Poliflw

GroenLinks wil structurele oplossingen bij de aanpak van de eikenprocessierups, en stelt voor om dus biodiversiteit als uitgangspunt te nemen: het zoveel mogelijk stimuleren van de natuurlijke vijanden van deze rups. Daarom vraagt GroenLinks raadslid Neill Voorburg het college o.a.: Is het college bereid om, als tegengaan van overlast nodig is, eikenprocessierupsen te reguleren via het aantrekken van natuurlijke vijanden en via meer gevarieerde aanplant?

____________________________________________________________________________________

Aan het college van Burgemeester en Wethouders te Vlaardingen

Vlaardingen, 10 juni 2020

Betreft: Biodiversiteit als wapen tegen de eikenprocessierups

Geacht college,

Ze zijn weer terug in Vlaardingen, langs de eikensnelwegen in de Broekpolder: de eikenprocessierups. Een jaarlijks terugkerend kriebelbeestje dat, bij contact met hun “haartjes” voor de nodige overlast kan zorgen. De eikenprocessierups zal onze stad jaarlijks aan blijven doen, dat is het nieuwe normaal. Dit komt omdat de sterke groei van de populaties eikenprocessierupsen in de eerste plaats een gevolg van de ecologische- en klimaatcrises is. GroenLinks kiest voor het aanpakken bij de bron in plaats van symptoombestrijding.

  Verschillende natuurlijke vijanden van de processierups, zoals de sluipwesp en de koolmees, lijden momenteel ernstig. Hun aantallen lopen sterk terug als gevolg van het krimpen van leefgebied, verstening en gebrek aan biodiversiteit. De gehele keten is uit balans. Daar bovenop komt het landelijke gebruik van pesticiden en de structureel veel te hoge stikstofuitstoot en bijbehorende verzuring van de natuur. Dit alles bij elkaar opgeteld zorgt voor zeer insect- en vogelonvriendelijke leefomstandigheden. De stijgende temperaturen zijn daarnaast een andere verklaring voor de toename van het aantal processierupsen. De processierups is een van de insectensoorten die als gevolg van klimaatverandering op zoek is naar een nieuwe woonplek.

  De meest effectieve manier om de eikenprocessierups te bestrijden is de inzet van biodiversiteit, het zoveel mogelijk stimuleren van de natuurlijke vijanden van deze rups. Experimenten met het zaaien van planten en het plaatsen van nestkasten om de natuurlijke vijanden van de processierups te lokken, laten zeer goede resultaten zien. GroenLinks wil structurele oplossingen en dus biodiversiteit als uitgangspunt nemen voor het aanplant en maaibeleid van Vlaardingen.

  We hebben dan ook de volgende vragen en suggesties aan het college:

Hoeveel meldingen van nesten van eikenprocessenrupsen heeft het college binnen gekregen? En in hoeverre zorgen deze dieren in Vlaardingen voor overlast?

Hoe gaat het college om met eikenprocessierupsen als ze zijn gesignaleerd?

Maakt het college gebruik van methoden als wegbranden of wegzuigen van Eikenprocessierupsen?

Is het college op de hoogte van natuurlijke en biologische manieren om overlast tegen te gaan zoals in de inleiding beschreven?

Is het college bereid om, als tegengaan van overlast nodig is, eikenprocessierupsen te reguleren via het aantrekken van die natuurlijke vijanden en via meer gevarieerde aanplant? Zo nee, waarom niet?

Vorig jaar heeft Fontijne 110 nestkastjes aan de gemeente geschonken. Is het college bereid om fondsen (bv. bij de provincie) aan te schrijven om voor het komende jaar meer van dit soort broedgelegenheden te creëren?

Heeft u beschikking over een budget voor “plaagdier” bestrijding? Zo ja, ziet u vanuit dit budget mogelijkheden om biodiversiteit te vergroten en zo natuurvriendelijke methoden in te zetten om de eikenprocessierups te bestrijden?

  We zien uw beantwoording met grote interesse tegemoet,

Met vriendelijke groet namens de GroenLinks fractie, Neill Voorburg

Er is de laatste tijd veel discussie over bio-massa. Wel of niet schoon? Wel of niet duurzaam? GroenLinks raadslid Neill Voorburg stelde al eerder vragen aan het college. Hij vindt dat de politieke koers moet veranderen. Om de veelomvattende materie te onderzoeken dook hij maar eens diep in deze materie. Dat resulteerde in onderhavig lijvig opiniestuk. Voor wie zich ook wil informeren.

  Het is niet schoon Zodra er sprake is van verbranding is het niet schoon! Biomassa, biobrandstoffen, aardgas – zowel CNG (Compressed Natural Gas) als LNG (Liquefied Natural Gas) – en ethanol zijn dan ook géén schone energiebronnen. Deze bronnen geven bij verbranding weliswaar niet de duidelijk zichtbare vervuiling zoals bijvoorbeeld de zwarte rook bij het verbranden van kolen of wanneer er olie lekt en in de natuur terecht komt. Maar vergis je niet: ze zijn niet de oplossing voor de lange termijn. Biomassa, biobrandstoffen en aardgas worden helaas vaak foutief voorgesteld als bronnen van schone en/of duurzame energie.

 Aardgas Aardgas wordt vaak ten onrechte als “schoon” aangemerkt, dit omdat er bij verbranding 50% minder CO2 vrijkomt in vergelijking met het verbranden van kolen. Maar bij de verbranding van gas komen wel degelijk broeikasgassen vrij. Namelijk in de vorm van methaan. Methaan houdt 34x zoveel warmte vast als CO2 over een periode van 100 jaar en zelfs 84x zoveel over een periode van 20 jaar. Daarnaast kan aardgas schadelijke stoffen bevatten zoals: benzeen, tolueen, ethylbenzeen en xyleen. Tevens is er wereldwijd veel lekkage van methaan tijdens het vervoer van aardgas. Zo komt ook op deze manier methaan in de natuur en atmosfeer terecht. Aardgas is alles bij elkaar genomen verre van schoon, het is en blijft een fossiele brandstof.

 Biomassa Laten we even uitgebreid stil staan bij biomassa, de “duurzame” en “schone” energiebron waarover de laatste jaren de meeste controverse is. Biomassa, de brandstof waar zoveel over onduidelijk is en waarover zoveel bullshit (excuus voor het taalgebruik)verspreidt wordt. Biomassa, de aanleiding tot het schrijven van dit, steeds langer wordende, opiniestuk.

Laten we beginnen bij wat biomassa daadwerkelijk is. Biomassa is een breed begrip. In dit stuk hebben we het over energie-opwekking, de economische toepassing van biomassa. In dit geval is biomassa de naam voor biologisch afbreekbare producten, afvalstoffen en residuen van de landbouw, de bosbouw en de biologisch afbreekbare delen van industrieel en huishoudelijk afval, van waaruit energie wordt opgewekt. Daarbij wordt er van deze grondstoffen ook vaak zogenaamde biobrandstof gemaakt.

 Bronnenmateriaal biomassa en biobrandstof Er zijn veel vraagtekens te zetten bij het gebruik van biomassa en er zijn veel verschillende bronnen die als biomassa of biobrandstof worden aangemerkt. Sommige vormen zijn veel schadelijker dan anderen. Zo worden er voedselgewassen als soja en mais gebruikt om biobrandstof te winnen, gewassen die natuurlijk zouden kunnen voorzien in de voedselbehoefte van veel mensen. Onder het motto “geen voedsel in de tank” verzetten milieubewegingen en ontwikkelingsorganisaties zich al jaren tegen biobrandstoffen die gemaakt worden van voedselgewassen. Het kan daarnaast natuurlijk nooit de bedoeling, of duurzaam, zijn dat buitenlandse investeerders grond opkopen om er grondstoffen voor biobrandstoffen op te verbouwen in plaats van voedsel. Dit heeft de Nederlandse overheid er in 2012 toe gebracht om in te zetten op geavanceerde biobrandstoffen op basis van algen en bacteriën. Echter worden deze minder schadelijke vormen van biomassa hier in de praktijk nog weinig toegepast.

In 2019 heeft de EU, onder druk van actievoerders en groene partijen nieuwe duurzaamheidscriteria voor biobrandstoffen opgesteld. Zo is er bijvoorbeeld een verbod gekomen op het gebruik van biodiesel gemaakt van palmolie. Een goede stap, want palmolie is wereldwijd een van de drijvende krachten achter ontbossing en verlies aan biodiversiteit. Dit komt o.a. door ontbossing voor de aanleg van oliepalmplantages op o.a. Borneo en Sumatra.

Een andere vorm van biobrandstof is het zogenaamde “biogas”. Ook hiervoor zijn verschillende bronnen: er wordt bijvoorbeeld biogas gemaakt van rioolwaterzuivering of afgevangen van een vuilnisbelt. Dit zijn bronnen waar een stuk minder nadelen aan kleven dan wanneer we biogas verkrijgen door met subsidie mest te vergisten. Dit is namelijk een subsidie die mogelijk de intensieve veeteelt langer in stand houdt. En deze intensieve veeteelt is wereldwijd weer de grootste drijvende kracht achter ontbossing en verlies aan biodiversiteit. De intensieve veeteelt zorgt voor grootschalige ontbossing in o.a. het Amazonegebied, het Atlantisch Bos, Gran Chaco (een vlakte in Paraguay, Bolivia en Argentinië), Borneo, de Cerrado (centraal-west Brazilië), Choco-Darien (een ecoregio in Colombia en Panama), het Congobekken, Oost-Afrika, Oost-Australië, de Mekong, Nieuw Guinea en Sumatra.

 Bomen als grondstof Het is voor dit stuk natuurlijk onvermijdelijk om het over “bomen” te hebben. Ik vermoed zomaar eens dat de meeste lezers zich inmiddels al verbaasden dat ik zoveel woorden achter elkaar kon schrijven zonder het woord “boom” erin. Wees gerust, bij het komende stuk zal ik het woord boom zo vaak noemen dat we straks door de bomen, als we niet oppassen, het bos niet meer zien. Want dit is natuurlijk met afstand de reden tot de meeste controverse van de afgelopen jaren ten aanzien van biomassa: het verbranden van bomen om energie op te wekken. Mijn mening over het verbranden van bomen om energie op te wekken heb ik tijdens het bevragen van het college in Vlaardingen al eerder op papier en de website gezet. Het komt er in het kort op neer dat bomen verbranden noch schoon, noch duurzaam is, en daarnaast mogelijk zeer negatieve gevolgen heeft voor natuur en milieu.

Het bijstoken van hout als biomassa wordt door sommigen als duurzaam aangemerkt omdat voor elke gekapte boom een nieuwe terug groeit. Deze vlieger gaat echter niet op omdat bij verbranding de schadelijke stoffen direct vrij komen, in het nú: het moment dat het klimaat zijn breekpunt bereikt. Dat de vrijgekomen CO2 over een generatie of meer weer wordt opgenomen, daar heeft het klimaat op dit moment weinig aan. Daarbovenop komt dat bomen een essentiële rol spelen bij het opvangen en vasthouden van CO2; hout verbranden als biomassa belast het milieu dus mogelijk dubbel negatief. Het mag dan weliswaar de bedoeling zijn dat er zoveel mogelijk resthout verbrand wordt bij de opwekking van energie middels biomassa. Echter overstijgt momenteel, mede dankzij subsidieregelingen, de vraag het aanbod. Dit zorgt ervoor dat er een tekort is aan restmateriaal als snoeihout en er dus hoogwaardig hout of zelfs hele bomen worden gereduceerd tot biomassa. Een uiterst zorgelijke ontwikkeling omdat dit beleid dus ook weer bijdraagt aan wereldwijde ontbossing en het bijbehorende verlies aan biodiversiteit.

 Het gebruik Er is een groot verschil tussen landen wanneer het gaat om het gebruik van biomassa: zo is in Duitsland het gebruik relatief klein, zeker afgezet tegen wind-en zonne-energie:

- Biomassa: 45.48 TWh (terawattuur) - Wind: 127.23 TWh - Zon: 46.54 TWh

In totaal leveren zon- en windenergie zo’n 30% van de totale energiebehoefte in Duitsland.

Nederland laat bijvoorbeeld hele andere cijfers zien: - Biomassa: 27 TWh - Wind: 10 TWh - Zon: 3.6 TWh

In Nederland leveren zon- en windenergie ongeveer 6 % van de totale energiebehoefte.

Natuurlijk is Duitsland een veel groter land dan Nederland en wekt dus ook veel meer stroom op. Maar waar in Nederland biomassa bijna twee keer zoveel energie oplevert als zon- en windenergie tezamen is in Duitsland een heel andere trend zichtbaar. De Nederlandse vraag naar biomassa wordt omhoog gedreven door subsidieregelingen waardoor nu wereldwijd bomen gekapt worden. Deze belanden in Nederlandse biomassacentrales om te worden verbrand of bijgestookt in kolencentrales. Dit lijkt me niet de manier om aan duurzaamheidsdoelstellingen te voldoen. Het is dan ook terecht dat er vanuit verschillende natuur- en milieuorganisaties evenals politieke partijen zoals PvdD, SP, GroenLinks, PvdA en FvD gepleit wordt om een einde te maken aan deze subsidieregelingen.

Het moge duidelijk zijn dat er veel verschillende toepassingen zijn van biomassa als energiebron. Het wordt zowel gebruikt bij de opwekking van elektriciteit als bij het verkrijgen van biobrandstof of biogas. Daarbij moet opgemerkt worden dat sommige vormen van biomassa duidelijk schadelijker zijn voor natuur, milieu, gezondheid en het klimaat dan andere. Ze hebben echter allen één ding met elkaar gemeen: ze worden verbrand, zijn hierdoor geen van allen schoon en zijn dus geen van allen een echte oplossing voor de lange termijn. De minst schadelijke vormen van biomassa, zoals algen en bacteriën, zijn uiteindelijk dus ten hoogste bruikbaar als een overgangsfase naar echt schone energie. Ik zou dan ook graag zien dat investeringen en subsidies worden verlegd naar de echt schone bronnen. Elke euro die besteed wordt aan biomassa, biobrandstof of biogas, is er één die beter besteed had kunnen worden aan ontwikkelingen in schone energie-opwekking.

 Wat is dan wel schoon? Uiteindelijk komt het erop neer dat, hoe hard de mensheid ook nieuwe manieren verzint om energie op te wekken en vervolgens mensen hiervoor laat betalen: de zon en wind leveren meer energie. Het is hoogste tijd dat we dit feit omarmen. Maar, hoor ik sommigen van jullie denken: de bouw van windmolens en zonneparken heeft grote gevolgen voor het landschap en biodiversiteit. Dit klopt tot op zekere hoogte en die kritiek kan ik delen. Het lijkt mij dat de natuur niet het kind van de rekening mag worden. Sterker nog: we zouden de natuur als uitgangspunt moeten nemen. Dus eerst uitzoeken hoe we zo min mogelijk impact op de natuur hebben. En daar vervolgens onze economie en energievoorziening op afstemmen. Het is wel zo dat wereldwijd verreweg de meeste windparken en zonnepanelen worden geplaatst in grote, weidse open gebieden, zee, stedelijk gebied en op daken van woningen en bedrijven. Uiteraard hebben deze energiebronnen ook hun CO2 impact. Dat wordt ook door niemand ontkent. Echter, de techniek voor het opwekken en opslaan van schone energie ontwikkelt zich razendsnel. Voor het produceren van een zonnepaneel is uiteraard ook energie nodig. De tijd die het kost om deze energie terug te verdienen (de energetische terugverdientijd) is voor wind- en zonne-energie erg positief: één tot twee jaar. Gemiddelde zonnepanelen gaan inmiddels 20-30 jaar mee, verreweg het grootste deel van hun levensduur zijn ze dus uitstoot-neutraal. Ook kunnen ze inmiddels bijna volledig gerecycled worden. Voor silicium zonnepanelen is nu al een recyclingspercentage van 96% haalbaar. Daarnaast maken de grote windparken, op o.a. de Noordzee, het in de toekomst mogelijk om grote hoeveelheden waterstof te produceren. Waterstof, de uitzondering die de regel bevestigt: verbranding van waterstof is wél schoon. Je houdt dan namelijk water over. De combinatie van een energievoorziening gebaseerd op zon, wind en groene waterstof is de schoonste die we op basis van hetgeen we nu weten kunnen nastreven. Uiteraard gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat ook zonne- en windenergie gevolgen hebben voor natuur, milieu en klimaat. Vergeet alleen niet dat de alternatieven zoals olie, gas en kolen veel en veel grotere natuur- en milieuschade opleveren.

 De situatie in Vlaardingen Naar aanleiding van de zorgen en maatschappelijke discussie omtrent het gebruik van biomassa heb ik recentelijk het college van Vlaardingen bevraagd naar het huidige gebruik binnen onze stad en de te voorziene ontwikkelingen in de toekomst. De meest in het oog springende ontwikkeling w.b. het gebruik van biomassa zijn de ketels van Waterweg Wonen. Zij verwarmt namelijk woningen aan de Koninginnelaan, Zwaluwenlaan en het Mendelssohnplein door middel van biomassaketels. Voor de verwarming van deze complexen wordt gebruik gemaakt van houtsnippers die vrijkomen uit (bos)onderhoud en snoeiafval. Deze biomassa komt uit Nederland en wordt dus niet geïmporteerd. Voor deze biomassa verdwijnen gelukkig geen hele bomen. Waterweg Wonen streeft ernaar om meer snoeiafval lokaal te verkrijgen. De specificaties van de verschillende biomassaketels zijn als volgt:

- Koninginnelaan 1x 540 kW biomassaketel - Zwaluwenlaan 1x 720 kW biomassaketel - Mendelssohnplein 1x 510 kW biomassaketel

Voor kleinere ketels zoals de door Waterweg Wonen gebruikte ketels, gelden de volgende emissiewaarden, daarbij zijn er ook metingen verricht:

Norm meting: - Stikstofoxiden (NOx) (mg per kubieke meter) 300 210 - Zwaveldioxide (SO2) (mg per kubieke meter) 200 3,5 - Totaal stof (mg per kubieke meter) 40 20

Naast het bovenstaande zijn ook metingen gedaan van Buteen (C4H8), Hexaan (C2H6) en Benzeen (C6H6). Allen zijn gemeten op 0 mg/m3. Hieruit kunnen we de conclusie trekken dat de verstookte biomassa op basis van snoeihout in Vlaardingse ketels ruim binnen de gestelde normen vallen. De vraag blijft echter: omdat het binnen de norm valt, moeten we er dan ook maar gebruik van maken?

De verwarming van deze woningen middels biomassa zit vooralsnog in een proeffase. Waterweg Wonen heeft nog geen definitief besluit genomen om al dan niet door te gaan. Waterweg Wonen onderzoekt ook de mogelijkheden van biokool voor de (nabije)toekomst. Biokool wordt gemaakt uit nattige biomassa zoals grassen en afval uit de akkerbouw. Hiervan zijn in Nederland grote overschotten die voor andere toepassingen onbruikbaar zijn. Daarnaast vraagt biokool minder ruimte voor opslag omdat het meer energie bevat dan snippers of pellets. Het feit dat Waterweg Wonen zoekt naar manieren om biomassa zo goed mogelijk in te zetten is op zichzelf een prima ontwikkeling. Het past ook binnen de door de overheid gesteld duurzaamheidsdoelstellingen. Wanneer we de uitstoot van deze vorm van biomassa afzetten t.o.v. kolen of gas dan is de natuur- en milieuschade, zoals al eerder betoogt, uiteraard kleiner. Zo komen er significant minder giftige stoffen vrij bij verbranding van snoeiafval. De gevolgen voor natuur en biodiversiteit bij het winnen en vervoer van gas of kolen zijn een stuk groter dan bij snoeiafval het geval is. Dat gezegd hebbende: ook deze biomassa levert energie door middel van een verbrandingsproces en is dus niet echt schoon.

 Reactie college Het college van B&W in Vlaardingen schaart zich in hun reactie op mijn vragen achter het geldende overheidsbeleid. Namelijk dat biomassa nodig is om aan duurzaamheidsdoelstellingen te voldoen. Ik had graag gezien dat het college zich hierin kritischer op had gesteld. Dat biomassa duurzaam zou zijn betreft immers vooral een papieren werkelijkheid.

    Zoals ik in alle bovenstaande informatie heb aan willen tonen is het begrip biomassa diffuus, breed en staat het huidige (subsidie)beleid investeringen in echt schone energie in de weg. Biomassa is een makkelijke manier om je “groen”, “eco” en “duurzaam” voor te doen. Ook wanneer je dit niet bent. We zien dat door marktwerking ook energie het speelterrein is geworden van het grote bedrijfsleven. Ik vind daarom dat de politiek, in zijn rol als beleidsbepaler, de koers moet uitzetten. Daarbij de kaders schetsen waaraan bedrijven en instellingen zich moeten houden. Om dit goed te kunnen doen is een duidelijk standpunt nodig over wat werkelijk groen, schoon en toekomstbestendig is. Uiteraard moeten overheden hierbij zelf het goede voorbeeld geven door te kiezen voor investeringen in zon, wind en waterstof - onze beste kansen op schone energie voor de toekomst.

Vlaardingen zou in zijn regionale energiestrategie dan ook vol in moeten spelen op de lange termijn mogelijkheden van zon- en windenergie.

Daarnaast zijn er steeds meer lokale energiecoöperaties in handen van burgers en ook in Vlaardingen komt hier gelukkig steeds meer schot in. Zo heeft recentelijk het Vlaardings Energie Collectief (VEC) op het dak van de Koninginnelaan 220 zonnepanelen geplaatst. Hierdoor zijn 39 Vlaardingers collectief eigenaar van deze panelen en vangen hierdoor een deel van hun energiebelasting terug en delen zo in de verkoop van de energie door het VEC. Burgerinitiatieven zoals deze zorgen voor groter draagvlak en gebruik van schone energie. Daarnaast is dit ook een manier waarop je zelf, als burger, de macht van het grootkapitaal kan ondermijnen.

 Conclusie Het mag inmiddels duidelijk zijn dat grote bedrijven, corporaties en overheden graag gebruik maken van prettig klinkende modewoorden als “duurzaam”, “eco” en “groen”; we zien deze woorden overal terug, te pas en te onpas. Zo proberen bedrijven hun producten van een groen sausje te voorzien en aan de man te brengen, zelfs wanneer deze bedrijven alles behalve groen, ecologisch of duurzaam zijn. Het is van het grootste belang dat we eerlijk zijn over de producten die we verkopen en de energie die hiervoor gebruikt of opgewekt moet worden. Natuur- en milieuorganisaties én groene politici moeten daarom een stevig, ondubbelzinnig standpunt innemen tégen biomassa, biobrandstoffen, (bio)gas en alle andere zogenaamde alternatieve energiebronnen geen oplossingen bieden voor de lange termijn. Schone energiebronnen als zon, wind en waterstof bieden die oplossing wel! De bestaande biomassacentrales zouden enkel gebruik moeten maken van de minst vervuilende vormen van biomassa, zoals algen. De bouw van nieuwe biomassacentrales is contraproductief voor luchtkwaliteit en trekt een grote wissel op ecologie en biodiversiteit. Op grond van al het bovenstaande moeten er dus geen nieuwe centrales bijkomen. Door het verstrekken van subsidie op biomassa – want ten onrechte wordt biomassa steeds vaker gezien als dé manier om duurzaamheids-doelstellingen te behalen – dreigt momenteel een wildgroei aan centrales. Het is aan de politiek, waarvan ik een klein onderdeel ben, om beleid en koers vooral voor de lange termijn bij te sturen.

  Werk aan de winkel Ter afsluiting rest mij nog om een belangrijke overweging met jullie te delen: hoewel ik duidelijk inzet op gebruik van schone energiebronnen als zon, wind en waterstof, zie ik ook dat dit niet de enige manieren zijn om natuur te beschermen en de ecologische- en klimaatcrisis het hoofd te bieden. Zo lang we blijven geloven in oneindige economische groei op een eindige planeet, blijven we interen op de reserves die onze planeet heeft. De mate van consumeren zal moeten normaliseren; door minder vlees te eten en minder te vliegen zijn grote stappen bij het herstellen van ecologie en biodiversiteit te zetten. Het huidige economische model kost de planeet gewoonweg te veel en levert het grootste deel van de bevolking te weinig op. Het plunderen van het natuurschoon van de aarde levert grote welvaart voor een steeds kleiner wordende groep mensen. Terwijl de negatieve effecten van klimaatverandering en ecologische teruggang vooral gevoeld worden door de mensen die hierin het kleinste aandeel hebben en hieraan ook nog eens het minste geld verdienen. Hierdoor is de ecologische crisis waarin we zitten en de zoektocht naar schone energiebronnen ook een zaak geworden van rechtvaardigheid. Het roer kan om: we kunnen kapitaal zwaarder belasten en welvaart eerlijker verdelen. We kunnen een einde maken aan oneindige groei. De natuur leert ons veel over groei. Groei is hierin iets moois, iets noodzakelijks en gebeurt in harmonie met haar omgeving; totdat het volwassen is geworden. Dan stopt groei. We voelen allemaal instinctief aan dat eeuwige groei niet kan en uiteindelijk het systeem waarbinnen het zich bevindt kan vernietigen. Wanneer je van je dokter hoort dat je cellen in je lichaam hebt die maar door blijven groeien, dan krijgt groei ineens een hele andere lading. Eeuwige groei is ongezond. Onze economie is hierop geen uitzondering. De wereld is in de afgelopen 100 jaar uit balans geraakt, we kunnen het ons echter niet veroorloven om er nog eens 100 jaar over te doen om haar weer gezond te maken. Laten we de mouwen opstropen, er is werk aan de winkel.

  Vlaardingen, 14 mei 2020Neill Voorburg

Er is de laatste tijd veel discussie over bio-massa. Wel of niet schoon? Wel of niet duurzaam? GroenLinks raadslid Neill Voorburg stelde al eerder vragen aan het college. Hij vindt dat de politieke koers moet veranderen. Om de veelomvattende materie te onderzoeken dook hij maar eens diep in deze materie. Dat resulteerde in onderhavig lijvig opiniestuk. Voor wie zich ook wil informeren.

  Het is niet schoon Zodra er sprake is van verbranding is het niet schoon! Biomassa, biobrandstoffen, aardgas – zowel CNG (Compressed Natural Gas) als LNG (Liquefied Natural Gas) – en ethanol zijn dan ook géén schone energiebronnen. Deze bronnen geven bij verbranding weliswaar niet de duidelijk zichtbare vervuiling zoals bijvoorbeeld de zwarte rook bij het verbranden van kolen of wanneer er olie lekt en in de natuur terecht komt. Maar vergis je niet: ze zijn niet de oplossing voor de lange termijn. Biomassa, biobrandstoffen en aardgas worden helaas vaak foutief voorgesteld als bronnen van schone en/of duurzame energie.

 Aardgas Aardgas wordt vaak ten onrechte als “schoon” aangemerkt, dit omdat er bij verbranding 50% minder CO2 vrijkomt in vergelijking met het verbranden van kolen. Maar bij de verbranding van gas komen wel degelijk broeikasgassen vrij. Namelijk in de vorm van methaan. Methaan houdt 34x zoveel warmte vast als CO2 over een periode van 100 jaar en zelfs 84x zoveel over een periode van 20 jaar. Daarnaast kan aardgas schadelijke stoffen bevatten zoals: benzeen, tolueen, ethylbenzeen en xyleen. Tevens is er wereldwijd veel lekkage van methaan tijdens het vervoer van aardgas. Zo komt ook op deze manier methaan in de natuur en atmosfeer terecht. Aardgas is alles bij elkaar genomen verre van schoon, het is en blijft een fossiele brandstof.

 Biomassa Laten we even uitgebreid stil staan bij biomassa, de “duurzame” en “schone” energiebron waarover de laatste jaren de meeste controverse is. Biomassa, de brandstof waar zoveel over onduidelijk is en waarover zoveel bullshit (excuus voor het taalgebruik)verspreidt wordt. Biomassa, de aanleiding tot het schrijven van dit, steeds langer wordende, opiniestuk.

Laten we beginnen bij wat biomassa daadwerkelijk is. Biomassa is een breed begrip. In dit stuk hebben we het over energie-opwekking, de economische toepassing van biomassa. In dit geval is biomassa de naam voor biologisch afbreekbare producten, afvalstoffen en residuen van de landbouw, de bosbouw en de biologisch afbreekbare delen van industrieel en huishoudelijk afval, van waaruit energie wordt opgewekt. Daarbij wordt er van deze grondstoffen ook vaak zogenaamde biobrandstof gemaakt.

 Bronnenmateriaal biomassa en biobrandstof Er zijn veel vraagtekens te zetten bij het gebruik van biomassa en er zijn veel verschillende bronnen die als biomassa of biobrandstof worden aangemerkt. Sommige vormen zijn veel schadelijker dan anderen. Zo worden er voedselgewassen als soja en mais gebruikt om biobrandstof te winnen, gewassen die natuurlijk zouden kunnen voorzien in de voedselbehoefte van veel mensen. Onder het motto “geen voedsel in de tank” verzetten milieubewegingen en ontwikkelingsorganisaties zich al jaren tegen biobrandstoffen die gemaakt worden van voedselgewassen. Het kan daarnaast natuurlijk nooit de bedoeling, of duurzaam, zijn dat buitenlandse investeerders grond opkopen om er grondstoffen voor biobrandstoffen op te verbouwen in plaats van voedsel. Dit heeft de Nederlandse overheid er in 2012 toe gebracht om in te zetten op geavanceerde biobrandstoffen op basis van algen en bacteriën. Echter worden deze minder schadelijke vormen van biomassa hier in de praktijk nog weinig toegepast.

In 2019 heeft de EU, onder druk van actievoerders en groene partijen nieuwe duurzaamheidscriteria voor biobrandstoffen opgesteld. Zo is er bijvoorbeeld een verbod gekomen op het gebruik van biodiesel gemaakt van palmolie. Een goede stap, want palmolie is wereldwijd een van de drijvende krachten achter ontbossing en verlies aan biodiversiteit. Dit komt o.a. door ontbossing voor de aanleg van oliepalmplantages op o.a. Borneo en Sumatra.

Een andere vorm van biobrandstof is het zogenaamde “biogas”. Ook hiervoor zijn verschillende bronnen: er wordt bijvoorbeeld biogas gemaakt van rioolwaterzuivering of afgevangen van een vuilnisbelt. Dit zijn bronnen waar een stuk minder nadelen aan kleven dan wanneer we biogas verkrijgen door met subsidie mest te vergisten. Dit is namelijk een subsidie die mogelijk de intensieve veeteelt langer in stand houdt. En deze intensieve veeteelt is wereldwijd weer de grootste drijvende kracht achter ontbossing en verlies aan biodiversiteit. De intensieve veeteelt zorgt voor grootschalige ontbossing in o.a. het Amazonegebied, het Atlantisch Bos, Gran Chaco (een vlakte in Paraguay, Bolivia en Argentinië), Borneo, de Cerrado (centraal-west Brazilië), Choco-Darien (een ecoregio in Colombia en Panama), het Congobekken, Oost-Afrika, Oost-Australië, de Mekong, Nieuw Guinea en Sumatra.

 Bomen als grondstof Het is voor dit stuk natuurlijk onvermijdelijk om het over “bomen” te hebben. Ik vermoed zomaar eens dat de meeste lezers zich inmiddels al verbaasden dat ik zoveel woorden achter elkaar kon schrijven zonder het woord “boom” erin. Wees gerust, bij het komende stuk zal ik het woord boom zo vaak noemen dat we straks door de bomen, als we niet oppassen, het bos niet meer zien. Want dit is natuurlijk met afstand de reden tot de meeste controverse van de afgelopen jaren ten aanzien van biomassa: het verbranden van bomen om energie op te wekken. Mijn mening over het verbranden van bomen om energie op te wekken heb ik tijdens het bevragen van het college in Vlaardingen al eerder op papier en de website gezet. Het komt er in het kort op neer dat bomen verbranden noch schoon, noch duurzaam is, en daarnaast mogelijk zeer negatieve gevolgen heeft voor natuur en milieu.

Het bijstoken van hout als biomassa wordt door sommigen als duurzaam aangemerkt omdat voor elke gekapte boom een nieuwe terug groeit. Deze vlieger gaat echter niet op omdat bij verbranding de schadelijke stoffen direct vrij komen, in het nú: het moment dat het klimaat zijn breekpunt bereikt. Dat de vrijgekomen CO2 over een generatie of meer weer wordt opgenomen, daar heeft het klimaat op dit moment weinig aan. Daarbovenop komt dat bomen een essentiële rol spelen bij het opvangen en vasthouden van CO2; hout verbranden als biomassa belast het milieu dus mogelijk dubbel negatief. Het mag dan weliswaar de bedoeling zijn dat er zoveel mogelijk resthout verbrand wordt bij de opwekking van energie middels biomassa. Echter overstijgt momenteel, mede dankzij subsidieregelingen, de vraag het aanbod. Dit zorgt ervoor dat er een tekort is aan restmateriaal als snoeihout en er dus hoogwaardig hout of zelfs hele bomen worden gereduceerd tot biomassa. Een uiterst zorgelijke ontwikkeling omdat dit beleid dus ook weer bijdraagt aan wereldwijde ontbossing en het bijbehorende verlies aan biodiversiteit.

 Het gebruik Er is een groot verschil tussen landen wanneer het gaat om het gebruik van biomassa: zo is in Duitsland het gebruik relatief klein, zeker afgezet tegen wind-en zonne-energie:

- Biomassa: 45.48 TWh (terawattuur) - Wind: 127.23 TWh - Zon: 46.54 TWh

In totaal leveren zon- en windenergie zo’n 30% van de totale energiebehoefte in Duitsland.

Nederland laat bijvoorbeeld hele andere cijfers zien: - Biomassa: 27 TWh - Wind: 10 TWh - Zon: 3.6 TWh

In Nederland leveren zon- en windenergie ongeveer 6 % van de totale energiebehoefte.

Natuurlijk is Duitsland een veel groter land dan Nederland en wekt dus ook veel meer stroom op. Maar waar in Nederland biomassa bijna twee keer zoveel energie oplevert als zon- en windenergie tezamen is in Duitsland een heel andere trend zichtbaar. De Nederlandse vraag naar biomassa wordt omhoog gedreven door subsidieregelingen waardoor nu wereldwijd bomen gekapt worden. Deze belanden in Nederlandse biomassacentrales om te worden verbrand of bijgestookt in kolencentrales. Dit lijkt me niet de manier om aan duurzaamheidsdoelstellingen te voldoen. Het is dan ook terecht dat er vanuit verschillende natuur- en milieuorganisaties evenals politieke partijen zoals PvdD, SP, GroenLinks, PvdA en FvD gepleit wordt om een einde te maken aan deze subsidieregelingen.

Het moge duidelijk zijn dat er veel verschillende toepassingen zijn van biomassa als energiebron. Het wordt zowel gebruikt bij de opwekking van elektriciteit als bij het verkrijgen van biobrandstof of biogas. Daarbij moet opgemerkt worden dat sommige vormen van biomassa duidelijk schadelijker zijn voor natuur, milieu, gezondheid en het klimaat dan andere. Ze hebben echter allen één ding met elkaar gemeen: ze worden verbrand, zijn hierdoor geen van allen schoon en zijn dus geen van allen een echte oplossing voor de lange termijn. De minst schadelijke vormen van biomassa, zoals algen en bacteriën, zijn uiteindelijk dus ten hoogste bruikbaar als een overgangsfase naar echt schone energie. Ik zou dan ook graag zien dat investeringen en subsidies worden verlegd naar de echt schone bronnen. Elke euro die besteed wordt aan biomassa, biobrandstof of biogas, is er één die beter besteed had kunnen worden aan ontwikkelingen in schone energie-opwekking.

 Wat is dan wel schoon? Uiteindelijk komt het erop neer dat, hoe hard de mensheid ook nieuwe manieren verzint om energie op te wekken en vervolgens mensen hiervoor laat betalen: de zon en wind leveren meer energie. Het is hoogste tijd dat we dit feit omarmen. Maar, hoor ik sommigen van jullie denken: de bouw van windmolens en zonneparken heeft grote gevolgen voor het landschap en biodiversiteit. Dit klopt tot op zekere hoogte en die kritiek kan ik delen. Het lijkt mij dat de natuur niet het kind van de rekening mag worden. Sterker nog: we zouden de natuur als uitgangspunt moeten nemen. Dus eerst uitzoeken hoe we zo min mogelijk impact op de natuur hebben. En daar vervolgens onze economie en energievoorziening op afstemmen. Het is wel zo dat wereldwijd verreweg de meeste windparken en zonnepanelen worden geplaatst in grote, weidse open gebieden, zee, stedelijk gebied en op daken van woningen en bedrijven. Uiteraard hebben deze energiebronnen ook hun CO2 impact. Dat wordt ook door niemand ontkent. Echter, de techniek voor het opwekken en opslaan van schone energie ontwikkelt zich razendsnel. Voor het produceren van een zonnepaneel is uiteraard ook energie nodig. De tijd die het kost om deze energie terug te verdienen (de energetische terugverdientijd) is voor wind- en zonne-energie erg positief: één tot twee jaar. Gemiddelde zonnepanelen gaan inmiddels 20-30 jaar mee, verreweg het grootste deel van hun levensduur zijn ze dus uitstoot-neutraal. Ook kunnen ze inmiddels bijna volledig gerecycled worden. Voor silicium zonnepanelen is nu al een recyclingspercentage van 96% haalbaar. Daarnaast maken de grote windparken, op o.a. de Noordzee, het in de toekomst mogelijk om grote hoeveelheden waterstof te produceren. Waterstof, de uitzondering die de regel bevestigt: verbranding van waterstof is wél schoon. Je houdt dan namelijk water over. De combinatie van een energievoorziening gebaseerd op zon, wind en groene waterstof is de schoonste die we op basis van hetgeen we nu weten kunnen nastreven. Uiteraard gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat ook zonne- en windenergie gevolgen hebben voor natuur, milieu en klimaat. Vergeet alleen niet dat de alternatieven zoals olie, gas en kolen veel en veel grotere natuur- en milieuschade opleveren.

 De situatie in Vlaardingen Naar aanleiding van de zorgen en maatschappelijke discussie omtrent het gebruik van biomassa heb ik recentelijk het college van Vlaardingen bevraagd naar het huidige gebruik binnen onze stad en de te voorziene ontwikkelingen in de toekomst. De meest in het oog springende ontwikkeling w.b. het gebruik van biomassa zijn de ketels van Waterweg Wonen. Zij verwarmt namelijk woningen aan de Koninginnelaan, Zwaluwenlaan en het Mendelssohnplein door middel van biomassaketels. Voor de verwarming van deze complexen wordt gebruik gemaakt van houtsnippers die vrijkomen uit (bos)onderhoud en snoeiafval. Deze biomassa komt uit Nederland en wordt dus niet geïmporteerd. Voor deze biomassa verdwijnen gelukkig geen hele bomen. Waterweg Wonen streeft ernaar om meer snoeiafval lokaal te verkrijgen. De specificaties van de verschillende biomassaketels zijn als volgt:

- Koninginnelaan 1x 540 kW biomassaketel - Zwaluwenlaan 1x 720 kW biomassaketel - Mendelssohnplein 1x 510 kW biomassaketel

Voor kleinere ketels zoals de door Waterweg Wonen gebruikte ketels, gelden de volgende emissiewaarden, daarbij zijn er ook metingen verricht:

Norm meting: - Stikstofoxiden (NOx) (mg per kubieke meter) 300 210 - Zwaveldioxide (SO2) (mg per kubieke meter) 200 3,5 - Totaal stof (mg per kubieke meter) 40 20

Naast het bovenstaande zijn ook metingen gedaan van Buteen (C4H8), Hexaan (C2H6) en Benzeen (C6H6). Allen zijn gemeten op 0 mg/m3. Hieruit kunnen we de conclusie trekken dat de verstookte biomassa op basis van snoeihout in Vlaardingse ketels ruim binnen de gestelde normen vallen. De vraag blijft echter: omdat het binnen de norm valt, moeten we er dan ook maar gebruik van maken?

De verwarming van deze woningen middels biomassa zit vooralsnog in een proeffase. Waterweg Wonen heeft nog geen definitief besluit genomen om al dan niet door te gaan. Waterweg Wonen onderzoekt ook de mogelijkheden van biokool voor de (nabije)toekomst. Biokool wordt gemaakt uit nattige biomassa zoals grassen en afval uit de akkerbouw. Hiervan zijn in Nederland grote overschotten die voor andere toepassingen onbruikbaar zijn. Daarnaast vraagt biokool minder ruimte voor opslag omdat het meer energie bevat dan snippers of pellets. Het feit dat Waterweg Wonen zoekt naar manieren om biomassa zo goed mogelijk in te zetten is op zichzelf een prima ontwikkeling. Het past ook binnen de door de overheid gesteld duurzaamheidsdoelstellingen. Wanneer we de uitstoot van deze vorm van biomassa afzetten t.o.v. kolen of gas dan is de natuur- en milieuschade, zoals al eerder betoogt, uiteraard kleiner. Zo komen er significant minder giftige stoffen vrij bij verbranding van snoeiafval. De gevolgen voor natuur en biodiversiteit bij het winnen en vervoer van gas of kolen zijn een stuk groter dan bij snoeiafval het geval is. Dat gezegd hebbende: ook deze biomassa levert energie door middel van een verbrandingsproces en is dus niet echt schoon.

 Reactie college Het college van B&W in Vlaardingen schaart zich in hun reactie op mijn vragen achter het geldende overheidsbeleid. Namelijk dat biomassa nodig is om aan duurzaamheidsdoelstellingen te voldoen. Ik had graag gezien dat het college zich hierin kritischer op had gesteld. Dat biomassa duurzaam zou zijn betreft immers vooral een papieren werkelijkheid.

    Zoals ik in alle bovenstaande informatie heb aan willen tonen is het begrip biomassa diffuus, breed en staat het huidige (subsidie)beleid investeringen in echt schone energie in de weg. Biomassa is een makkelijke manier om je “groen”, “eco” en “duurzaam” voor te doen. Ook wanneer je dit niet bent. We zien dat door marktwerking ook energie het speelterrein is geworden van het grote bedrijfsleven. Ik vind daarom dat de politiek, in zijn rol als beleidsbepaler, de koers moet uitzetten. Daarbij de kaders schetsen waaraan bedrijven en instellingen zich moeten houden. Om dit goed te kunnen doen is een duidelijk standpunt nodig over wat werkelijk groen, schoon en toekomstbestendig is. Uiteraard moeten overheden hierbij zelf het goede voorbeeld geven door te kiezen voor investeringen in zon, wind en waterstof - onze beste kansen op schone energie voor de toekomst.

Vlaardingen zou in zijn regionale energiestrategie dan ook vol in moeten spelen op de lange termijn mogelijkheden van zon- en windenergie.

Daarnaast zijn er steeds meer lokale energiecoöperaties in handen van burgers en ook in Vlaardingen komt hier gelukkig steeds meer schot in. Zo heeft recentelijk het Vlaardings Energie Collectief (VEC) op het dak van de Koninginnelaan 220 zonnepanelen geplaatst. Hierdoor zijn 39 Vlaardingers collectief eigenaar van deze panelen en vangen hierdoor een deel van hun energiebelasting terug en delen zo in de verkoop van de energie door het VEC. Burgerinitiatieven zoals deze zorgen voor groter draagvlak en gebruik van schone energie. Daarnaast is dit ook een manier waarop je zelf, als burger, de macht van het grootkapitaal kan ondermijnen.

 Conclusie Het mag inmiddels duidelijk zijn dat grote bedrijven, corporaties en overheden graag gebruik maken van prettig klinkende modewoorden als “duurzaam”, “eco” en “groen”; we zien deze woorden overal terug, te pas en te onpas. Zo proberen bedrijven hun producten van een groen sausje te voorzien en aan de man te brengen, zelfs wanneer deze bedrijven alles behalve groen, ecologisch of duurzaam zijn. Het is van het grootste belang dat we eerlijk zijn over de producten die we verkopen en de energie die hiervoor gebruikt of opgewekt moet worden. Natuur- en milieuorganisaties én groene politici moeten daarom een stevig, ondubbelzinnig standpunt innemen tégen biomassa, biobrandstoffen, (bio)gas en alle andere zogenaamde alternatieve energiebronnen geen oplossingen bieden voor de lange termijn. Schone energiebronnen als zon, wind en waterstof bieden die oplossing wel! De bestaande biomassacentrales zouden enkel gebruik moeten maken van de minst vervuilende vormen van biomassa, zoals algen. De bouw van nieuwe biomassacentrales is contraproductief voor luchtkwaliteit en trekt een grote wissel op ecologie en biodiversiteit. Op grond van al het bovenstaande moeten er dus geen nieuwe centrales bijkomen. Door het verstrekken van subsidie op biomassa – want ten onrechte wordt biomassa steeds vaker gezien als dé manier om duurzaamheids-doelstellingen te behalen – dreigt momenteel een wildgroei aan centrales. Het is aan de politiek, waarvan ik een klein onderdeel ben, om beleid en koers vooral voor de lange termijn bij te sturen.

  Werk aan de winkel Ter afsluiting rest mij nog om een belangrijke overweging met jullie te delen: hoewel ik duidelijk inzet op gebruik van schone energiebronnen als zon, wind en waterstof, zie ik ook dat dit niet de enige manieren zijn om natuur te beschermen en de ecologische- en klimaatcrisis het hoofd te bieden. Zo lang we blijven geloven in oneindige economische groei op een eindige planeet, blijven we interen op de reserves die onze planeet heeft. De mate van consumeren zal moeten normaliseren; door minder vlees te eten en minder te vliegen zijn grote stappen bij het herstellen van ecologie en biodiversiteit te zetten. Het huidige economische model kost de planeet gewoonweg te veel en levert het grootste deel van de bevolking te weinig op. Het plunderen van het natuurschoon van de aarde levert grote welvaart voor een steeds kleiner wordende groep mensen. Terwijl de negatieve effecten van klimaatverandering en ecologische teruggang vooral gevoeld worden door de mensen die hierin het kleinste aandeel hebben en hieraan ook nog eens het minste geld verdienen. Hierdoor is de ecologische crisis waarin we zitten en de zoektocht naar schone energiebronnen ook een zaak geworden van rechtvaardigheid. Het roer kan om: we kunnen kapitaal zwaarder belasten en welvaart eerlijker verdelen. We kunnen een einde maken aan oneindige groei. De natuur leert ons veel over groei. Groei is hierin iets moois, iets noodzakelijks en gebeurt in harmonie met haar omgeving; totdat het volwassen is geworden. Dan stopt groei. We voelen allemaal instinctief aan dat eeuwige groei niet kan en uiteindelijk het systeem waarbinnen het zich bevindt kan vernietigen. Wanneer je van je dokter hoort dat je cellen in je lichaam hebt die maar door blijven groeien, dan krijgt groei ineens een hele andere lading. Eeuwige groei is ongezond. Onze economie is hierop geen uitzondering. De wereld is in de afgelopen 100 jaar uit balans geraakt, we kunnen het ons echter niet veroorloven om er nog eens 100 jaar over te doen om haar weer gezond te maken. Laten we de mouwen opstropen, er is werk aan de winkel.

  Vlaardingen, 14 mei 2020Neill Voorburg

Extra kabinetsmaatregelen zijn een unieke kans voor Vlaardingen om eindelijk walstroom te realiseren. Reden voor GroenLinks om dit onderwerp wederom onder de aandacht van het college te brengen.

GroenLinks maakt zich de afgelopen 15 jaar hard voor de aanleg van walstroom in het Vlaardingse havengebied. Volgens ons zou dit namelijk de luchtkwaliteit verbeteren en zorgen voor een afname van geluidsoverlast. Tot nog toe geven zowel het stadsbestuur als DFDS aan positief te staan ten opzichte van walstroom. Beide partijen onderkennen de meerwaarde, maar tot nog toe blijken financiële bezwaren doorslaggevend. Volgens raadslid Neill Voorburg kunnen de stikstofmaatregelen van het kabinet uitkomst bieden voor Vlaardingen: Het kabinet trekt namelijk 5 miljard extra uit om de uitstoot en depositie van stikstofoxiden en ammoniak te verminderen. Het kabinet voorziet hierin ook van bronmaatregelen voor het verminderen van de uitstoot van stikstofoxiden door de scheepvaart. De aanleg van walstroom voor de zeevaart zou volgens het kabinetsplan leiden tot stikstofreductie.

Naast onderstaande ingediende vragen, zal GroenLinks tijdens de eerstvolgende raadsvergadering een motie indienen waarin gevraagd wordt walstroom aan te leggen.

_________________________________________________________________________________

Aan het college van Burgemeester en Wethouders te Vlaardingen

Vlaardingen, 28 april 2020

Betreft: Walstroom - stikstofbeleid

Geacht College,

Zoals u weet zet GroenLinks zich de afgelopen 2 jaar in voor de realisatie van walstroom. Recentelijk heeft het Rijk bekend gemaakt dat zij nog eens 5 miljard uittrekt voor het stikstofbeleid. Het kabinet wil hierbij ook zogenaamde bronmaatregelen treffen. Één van deze bronmaatregelen is de realisatie van walstroom voor de zeevaart. U heeft in de beantwoording van onze vragen van 9 januari 2020 te kennen gegeven voorstander te zijn van walstroom en de mogelijkheden hiervan voor het Vlaardingse havengebied te onderzoeken. Hierbij gaat (of bent) u ook in gesprek met DFDS.

De afgelopen weken bereikten ons wederom berichten van mensen die nog steeds overlast ervaren van een lage bromtoon mogelijk afkomstig van generatoren bij DFDS. Walstroom zou deze overlast drastisch kunnen verminderen.

Naast het verminderen van geluidsoverlast biedt walstroom tevens voordelen voor de luchtkwaliteit, omdat de uitstoot van o.a. fijnstof en stikstofoxiden hierdoor sterk omlaag gaan. Uit uw eerdere beantwoording van vragen door GroenLinks gesteld blijkt dat u de meerwaarde van walstroom voor Vlaardingen ziet. De bezwaren waren voornamelijk van financiële aard. GroenLinks is uiteraard blij met deze opstelling. Nu dat het Rijk extra geld uittrekt om walstroom te realiseren ziet GroenLinks mogelijkheden om deze voorziening ook in Vlaardingen van de grond te krijgen en hiermee een significante slag te maken als het gaat om het verminderen van geluidsoverlast en luchtvervuiling.

We hebben dan ook de volgende vragen:

Bent u nog steeds van mening dat walstroom een goede optie is om geluidsoverlast en luchtvervuiling vanuit het havengebied te verminderen?

Bent u op de hoogte van de stikstofplannen van het kabinet en ziet u hierin mogelijkheden om walstroom in het Vlaardingse havengebied te realiseren?

Kunt u aangeven of u reeds met o.a. DFDS in gesprek bent omtrent de realisatie van walstroom en of er concrete stappen te verwachten zijn aangaande de aanleg van walstroom bij DFDS?

Kunt u aangeven op welke wijze Vlaardingen aanspraak kan maken op geld vanuit het stikstofbeleid? Kunt u hierbij tevens aangeven of u voornemens bent deze gelden in te zetten voor het verduurzamen van het Vlaardingse havengebied middels walstroom?

We zien uw beantwoording met grote interesse tegemoet.

Hartelijke groet,

Namens de fractie van GroenLinks, Neill Voorburg.

“Ik voel schaamte bij het feit dat Vlaardingen zich niet wil aansluiten bij de oproep om kinderen op te vangen en de verantwoordelijkheid te nemen om een handvol kinderen onderdak te bieden.” schrijft hij nadat de motie hierover werd verworpen. Want “het is ook belangrijk dat Vlaardingen een inclusieve stad is, waarin nadrukkelijk plek is voor iedereen, ook voor weerloze kinderen”.

____________________________________________________________________________

Afgelopen donderdag 23 april was er een digitale raadsvergadering in Vlaardingen. Onder andere het herstelplan stond op de agenda, waar GroenLinks een voorstander van is. Lianne van Kalken sprak in haar betoog ook haar steun uit voor het plan.

Het herstelplan is aangenomen en Vlaardingen kan beginnen aan de broodnodige slag om financieel gezond te worden en te blijven, zonder de belangrijkste sociale uitgaven te stoppen.

Later op de avond kwamen er nog andere onderwerpen voorbij. Hierbij zat een motie die ik, namens GroenLinks, en mede ondertekend door Fractie Kerkhof, fractie Akca en de Partij van de Arbeid, indiende. De motie vroeg te voldoen aan de oproep van Defence for Children, Vluchtelingenwerk Nederland en Stichting Vluchteling om kinderen die zonder ouders of volwassen begeleiding in de vluchtelingenkampen in Griekenland verblijven op te nemen. Het is een oproep aan het kabinet die getuigt van draagvlak. Voor heel Nederland zou het gaan om 500 kinderen. Zo’n 40 andere gemeenten hebben zich al achter het initiatief geschaard. Ook Vlaardingen zou aangeven dat wij ons deel willen en kúnnen dragen. Dit zou in de praktijk betekenen dat wij aan niet meer dan tien kinderen onderdak zouden bieden in bijvoorbeeld pleeggezinnen of een zorginstelling. Juist in deze tijd van crisis is het belangrijk dat we niet alleen aan onszelf denken, maar ook aan onze naasten en de meest kwetsbaren die hulp nodig hebben.

De motie heeft het helaas niet gered. Er is in de Vlaardingse raad al vaker gebleken dat er een krampachtigheid heerst als het gaat om grotere thema’s: als er iets op de agenda staat wat ook buiten de Vlaardingse grenzen van belang is, zegt de helft van de raad: ‘niet onze zorg’. Dit bleek bij de stemming over het benoemen van de klimaatcrisis, bij de stemming van de rotterdamwet en ook nu wilde de Vlaardingse raad niet over de eigen schutting kijken.

Ook de verrechtsing van onze stad wordt met deze stemming pijnlijk duidelijk. Zo wordt door heel het land een vergelijkbare motie ingebracht of gesteund door de Christelijke partijen, inclusief vlammende betogen over naastenliefde, maar de Vlaardingse afdelingen wilden de zorgbehoevende kinderen niet helpen. Ook andere grote landelijke partijen, en bijna alle lokale partijen (behalve drie van de vier raadsleden van ONS.vlaardingen) lieten de zorg voor de hulpeloze kinderen afweten.

Ik voel schaamte bij het feit dat Vlaardingen zich niet wil aansluiten bij de oproep om kinderen op te vangen en de verantwoordelijkheid te nemen om een handvol kinderen onderdak te bieden. Wel ben ik blij met de discussies die er (online) over ontstonden en de media-aandacht die er voor kwam, wat hopelijk toch een signaal heeft afgegeven.

GroenLinks blijft strijden voor een sociaal, cultureel en duurzaam Vlaardingen. Dat hebben we hopelijk de afgelopen tijd laten zien met diverse moties en ideeën, en door onze bijdrage aan het herstelplan, waar we trots op mogen zijn dat het aangenomen is. Maar het is ook belangrijk dat Vlaardingen een inclusieve stad is, waarin nadrukkelijk plek is voor iedereen, ook voor weerloze kinderen.

Robin Bongers, Fractielid GroenLinks Vlaardingen.

Recentelijk heeft GroenLinks vragen gesteld aan het college aangaande de compensatiemaatregelen i.v.m. de kap van bomen ter meerdere eer en glorie van de Blankenburgverbinding. Daarbij heeft GroenLinks voorgesteld om extra minibossen aan te leggen als compensatie en te kijken of bomen aan de inwoners van Vlaardingen kunnen worden “terug gegeven” via de woning coöperaties.Op 17 maart heeft het college antwoord gegeven op de gestelde vragen en gedane voorstellen.

  In het kort komt dit neer op het volgende:

Er vindt compensatie plaats van de gekapte bomen. Inmiddels is begonnen met de herplant van 150 van deze bomen, o.a in park ’t Nieuweland, ’t Hof en het Oranjepark;

Als gevolg van aanvullende werkzaamheden door Rijkswaterstaat zullen er in het buitengebied extra bomen gekapt worden, ook hiervoor zijn compensatieafspraken gemaakt. Zo worden er 99 bomen gekapt als gevolg van de aanleg van een rioolpersleiding aan de Broekpolderweg. Hiervoor worden 128 bomen herplant;

De gemeente staat positief tegenover het idee om meer minibossen aan te leggen naar voorbeeld van het recent geplante bos aan de Groen van Prinstererstraat. Er is overleg gepland om ook vanuit het project Blankenburgverbinding extra minibossen te realiseren;

Rijkswaterstaat en de gemeente Vlaardingen staan positief tegenover het idee om via de woningcoöperaties aan boscompensatie te doen.

GroenLinks blijft het uiteraard betreuren dat de tunnel er komt (dit kan niet vaak genoeg gezegd worden!). Dit gezegd hebbende is GroenLinks, als het gaat om compensatie voor de bomenkap, blij met de antwoorden van het college. Het is goed om te zien dat er serieus met de herplant van gekapte bomen wordt omgegaan. Uiteraard zien we het liefst zo snel mogelijk een groei van het aantal minibossen in Vlaardingen en vergroening van o.a. tuinen in het beheer van wooncorporaties. We zullen deze ontwikkelingen dan ook op de voet volgen en de gemeente blijven motiveren tot het vergroenen van Vlaardingen.

We houden u op de hoogte!

HIER de volledige beantwoording door het college

Deze week was Neill Voorburg te horen bij Omroep Wetering over de vragen die hij aan het College stelde over het gebruik van biomassa.

Op maandag 9 maart heeft Mieke de Jillis Bruggeman Opsteker in ontvangst mogen nemen in Schiedam voor haar inzet om van Vlaardingen een regenboogstad te maken.

Jillis Bruggeman was 217 jaar geleden de laatste ter dood veroordeelde Schiedammer voor sodomie. Als straf werd hij opgehangen aan een galg waarna hij zweepslagen kreeg tot hij overleed. Elk jaar reikt de stichting Jillis Bruggeman in samenwerking met de gemeente Schiedam een Penning en Opstekers uit aan mensen die zich inzetten voor de emancipatie en gelijke rechten van de LBHTI-gemeenschap.

Mieke heeft het voor elkaar gekregen het LBHTI-beleid in Vlaardingen op de agenda te zetten. Meerdere Vlaardingse fracties hebben op haar initiatief het Regenboogakkoord getekend waardoor zij zich inzetten voor een veilige stad waar iedereen zichzelf kan zijn.

We zijn ontzettend trots op Mieke en feliciteren haar van harte met haar welverdiende Opsteker! Op woensdag 25 maart zal zij haar verhaal vertellen tijdens de ALV van GroenLinks.

__________________________________________________

De Jillis Bruggeman Penning werd aan maandag in Schiedam uitgereikt aan Claudia de Breij. Lees HIER meer info over deze prijsuitreiking. Lees HIER meer informatie over de prijs.

Dit is één van de vragen die GroenLinks raadslid Neill Voorburg vandaag stelt in een brief. Aanleiding is o.a. de toenemende maatschappelijke discussie over het gebruik van biomassa. Wat GroenLinks betreft zou er gestopt moeten worden met het verstrekken van subsidies voor het gebruik van biomassa. “Want als Nederland blijft doorgaan met de bouw van biomassacentrales en subsidies op de verbranding van biomassa blijft verstrekken, dan bestaat het gevaar dat het Nederlandse beleid bijdraagt aan ontbossing.“

_____________________________________________________________________________________

Aan het college van Burgemeester en Wethouders te Vlaardingen

Vlaardingen, 11 maart 2020

Betreft: Schriftelijke vragen biomassa

Geacht College,

Er is veel (maatschappelijke) discussie over biomassa. De klimaatwinst wordt betwist en er zijn zorgen over luchtverontreiniging. Voor 1 april 2020 moet het kabinet een aanvullend pakket aan klimaatmaatregelen presenteren om aan het Urgendavonnis te voldoen. Het stoppen met de subsidie op biomassa zou wat GroenLinks betreft een van deze maatregelen moeten zijn. Het kappen van bomen om deze vervolgens te verbranden om energie op te wekken staat wat ons betreft namelijk haaks op groene en duurzame ambities. Want als Nederland blijft doorgaan met de bouw van biomassacentrales en subsidies op de verbranding van biomassa blijft verstrekken, dan bestaat het gevaar dat het Nederlandse beleid bijdraagt aan ontbossing. Bomen zijn te waardevol om zomaar op te stoken. Houtmisbruik ligt op de loer als we de wildgroei aan biomassacentrales niet stoppen.

Bij de verbranding van biomassa komen grote hoeveelheden CO2 en fijnstof vrij. Dit terwijl bomen juist een essentiële rol spelen bij het opvangen en vasthouden van CO2; biomassa belast het milieu dus mogelijk dubbel negatief.

Uit het recente rapport ‘Reststromen uit Bossen’ van onderzoeksbureau Biomass Research, blijkt dat het aanbod van resthout (dat bijvoorbeeld overblijft bij de productie van planken en meubels) niet meegroeit met de vraag. Dit zorgt voor een groot risico op de verbranding van waardevolle bomen:

“Nederlandse energiecentrales verbranden houtige biomassa. In aanmerking komt hout dat nergens anders voor gebruikt kan worden, zoals takken uit bossen en plantsoenen, sloophout en afvalhout uit de houtverwerkende industrie. Bij groeiende vraag naar biomassa bestaat het risico dat de centrales waardevol hout verbranden.”

Momenteel importeert Nederland brandhout voornamelijk uit buurlanden en de Baltische staten. Ook komen er houtpellets uit de Verenigde Staten. Op deze manier verdwijnen er hele bossen in Amerikaanse pelletfabrieken. Daarnaast kost het verschepen van resthout ook nog eens veel energie en leidt tot milieuvervuiling.

Ook in Vlaardingen wordt gebruik gemaakt van biomassa: Sinds begin 2018 experimenteert Waterweg Wonen met stoken op biomassa in hun complexen aan de Zwaluwenlaan Oneven en Konginnenlaan. Daarnaast wordt, dankzij zowel de Leiding over Noord als de (toekomstige) Leiding door het Midden, stadwarmte in de toekomst een mogelijkheid in Vlaardingen. Beide leidingen maken gebruik van onder meer biomassa om in deze warmte te voorzien. Zo heeft AVR recentelijk hun biomassa centrale omgebouwd zodat ze 60MW additionele warmte leveren aan de leiding over Noord.

GroenLinks wil graag duidelijk hebben welke vormen van biomassa er in Vlaardingen gebruikt worden en wat de emissiewaarden hiervan zijn. We hebben dan ook de volgende vragen:

Geacht college,

Heeft u kennis genomen van de voorgenoemde negatieve aspecten van biomassa en deelt het college de kritiek op de verbranding van bomen als biomassa? Zo nee, waarom niet?

Onderschrijft het college de opvatting van GroenLinks dat het gemiddeld 60 tot 100 jaar duurt voor de CO2-uitstoot van houtstook weer in bossen is vastgelegd (los van de bijkomende CO2-uitstoot van het transport, het vrijkomen van CO2 uit de achterblijvende wortels, de luchtverontreiniging, het verlies aan biodiversiteit etc.)? Zo nee, waarom niet?

Kunt u aangeven in hoeverre Vlaardingen gebruik maakt van biomassa als warmtebron?

Is de experimentele fase van het stoken op Biomassa door Waterweg Wonen inmiddels afgerond? En wat zijn tot dusver de conclusies? Kunt u iets zeggen over: A. Welk bronmateriaal er verstookt wordt in de kleine biomassacentrales van Waterweg Wonen; B. Wat de emissiewaarden van het stoken op biomassa voor zowel de Zwaluwenlaan Oneven als de Konginnenlaan zijn; C. De hoogte van het aantal decibel op het moment dat de centrales gaan stoken en hoe dit zich verhoudt dit tot de eerdere blokverwarming?

Is Waterweg Wonen voor zover u weet voornemens om meer van hun panden te gaan verwarmen middels het verstoken van Biomassa?

De CO2-uitstoot door biomassa-bijstook in kolencentrales is per kWh. 2,3 maal zoveel als bij gasstook en dat de uitstoot zelfs 3 keer zoveel is wanneer biomassa wordt verstookt in kleinere biomassacentrales, wat betekent dit voor de kleine biomassacentrales van Waterweg Wonen?

Welk aandeel en welke hoeveelheid CO2-uitstoot van de biomassacentrale van AVR is afkomstig van de productie, het transport en de verwerking van biomassa ten behoeve van de leiding over Noord? Kunt u hierbij tevens aangeven om welke vorm van biomassa het hier gaat?

Kunt u aangeven hoe groot het aandeel van biomassa is voor de levering van warmte doormiddel van de Leiding door het Midden en welke biomassa daarvoor als bron wordt gebruikt?

Gezien de recentelijke inspanningen van het college om het boombeleid in Vlaardingen te verbeteren, hiermee CO2-uitstoot op te vangen en ecologische waarde te vergroten; zou u willen overwegen om er bij zowel de Gasunie, AVR als Waterweg Wonen op aan te dringen bomen te planten als compensatie op de extra uitstoot die biomassa met zich mee brengt?

We zien uw beantwoording met grote interesse tegemoet,

Hartelijke groet namens de GroenLinks fractie, Neill Voorburg

Aanstaande 28 maart vindt de Vlaardingen Schoon Challenge plaats. Vele Vlaardingen zullen proberen de straten en plantsoenen in hun wijk weer zo schoon mogelijk te krijgen. We roepen GroenLinks-leden van harte op hieraan mee te doen!

1) Onlangs hebben GroenLinks steunfractielid Esther van Wieringen en bewoner van de Oostwijk, Focco van der Waal een Buurtbezemgroep in Vlaardingen Oost opgericht. De Buurtbezem Vlaardingenoost gaat de actie Vlaardingen Schoon Challenge ondersteunen met het prikken van zwerfvuil in de Oostwijk.

De start is om 11:00 u. op de Schiedamseweg 49.

Aanmelden kan via buurtbezemoostwijk@gmail.com of neem contact op met Esther van Wieringen, via Esther.vanWieringen@vlaardingen.nl.

#Keep it clean keep it green#

2) De Federatie Broekpolder gaat op 28 maart natuurlijk in haar eigen gebied aan de slag. GroenLinks-raadslid Neill Voorburg zal hier gaan meehelpen. Exacte tijd en startlocatie volgen nog. Opgeven kan via Paul van Vugt, via paulvanvugt@live.nl.

Verdere informatie over Vlaardingen Challenge kan je vinden op hun site: https://vlaardingenschoon.nl/.