.png)
Hans Vahstal bedankte net als de gemeente voor een tussenvonnis. © Foto AD
Oud-wethouders bevestigen gelijk van ontwikkelaar Vahstal
Projectontwikkelaar Hans Vahstal kreeg van de gemeente Amersfoort in 2005 de toezegging dat hij in ruil voor afgestane bouwgrond elders in de stad 375 dure koopwoningen mocht realiseren. Die verklaring lieten de oud-wethouders Jan de Wilde (PvdA) en de intussen overleden Roel Boer (CDA) naar nu blijkt in 2016 optekenen in het bijzijn van een notaris.Marco Willemse 19-03-19, 06:45
Volgens De Wilde en De Boer maakte de collegebrief, waarin staat dat Vahstal in plaats van goedkope vrijesectorhuizen mocht bouwen in het duurdere segment, deel uit van de nog steeds geldende overeenkomst uit 2005 tussen gemeente en ontwikkelaar. Omdat de brief nooit werd toegevoegd aan het document, voelde de gemeente Amersfoort zich toen niet en nu niet geroepen de inhoud te volgen.
Dit geschil loopt al twintig jaar. Het wordt tijd dat er een einde aan komt.Rechter
De verklaringen van de oud-bestuurders kwamen gisteren op tafel tijdens een door Vahstal aangespannen kort geding. De ontwikkelaar annex bouwondernemer wil dat de gemeente een bindend adviseur aanstelt die samen met een door Vahstal aangewezen collega een knoop doorhakt over de kwestie. Vahstal is ervan overtuigd dat hij in dat geval de dure woningen krijgt toegewezen, zei zijn advocaat Moolhuizen.
,,Tot dusver heeft mijn cliënt alle voorgaande bindende adviezen in het geschil met de gemeente in zijn voordeel weten te beslechten’’, aldus Vahstals raadsman.
Na een schets van het zakelijke conflict, dat zijn oorsprong vindt in 1998 (zie kader) en een trits eerdere rechtszaken tussen de eeuwige kemphanen, legde Moolhuizen de schuld van het jongste conflict nadrukkelijk bij de gemeente Amersfoort.
,,We hebben het netjes geprobeerd met een verzoek, we hebben geduld betracht, maar weer dwingt de gemeente ons naar de rechter te stappen. De upgrading van goedkoop naar duur mogen bouwen, was in 2005 een compensatie voor een aantal punten waarop Vahstal in had moeten leveren. En dat weten ze bij de gemeente maar al te goed. Ze laat echter geen middel onbenut om de rechtsgang te frustreren’’, zo vatte Mollhuizen de grieven van zijn cliënt samen.
Vahstal zelf memoreerde een volgens hem alleszeggende confrontatie met een Amersfoortse topambtenaar in 2002.
,,Zolang ik hier zit, vertrouwde hij me toe, zal de gemeente geen schadeplicht erkennen en zul je álles uit de overeenkomst moeten afdwingen voor de rechtbank. En deze ambtenaar, mevrouw de rechter, zit er nog steeds.’’
Aan de verklaringen van De Wilde en Boer kan geen waarde worden toegekend, betoogde advocaat Wijling namens de gemeente. ,,De collegebrief maakt, hoe je het ook wendt of keert, geen onderdeel uit van de overeenkomst met Vahstal uit 2005. De brief heeft geen enkele status in dit geschil’’, aldus Wijling.
Hij wees de rechtbank op een bindend advies over de Vahstaldeal uit 2012, waarbij de collegebrief geen rol speelde en dat feit niet werd aangevochten door de tegenpartij.
,,Ze had dat drie jaar kunnen doen. Op enig moment houdt het wel op. Vahstal kan daar volgens ons nu niet meer op terugkomen.’’
Volgens Moolhuizen verdraaide de gemeenteadvocaat de waarheid. ,,U weet best dat het toen om afspraken over bedrijfsgrond ging voor mijn cliënt. Dat stond in de basisovereenkomst, dus daar waren de aanvullende afspraken, die wel degelijk zijn gemaakt, niet bij nodig.’’
De rechter verzuchtte dat ze de partijen best nader tot elkaar wilde brengen, maar dat ze geen illusie koesterde dat met het kort geding voor elkaar te krijgen. ,,Dit geschil loopt al twintig jaar. Het wordt tijd dat er een einde aan komt, voor alle partijen, maar dat zal hier niet gebeuren’’, sprak de rechter.
Zowel de gemeente als Vahstal bedankte voor een tussenvonnis, dat de partijen zou verplichten de gesprekken over het bindend advies te hervatten. Onderhandelen met de gemeente leidt tot niets, besloot Vahstal zijn bijdrage. ,,We hebben op enig moment negen maanden overleg gevoerd over een concrete deal. Totdat de gemeente Amersfoort er zomaar de stekker uittrok.’’
Op 3 april ontvangen Vahstal en de gemeente schriftelijk het oordeel van de rechtbank.
1998: Vahstal krijgt in ruil voor afgestane bouwgrond toezeggingen voor een aantal vastgoedprojecten in de stad. Hij daagt de gemeente datzelfde jaar nog voor de rechter, omdat ze de afspraken niet zou nakomen. Zo is er forse onenigheid over het Handelsgebouw aan de Amsterdamseweg.
1999: Vahstal haalt zijn gelijk: er dient een betere overeenkomst te komen.
2005: na veel geruzie en juridische strijd sluiten partijen een nieuwe deal.
Daarna: de rust keert niet weer. Over elk onderdeel van de deal worden rechtszaken gevoerd. Zo wint Vahstal het pleit over het Handelsgebouw, maar gaat het plan voor een Decathlon en andere grote winkels in Vathorst niet door.
