.php). Omgerekend dus zo’n 50. Mijn indruk is dat het er te weinig zijn, ook al is het meer dan tweemaal zoveel als in b.v. Zwolle (één openbare toilet op 7875 inwoners).

Afsluitend, ik hoop dat het taboe op bespreking van dit probleem snel verdwijnt. Plasklachten hebben een grote invloed op het dagelijks leven. Mensen met plasklachten durven de deur niet zomaar uit, zijn altijd op zoek naar het dichtstbijzijnde toilet. Dus de kwaliteit van leven is voor hen een kwestie van plassen of niet-plassen. Dat zou niet moeten zijn.

Chris Schouten, fractievertegenwoordiger PvdA Apeldoorn

Het bericht Plassen of niet plassen, dat is de kwestie! (Vrij naar Shakespeare) verscheen eerst op PvdA Apeldoorn.

Deze week overleed één van de PvdA’ers van het eerste uur: Fennie van der Velde. Ik leerde haar en haar man Ton kennen in 2006, het jaar dat ik aantrad als bestuursvoorzitter. Beiden sprak ik vele malen op de Algemene Ledenvergaderingen die zij consequent bezochten, over de actuele politieke situatie in Apeldoorn en Nederland. Ook bezocht ik hen als bestuursvoorzitter thuis om hen bij voorbeeld het 1 mei-bloemetje te brengen. Ik trok daar graag de nodige tijd voor uit, want even afgeven van het bloemetje, dat was er niet bij.

Fennie en Ton waren klassieke sociaal-democraten waarbij ik mij zeer thuis voelde. Van Ton moesten we drie jaar geleden afscheid nemen, nu is Fennie ons heen gegaan. Onze afdeling is twee iconen ontvallen, maar in onze herinnering zullen zij blijven bestaan.

Ik condoleer de familie met dit verlies, ik condoleer de PvdA-afdeling Apeldoorn met dit verlies. Met hen in onze gedachten gaan wij door met onze strijd, een strijd die in 1946 met de oprichting van de PvdA is begonnen, met mensen zoals Ton en Fennie.

Chris Schouten

Het bericht Overlijden Fennie van der Velde verscheen eerst op PvdA Apeldoorn.

Op donderdag 13 juni heeft de PvdA Roermond-Roerdalen het ‘Zeker zijn - van een goed gesprek over onderwijs en armoede’ georganiseerd onder leiding van Carlien Schouten. Het thema was verborgen armoede in de klas. Bij deze bijeenkomst waren directeuren uit het basisonderwijs en middelbaar onderwijs, het Samenwerkingsverband Voortgezet Onderwijs, docenten, Stichting Leergeld en het Centrum voor Jeugd en Gezin aanwezig. Ook de gemeentepolitiek was aanwezig in de vorm van een wethouder onderwijs en een gemeenteraadslid. Het was een bijzondere, leerzame maar vooral inspirerende bijeenkomst met scherpe dialogen die je als mens raken. Vragen als ‘mag ik als docent of als directeur tegen een leerling zeggen dat hij/zij niet fris ruikt en altijd dezelfde kleren draagt?’ of ‘heb je alweer geen boterhammen bij je?’ waren onderwerp van de discussie. De vraag of docenten/de school ‘het recht’ hebben om dat soort (goed bedoelde) uitspraken te doen is nog onbeantwoord gebleven. Is het wel aan de docent om dat te doen? Neemt de docent de opvoeding van de ouders dan niet over? Als het aan Jan Fasen (directeur Niekée Roermond en Agora Roermond) ligt dan is dat géén taak van de docent, maar van de maatschappelijke organisaties. Echter, indien de omstandigheden waarin de leerling zit de (onderwijs)kansen die het heeft negatief beïnvloed, dan moet er ingegrepen worden. Immers, ieder kind heeft recht op gelijke kansen. Verborgen armoede is moeilijk te herkennen. Bij Agora kénnen de docenten de leerlingen echt. Dit komt doordat een coach/docent maximaal 18 leerlingen heeft die hij door en door kent. Op reguliere scholen is dit veel minder het geval waardoor verborgen armoede niet wordt opgemerkt. Welnu, is het een taak van de maatschappelijke organisaties, de scholen of de politiek om verborgen armoede aan te pakken? Het sleutelwoord is samenwerking en gezien worden. De bijeenkomst heeft opgeleverd dat er meer dialoog moet zijn tussen de maatschappelijke organisaties, gemeente en scholen over armoede. Ja, de duidelijke gevallen zijn bekend en worden geholpen. Maar, daar waar verborgen armoede en de nood het hoogst is en de schaamte het grootst, worden de mensen (en de kinderen) niet bereikt. Elk kind dat hierin opgroeit is er één teveel.

Mantelzorg wordt wel omschreven als ‘(…) onbetaalde en vaak langdurige zorg voor zieke familieleden of vrienden. Dit kan verzorging zijn of hulp bij dagelijkse activiteiten.’ (https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/mantelzorg). Kenmerkend is de reeds bestaande persoonlijke band tussen degene die de mantelzorg geeft ofwel de mantelzorger en zijn of haar naaste. Gemeenten ondersteunen mantelzorgers bijvoorbeeld met (tijdelijke) overname van de zorg door een vrijwilliger of beroepskracht. Dit wordt wel respijtzorg genoemd.

In mijn visie valt of staat de professionele zorg, bijvoorbeeld de ziekenhuiszorg of de thuiszorg, bij de gratie van de vele mantelzorgers die soms vele jaren hun naaste verzorgen. Dit grote belang zien wij niet terug in de waardering en aandacht die mantelzorgers krijgen. Maar deze neemt wel toe mede door de personeelstekorten die zich meer en meer laten zien in de professionele zorg. Deze maken een investering in waardering en aandacht voor de mantelzorg alleen maar noodzakelijker.

Voor stichting De Kap en PvdA Apeldoorn aanleiding om gezamenlijk op 15 mei jl. in Gelre ziekenhuizen een avond te organiseren waarin ‘mantelzorg en respijtzorg’ centraal stond. Het programma was in tweeën opgesplitst. Voor de pauze lieten twee actrices en een acteur onder de titel ‘Mantelzorgmonologen’ diverse zeer herkenbare situaties van mantelzorgers de revue passeren. Veel van deze geschetste situaties ontroerden de kleine honderd bezoekers, waaronder verscheidene politici van verschillend pluimage en de verantwoordelijk wethouder in Apeldoorn. Na de pauze discussieerden een gezelschap van tien mensen, allen vanwege hun achtergrond affiniteit met het onderwerp, onder de bekende noemer van Tafel van Tien, onder leiding van gespreksleider Cor Kleinheerenbrink over dit actuele thema. Duidelijk werd dat er grote behoefte is aan meer en diverse vormen van respijtzorg. De invulling hiervan staat nog in de kinderschoenen.

De conclusie kan worden getrokken dat het een geslaagde avond was die bij velen emoties los maakten. Bij de PvdA-fractie staat dit thema duidelijk op politieke agenda, zij zal zorgen dat mantelzorg en respijtzorg ook de komende tijd onderwerp van politiek beraad zal zijn. Immers, de PvdA-fractie maakt zich grote zorgen, zorgen over mantelzorgers zonder wie de zorg in Nederland vastloopt, zorgen over onvoldoende respijtzorg zonder welk – zo is onze diepe overtuiging – de mantelzorg in Apeldoorn op den duur vastloopt. Dat is zeker!

Chris Schouten, fractievertegenwoordiger PvdA Apeldoorn

Het bericht Mantelzorg en respijtzorg – zorgenkind van de toekomst? verscheen eerst op PvdA Apeldoorn.

Voormalig PvdA-raadsleden Co van de Berg en Piet Bijl begonnen in de raadsperiode 2006 -2010 te ijveren voor het ondergronds brengen van hoogspanningskabels in de Vogelbuurt. Zij nodigden onder andere de PvdA-fractie in de Provinciale Staten uit poolshoogte te nemen van de situatie in de deze buurt. Deze was vooral onder de indruk van het feit dat de hoogspanningskabels boven speeltuin ‘de Zoemer’ hingen.

Aanvankelijk leek deze opgave ook te lukken, maar toen in 2011 bleek dat Tennet  die de uitvoering ter hand moest nemen met een hogere opgave van de kosten kwam (€2,7 mln extra) leken onze inspanningen tevergeefs geweest. De teleurstelling was groot, niet alleen bij ons, maar bij vele  inwoners in de Vogelbuurt die al jaren zaten te wachten wanneer het nu eindelijk eens zou gebeuren.

Omdat een grote herstructurering van Vogelbuurt door de hogere kosten mogelijk niet zou doorgaan, werd gekozen voor een verkort tracé. Wel werd in het bestemmingsplan mogelijk gemaakt dat, mocht zich de mogelijkheid voordoen, er alsnog een lang tracé kon worden aangelegd. En die mogelijkheid diende zich aan, omdat het rijk bezig was met de uitwerking van een plan om in heel Nederland op een flink aantal locaties, met name dicht bewoonde gebieden, de hoogspanningskabels ondergronds te laten brengen. In besprekingen met het rijk heeft Apeldoorn in de persoon van PvdA-wethouder Kruithof toen het ministerie kunnen overtuigen dat een langer tracé ondergronds moest worden gebracht. Wij zouden in 2017 geld krijgen om de hoogspanningskabels van het hele tracé ondergronds te brengen.

Maar zolang wilde Apeldoorn niet wachten. Het Rijk stelde de eis dat sprake moest zijn van cofinanciering. Apeldoorn, evenals de provincie en de woningbouwcorporatie, hadden geld gereserveerd. De gehele Apeldoornse raad ging akkoord met een voorfinanciering van €2,7mln, waarna het contract met Tennet op 15 november 2013 kon worden ondertekend. De start van het project was in 2014, in 2015 was het klaar. Tegelijkertijd met het ondergronds brengen van de hoogspanningskabels werden 128 oude arbeiderswoningen gesloopt en nieuwe woningen gebouwd.

De Maten Met het afkomen van de herinrichting van de Vogelbuurt zijn we er echter niet. Want ook in De Maten lopen hoogspanningskabels over de wijk, weliswaar niet over de woningen maar over een parkstrook. Daarom stelde de PvdA-fractie in mei 2016 schriftelijke vragen over hoogspanningskabels in De Maten met als uiteindelijk doel ook daar de kabels ondergronds te krijgen. De reactie van het College was: ‘Er is geen directe noodzaak voor het verkabelen , omdat er geen gezondheidsrisico’s zijn en er geen ruimtelijke knelpunten zijn als gevolg van de aanwezige lijnen. Er zal daarom eerst een integrale afweging moeten worden gemaakt. In deze afweging kunnen dan de voor- en nadelen van verkabelen afgewogen worden in een breder kader en in het licht van andere maatschappelijke wensen voor wijk en stad.’

Het College was van plan deze integrale afweging te maken als de wettelijke regeling die het rijk aan het voorbereiden was van kracht zou worden. Deze regeling betrof de gewijzigde Energie- en Gaswet waarvan het besluit voor verplaatsen en verkabelen van hoogspanningsverbindingen een onderdeel is. Dan zou ook duidelijk worden welk deel van de kosten voor de gemeente zou komen.

Bij de beraadslagingen over de Meerjarenprogrammabegroting 2017-2020 diende de PvdA  op 10 november 2016 een motie in waarin wij het College verzochten om de bij de planning  van de rivitaliseringsprojecten in de wijk De Maten te anticiperen op de nieuwe wettelijke regeling van het rijk. Deze motie werd met algemene stemmen aangenomen.

We zijn nu twee jaar later en eindelijk is het dan zover. In het voorjaar van 2018 is de gewijzigde Energie- en Gaswet aangenomen door de Tweede en Eerste Kamer. De wet met als onderdeel het besluit verplaatsen en verkabelen hoogspanningsverbindingen  is  vervolgens naar de Raad van State gegaan voor advies. Dit besluit met een looptijd van twee jaar gaat naar alle waarschijnlijkheid per 1 januari 2019 in. De Maten is één van de ruim vijftig projecten die in aanmerking komen voor rijkssubsidie. Besprekingen met TenneT over de kabels boven de Hoeven- en Veldenbuurt zijn inmiddels in volle gang, zo hebben wij uit de Stentor begrepen. De spanning stijgt in De Maten, gaat het eindelijk ook  hier gebeuren?

 

Chris Schouten, Fractievertegenwoordiger PvdA Apeldoorn

Het bericht In spanning over hoogspanning verscheen eerst op PvdA Apeldoorn.