Poliflw

Beste CDA-ers, Hartelijk dank voor het gestelde vertrouwen voor een bijzondere taak. Met onze geweldige kandidaten en ons goed doordachte programma gaan we ons inzetten voor het beste resultaat bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018. Dames en heren, 18 jaar geleden werd ik lid van het CDA. Vanwege een blessure moest ik een tijd het bed houden en ik had eindelijk de tijd om me te verdiepen in politiek. Ik heb alle partijprogramma’s gelezen en het CDA-programma sprak me het meest aan. Dus ging ik mij er meer in verdiepen. En zo kwam ik bij de uitgangpunten van het CDA die velen van u – hoop ik – niet onbekend voor zullen komen: Rentmeesterschap. Een mooi begrip dat duidt op verbondenheid tussen de generaties voor bezit en de wereld om ons heen. Dat betekende voor mij verder kijken dan ons eigen belang en onze eigen tijd en ook misschien wel de waan van de dag. Beheren en beheersen zijn niet voldoende. Denk aan de gelijkenis van de talenten. De status quo is geen optie. We hebben de opdracht aan de slag te gaan. Gespreide verantwoordelijkheid. Dat betekende voor mij vertrouwen. Niet in het eindeloos opleggen van regels en wetten, maar een overheid die uitgaat van vertrouwen in mensen. Zij kunnen de meeste dingen prima in eigen gezin, kerk, school of bedrijf regelen. Publieke gerechtigheid. Staat voor een overheid die betrouwbaar is, onrecht bestrijd en zorgt voor mensen die kwetsbaar zijn. En tenslotte solidariteit. We zijn samenleving van sociale mensen, geen los zand van individualisten met een die enkel voor hun eigen belang gaan. Dus zorgt de overheid voor zorg, onderwijs en een sociaal vangnet – let wel: een vangnet, dus geen hangmat. Toen ik lid werd, en nu nog steeds, zijn er meer partijen die vanuit Christendemocratische uitgangspunten handelen. Wat mij als nog jong lid bijzonder aansprak was het feit dat het CDA een brede volkspartij was die veel weerklank en basis heeft onder de Nederlandse bevolking. Liever een brede dijk om de genoemde uitganspunten te bewaren dan een zandzakje. Dames en heren, toen ik 18 jaar geleden lid werd, mocht ik als jonge gast al snel meeschrijven aan het verkiezingsprogramma voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2002, thuis bij Menno Matthijssen – destijds onze voorzitter. Sindsdien heb ik het lokale CDA van dichtbij mogen zien ontwikkelen door allerlei fases. Ups & downs. Rode draad in dit alles was altijd de kwaliteit van het verkiezingsprogramma, verantwoordelijkheid voor het welzijn en zorg van kwetsbare inwoners, financiële degelijkheid, en in de grond de bereidheid om mee te besturen en daarvoor niet weg te lopen. Het CDA is een bestuurspartij. En is dat het ook de huidige periode. Een periode met zijn eigen uitdagingen, is mijn observatie – hoewel ik alleen het tweede deel ervan als burgerlid en raadslid heb meegemaakt. Een herkenbaar profiel behouden als enige partner naast een zeer grote coalitiegenoot, valt nog niet mee. Ook de toon en vorm van debat was niet zelden fel en de gedachte dat we als fracties uiteindelijk toch allemaal mogen werken aan hetzelfde doel, namelijk het welzijn van al onze inwoners, leek bij tijd en wijle ver weg. Vooruitblikkend, moeten we – denk ik – als CDA uitgaan van onze kracht. Want we hebben nogal wat in huis. Een team met zowel ervaren als nieuwe kandidaten, betrokken inwoners die midden in de samenleving staan, zowel jonger als ouder. Christiaan, Jochen, Johnny, Simone, Menno, Rogier, Marjon. Mogen wij kracht en inspiratie putten uit elkaar met waardering voor elkaars mening. En natuurlijk ons bijzonder goede verkiezingsprogramma, dat vorige maand door de leden is vastgesteld. Daar gaan wij de komende maanden campagne voor voeren! Alle originele creatieve ideeën en steun zijn daarbij van harte welkom. De campagnecommissie van Christiaan en Franciscus is er klaar voor. Bij dat alles weten we dat we voor inzicht en wijsheid bij het uitoefenen van onze taken vooral afhankelijk zijn van de zegen van boven. Ik wil besluiten u allen, mede namens onze kandidaten, nogmaals hartelijk te danken voor de opdracht. We gaan ertegenaan! Voor onze inwoners, bedrijven en organisaties. Voor Bunschoten-Spakenburg, Eemdijk en Zevenhuizen. Voor een dorp dat we door willen geven! Ariean van de Groep

Over Polen en stemmingmakerij in raadszaal en pers

In de laatste commissie bestuur en middelen 15 sept kwam ik nog terug op de gehouden extra raadsvergadering over baldadige Polen, mijn bijdrage is hier integraal te lezen.

De Spakenburgse Vrijheidspartij is nog steeds van mening dat met het beleggen van een raadsvergadering over baldadige Polen in het zomerreces sprake was van paniekvoetbal. Dank aan de heer Wieldraaier (CDA) dat u woorden van gelijke strekking gebruikte tijdens deze raadsvergadering waar ik dus niet bij kon zijn. Ook dank aan de heer Walter Koelewijn (CU) die memoreerde dat er geen verband hoeft te bestaan tussen het aantal bewoners in een woning en het verstoren van de openbare orde. (ik ga nu uit van berichten die ik in de pers heb gelezen) Ik had deze opmerkingen al voordat de raadsvergadering begon mijn collega fractievoorzitters doen toekomen. Zo zie je maar weer dat het helemaal niet zo dramatisch is als je er een keer niet bent. Anderen doen gewoon het woord voor je. In die zelfde persberichten las ik dat de heer Heinen (SGP) een opmerking maakte over Syrische vluchtelingen etc. En de heer de Boer (VVD) over een lokale Wilders die er niet was en over een PVV Polenmeldpunt iets had gezegd. Welnu beide uitlatingen schaar ik maar onder stemmingmakerij. Ook de lokale politiek commentator Jan Muijs vond het maar merkwaardig dat ik mijn achterban niet vertegenwoordigde. Welnu, ik was verhinderd omdat ik elders maatschappelijke verplichtingen had. Ik werk tegenwoordig vaak met lieve hardwerkende Polen. Over hoor en wederhoor willen de lokale journalistieke fantasten blijkbaar niets meer weten. De achterban van de SVP raakt bovendien niet zo gauw in de stress van een paar ruziënde Polen. Kwalijk vind ik het dat ik in de pers word neergezet alsof ik mij er met een jantje-van-leiden van af maak door niet op die raadsvergadering te zijn en dat de artikelen die ik over dit onderwerp naar de redactie stuur niet worden geplaatst. Tot zover mijn terugblik. Het idee om van Polen een verklaring omtrent het gedrag te laten overhandigen bij het solliciteren naar werk vind de SVP een slecht plan. Vraag aan college; staat dit niet op gespannen voet met de wet gelijke behandeling. Ten eerste is voor het soort arbeid zo een verklaring niet nodig. En Nederlandse werknemers zijn niet verplicht zo’n verklaring te overhandigen, wat is de rol van de gemeente hierin? Of is dit puur een zaak van de uitzendbranche?

Dit e-mailen Dit bloggen!Delen op TwitterDelen op FacebookDelen op Pinterest