Poliflw

De plaatsing van windmolens leidt steeds vaker tot verzet en dat is ook wel begrijpelijk want hoe mooi het ook klinkt 'energie uit wind', er zit wel degelijk een schaduwzijde aan. Naast het verstoren van de natuur en aantasting van het landschap zorgen windmolens voor aanmerkelijke geluidsoverlast, met name laagfrequent geluid dat zeer ver kan dragen. Voor omwonenden is dat om gek van te worden. Je zou dan ook mogen verwachten dat bij politieke keuzes rekening wordt gehouden met de kwalijke gevolgen daarvan, maar dat is echter allerminst het geval, zoals maar weer eens blijkt uit de gang van zaken rond de plaatsing van drie windmolens in de Noorder IJplas. Lees voor meer informatie ook de bijdrage van Jacob Kes over dit onderwerp. GroenLinks kijkt helaas alleen naar de op papier gestelde doelen en heeft geen oog voor gevolgen voor de direct omwonenden, de natuur en het landschap. De SP daarentegen zet zich altijd in voor burgers die door overheidsbeleid in de verdrukking komen en vindt dat windmolens niet in woon- of natuurgebieden thuishoren. Wij hebben dan ook met reden in de Provinciale Staten tegen het plan gestemd om op korte afstand van woningen drie mega windmolens (200 meter hoog!) te bouwen in het natuurgebied Noorder IJplas. Nu blijkt GroenLinks zich niet te willen neerleggen bij een meerderheid van de stemmen en is op zoek naar een geitenpaadje om alsnog windmolens op die plek te kunnen realiseren. Dat is niet erg democratisch. 

Afgelopen november waren er spanningen ontstaan in de coalitie. Er moest een standpunt ingenomen worden over het plaatsen van drie windmolens in de Noorder IJplas in Amsterdam. De SP was hier tegen en kreeg steun vanuit de coalitie door VVD en BBB. Dit zorgde voor groot ongenoegen bij GroenLinks en PvdA. Vooral GroenLinks was hier verbolgen over. De GroenLinks wethouder uit Amsterdam noemde de handelwijze in de Provinciale Staten zelfs onbehoorlijk en uitte dus openlijk kritiek op de GroenLinks gedeputeerde Kocken van de provincie.

Nu gaf de gedeputeerde onlangs een interview met het Parool en haalde ze hard uit. Ze zei daarin: “Als zoiets nog een keer gebeurt, dan stappen we uit de coalitie". Met niet zoveel woorden zei ze dat de VVD en BBB coalitiebreuk hadden gepleegd. Tijdens het debat was de Noorder IJplas opeens een open kwestie. Dat is opmerkelijk want als het een open kwestie was, dan is de opstelling van GL in zowel de provincie als in Amsterdam die van een klein kind. Niet geregeld in de coalitie maar iedereen de maat nemen.

De SP is blij dat de Provinciale Staten nog altijd zelf vinden dat ze een keuze mogen maken over waar de windmolens in de provincie komen. En niet één politieke partij. Volwassenheid in de politiek is een groot goed. 

In een tijd waarin onze planeet kreunt onder de last van klimaatveranderingen en ecologische uitdagingen staat de SP als een lichtbaken voor een duurzame toekomst. Waarom? Omdat de SP niet alleen strijdt voor een sociale rechtvaardigheid, maar ook voor de bescherming van onze kostbare natuurlijke omgeving. 

Als we kijken naar de kernprincipes van de SP, zien we een sterke nadruk op gelijkwaardigheid, solidariteit en menselijke waardigheid. Deze waarden zijn niet allen van toepassing op menselijke relaties, maar strekken zich ook uit tot onze relatie met de natuur. De SP erkent dat de aarde een gemeenschappelijk goed is dat we koesteren en beschermen voor toekomstige generaties. 

Een belangrijk standpunt van de SP is het streven naar een duurzame samenleving. Dit betekent het verminderen van onze ecologische voetafdruk door te investeren in hernieuwbare energiebronnen, het beschermen van biodiversiteit en het bevorderen van milieuvriendelijke landbouw. Een voorbeeld hiervan is het zon voor allen plan. Dat draagt niet alleen bij aan het verminderen van CO2-uitstoot, maar helpt ook bij het creëren van groene banen. 

Bovendien streeft de SP naar een eerlijke verdeling van natuurlijke bronnen. Zo verzetten we ons tegen de uitbuiting van de natuur voor de winst van een kleine elite. In plaats daarvan pleiten we voor een rechtvaardige verdeling van natuurlijke bronnen, zodat iedereen in de samenleving ervan kan profiteren. Een voorbeeld is ons standpunt om de toegang tot betaalbare gezonde voeding te vergroten door lokale duurzame landbouw te bevorderen. 

Terwijl sommigen de luxe hebben om naar verre oorden te reizen voor exotische ervaringen zoals een safari. Hebben veel mensen niet dezelfde mogelijkheden. Voor hen is groen in eigen land al helemaal van onschatbare waarde. Natuur dicht bij huis biedt niet alleen een toevluchtsoord voor ontspanning, maar heeft ook tastbare voordelen voor de gezondheid en het welzijn van mensen. 

Voor mensen met beperkte financiële middelen, of beperkte mobiliteit kan het reizen naar verre bestemmingen een onbereikbare droom lijken. Maar dat betekent niet dat ze verstoken moeten blijven van het genot van de natuur. Groene plekken in Nederland, zoals stadsparken, bossen en natuurgebieden bieden een toegankelijke en betaalbare manier om te genieten van de rust en schoonheid van de natuurlijke wereld. Zo wil de SP ook meer groene plekken in steden, waardoor iedereen kan genieten van de natuur. 

Bovendien zijn de voordelen van tijd doorbrengen in de natuur goed gedocumenteerd. Onderzoek toont aan dat groen in de buurt van waar we wonen en werken een positieve invloed heeft op onze fysieke en mentale gezondheid. Regelmatig contact met natuurlijke omgevingen vermindert stress, verbetert de stemming en bevordert een gevoel van welzijn. Dit geldt voor mensen uit alle lagen van de bevolking, ongeacht hun achtergrond. 

Kortom, de SP staat niet alleen voor sociale rechtvaardigheid, maar ook voor bescherming van de natuur. Onze toewijding aan duurzaamheid, rechtvaardigheid en gemeenschapszin maakt ons de beste keuze voor een betere toekomst. Groen in Nederland is immers niet slechts een kwestie van uiterlijk, maar ook een kwestie van rechtvaardigheid en inclusiviteit. Het biedt kansen voor iedereen om te genieten van de natuur. Als we streven naar een eerlijke en duurzame samenleving, is het behoud en de uitbreiding van de natuur in ons eigen land een cruciale stap op weg naar een gezondere en gelukkigere toekomst voor iedereen. 

Omdat de Omgevingswet op 1 januari 2024 van kracht werd, moeten gemeenten een participatiebeleid maken. De gemeente Zaanstad heeft al een participatiebeleid, maar dat moet vernieuwd worden. De gemeenteraad mocht op 1 februari 2024 stemmen over een startnotitie.

De startnotitie ziet er nogal algemeen uit. Je kunt er alle kanten mee op. De SP ergert zich daar nogal aan, want de praktijk is nu dat alleen inwoners met veel kennis en een heleboel tijd participeren. De gemeenteraad hoort in de wekelijkse Praat met de Raad vooral mensen die het goed hebben en die iets willen zeggen omdat hun leefomgeving verandert. Doorgaans vinden die mensen dat niet goed.

De SP vindt dat ook mensen voor wie het niet zo gebruikelijk is moeten kunnen participeren, dus hun zegje doen over allerlei plannen die de gemeente heeft. Bijvoorbeeld de mensen die de Nederlandse taal niet of nauwelijks spreken. Of bijvoorbeeld de mensen die de gemeentelijke plannen ingewikkeld vinden. Als zij ook mee kunnen praten voelen zij zich meer betrokken bij wat er speelt in hun buurt. Als zij ook mee kunnen praten kunnen zij de plannen van de gemeente verbeteren door hun ervaringen met de gemeenteraad te delen.

Daarom diende de SP, samen met DENK en gesteund door de ChristenUnie, op 1 februari twee moties in. De ene motie roept het college van Zaanstad op om participatie niet ingewikkeld te maken, de andere motie roept het college op om participatie ook mogelijk te maken voor mensen die de Nederlandse taal niet of nauwelijks spreken. En natuurlijk mag de gemeente experimenteren totdat mensen die niet betrokken zijn zich betrokken voelen. 

Het overgrote deel van de gemeenteraad was tegen de voorstellen van de SP, DENK en ChristenUnie. Jammer!

Bijlage: 

Motie participatie niet ingewikkeld

Motie participatie voor anderstaligen

Gemeenten moeten en willen heel veel. De inwoners van de gemeenten trouwens ook. Er zijn veel wensen, die overigens allemaal gerechtvaardigd zijn. Én er zijn dingen die móeten. We willen veel meer woningen, meer groen rondom die woningen, meer en sterkere natuur rond de stad, veiligheid voor onszelf en onze kinderen. Dat verenigt zich slecht met de wens om meer parkeerplaatsen te realiseren voor ons groeiende aantal auto's.

De gemeenteraad van Zaanstad werkt aan de Parkeervisie Auto- en Fietsparkeren 2023. De gemeenteraad vroeg het college vele keren om deze nieuwe visie. Die is er uiteindelijk gekomen, maar er wordt nog heel veel over vergaderd. De visie gaat overigens eerst 'de stad in' voordat deze door de gemeenteraad kan worden vastgesteld. De inwoners mogen er nog op reageren voordat de gemeenteraad er een definitief oordeel over velt. Het is overigens niet een revolutionair document dat voor veel veranderingen in het parkeren zal zorgen. De krapte aan parkeerplaatsen zal groeien, net als de parkeeroverlast. Zaanstad zit in een spagaat. Een parkeerspagaat. Want (veel) meer parkeerplaatsen gaat niet samen met (veel) meer woningen, meer binnen- en buitenstedelijk groen en meer verkeersveiligheid.

De SP in Zaanstad denkt dat het verstandig is om rekening te houden met alles dat moet en gewenst is voor de openbare ruimte. Dat zorgt voor leefbaarheid in en rond de toch al zo volle stad. Ook het parkeren van auto's (en fietsen) moet hierin meegenomen worden. Tegelijkertijd moet gewerkt worden aan een véél beter en betaalbaar openbaar vervoer en meer ruimte voor de fiets als vervoermiddel. Én we moeten rekening houden met de mensen die zeer beslist een auto nodig hebben. En er tegelijkertijd ook voor zorgen dat mensen die wonen in een sociale huurwoning recht hebben op een voor hen betaalbare parkeerplaats voor hun eerste auto.

Hoewel de meesten van ons verwachtten dat nu eindelijk bestaanszekerheid de inzet van de landelijke verkiezingen zou worden, bleek de opvang van asielzoekers uiteindelijk de hele campagne te overschaduwen. De lelijkste argumenten vlogen over tafel. Asielzoekers werden in de loop van de tijd ontmenselijkt. Dat maakte het voor een fiks aantal mensen eenvoudiger om die lelijke dingen te zeggen of te schrijven. Vervolgens werd een valse tegenstelling gecreëerd. Het waren namelijk de asielzoekers die ervoor gezorgd hebben dat er in Nederland woningnood heerst. Vond men. Of de feiten nu anders aantoonden maakte niets meer uit. Dat die woningnood jaren geleden “op de rails is gezet”, namelijk door van huisvesting een verdienmodel te maken, werd natuurlijk niet verteld, want dan zouden mensen niet meer op de veroorzakende politieke partijen stemmen. Het was de VVD, gesteund door CDA en andere die destijds bedacht had dat het een goed idee was woningcorporaties subsidies om te kunnen bouwen af te nemen, om woningcorporaties de zogeheten verhuurdersheffing (omdat er al jarenlang subsidie was verstrekt en ze nu maar eens moesten terugbetalen) op te leggen, om woningcorporaties te verplichten om hun sociale huurwoningen te verkopen, om in Brussel te pleiten het inkomen voor een sociale huurwoning op 36.000 euro per jaar vast te stellen, kortom om de volkshuisvesting om te vormen tot woningmarkt. Huizen waren er voortaan om vermogen mee op te bouwen. En ja, degenen die dat niet konden, nou ja, dat was dan maar zo. Mensen die aangewezen zijn op een sociale huurwoning werden nog net niet voor loser uitgemaakt, maar als het niet lukte om mee te doen werd dat wel “een keuze” genoemd. Natuurlijk had de VVD aangevoeld dat het inmiddels voor steeds meer mensen duidelijk was geworden dat het hun liberale beleid was geweest wat de woningnood had veroorzaakt. Het kwam dus best wel goed uit dat asielzoekers en statushouders de interessante zondebok werden. De vraag is dan of dit verstandig is geweest, want vreemdelinghatende partijen (u kent ze wel) doken hier onmiddellijk op en harkten de verkiezingswinst binnen. De opvang van asielzoekers werd hoog op de agenda gezet. Demissionair staatssecretaris had er een hele klus aan. Het was de vorige Tweede Kamer die de Spreidingswet had aangenomen, de nieuwverkozen Tweede Kamer zou dat nooit hebben gedaan. De pogingen om de Eerste Kamer te laten stemmen zoals de nieuwe Tweede Kamer wenste maakten het nog spannend, maar de Eerste Kamer was op 23 januari jl. zo verstandig om deze wet aan te nemen. Dat slechts een deel van de gemeenten inzag dat de opvang van asielzoekers een opdracht is voor heel Nederland, maakte deze wet noodzakelijk. Die (vaak rijkere) gemeenten waren creatiever in het verzinnen van argumenten om niet op te vangen dan om dat wel te doen. Nu de wet is aangenomen komt het op de uitvoering aan. En dat zal ook weer de nodige problemen geven. De weigergemeenten zullen nog steeds vinden dat ze niet hoeven mee te werken. Daarom heeft Commissaris van de Koning Arthur van Dijk vanaf nu de schone taak om er in de provincie Noord-Holland voor te zorgen dat de benodigde 16.000 opvangplekken ook daadwerkelijk dit jaar gevonden worden. Het is dan wel afwachten of hij de steun krijgt van zijn eigen VVD in Provinciale Staten en in de gemeenten. Er zullen heel wat hielen uit het zand gehaald moeten worden.

Fractievoorzitter Anna de Groot vertegenwoordigt alweer een paar maanden de gemeenteraad van Zaanstad bij het actiecomité Raden in Verzet (zonder geld geen gemeenten). Een heel belangrijke klus.

Het actiecomité Raden in Verzet denkt - net als de VNG en meerdere politieke partijen - dat er een financiële ramp voor gemeenten aan zit te komen in 2026, door velen een 'ravijnjaar' genoemd. Dan belanden gemeenten namelijk tussen het oude financiële systeem, dat in 2025 afloopt, en het nieuwe dat per 2027 van kracht wordt. Zij lopen hier gezamenlijk ruim 3 miljard euro door mis, waardoor hun begrotingen onder grote druk komen te staan. Gemeenten zijn onder meer verantwoordelijk voor jeugdzorg, woningbouw en armoedebeleid.

Raden in Verzet verzet zich, namens de gemeenteraden, tegen de korting op het bedrag dat gemeenten jaarlijks van het Rijk ontvangen. Alle mogelijke middelen worden uit de kast gehaald. Het actiecomité verzond brieven, maakte een manifest en bood dit aan de voorzitter van de VNG aan, en maakte een motie voor álle gemeenteraden in het land. Die motie werd in de gemeenteraad van 1 februari ingediend én unaniem aangenomen (alle gemeenteraadsleden stemden vóór)

Het college gaan de motie ter kennis brengen aan de informateur, de onderhandelende partijen en de vaste Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken. Als onze gemeente Zaanstad te weinig geld krijgt, kan de gemeente nog maar héél weinig voor de inwoners doen. 

Bijlage: 

motie_vreemd_2_raden_in_verzet1.doc

In de gemeenteraadsvergadering van 1 februari 2024 werd er, behalve over parkeren, ook over alcohol gepraat. Het ging om het Preventie- en handhavingsplan Alcohol Zaanstad, waarmee de gemeente probeert de jeugd beter te beschermen tegen de gevolgen van alcoholgebruik.

Natuurlijk een goed streven! En het was ook goed dat de gemeenteraad nog een voorstel aannam om ook mensen ouder dan 18 in het programma op te nemen. Bovendien bedacht de gemeenteraad dat er geen reclame voor alcohol meer toegestaan moet zijn.

De SP liet nog een proefballonnetje op. Want het is natuurlijk merkwaardig dat vanaf 1 juli geen tabak meer te koop is in supermarkten, maar dat alcohol gewoon in de supermarkt te koop blijft. Volgens de SP- fractie zijn roken én drinken allebei slecht voor de gezondheid. De SP Zaanstad diende, samen met DENK, een motie in om de landelijke politiek op te roepen om alle alcohol voortaan in de slijterij te verkopen. Natuurlijk werd de motie verworpen. Alleen DENK en de SP stemden vóór.

Maar - zo gaat het altijd met nieuwe ideeën - er is een zaadje geplant waar op termijn een boom uit kan groeien. We hebben onze motie al in de pers voorbij zien komen. Nu nog onze landelijke SP voor het idee interesseren .....

Bijlage: 

motie_alcohol_bij_de_slijter.doc

Op 31 januari 2024 waren er dan eindelijk bestuursverkiezingen bij de SP afdeling Zaanstreek. Het bestuur was al geruime tijd samengesteld uit tijdelijke bestuursleden. Telkens kwam de afdeling tijd te kort om bestuursverkiezingen te organiseren óf er waren dringender zaken aan de orde.

Maar ................ we hebben een nieuw bestuur. De verkiezingsuitslag was beslist naar Noord-Koreaans voorbeeld. Geen enkele van de aanwezige leden stemde tégen de voordracht en geen enkele van de aanwezige leden stemde tégen een of meerdere van de voorgedragen nieuwe bestuursleden.

Vanaf 1 februari is het bestuur van de SP afdeling Zaanstreek als volgt samengesteld:

Voorzitter: Jan van Keulen

Algemeen bestuurslid: Mariëtte Kuiper (penningmeester)

Algemeen bestuurslid: Jan Kersten

Algemeen bestuurslid: Erik Pool

Anna de Groot zit ook in het bestuur, maar ze is niet gekozen! Bij de SP zit de fractievoorzitter altijd in het afdelingsbestuur, om de verbinding tussen fractie en afdeling te waarborgen.

Anna gaat niet zitten niksen, want bij het ontbreken van een gekozen organisatiesecretaris neemt Anna die taken (wederom tijdelijk) waar.