Bij de Commissievergadering Ruimte en Verkeer van donderdag 20 april jl. stond de verhoging van de huurprijzen van de tuintjes in het complex Levenslust op de agenda van de overlegvergadering.
Het contract met de Gemeente was afgelopen en er moest een taxatie worden uitgevoerd. Een verplichte taxatie zelfs, volgens de Wet Markt en Overheid. Bij deze taxatie viel de grondprijs beduidend duurder uit.
Maar wat schetst onze verbazing? De Gemeente maakt van deze gelegenheid gebruik om dan ook maar gelijk de voorwaarden te veranderen.
Dus zijn nu niet alleen de oppervlakten van de tuintjes berekend, zoals dat in het verleden altijd gebeurde, maar word nu alle grond binnen de hekken meegerekend. En als kers op de taart komt nu ook het onderhoud van de gemeenschappelijke oppervlakten onder de verantwoordelijkheid van de huurders. Dubbelop dus.
Uiteraard viel dat bij veel huurders totaal verkeerd, waarop zij een ‘burgerbrief’ schreven, d.w.z. een brief gericht aan Burgemeester en Wethouders. Ook de gemeenteraad neemt hier dan kennis van.
De huurverhoging zou in de meeste gevallen op zo’n 50 % meer uitkomen, dus, als voorbeeld van een huur, van 250 naar 450.
Volkstuintjes van oudsher
Volkstuintjes, een oeroud Nederlands fenomeen. Specifiek voor bewoners uit de stad, maar nog specifieker, voor bewoners die ‘drie hoog achter’ wonen, zoals dat zo leuk heet.
Dat zijn in de meeste gevallen dan mensen met een klein portemonnee.
Vroeger werden op de volkstuintjes de bloemkolen, komkommers en sla geteeld, tegenwoordig staan er steeds meer bloemen. Het zijn kleine heiligdommen, waar iedere cent aan wordt besteed.
Het zijn plekken waar de hele familie heen trekt, want ook kinderen en kleinkinderen hebben vaak geen beschikking over een huis met een tuin, dus dit is de plek waar kinderen in de natuur kunnen zijn.
Er zijn mensen die al decennia de beschikking hebben over zo’n tuin, zij worden daar oud en in plaats van achter de geraniums te zitten, blijven ze in beweging en vinden zij gezelligheid. Dat zijn dus ook de mensen die vaak niet meer dan een klein pensioentje hebben.
Coby de Koning en ik hebben ter plekke een uitgebreid gesprek gehad met de schrijver van de ‘burgerbrief’.
Financiën
De gemeente zag dus, vanwege de verplichte taxatie, kans om een hogere huur te gaan berekenen en te bezuinigen op het onderhoud: Een win-win situatie dus, althans voor de Gemeente.
Nou zou je toch van de Gemeente Delft verwachten, dat zij op de hoogte waren van de doelgroep die deze verhoging zou treffen: Mensen met een kleine portemonnee.
En daar gaat het dus het mis!
Hart voor Delft wil best accepteren dat de gemeente door de wet Markt en Overheid gehouden is aan een taxatie. En de eventuele verhoging, die daar uit voortvloeit, moet doorvoeren.
Maar dat wil niet zeggen dat er dan geen sociaal beleid gevoerd kan worden.
Sociaal beleid?
In de onderhandelingen van de ambtenaren van de gemeente Delft en het Bestuur van Levenslust, heeft het bestuur geprobeerd om de forse verhoging uit te smeren over enkele jaren om de financiële klap te verzachten. Dat werd ‘afgewezen’ zo staat er in de nieuwsbrief.
Daarna heeft het Bestuur nog een beroep gedaan op het sociale beleid van Delft.
‘Maar dat moest de ambtenaar nog aftasten binnen de gemeente’, zo werd gezegd.
Serieus? Hoe ver sta je als Gemeente van de Delftenaar af als er intern niet beseft wordt dat een verhoging van 50 % een serieus probleem is voor deze doelgroep? Heel ver dus.
En dat vindt Hart voor Delft heel laakbaar.
Vragen aan de Wethouder
In de Commissie heb ik daarom de volgende vragen aan de Wethouder gesteld:
Op precies werk bedrag komt deze verhoging uit en welk verschil maakt dit voor de begroting?
Hoe kon het zijn dat er niet van te voren een plan/afweging is gemaakt om deze verhoging zo soepel mogelijk te benaderen, wetende exact om welke doelgroep het hier ging, nl een groep Delftenaren met een kleine portemonnee.
Hoe kan het zijn dat er nu nog moeten worden afgetast of er een sociaal beleid mogelijk is, waarom lag dit niet al klaar?
Welke handreiking is de wethouder van plan naar deze huurders te maken?
Hart voor Delft is van mening dat ‘sociaal beleid’ hier meer dan op zijn plaats is.
Enkele weken geleden werd in de commissie Ruimte en Verkeer de Gelatine brug behandeld. Een fietsbrugje dat wordt geraamd op 27 miljoen euro, zonder dat er nog maar één paal in de grond is geslagen. Bijna de gehele commissie hoorde dit met droge ogen aan, er was pijnlijk weinig verzet.
Maar net zo makkelijk wordt er besloten en door de Wethouder verdedigd, dat het ‘vel over de neus’ moet worden gehaald bij een groep Delftenaren die het niet breed heeft.
Maken zulke zaken dat de afstand van de burger tot de politiek kleiner wordt? Ik denk het niet, eerder groter en groter. En dat zou een Gemeentebestuur niet moeten willen.
Hart voor Delft heeft dit punt mee teruggenomen naar de fractie en we zullen ons nog beraden op verdere stappen en of technische vragen.
We houden u uiteraard op de hoogte.
Sonja Sint
Eind augustus had ik de eer om onze Koningin Maxima te begroeten bij haar bezoek aan de OWee. Ze sprak met studenten over mentaal welzijn vanuit haar rol als Erevoorzitter van de MindUs.
Natuurlijk was dit bezoek een hoogtepunt in mijn korte periode als wethouder. En de foto gaat in het plakboek. Maar terugkijkend over de eerste maanden zijn het andere dingen die me motiveren om de functie van wethouder vorm en inhoud te geven. Een kleine selectie: