Poliflw

In augustus 2017 is het onderwijsveld samen met de gemeente Helmond tot het Integrale Huisvestings Plan 2018-2025 gekomen. Het IHP voorziet in een planning voor de investeringen in de huisvesting van het onderwijs in onze stad op de middellange termijn. Dit plan kon rekenen op een breed draagvlak.

In augustus 2017 is het onderwijsveld samen met de gemeente Helmond tot het Integrale HuisvestingsPlan 2018-2025 gekomen. Het IHP voorziet in een planning voor de investeringen in de huisvesting van het onderwijs in onze stad op de middellange termijn.Dit plan kon rekenen op een breed draagvlak.

Het plan werd opgedeeld in twee fases. Voor het eerste gedeelte werden middelen beschikbaar gesteld en voor het tweede gedeelte nog niet.

Bijzonder wrang is het te moeten constateren dat we nu amper 2 jaar verder zijn en blijkt dat het IHP met de toen beschikbaar gestelde middelen niet compleet uitvoerbaar is voor fase 1 laat staan voor fase 2. Genoemde oorzaken zijn; bouwkostenstijgingen en aanvullende wensen vanuit de schoolbesturen. 

Onze stad heeft meer dan 90.000 inwoners. Bij een stad van dergelijke omvang hoort een voldoende divers en kwalitatief goed onderwijs. Er moet wat te kiezen zijn voor de ouders, scholieren en daarbij hoort ook een prettige en gezonde leeromgeving!

Om dit zoveel mogelijk te realiseren, bij gebrek aan financiële middelen, zullen er helaas ingrijpende pijnlijke keuzes gemaakt moeten worden om het niveau van onderwijshuisvesting toch enigszins op peil te houden. Ik hoop en ga er vanuit dat schoolbesturen ook de ernst van het dilemma inzien en met de gemeente Helmond een gezamenlijke inspanning leveren om tot aangepast IHP te komen wat wederom op breed draagvlak kan rekenen.

Daarbij heb ik nog de opmerking gemaakt dat we er niet zijn met de realisatie van alleen fase 1. Er is ook nog een fase 2 en daar zitten ook grote knelpunten die nu al aandacht behoeven en zeker niet pas na realisatie van fase 1.

In het voortgezet onderwijs is er op dit moment voornamelijk keuze uit bijzonder onderwijs (Carolus en Dr.-Knippenbergcollege) en openbaar onderwijs (Jan van Brabant)

De eerstgenoemde twee scholen hebben of krijgen een zeer aantrekkelijke leeromgeving omdat daar flink in geïnvesteerd is of wordt. De enige "openbare" voortgezet onderwijs school moet het tot dusver ontberen aan financiële middelen om de school gereed te maken voor de toekomst en te laten voldoen aan de nieuwste duurzaamheids-, kwaliteitseisen die aan schoolhuisvesting worden gesteld.

De financiële middelen die de school zelf heeft, zijn nodig om de kachel in de winter te laten branden om de school enigszins warm te houden of om hoge huurkosten te kunnen betalen van externe locaties zoals City sporthal. Geld dat de VVD liever zou besteden aan het onderwijs aan zich! Qua onderwijs is de Jan van Brabant excellent, maar qua huisvesting is het armoe troef. 

Dit moeten we niet willen.De VVD wil voldoende keuzemogelijkheden en daar hoort ook een keuze voor openbaar onderwijs bij. Ik heb het college en alle schoolbesturen dan ook opgeroepen om met zijn allen nu niet alleen te kijken naar fase 1 maar ook een doorkijk te maken naar fase 2 en hier niet mee te wachten totdat fase 1 is afgerond in 2025. Het IHP is een gezamenlijke verantwoordelijkheid!

Wanneer we "kostenneutraal" een nieuw huis van de stad kunnen bouwen volgens de nieuwe duurzaamheidseisen door bestaande gebouwen af te stoten en uiteindelijk te kiezen voor één locatie, dan moet dit voor de Jan van Brabant toch ook lukken, zou je zeggen. Alleen al qua energiebesparing valt hier veel voordeel te behalen. Nader onderzoek zal hier op korte termijn waarschijnlijk wel duidelijkheid over geven.

Ik begrijp dat er op dit moment niet genoeg geld is om alle wensen te vervullen en dat er keuzes gemaakt moeten worden. Het openbaar onderwijs in Helmond heeft lange tijd moeten wachten op investeringen die hard nodig zijn. Afstel van de plannen vanwege financiële problemen is niet acceptabel voor de VVD.

In de commissievergadering heeft de VVD-fractie aangegeven akkoord te kunnen gaan met de beslispunten 1 t/m 7 van het raadsvoorstel.

Met de beslispunten 8 en 9 had onze fractie moeite!Beslispunt 8  ging over het niet naar voren kunnen halen van de investeringen in de  voortgezet onderwijsschool "Jan van Brabant" aan de Molenstraat. (fase 2)

In de commissievergadering heb ik opgeroepen om niet te wachten tot 2025 totdat fase 1 is afgerond, maar al eerder werk te maken om te onderzoeken wat nut en noodzaak zijn om investeringen te doen voor de scholen die zijn opgenomen in fase 2. En de resultaten daarvan binnen één jaar te communiceren aan de raad.

Voor fase 2 dienen op termijn middelen in de begroting  opgenomen te worden. Hoe eerder we inzicht hebben in de hoogte van deze mogelijke investeringen en consequenties hiervan, des te eerder we hiervoor middelen kunnen gaan reserveren.

Beslispunt 9 ging over de mogelijke opbrengsten van de vrijkomende schoollocaties. Het college vindt dat vrijkomende locaties op dit moment nog niet betrokken mogen worden in de dekking van het tekort omdat er nog geen duidelijkheid is over de herbestemming, laat staan dat het duidelijk wat de opbrengsten zouden zijn. Ik begrijp dat. De VVD is van mening dat wanneer er toch opbrengsten uit deze herbestemming voortvloeien, dit geheel of gedeeltelijk ten bate zou moeten komen aan de ontstane onderwijshuisvestingstekorten.

Wat werd er besloten?Het college heeft voor de raadsvergadering het raadsvoorstel bij beslispunt 8 aangepast mede naar aanleiding van de door ons gegeven input. Uiterlijk voor de begrotingsbehandeling van het jaar 2021 zal het college de uitkomsten van het onderzoek aan de raad voorleggen.

Met betrekking tot beslispunt 9 heeft de wethouder aangegeven dat zij de mogelijkheden van de mogelijke opbrengsten zal meenemen in het onderzoek wat in het najaar 2020 gepresenteerd gaat worden.

De VVD is tevreden met deze uitkomst en wij zijn dan uiteindelijk ook akkoord gegaan met het aangepaste IHP waarbij het nog een uitdaging wordt om het geheel 100% financieel rond te krijgen.   

Serge van de Brug

Raadslid VVD Helmond

Een tijdje geleden kwam het college met op z’n zachts gezegd niet zo leuke boodschap. Het Integraal huisvestingsplan van de openbare scholen in Helmond kwam geld te kort, vrij veel zelfs.

Een korte samenvatting van wat er is gebeurd: in 2017 stemde de raad unaniem in het het IHP en reserveerde daarvoor 14 miljoen euro, wat toen eigenlijk al zeer aan de krappe kant was om alles te kunnen uit het IHP uit te kunnen voeren. In 2019 bleek die 14 miljoen inderdaad te weinig te zijn, voor een groot deel door de gestegen bouwkosten, (daarvan kan wel gezegd worden dat mate van kostenstijging niet was te voorspellen), en voor een deel de extra wensen. De raad wilde van het college dan ook een oplossing krijgen en die is wat ons betreft geleverd.

De drie hoofdpunten van deze oplossing waren ten eerste kleine aanpassingen op de inhoud, waarbij we allereerst de wethouder bedanken voor het geven van duidelijkheid en perspectief voor het Jan van Brabant, iets waar de school veel te veel jaren op heeft moeten wachten. Daarnaast zijn we zeer blij dat de wethouder samen met de scholen gaat kijken hoe ze aan extra geld kunnen komen en hoe de kosten worden verdeeld, deze samenwerking kom ik nog op terug.Ten tweede zijn we zeer blij met de investering van bijna 10 miljoen voor de eerste fase. Het is essentieel dat het IHP deze middelen ontvangt. Het is niet alleen een investering in de scholen, het is een directe investering in de toekomst van onze stad en de toekomst van onze jeugd.Ten derde zien we dat de wethouder zeer zorgvuldig en daadkrachtig te werk gaat. Het is goed om te zijn dat bij iedere stap van het IHP er niet over de scholen wordt gepraat, maar met, en dat bij iedere tussenstap van het IHP er overleg plaats vind met de scholen, en daar verdiend te wethouder een zeer groot compliment voor.

En die werkwijze is wat we ook nodig gaan hebben voor fase 2 van het IHP, dat niet over maar met de scholen praten en dat wij als raad ook met elkaar gaan praten over fase 2, een horizontaal dialoog waarin we niet kijken naar coalitie en oppositie, maar naar wat is het beste voor onze jeugd en onze scholen en hoe kunnen wij als voltallige raad het IHP verder tot een succes brengen. Kort samengevat kan GroenLinks zich erg vinden in de veranderingen die zijn aangebracht in het IHP en in de extra investeringen, we zijn blij dat het Jan van Brabant op korte termijn eindelijk weet waar ze aan toe zijn en als laatste roepen wij de voltallige raad op om voor fase 2 een dialoog te gaan voeren zonder partijpolitiek maar met een gezamenlijk doel: het beste voor de jeugd en scholen van Helmond.

Vandaag werd er in het Provinciehuis gedebatteerd over stikstof. Lees hier wat Henri Swinkels, statenlid van de SP, hierbij inbracht.

SP IN STIKSTOFDEBAT: NIET HERVERDELEN MAAR REDUCEREN!

Het debat over het Rapport van Remkes over de stikstof problemen werd vandaag bezocht door vele belangstellenden. Henri Swinkels voerde het woord namens de SP: “ Voorzitter, Elk land, elke overheid kan besluiten – ten behoeve van economische groei – de investeringen die nodig zijn voor het reduceren van luchtvervuiling (zoals stikstofemissie) uit te stellen, maar dat kan alleen door de verder aantasting van het milieu, de natuur en biodiversiteit, welke vervolgens alleen tegen nog veel hogere kosten hersteld kan worden."

Deze constatering, die ons moet manen niet langer te dralen met maatregelen tegen luchtvervuiling omdat uitstel hoe dan ook tot meerkosten zal leiden, deed de Club van Rome in 1972, 47 jaar geleden.

Bijna 47 jaar lang hebben overheden, ook in Noord-Brabant, willens en wetens deze investeringen uitgesteld, inderdaad steeds weer ten behoeve van de noodzakelijk geachte economische groei. En bijna 47 jaar lang hebben we willens en wetens de aantasting van onze natuur op de koop toe genomen.

En toch lijken we ons – in al onze naïviteit – te verbazen over de enorme maatschappelijke gevolgen, consequenties en kosten die inmiddels gemoeid zijn met het herstel van onze natuur. Want - laten we dat ons ook blijven realiseren - stikstof is maar een van de problemen.

De vele waarschuwingen – niet alleen van de club van Rome maar ook van vele anderen die volgden, tot aan die van de VN – slaan we steevast in de lucht. En steeds namen en nemen we weer een voorschot op de toekomst. Alles en dan ook alles om het sprookje van de eeuwigdurende economische groei kost wat het kost overeind te houden.

En misschien was de PAS wel het summum. En of dat nu aan de twee ontwerpers (Diederick Samsom en Ger Koopmans) lag of diegene die er vervolgens mee aan de haal zijn gegaan, hier wisten een aantal wat al te kortzichtige rekenmeesters de toekomstige rekening van het natuurherstel (zoals dat heet) naar voren te halen. Om als een soort aflaat extra ruimte te kopen voor wederom ongebreidelde en kortzichtige economische groei.

En nog, zijn en blijven we stijfkoppig en hardleers. Zelfs nu we de veranderingen in onze eigen omgeving niet alleen theoretisch in modellen kunnen lezen, maar feitelijk al meten, zelfs voelen. (Een stadium wat de Club van Rome juist probeerde voor te blijven) kunnen we blijkbaar niets anders dan doordenderen op het ingeslagen weg. Wijken we niet meer van het pad waarin we waarde uitsluitend in geld kunnen uitdrukken. Allemaal aardig die natuur, maar we moeten natuurlijk wel geld blijven verdienen. De bizarre suggestie – of moet ik zeggen geloof – dat niet wij maar de markt het werk doet en dat ieder van ons, dat wij vooral egoïstische zelfzuchtige wezens zijn. Voor geld, draaien we de wereld op zijn kop. Beter ten hele gedwaald, dan halverwege gekeerd.

Kijk waarin we terecht zijn gekomen! Een bizarre tombola van partijen die allemaal de grootste stikstofproducent van Brabant willen worden. Bouwend Nederland aast – zonder enige schroom – op de emmissieruimte die mogelijk vrijkomt als veehouders moeten stoppen. Gaan we allemaal voor de grootste hap of punt uit de stikstof-taart. Helpt dat onze natuur er weer bovenop? Dat is de weg die we de afgelopen 47 jaren hebben gelopen. En als er een ding duidelijk is, dan is het dat we daar van af moeten.

De Club van Rome had het over: “ de investeringen die nodig zijn voor het reduceren van luchtvervuiling “

We moeten dus niet de ruimte voor luchtvervuiling (stikstof emissie in dit geval) herverdelen maar reduceren. En dat moet ook niet een beetje, maar fors:

De Nederlandse emissie van de totale hoeveelheid stikstof per hectare is vier keer (400%!) zo groot als het Europese gemiddelde.  Gezien het aandeel van landbouw (m.n. veeteelt) in deze emissie en de concentratie daarvan in Noord-Brabant ligt de emissie hier zelfs nog hoger.

We kunnen er dus niet langer meer mee wachten. Het moet hier en het moet nu.

Maar wat zien we? Ook nu weer. De voorgestelde maatregelen gaan vooralsnog uitsluitend over herverdelen en niet over reduceren. De natuur schiet er dus nog steeds niets mee op. Het enige wat nu zogenaamd “vrijgespeeld” wordt met intern salderen is immers de onbenutte ruimte in de vergunde activiteit, ofwel theoretische stikstofemissie die er nu al niet plaatsvond. Daar heeft de natuur helemaal niets aan.

De nog niet gebruikte capaciteit mag zelf nog ingezet worden – dat zal juridisch waarschijnlijk niet anders kunnen – waarmee de stikstofemissie niet daalt, niet stabiliseert, maar toeneemt. Dit is nog steeds uitstellen van reductie-maatregelen ten behoeve van economische groei. De natuur wordt blij gemaakt met een dode mus. Al heeft de natuur natuurlijk al lang en breed het vertrouwen in ons verloren.

De enige ruimte die er in de maatregelen zit die uiteindelijk tot enige reductie van de stikstofemissie kan gaan leiden, zit in het extern-salderen. Een maatregel die overigens pas later in werking zal treden. Op de korte termijn geen enkele reductie.

Maar ook daar zien we dat economische groei het nog steeds wint van de noodzakelijke emissie-reductie. Ondanks dat we inmiddels – 45 jaar na de Club van Rome – uit en te na weten dat dit dubbel en dwars op ons terug zal slaan.

De aanpak is – blijkbaar met de provincies gezamenlijk overeengekomen (het is merkbaar dat we daar als SP geen deel meer van uitmaken) – om maar liefst 70% van de emissie-ruimte die vrijkomt door het stoppen van boeren weer in te zetten voor andere vervuilende activiteiten.

Het is beschamend naar de natuur maar ook naar de boeren.

Terwijl we maar liefst 400% boven het Europees gemiddelde aan stikstof per ha uitstoten, gaan we slechts 30% van door boeren ingeleverde emissie capaciteit daadwerkelijk inzetten voor die noodzakelijke reductie. Dat is een lange neus naar de natuur.

En het betekent dat het grootste deel van de bijdrage die van boeren wordt gevraagd om onze natuur te herstellen even zo vrolijk weer elders tot nieuwe stikstofvervuiling mag leiden. Dat is geen sterk verhaal.

En het steekt de boeren, zo beluisterde ik vanmorgen. Waarom moeten zij rechten inleveren als andere sectoren dat niet hoeven, sterker nog: die rechten vervolgens mogen gebruiken om wel te groeien, en wel verder te vervuilen?

En natuurlijk is het antwoord van de gedeputeerde dat de beleidsregel niet alleen geldt voor boerenbedrijven. Dat klopt. Maar in de praktijk zal het toch vooral daarover gaan.

Dat valt niet uit te leggen, dat is geen solidariteit. We hebben allemaal, hoewel (en dat mag ook gezegd) de een beduidend meer dan de ander, geprofiteerd van de welvaart. Het lijkt mij fair en solidair als we de rekening, de last en de pijn (want dat zal het hoe dan ook geven) dan ook zo rechtvaardig mogelijk met elkaar delen.

Daarvoor moet een groter aandeel van de bij extern salderen vrijkomende emissie capaciteit ingezet worden voor de echte reductie van de stikstofuitstoot. Dat komt niet alleen direct ten goede aan de natuur (waarvoor we de hele exercitie tenslotte doen), maar doet tevens een groter beroep op andere sectoren om ook zelf een grotere bijdrage te leveren aan het reduceren van de stikstofemissie. Als niet alles meer kan, dan bij iedereen.

De vrijkomende emissie capaciteit bij extern salderen mag daarom wat ons betreft voor niet meer dan 50% ingezet worden voor andere projecten en activiteiten (motie)

Maar daarmee zijn we er nog niet. Hoewel we begrijpen dat er ruimte moet komen voor ontwikkelingen, maakt het natuurlijk uit aan wie die emissie capaciteit vergund gaat worden. Daarover verwijst het provinciebestuur naar het bestuursakkoord, maar dat spreekt zich hier niet expliciet over uit.

Wat de SP betreft belandt de vrijkomende beschikbare emissie capaciteit prioritair in duurzaamheidsprojecten, ofwel projecten die weliswaar kortstondig extra stikstofemissie kennen, maar op de langere termijn een reductie van stikstofemissie met zich meebrengen. En minstens zo relevant is dat vrijgekomen stikstofemissierechten nooit zullen worden ingezet voor activiteiten die een structureel hoge emissie van stikstof met zich meebrengen.

En tot slot. Laten we niet vergeten wat er in de wereld, met onze aarde momenteel gebeurd. Aan alle kanten komen de grenzen van de aarde in beeld. Iedereen die nu denkt dat stikstof het enige probleem is moet ik teleurstellen. Dit is slechts een onderdeel, een klein onderdeel zelfs. Of we het nu leuk vinden of niet. Dit is nog maar het begin. De aarde, de natuur laat steeds meer van zich horen en het lijkt me verstandig de oproep van de Club van Rome niet langer in de wind te slaan.

En nu ook echt te gaan luisteren.