Een uitroep om de gunst van God. Een verzuchting van iemand die soelaas zoekt bij de laatste strohalm. Een uitroep gedaan door de PvdA in een verwoede poging het vage lijf te redden, met een motie van wantrouwen; loyaliteit afdwingen door de andere beide wethouders hun eigen ontslag te laten accepteren. Samen met de CDA en CU brak er een niets ontziende, strategische stoelendans uit voor een plek op het pluche. In onze optiek incongruent gedrag, iets wat ervoor zorgt dat men niet naar zijn eigen angsten hoeft te kijken, vooral bij een handeling waar men niet echt blij mee is. Als het ware een gebrek aan overeenstemming. Dit soort handelingen, met bijvoorbeeld deze motie, kan nooit effectief zijn. Het is net als een staatsgreep, een plotselinge afzetting van- in dit geval- de coalitie. Als een coup geen volledig succes is, zal dit onverlet leiden tot een heleboel gedoe. Daar waarover de kiezers zich tweeënhalf jaar geleden overduidelijk hebben uitgesproken, wordt volledig van tafel geveegd. Het verdient meer respect als men dit soort gedragingen weet om te buigen. Vervelende gevoelens zoals frustratie of teleurstelling onder ogen zien, het onderling bespreekbaar maken en het gedrag daar op afstemmen. De ene na de andere waangedachte behaalde de afgelopen weken het nieuws, waarbij er volledig voorbij werd gegaan aan datgene waar het allemaal om begon. Een motie ingediend om iets uit de spaarpot te halen t.b.v van alle inwoners binnen Achtkarspelen. Een waan is overigens iets wat niet klopt met de werkelijkheid en wat zelfs onderbouwd met feiten niet te weerleggen valt. Het ging hierbij geenszins over een bezuiniging op de zorg, dat was van meet af aan wel duidelijk. De raad had de intentie, juist met uitzondering van de Pvda, de burgers niet met nog meer lasten of bezuinigingen op te zadelen. Een gedeelte van het weg gezette geld zou, naast de zorgkosten, prima aangewend kunnen worden ten gunste van een sociaal, lokaal en “belutsen mienskip”. Onze wethouder weigerde de opdracht tot uitvoer te brengen. Immers er waren binnen het sociaal domein nog genoeg zorg “projecten” te bedenken waar nog wel wat geld kon worden ingezet. Zoiets zet de wethouder misschien wel op de kaart, maar de uiteindelijke uitkomst zou- naast het sociale werk- moeten zijn: de belangen dienen van alle inwoners van onze gemeente. Niets is zo sociaal als meeleven met je omgeving, maar wanneer het invullen van wat wensen omslaat in iets dwingends, wordt het ons toch allemaal iets te socialistisch.
Lineke Kingma, VVD raadslid