Poliflw

Onlangs werden de kandidaten voor het college 2020-2022 gepresenteerd: een mix van bekenden uit de Bergse politiek (Barry Jacobs en Patrick van der Velden) en externe krachten moet de gemeente naar een financieel gezonde toekomst brengen. En dat in tijden van corona. Het wordt een fikse uitdaging. De nieuwe krachten zijn Petra Koenders, directeur Green Chemistry Campus en werkzaam bij Cargill, Jeroen de Lange, voormalig voorzitter VNO-NCW West-Brabant en Mignon van der Zwan, in directe functies werkzaam geweest bij verschillende gemeenten, met name binnen het Sociaal Domein. Verder zal Johan Rutten optreden als financieel directeur. Rutten is een bekende van de Gemeente. Hij stond eerder Ad Coppens en Lydia Spindler bij in een reorganisatie.

Gaat dit college de gemeente uit het financiële dal trekken? De vraag moeten we op de eerste plaats stellen aan de Raad. De raad immers moet het college een opdracht op hoofdlijnen voor bezuiniging meegeven. Dat wordt nog wel een uitdaging. Het proces om tot die opdracht te komen is op dit moment gaande. Fractievoorzitters bereiden het ‘focusakkoord’ hierover voort.

Als eerder gezegd, D66 werkt mee aan de reset, de poging om op een andere manier politiek te bedrijven. Zeker in tijden van nood past het politici om al het mogelijke te doen om tot een inhoudelijke oplossing van problemen te komen. Maar we zullen extra kritisch zijn of de opdracht tot bezuiniging ver genoeg gaat, maar ook evenwichtig is verdeeld over de verschillende belangen van de inwoners van de gemeente. Zo moeten aan de ene kant de sociale voorzieningen voldoende op peil blijven. Aan de andere kant mag het ook niet zo zijn dat er hogere belastingen worden geheven zonder dat er stevig wordt bezuinigd op de bedrijfsvoering van de gemeente zelf. Eerst de hand in eigen boezem! De kritische houding is extra nodig, omdat het college hiervan de uitvoerder wordt.

Wordt vervolgd,

Carinne Elion-Valter, fractievoorzitter

| jaar 6 | nummer 255 |

| 31-03-2019 | 09.30 uur |

| DE ANNEXATIE VAN BERGEN OP ZOOM |

“Bergen op Zoom zoekt grond voor bedrijven bij de buren” was afgelopen week een kop in BNdeStem. “Bergen op Zoom wil bedrijven de ruimte bieden. Maar loopt tegen beperkingen aan. De voorraad bedrijfsgronden is nijpend. ,,Een gevolg van de aantrekkende economie, zegt gemeentewoordvoerder Erwin Stander.” NEE gemeentelijke woordvoerder. Roeptoeter van het college. Dat gebrek aan bedrijfsgronden is geen gevolg van de aantrekkende economie, maar van gemeentelijk wanbeleid!

Keer op keer laten partijen als de VVD, het CDA, Lijst Linssen, D66 zich bij collegeonderhandelingen knevelen door GBWP door geen bedrijfsontwikkelingen te willen In de Auvergnepolder. Ik schreef er uitgebreid over in 2014. Al jarenlang zijn vele kansen gemist om de unieke ligging langs de Rijn-Schelde verbinding te benutten voor bedrijfsvestiging. In een artikel in oktober 2016 schreef ik over de bedroevende ontwikkeling van de werkgelegenheid in Bergen op Zoom over de periode 1998-2013. De ontwikkeling daarna is er niet beter op geworden. En daar is maar één oorzaak voor. Niet genoeg bedrijventerreinen en het niet benutten van de unieke mogelijkheid langs de drukste vaarroute van Europa. Nee meneer de woordvoerder, de aantrekkende economie is niet de oorzaak. De oorzaak is de onderdanigheid van politieke partijen die een zetel in het college belangrijker vinden dan de toekomst van Bergen op Zoom. In november 2016 diende ik nog een motie in over de ontwikkeling van een bedrijventerrein. Ook de VVD, die al meer dan 20 jaar de ontwikkeling van de Auvergnepolder in haar programma had staan, stemde weer tegen. Het behoud van een wethouderszetel is op die manier verraad aan de toekomst van Bergen op Zoom en het eigen programma geworden. Weer gaat de kans voorbij om gebruik te maken van de aantrekkende economie. Sinds de annexatie in 1997 van Bergen op Zoom door de Halsterse politiek is Bergen op Zoom hard op weg richting een dorp te worden. Ik denk dat de eerst komende raadsexcursie dan ook naar Bergen op Zoom in Suriname zal zijn (de voormalige houtplantage). Want de bossen zullen nog wel even blijven. Stedelijke taken als werkgelegenheid en industrie overhevelen naar de omliggende dorpen (met excuses voor Steenbergen) is een absurde verwaarlozing van de toekomst en het verleden van Bergen op Zoom. Terecht verloren we in 1801, toen het Markiezaat Bergen op Zoom aangekocht werd door de Bataafse Republiek, alle rechten. Het was een ingeslapen zooitje. Nu zijn we weer bezig uitverkoop te houden van onze eigenheid en rechten op een toekomst. Waar blijft de annexatie door Woensdrecht en Steenbergen? Door met de pet in de hand de omliggende gemeenten te vragen ons ‘werk’ te doen is een SCHANDE! De aantrekkende economie de schuldgeven is dan ook een gotspe.

Hier past een klacht bij de vakbond. Een medewerker opdragen dit soort onzin uit te slaan zou strafbaar moeten zijn.

Louis van der Kallen

| FAILLIET |

In haar column getiteld “Failliet” in BNde Stem van 30 maart legt Majda Ouhajji de vinger op een plek die door de BSD al heel wat keren is aangeduid.

In februari van 2014 schreef ik “WE ZIJN DUS EEN SOORT VAN FAILLIET?” Als je totaal circa 100 miljoen euro verliest op twee bestemmingsplannen (De Bergse Haven en de Markiezaten) ben je eigenlijk failliet. Je bent als gemeentelijke overheid, in mijn ogen, handelingsonbekwaam gebleken. Er was in 2008 een ontsnappingsroute, de artikel 12 procedure. Vanaf november 2008 heb ik daarvoor gepleit. Een verlies van circa 100 miljoen is nu eenmaal niet eenvoudig weg te poetsen. Zeker niet door colleges en partijen die feitelijk doen alsof er niets aan de hand is. Artikel 12 had een uitweg geboden. Maar dan hadden de belastingen omhoog gemoeten. Dan hadden andere gemeenten tot nu toe al meer dan 40 miljoen meebetaald aan onze fiasco’s. Vrijwel alle partijen wezen toen een aanvraag van artikel 12 af. Ze wilden geen extra belastingverhogingen. Alsof de schuldenberg vanzelf zou verdwijnen. Ondertussen is Bergen op Zoom een gemeente geworden met hoge (belasting)tarieven en een gemeente waar eigenlijk niets meer kan. Geen geld! Soberheid troef. Slecht onderhoud. Weinig voorzieningen. De Bergse burger hangt tot in lengte van dagen, om in Brabantse termen te spreken, aan de achterste mem.

In december 2018 schreef ik “de-prijs-van-fouten”. Tot op heden is er nog niets veranderd. De Bergenaar blijft geloven dat er ooit een goede fee de problemen oplost en het college denkt oprecht dat ‘versoberen’ de oplossing is. Met als resultaat een armoedig verpaupert zooitje. De geschiedenis van de Schelp laat zien dat versoberen (verkeerde RVS bouten) leidt tot financiële rampen. Fouten kunnen gemaakt worden, maar leer er van en accepteer de gevolgen. Als dat in 2008 of in 2009 was gedaan. Hadden we nu niet, tot het einde der tijden hoeven te versoberen op de zaken die we belangrijk vinden. Of we gaan alsnog naar de provincie en het rijk om te praten over een artikel 12 procedure van de Financiële-verhoudingswet en verhogen de belastingen. Nu zijn de voorwaarden/regels een stuk strenger dan in 2008/2009. Maar willen we ooit een ‘normale’ gemeente worden, met voorzieningen die recht doen aan onze burgers, zullen we dat moeten accepteren. Of gaan we aan de gemeente Woensdrecht en Steenbergen vragen of ze ons willen annexeren?  Onder aan de column van Majda Ouhajji stond in blauw. “Het had even geen prioriteit. Er was geen geld. Ook toen al niet”. Ik ben bang dat over weer vijf jaar, of over 10 jaar, of over 20 jaar dezelfde column geschreven kan worden. Tenzij we het accepteren dat: wie zijn achterste brandt, op de blaren moet zitten.

Louis van der Kallen

| LEUK |

In december schreef ik over “the Gamer”. Over een spel bijvoorbeeld in de openbare ruimte, waar kinderen verleidt worden lichaam en geest te gebruiken. Ik ben dan ook blij verrast dat ik in de openbare ruimte plotseling spelopstellingen aantref die kinderen kan verleiden tot het spelen van een spel waarbij ze worden uitgedaagd het brein te gebruiken. Voor de verandering mijn complimenten. Ik hoop dit soort voorzieningen straks op het Ravelijn of in het park ook aan te treffen. Het Ravelijn als speeltuin met strategische spelletjes! Dan is het een openbare ontmoeting- en ontspanningsplek geworden die lichaam en geest van jong en oud inspireert.

Een ideetje voor het Ravelijn