Poliflw

Duurzame energie is van levensbelang. Ook Wijk bij Duurstede moet haar aandeel leveren. Voor ons eigen verbruik en waar mogelijk voor de regionale opgave. Dat redden we alleen met een mix van zonnepanelen en windmolens: de huidig bewezen grootschalig toepasbare technieken voor duurzame opwekking. Daarbij zetten we vol in op zon op daken. Maar nu al is berekend dat ook zonnevelden nodig zijn. Via het burgerpanel is met behulp van inwoners een zeer compleet beleidskader voor zonnevelden opgesteld. Daarin worden onder meer zoekgebieden aangewezen en voorwaarden gesteld aan landschappelijke inpassing en maatschappelijke en financiële participatie.

Voor een mogelijk zonneveld aan de Groenewoudseweg, heeft een eerste positieve toets plaatsgevonden. We hebben begrip voor de onrust die daarover is ontstaan. Grootschalige opwekking van duurzame energie, heeft altijd landschappelijke impact. Zeker voor omwonenden. Maar de procedure is pas net begonnen. De ondernemer zal moeten aantonen hoe de omgeving wordt betrokken en gecompenseerd en hoe een eventueel zonneveld met groen in de omgeving kan opgaan. Hij zal moeten voldoen aan een hele lijst met richtlijnen en voorwaarden. Als het plan is uitgewerkt, kunnen we alsnog tot de conclusie komen dat het onvoldoende binnen het beleid past. Bijvoorbeeld omdat het zonneveld op deze gevoelige locatie onvoldoende landschappelijk wordt ingepast of omdat omwonenden onvoldoende betrokken en gecompenseerd zijn. Het is dus nog geen gelopen race.

We vinden het wel belangrijk ons beleid en duurzame doelstellingen serieus te nemen en de afgesproken procedure te doorlopen. De ondernemer krijgt dan een eerlijke kans en wij weten waar we ja of nee tegen zeggen.

PROVINCIE UTRECHT - In de provincie Utrecht zijn zeker 96 initiatieven voor zonnevelden en windparken, maar veel projecten liggen stil omdat veel gemeenten nog geen beleid hebben of omdat ze het niet willen. Dat stelt de Natuur & Milieufederatie Utrecht (NMU) op basis van eigen onderzoek.   

Het gaat volgens de NMU om grotere energieplannen die geen doorgang kunen vinden, zoals zonnepanelen op geluidswallen, bij een boer of op een vuilnisbelt, maar bijvoorbeeld ook windparken langs de snelweg. "Gemeenten zijn nog erg langzaam met het maken van beleid", zegt Rolf Schipper van de NMU. "Wij roepen hen op hiermee vaart te maken zodat duidelijk wordt waar zonnevelden en windparken aan moeten voldoen. Zo kunnen ze aan de slag met de goede initiatieven, want hoe mooi het ook is dat er zo veel plannen zijn; niet elk idee verdient het om uitgevoerd te worden."

In de helft van de 26 Utrechtse gemeenten wordt volgens de organisatie geen enkele vergunningsaanvraag in behandeling genomen. Er zijn volgens Schipper gemeenten in de provincie die helemaal geen zonnevelden of windparken willen. "En dat is echt lastig, want we hebben met zijn allen besloten in het klimaatakkoord dat we vaart moeten maken met schone energie en elke gemeente zal daaraan zijn steentje moeten bijdragen." 

KOPLOPERS

De NMU deelt pluimen uit aan drie koplopers in de provincie Utrecht. "Wijk bij Duurstede, Bunnik en Houten laten zien dat je wel degelijk snel een goed beleid kunt opstellen. Ze hebben duidelijk neergezet wat de voorwaarden zijn voor goede zonneparken: dat omwonenden mee kunnen doen, dat de natuur erop vooruit moet gaan en dat de omgeving er financieel beter van wordt. Het is belangrijk dat andere gemeenten hier een voorbeeld aan nemen."

Gemeenten overleggen volgens de NMU wel over Regionale Energie Strategieën. Dat ondertussen de deur dicht zit voor nieuwe initiatieven, vindt de organisatie onverstandig. "De goede initiatieven moeten niet in de wachtkamer zitten, maar ruim baan krijgen. De gemeenten moet niet te veel kijken wat de buurman doet, maar aan de slag." 

GOUDEN KANS

Volgens de NMU zijn de initiatieven die er nu liggen voldoende om alle huishoudens in de provincie Utrecht van groene stroom te voorzien. "Dit ligt dicht in de buurt van de hoeveelheid duurzame energie die de provincie over tien jaar moet opwekken in het kader van het Klimaatakkoord." De NMU spreekt van een gouden kans voor gemeenten in Utrecht om hun doelen te halen, "mits het zorgvuldig gebeurt".  

Zorgvuldigheid is volgens de federatie belangrijk om de steun van inwoners van de provincie te krijgen en te houden voor duurzame energieprojecten. "Uitgangspunten zijn daarbij dat omwonenden nauw betrokken zijn bij de planning en exploitatie van deze projecten en dat de omgeving ook financieel profiteert. De natuur moet erop vooruit gaan en het project moet goed zijn ingepast in het landschap. Alleen met die randvoorwaarden behouden we draagvlak en halen we de doelen voor duurzame energie."

Bron: https://www.rtvutrecht.nl/nieuws/2019988/ 

Eén van de belangrijkste taken van raadslid zijn is keuzes maken. Soms zitten daar dilemma's bij, kiezen tussen twee (on)aantrekkelijke alternatieven. Onlangs was er zo'n lastige afweging. Een breed samengestelde groep inwoners was het eens geworden over het autoluw maken van de markt. Eén van de beloftes daarbij was wel, dat zo'n twintig weggevallen parkeerplaatsen zouden worden gecompenseerd.

Nu is parkeren in de binnenstad sowieso een heikel onderwerp. Elke plek die in aanmerking komt voor parkeren leidt vrijwel direct tot discussie. Zo ook bij de bespreking van de alternatieven voor de weggevallen parkeerplaatsen op de markt: het haventerrein werd al snel af geserveerd waardoor alleen de schapenweide bij het Walplantsoen overbleef. Maar daarmee lever je wel groen in voor parkeren, niet bepaald een GroenLinks wens.

Een alternatief van de stichting Schil met Pit, extra parkeerplaatsen mogelijk maken bij het plein naast de katholieke kerk, leek een uitweg te bieden. Maar na bestudering zaten er toch wel wat haken en ogen aan dit alternatief en zou realisatie sowieso langer gaan duren. Bij bespreking in de raad bleek dat deze optie misschien zonder veel ingrepen plaats zou kunnen bieden aan met name vergunningparkeerders, maar dat moet eerst nog uitgezocht. Als blijkt dat dit kan zijn we uiteraard direct om.

Maar zo kan het dus zijn dat je als GroenLinks raadslid uiteindelijk moet kiezen tussen een belofte inlossen en groen opofferen of een belofte voorlopig maar niet inlossen. Omdat anderen eerder wat hebben geofferd om een autoluwe markt mogelijk te maken, voelt het niet goed die belofte voorlopig maar niet in te lossen. Bovendien zijn we al weer ruim een jaar verder en gaat het om een tijdelijke oplossing. 

Een overheid willen zijn die zijn beloftes nakomt weegt dan uiteindelijk toch het zwaarst. 

Rob Willems,

GroenLinks

WIJK BIJ DUURSTEDE – Gezellig samen koffie drinken, naar de film in het Calypso of langs de Kromme Rijn wandelen. Voor de een vanzelfsprekend, voor de ander hooguit een wens. Eenzaamheid, je niet verbonden voelen, is een maatschappelijk probleem. Reden voor GroenLinks, PvdA, SP en D66 om op 11 maart in het Huis van de Gemeente een inspirerende avond over eenzaamheid te organiseren: Eenzaam? Samen één!

“Als samenleving kunnen we iets betekenen voor mensen die zich eenzaam voelen”, vertelt PvdA-er Lodewijk Bergsma namens de initiatiefnemers. “Het gaat om elkaar ondersteunen, naar elkaar omzien. Dat kan ook laagdrempelig en dichtbij. Zoals samen een klus klaren of een luisterend oor bieden.”

Hoe dan? Anno 2020 is de eenzaamheid groot. Net als de bereidheid van Wijkenaren om elkaar te ondersteunen. René van Vianen (GL): “Mensen willen vaak, ook op kleine schaal, bijdragen, maar vragen zich af: hoe dan?”

Interactief Een van de sprekers is drs Emmy Davids, die onderzoek deed naar eenzaamheid én Wijk kent. Jeroen Brouwer (SP): “Op een interactieve manier bespreekt ze wat eenzaamheid is, wat het doet, hoe we het kunnen begrijpen en wat we eraan kunnen doen.”

Verbonden buurt Aandacht ook voor het nieuwe Wijkse initiatief Verbonden Buurt. Projectcoördinator Gerda van Berkel staat voluit achter de avond over eenzaamheid: “Natuurlijk sluiten we als Verbonden Buurt graag hierbij aan.”

Oud én jong Eenzaamheid komt ook steeds meer voor bij jongeren. Een van hen komt uit eigen ervaring vertellen. Marijke Dekker (D66): “Door een ernstige ziekte verloor zij veel vriendschappen. Nu zet ze haar ervaringen in om anderen te helpen. Zo heeft zij in Utrecht speeddaten voor eenzame jongeren opgezet.”

Welkom De avond is bedoeld voor eenieder die met eenzaamheid te maken heeft - als buurtgenoot of zorgprofessional - of geïnteresseerd is. Woensdag 11 maart vanaf 20.00 uur in het Huis van de Gemeente, Karel de Grotestraat 30. Gratis toegang.

Regelmatig organiseren PvdA, SP, GL en D66 gezamenlijk een avond over een groen of sociaal thema. De vorige bijeenkomst ging over biodiversiteit.

De afgelopen jaren maken de media veelvuldig melding van 'personen met verward gedrag'. Onlangs nog in Alkmaar, waar het op een vreselijke manier misging. 'Buurvrouw Carla' wordt zwaaiend met een hamer en mes uiteindelijk neergeschoten door de politie. De dag erna bezwijkt Carla aan haar verwondingen. In de media lees ik dat 'buurman Jan' erbij was toen Carla door het lint ging. Buurman Jan wil benadrukken dat Carla dan verward mocht zijn, 'het was een lieve, zorgzame vrouw, ook voor de buurt. Ze had vorig jaar nog alles schoongemaakt en gesnoeid'.

Het bericht komt in dezelfde week dat ik in mijn raadsstukken lees over hoe wij als gemeente om willen gaan met 'verwarde personen'. Vanaf 1 januari geldt de Wet verplichte Geestelijke GezondheidsZorg (WvGGZ) voor psychiatrische patiënten en is het de bedoeling ook verplichte zorg vooral in de eigen woon- en leefomgeving van de betrokkene te bieden. De wet volgt op het overhevelen van zorgtaken naar gemeenten via de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). De WMO regelt dat de gemeente ondersteunt bij zelfredzaamheid en per 2021 ook bij beschermd wonen voor mensen die dat nodig hebben, inclusief mensen die dan soms 'verward' kunnen zijn. Als het om 'verward gedrag' gaat, volgt onze gemeente overigens de landelijke trend en is het aantal meldingen 'personen met verward gedrag' gestegen van ruim 10 in 2011 tot zo'n 60 in 2017.

Ik verdiep me verder in het onderwerp en lees dat er met het naar de wijk brengen van de geestelijke gezondheidszorg ook wel iets mee moet veranderen. De mens moet weer meer centraal komen te staan en niet het systeem. Meer 'fysieke nabijheid' en minder medicalisering of allerlei technische snufjes als surrogaat voor echt menselijk contact. Terwijl ik het lees hoor ik op de radio Marvin Gaye en Tammi Terrell zingen 'There ain't nothing like the real thing'. Inderdaad denk ik, een oogje in 't zeil, een luisterend oor, een arm om je heen: 'the real thing'.

Ik hoop op veel 'the real thing' bij het naar onze wijken brengen van de geestelijke gezondheidszorg.

Rob Willems

Bron: https://wijksnieuws.nl/column/verward-660567 

Bij de fracties van GroenLinks, VVD, D66 en DuurzaamWijk leven twijfels over het aspect van slibstort in het Bosscherwaarden-project. Met name omdat ook de staatssecretaris twijfelft over de (milieu)impact van slibstort en de kwaliteit van toezicht en handhaving op de bodemketen.

Daarom heeft ze een aantal onderzoeken gelast, wordt beleid geëvalueerd en is nieuw beleid aangekondigd. Het is belangrijk dat duidelijk wordt in hoeverre die ontwikkelingen van toepassing zijn op (de voorgenomen activiteiten van) dit project. Bij de uiteindelijke afweging moeten we de laatste nationale beleids- en wetenschappelijke inzichten betrekken en helderheid hebben over de effectiviteit van het toezicht door andere overheden. 

Daarom heeft GroenLinks samen met VVD, D66 en DuurzaamWijk de volgende vragen gesteld: 

In hoeverre zijn de door de staatssecretaris bij brief opgenomen evaluaties van beleid, nieuw beleid en onderzoeken van toepassing op het project van zandwinning en slibstort in de Bosscherwaarden? In hoeverre hebben de geconstateerde gebreken in toezicht en handhaving betrekking op het toezicht en de handhaving waaraan dit project onderworpen zou worden? Welke rol kan privaat-publieke kwaliteitsborging en toezicht nog spelen en hoe wordt de houdbaarheid daarvan beoordeeld?

https://wijkbijduurstede.raadsinformatie.nl/document/8247239/1/2019-57%2...

Iris Meerts wordt de nieuwe burgemeester van Wijk bij Duurstede! Meerts (46) woont momenteel in Rotterdam en werkt in Den Haag bij de Centre of Expertise Cyber Security van de Haagse Hogeschool. Politieke ervaring heeft ze opgedaan in de Provinciale Staten van Zuid Holland (PvdA). 

Rob Willems heeft als voorzitter van de vertrouwenscommissie samen met de andere leden de afgelopen tijd veel werk verzet om tot de juiste kandidaat te komen. De burgemeester moet een netwerker zijn die Wijk vertegenwoordigd in de regio, een verbinder in en voor onze gemeenschap, een strateeg die helpt de uitdagingen voor onze kleine gemeente het hoofd te bieden, een besluitvaardige portefeuillehouder openbare orde en veiligheid en een onafhankelijke raadsvoorzitter. Oftewel een bijna onmogelijke combinatie van rollen en competenties. In Iris hebben we die persoon gevonden. GroenLinks Wijk bij Duurstede heet haar van harte welkom!

GroenLinks stelde vragen over het toetsingskader zonnevelden dat binnenkort door de raad vastgesteld wordt. Zijn de criteria in dat kader voldoende uitgewerkt om meerdere projecten tegen elkaar af te wegen op bijvoorbeeld landschappelijke inpassing, biodiversiteit en maatschappelijke participatie? Ook vinden wij dat voor onze doelstelling van 16% duurzame opwek in 2023, alleen de grotere projecten moeten meetellen. Het blijft vaak onvoldoende duidelijk welke bijdrage kleinere, particuliere opwek precies levert. Liever wat te veel duurzame opwek dan te weinig.

De administratie van duurzame opwek door particulieren en bedrijven, verloopt niet altijd goed of met forse vertraging. Het Wijkse duurzame beleid spreekt van ‘ten minste’ en/of ‘minimaal’ 16% duurzame opwek in 2023. Voor het tijdig behalen van onze 2030-doelstelling (energieneutraal), zou beter zijn bij de 2023-doelstelling alleen de grote projecten te betrekken. Pas als de administratiemogelijkheid van ‘kleinere’ opwek verbetert, zou die van de resterende duurzame opgave afgetrokken mogen worden.

GroenLinks hecht zeer aan de kaders die met behulp van het burgerpanel tot stand zijn gekomen. We hebben zelf het initiatief tot deze vorm van burgerparticipatie genomen. Om maatschappelijk vertrouwen in toekomstige participatie niet te schaden, willen wij niet van de kaders afwijken. De politieke kaders waarbinnen het advies moest blijven, zijn bij aanvang van het traject gegeven. Een aanvulling op of nadere uitwerking van deze kaders vinden wij wel denkbaar. Dararmee wordt het toetsingskader meer geschikt als instrument om af te wegen welke initiatieven voorrang krijgen en waar. Een nadere uitwerking in meer toepasbare criteria als het gaat om locaties, landschappelijke inpassing, biodiversiteit en maatschappelijke participatie, maken het makkelijker die afweging tussen projecten te maken maar ook om te bepalen of een individueel project aan het gewenste minimumniveau voldoet.

Daarom stelde GroenLinks de volgende vragen:

Ligt het gelet op de problematische administratie van particuliere opwek en het tijdig halen van de 2030-doelstelling, niet in de rede dat voor onze 2023-doelsteling (16% duurzame opwek) vooralsnog slechts uitgegaan wordt van de ‘grote’ projecten? Is het toetsingskader voldoende uitgewerkt om te dienen als juridische/beleidsinstrument voor de selectie van locaties en beoordeling van projectvoorstellen in verband met het gewenste minimumniveau op thema’s als landschappelijke inpassing, biodiversiteit en maatschappelijke participatie? Met toepassing van welke vorm(en) van maatschappelijke participatie (in welke mate) voldoet een project in ieder geval en kan een rangorde aangebracht worden in die vorm(en)/mate, ingeval van overschrijving/concurrerende projecten?

Vorige week tijdens Prinsjesdag sprak onze koning de troonrede uit (met baard). Hij gaf daarmee de aftrap voor allerlei politieke bespiegelingen op hoe we ervoor staan en waar we naar toe gaan als Nederland (de zogenaamde algemene beschouwingen). In de tekst van 2269 woorden sprak de koning maar tweemaal het woord ‘gemeenten’ uit. En dat is exemplarisch voor iets dat al langer speelt als het gaat om het geld voor de gemeenten in Nederland.

Zo’n 70% van het geld dat we als gemeenten krijgen komt rechtstreeks van de rijksoverheid via het gemeentefonds. En daarbij hanteren we de zogenaamde ‘trap op, trap af’ systematiek wat zoveel betekent dat als de rijksoverheid meer uitgeeft, gemeenten meer krijgen en omgekeerd.

‘Logisch toch’ hoor ik u zeggen, maar niets is minder waar. Na jaren van bezuinigen (samen de trap af dus) houdt dit kabinet al jaren geld over en toch gaan gemeenten de trap af. Al een aantal jaar op rij geeft dit kabinet namelijk ondanks een begrotingsoverschot minder uit waardoor gemeenten alsnog ‘de trap afgaan’. En dat begrotingsoverschot is flink: dit en ook vorig jaar ruim 10 miljard euro!

Gelukkig werd het woord ‘gemeenten’ tijdens het debat volgend op de troonrede veel vaker uitgesproken. Al of niet geholpen door het luiden van de noodklok door enkele wethouders uit de grote steden. ‘De miljoenen die gemeenten door deze trap op, trap af systematiek dreigen te moeten bezuinigen staan in schril contrast met de miljarden die de rijksoverheid jaar op jaar overhoudt’, zo betoogden zij. De voltallige Tweede Kamer nam daarop gelukkig een motie aan waarin het kabinet wordt opgeroepen samen met de Vereniging Nederlandse Gemeenten te onderzoeken op welke manier gemeenten meerjarig meer financiële zekerheid kunnen krijgen.

En dat laatste is goed nieuws voor u en mij, immers een stabiele gemeentebegroting betekent stabieler beleid. Benieuwd naar onze algemene beschouwingen? Kom in oktober naar de Begrotingsraad (met baard zo u wilt).

Rob Willems, GroenLinks