Poliflw

Veel Zoetermeerse GroenLinks-leden ontvangen regelmatig een app met de bovenstaande naam. Het is een oproep om je in te schrijven voor een actie georganiseerd door het bestuur of de fractie. Hierin melden we de Huis-aan-Huis-acties, bijeenkomsten zoals de Cleanup-actie, de klimaatstaking en andere activiteiten.

Woensdag 1 oktober 

Een bijeenkomst georganiseerd door de gemeente Zoetermeer over het Bomenbeleid in de Sniep. Aanvang 19.30 uur.

Info op de website: zoetermeer.nl: https://www.zoetermeer.nl/inwoners/nieuw-bomenbeleid_48413/

Zaterdag 12 oktober

Huis-aan-Huis-actie (HaH) van 14.00 tot 16.00. We sluiten af met een borrel. Voor HaH en/of borrel op geven bij: bestuur@groenlinks-zoetermeer.nl

Zaterdag 9 november

Huis-aan-Huis-actie (HaH) van 14.00 tot 16.00. We sluiten af met een bakje koffie/thee. Voor HaH op geven bij: bestuur@groenlinks-zoetermeer.nl

Verder ligt het in de planning om in november een Algemene Ledenvergadering (ALV) gecombineerd met een Zoetermeer aan Tafel (ZaT) te organiseren. Het onderwerp, de plaats, datum en tijd vind je terug in de volgende Nieuwsbrief. En/of in de app: Call To Action.

Zaterdag 7 december

Huis-aan-Huis-actie (HaH) van 14.00 tot 16.00. We sluiten af met in elk geval een bakje koffie/thee. Voor HaH op geven bij: bestuur@groenlinks-zoetermeer.nl

En wil je ook op een flitsende manier op de hoogte gehouden worden van alle activiteiten, geef je dan op voor deze app-groep. Je kunt je aanmelden via bestuur@groenlinks-zoetermeer.nl. Vergeet dan niet je mobiele nummer op te geven.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.

De digitale economie zorgt voor flinke veranderingen. Consumenten kunnen online veel sneller, makkelijker en goedkoper aan een dienst of product komen. Mensen kunnen hun diensten makkelijk aanbieden. Maar het heeft ook een schaduwkant. Bedrijven, waaronder grote onlineplatforms, laten steeds vaker mensen werk verrichten zonder voldoende zekerheid en bescherming. We moeten daarom dringend met oplossingen komen voor de Europese digitale markt, zoals goed verankerde sociale rechten voor werknemers.

Maaltijd- en pakketbezorgers die per rit geld ontvangen. Klikwerkers die met kleine opdrachtjes op internet per klik betaald worden. Taxichauffeurs die via platforms als Uber hun diensten aanbieden. Het zijn allemaal voorbeelden van werk in de gig economy, waarin mensen zelfstandig korte opdrachten uitvoeren voor een platform. Deze schijnzelfstandigen hebben momenteel weinig sociale rechten, bijvoorbeeld bescherming tijdens ziekte en een redelijk minimumloon. Bedrijven, zoals Deliveroo en PostNL, kunnen daarom hun plicht ontlopen deze mensen fatsoenlijk te behandelen.

Een stap vooruit nam Californië deze week door een wet aan te nemen die die schijnzelfstandigheid wettelijk verbiedt. Die wet verplicht platforms om mensen die hun werk uitvoeren, in dienst te nemen. In Amerikaanse staat, waar veel grote techplatforms geboren zijn, is er dus eindelijk oog voor de nadelige sociale gevolgen van de platformeconomie.

Schijnzelfstandigheid is ook een groot probleem in veel EU-landen, waaronder Nederland. Geen enkel EU-land heeft momenteel duidelijke wetgeving rondom platformwerk. Recent zijn er wel eerste bescheiden stappen gezet om de minimumrechten van werknemers met flexibele contracten te verbeteren. Toch zit de Europese wetgeving de aanpak van schijnzelfstandigheid soms juist in de weg. En dat is onacceptabel is. Doordat we een gezamenlijke Europese interne markt hebben, moeten we dit probleem van schijnzelfstandigheid op Europees niveau aanpakken. Daar ga ik me als lid van de parlementscommissies Sociale zaken en Interne markt voor inzetten.

Te lang zijn deze Europese interne marktregels heilig verklaard. De rechten van werknemers mogen niet langer ondergeschikt gemaakt worden aan deze regels. Vanaf volgende week zijn de hoorzittingen van de nieuwe commissarissen Sylvie Goulard (interne markt), Nicolas Schmidt (werkgelegenheid) en Margrethe Vestager (digitaal, mededinging). En dit thema valt onder hun portefeuilles. Ik zal de aanstaande Eurocommissarissen dan ook daarover aan de tand voelen.