Poliflw

In de laatste weken hoor ik steeds vaker mensen zeggen: dat de wereld er anders uit zal zien na de Coronacrisis. Vaak voegt men daaraan toe dat het virus ook positieve effecten heeft. De lucht is frisser, amper nog vliegtuigen die hun sporen achterlaten, meer waardering voor de vitale beroepen en de mensen zijn vriendelijker. Ik heb er moeite mee om positieve gevolgen te verbinden aan Corona. Ik ben werkzaam in de verpleeghuissector en merk dagelijks de gevolgen voor de mensen die daar wonen en werken. Mensen die ziek worden en zelfs overlijden aan de gevolgen van Covid-19 zijn helaas geen uitzondering. Mijn vrouw werkt in de thuiszorg en stapt iedere dag op haar fiets om de medemens thuis onbeschermd te verplegen. Helaas is zij geen uitzondering, velen zetten zich vol overtuiging voor anderen in. De mogelijke risico’s die het met zich mee brengt, neemt men op de koop toe. Ik hoor de verhalen vanuit de ziekenhuizen in Brabant en vanuit de dorpen die als brandhaard te boek staan. In mijn beleving heeft het virus alleen maar nadelige gevolgen.

Wat men bedoelt te zeggen met positieve gevolgen gaat volgens mij over de positieve gevolgen van ons gedrag. We maken geen pretvluchten meer binnen Europa, we rijden minder in de auto, we kopen lokaal, we applaudisseren voor de mensen in de zorg. Als gevolg van het virus zijn wij nu gedwongen ons anders te gedragen, al die verbeteringen zijn dus een gevolg van ons veranderde gedrag.

 

Veelal hoor ik mensen roepen dat de landelijke overheid het allemaal anders moet gaan doen, zodat wij sterker en vooral ook duurzamer uit deze crisis zullen komen. Maar wat mogen wij verwachten van deze overheid die gericht is op het in stand houden van het belastingparadijs voor de grote bedrijven. De luchtvaart moet gered worden, multinationals die weinig tot geen belasting betalen worden met belastinggeld bijgestaan en bedrijven die financiële steun krijgen voor het behoud van banen mogen straks mensen ontslaan. De overheid roemt de zorg en gelijktijdig kent Apeldoorn, net als de andere gemeenten, grote tekorten binnen het Sociale Domein. Laten wij dus niet wachten op de landelijke overheid, maar laten wij ons gedrag blijven veranderen. Daar ligt onze directe invloed.

 

Wij kunnen de keuze maken om bijvoorbeeld minder of helemaal niet meer te gaan vliegen. Mede dankzij GroenLinks wordt het internationale treinverkeer een aantrekkelijk alternatief voor het vliegen binnen Europa. Vrij eenvoudig zijn steden als Parijs, Londen, Berlijn een ook Wenen en Turijn per trein te bereiken. Al mijmerend zie je vanuit je raam ook nog eens hoe mooi Europa eigenlijk wel niet is.

Wij kunnen er ook voor kiezen om met onze boodschappen positief bij te dragen aan onze omgeving. Biologisch, een boek bij de lokale boekwinkel, groenten en fruit op het winkelcentrum en onze kleding in het centrum. Kiezen voor de lokale middenstand helpt een gemeente als Apeldoorn. Het geeft immers reuring en het zorgt voor banen. Bijkomend voordeel zal zijn dat er minder busjes rondrijden om pakketjes met veel te goedkope producten die meestal geen lang leven beschoren zijn rond te rijden.

Veel kunnen we dus bereiken met ons gedrag. Vanzelfsprekend moet iemand het wel allemaal financieel kunnen opbrengen. Veel mensen zullen niet in staat zijn om met alles bewuste keuzes te maken. Dat is te begrijpen, het gaat mij ook niet om goed of fout. Het gaat mij er om welke mogelijkheden heeft een ieder en of men die wil benutten.

 

Als het gaat om GroenLinks Apeldoorn dan kan ik zeggen dat wij een bijdrage leveren aan onze omgeving. Zo heeft Rachel recht vanuit haar hart een betoog gehouden om te voorkomen dat we straks megastallen in onze omgeving hebben. Samenwerken met de boeren is wat wij willen, samenwerken om te vergroenen, te verduurzamen, om een goede stap naar de toekomst te zetten. Onze Paul heeft het initiatief genomen om in samenwerking met andere GroenLinks-fracties en onze collegae in de provincie afspraken te maken over de regionale energiestrategie (RES). Hoe betrekken wij onze achterban bij dit onderwerp, hoe laten wij een duidelijk en stevig GroenLinks-geluid horen? Dat zijn de vraagstukken waar men met elkaar over in gesprek is. Het zijn twee mooie voordbeelden van hoe onze fractie aan de weg timmert.

Wij willen echter meer. Wij willen samen met jou een groen en sociaal geluid laten horen om andere mensen ook in beweging te krijgen. In samenwerking met onze campagneleider (Hans Wijering) en ons bestuur gaan wij uitvoering geven aan een permanente campagne. Daar horen thema-avonden bij, spontane acties zoals recent in de Kapelstraat (wel/niet fietsen), huis-aan-huis acties en nog veel meer. Wij willen jou vragen om ons te helpen. Dat kan je doen door met de mensen om je heen in gesprek te gaan over je bewuste keuzes. Je kan je kandidaat stellen voor een bestuursfunctie, voor de kandidatenlijst voor de eerstvolgende verkiezingen. Je kan meehelpen om een activiteit op te zetten, of om eenmalig te helpen bij de uitvoering. Je kan in alle denkbare vormen een bijdrage leveren, zodat het bij jou en je beschikbare tijd past.

Zoals reeds gezegd: een virus heeft geen positieve gevolgen. Het veranderen van gedrag wel. Samen kunnen we veel, heel veel. Ik hoor graag van je.

 

Danny Huizer

Fractievoorzitter GroenLinks Apeldoorn

Zorgverleners verdienen onze grootste waardering voor de inzet die ze leveren om het coronavirus te bestrijden. Thuiszorgmedewerkers, huisartsen, ambulance- en ziekenhuispersoneel, medewerkers in het verpleeghuis, gehandicaptenzorg, jeugdzorg en GGZ: we vragen op dit moment het uiterste van ze. Soms met gevaar voor hun eigen gezondheid. Deze coronacrisis laat ons weer zien hoe belangrijk goede zorg is.

Zo goed als zorgverleners nu voor ons zorgen, zo goed werd er de vorige crisis helaas niet voor hen gezorgd. Tienduizenden zorgverleners verloren hun baan. De lonen stegen nauwelijks terwijl de werkdruk toenam. Minder collega's, maar meer bureaucratie. De verzorgingshuizen voor onze ouderen werden gesloten, het aantal plekken in de GGZ nam af en ook op zorg voor de jeugd werd bezuinigd. Het eigen risico schoot omhoog, er moest marktwerking komen waardoor ziekenhuizen werden gezien als bedrijven, die zelfs failliet konden gaan.

Grote bedrijven worden met miljarden aan belastinggeld gered, maar waar blijft het reddingsplan voor de zorg? Zorgverleners verdienen onze waardering. Niet alleen nu, maar zeker ook ná deze coronacrisis. Geen bezuinigingen, maar investeringen. Daarom willen wij:

Zorgverleners verdienen meer dan alleen applaus. Dus hogere lonen, meer zeggenschap en collega's. De zorg mag niet de rekening krijgen van de crisis: Geen nieuwe bezuinigingen op de zorg, maar investeringen. De zorg is geen markt. Tijdens deze crisis zien we dat samenwerking in de zorg veel beter werkt dan concurrentie. Daarom halen we de overbodige bureaucratie, concurrentie, doorgeslagen macht van zorgverzekeraars en de markt definitief uit de zorg. Het bedrijfsleven krijgt nu miljarden steun op kosten van de samenleving. Wij kiezen voor solidariteit. We laten grote bedrijven hun eerlijke deel aan belasting betalen zodat we onze 'vitale' beroepen, de zorg en alle anderen die Nederland nu draaiende houden, fatsoenlijk kunnen belonen.

ONDERTEKEN DE PETITIE!

 

Alles is anders in deze tijd. We werken thuis, geven kinderen thuis les, volgen lessen digitaal en houden overal afstand. Wat doet dat met jou? Voor sommige mensen zijn het hele grote veranderingen, voor anderen minder. Maar hoe dan ook, bijna alles doen we nu op een andere manier.

Ook bij de fractie en het bestuur gaat het anders. Bijeenkomsten zijn afgelast en vergaderen doen we digitaal. Heb je gezien dat de gemeenteraad ook digitaal vergadert? Je kunt het vanaf je eigen pc allemaal volgen op apeldoorn.parlaeus.nl.

En als het goed is vindt de besluitvorming binnenkort ook digitaal plaats. De Eerste Kamer heeft op dinsdag 7 april ingestemd met de spoedwet die hiervoor nodig is. Belangrijk blijft daarbij natuurlijk dat het goed geregeld is dat iedereen kan volgen wat er gebeurt en kan inspreken.

Gezond blijven en naar elkaar omzien, is wel de belangrijkste boodschap in deze tijd. Dus laten we ons allemaal aan de richtlijnen houden, zodat we elkaar zo snel mogelijk weer kunnen ontmoeten en we onze familie en vrienden weer kunnen omarmen.

 

Hartelijke groet, Marieke Gorkink, bestuursvoorzitter a.i. Danny Huizer, fractievoorzitter

Van de voorzitter ...

Over deze Corona-crisis is natuurlijk al heel veel geschreven. Daarom wil ik je meenemen in mijn meer persoonlijke ervaringen in deze tijd.

Ineens zaten we dan thuis met z’n allen. Voor mij persoonlijk betekent het dat ik drie dagen per week vanuit huis werk voor mijn werkgever, Natuur en Milieu Gelderland. Zoals bij iedereen, moesten we ons de nieuwe manier van werken snel eigen maken en dat ging best prima. Ik vind het echter wel intensief allemaal. Het digitaal vergaderen vraagt de nodige concentratie en omdat ik de rest van de dag niet wordt afgeleid, ben ik heel intensief bezig. En het is best saai. De (soms slappe) verhalen van collega’s en het samen lachen, horen bij het normale kantoorleven, en dat mis ik nu.

 

Inmiddels realiseer ik mij dat ik het voor mijzelf leuk moet maken. Een klein tandje minder en koffie drinken in de tuin kan echt wel en beeldbellen met een collega om zomaar even te kletsen kan natuurlijk ook. We moeten lief zijn voor anderen, maar lief zijn voor jezelf is minstens zo belangrijk om het allemaal vol te houden.

 

Op de dagen dat ik vrij ben, ben ik bezig met mijn vrijwillige functies, zoals voor GroenLinks, en andere leuke dingen in huis. Wat ik doe, doe ik in een ander tempo en ik merk dat ik dat fijn vind. Ik neem weer andere dingen waar, kijk bewuster naar de boom waarvan de bloesem naar buiten wil barsten en zie de citroenvlinders in de tuin. Wat ik ook merk is dat ik meer tijd neem om te koken. Ik zoek lekkere recepten op en besteed er meer aandacht aan. Het leven vindt eigenlijk meer plaats ‘in het moment’ en is op mijn vrije dagen minder vol en minder gepland. Dit alles vind ik een aangename bijkomstigheid van deze hele crisis.

 

Zo zijn er in groter verband natuurlijk meer positieve ontwikkelingen waar te nemen. We staan niet meer in de file, besteden meer tijd met het gezin, de lucht wordt schoner en we weten elkaar en de natuur weer meer te waarderen. Dit alles maakt dat diverse mensen in de media al de vraag durven stellen: hoe gaan we straks verder? In welke samenleving willen we eigenlijk leven? Wat vinden we echt belangrijk?

 

Als antwoord daarop zie je op dit moment twee richtingen ontstaan. Sommige mensen denken dat straks alles moet wijken om de economie er weer bovenop te helpen. Anderen denken of hopen dat deze crisis een fundamentele verandering teweeg brengt, waardoor we de dingen socialer en duurzamer gaan doen. Persoonlijk ben ik meer van de laatste gedachte. Het kan toch bijna niet anders dan dat deze crisis ons als mensen en dus als samenleving verandert. Daarbij heb ik niet de illusie dat het allemaal vanzelf zal gaan, ook dan zijn er vast nog grote hobbels te nemen. Het begint echter wel met de fundamentele vraag: in welke samenleving wil je leven? En misschien is het nog te vroeg om daarover met elkaar uit te wisselen. Maar de vraag komt onherroepelijk.

Wat een tijden mensen....

Ik ben totaal geen expert en weet echt niet wat wijsheid is, Soms is het ook nodig om dat toe te geven. Soms is het dan ook oke om even geen mening te hebben over wat wel of niet slim is qua aanpak.

Ik vond de toespraak van Rutte gisteren goed maar ook pijnlijk. Want hoe je het wend of keert er zullen slachtoffers vallen. Elk slachtoffer is er 1 teveel... en de machteloosheid maar ook zorg is groot.

Wij als raad zullen geen raadsvergaderingen etc hebben. Dit is begrijpelijk want ook wij moeten onze verantwoordelijkheid nemen om ons aan de landelijke richtlijnen te houden. Toch is het ook lastig want ook ik heb zorgen over bijvoorbeeld de mensen die hun eten via de voedselbank krijgen, het hamsteren, de mensen zonder een dak, of de zorgmedewerkers voldoende middelen hebben, mensen met minder geld, of iedereen wel de medicatie kan krijgen die nodig is, de Hoenderloo- groep en andere afbraak van zorg en ga zo maar door....

Toch ben ook ik ervan overtuigd dat we dit samen moeten doen. Tegelijk vind ik ook dat samen niet betekent dat je overal maar over moet zwijgen, daar waar onrecht is moet er juist ook opgestaan worden en dit bestreden worden. Maar trap dan vooral omhoog en niet naar elkaar. ✊🏾

Ow en af en toe een grapje maken mag ook gewoon. Blijven lachen is alleen maar gezond.

Sunita BiharieSP Apeldoorn

Via een anonieme bron, bij ons bekend, kregen we te horen dat het openbaar vervoer in Apeldoorn wordt afgebroken. We wisten niet wat we hoorden. Woonwijken waar de bus gaat verdwijnen en inwoners die veel langer onderweg zijn om überhaupt bij een bushalte te komen. Daarom hebben we, als SP Apeldoorn, schriftelijke vragen gesteld.

 

Volgens de dienstregeling biedt Keolis straks in alle bijna regio’s meer uren. De kosten blijven gelijk en met bijna alleen maar elektrische bussen. Duurzaamheid vinden wij ook zeer belangrijk; daar ligt dan ook niet ons bezwaar.Echter, wij hebben van onze bron te horen gekregen dat met de nieuwe plannen er in sommige wijken straks geen bushaltes meer zullen zijn en op andere plekken zijn inwoners straks langer onderweg om bij een bushalte te komen.

 

Ook hier zien we weer de gevolgen van de doorgeslagen marktwerking. Beloftes worden gedaan dat het door de marktwerking beter en goedkoper gaat worden, maar niets is minder waar.

Dat zien we, jammer genoeg, niet alleen in het openbaar vervoer. Dat zien we overal terug; het onderwijs, wonen en de zorg. Overal waar de marktwerking terrein wint gaat de prijs omhoog en de kwaliteit achteruit. Er is maar één partij die er beter van wordt en dat is de partij die winst wil maken.  Terwijl dit allemaal voorbeelden zijn van producten en/of diensten, waar mensen niet zonder kunnen en die moeten worden beschermd.

We hebben in november 2018 ook niet voor niets een motie ingediend waarin opgeroepen wordt om het gebruik van de bus te stimuleren en om te onderzoeken hoe het openbaar vervoer in Apeldoorn goedkoper kunnen maken.

 

De voorgenomen plannen zorgen er niet voor, dat het gebruik van de bus gestimuleerd wordt maar het lijkt meer op een ontmoedigingsbeleid. Dit staat haaks op wat de SP wil en dit is absoluut een slechte ontwikkeling. We hoeven geen keuze te maken tussen toegankelijk openbaar vervoer en duurzaamheid. Het kan allebei als de politieke wil er is.

 

Henri Kerkdijk

Raadslid SP Apeldoorn

 

Bijlage: schriftelijke vragen aan het college m.b.t. openbaar vervoer in Apeldoorn (ingediend op 13 februari 2020)

 

Is het college op de hoogte van de concessie en zo ja kan het college uiteen zetten wat het college van deze concessie vindt? Is het college het met ons eens dat het niet acceptabel is wanneer er complete wijken niet meegenomen worden in de buslijnen? Zo ja, wat is de mening over de concessie m.b.t. bovenstaande wijken? Zijn deze, in de ogen van het college, goed bereikbaar? Is het college het met onze fractie eens dat we moeten zorgen voor een goed openbaar vervoer en wanneer inwoners eerst erg lang onderweg zijn, voordat ze bij een bushalte zijn, dit niet valt onder goed openbaar vervoer? Onderschrijft het college de nadelige gevolgen van de concessie zoals die er nu ligt als concept en zo ja wat zijn de stappen die het college neemt om de nadelige gevolgen te voorkomen? En zo nee, kan het college uiteen zetten waarom het wel positief kijkt tegen deze concessie? Heeft het college verder nog relevante informatie m.b.t. dit dossier?

We krijgen veel berichten met de vraag wat wij vinden van het bericht van D66 Apeldoorn dat is geschreven naar aanleiding van wereld gehandicapten dag op Apeldoorn Direct

Laten we vooropstellen dat we in Nederland met het VN-verdrag Handicap te maken hebben. Dit zijn mensenrechten waar hard voor gestreden is en daar blijft iedereen van af, ook een lokale D66 afdeling.

Als eerste wil ik alle mensen die geraakt zijn meegeven dat ik het snap. Ik vind het stuk schaamteloos, hard en denigrerend. Ik weet dat er vele strijders zijn die ondanks pijn of lichamelijke lasten hun dag door strijden en geven wat ze kunnen.

Zijn we er al? Nee gelijkwaardigheid is soms nog ver te zoeken. Daarom zijn mensen zoals Noortje van Lith helaas nog hard nodig. Want naast de ongelijkwaardigheid bij toegankelijkheid en werk is er ook nog een groot stigma. Dat moeten we met elkaar bestrijden. Ik voel me hier ook verantwoordelijkheid voor.

Nu het stuk van D66, waar te beginnen? Laat ik beginnen met dat ik oprecht vind dat D66 Apeldoorn hier mensen schoffeert.

Ten eerste worden rollators en loopmiddelen helemaal niet meer vergoed. Maar nog belangrijker: als je echt lef hebt dan schop je niet naar beneden maar naar boven.

Pak de grootverdieners aan, pak de zorgverzekeraar aan met miljarden op de plank. Of nog beter: zorg ervoor dat D66 landelijk niet steeds voor meer marktwerking stemt.

Maar pak niet de mensen die te vaak al met moeite de dag door strijden. En ja, deze mensen zijn al sterk, deze mensen hebben vaak al veel pijn. Ze hoeven daar echt niet 100 meter extra voor te lopen zonder hulpmiddel. Sowieso zijn wij politici, geen artsen.

En een verwijzing naar Colombia, dat notabene internationale hulp krijgt van Handicap International omdat het zo slecht gesteld staat met mensenrechten! Dat is voor ons geen situatie om een voorbeeld aan te nemen.

Ik zou zeggen: bied je excuses aan, verwijder het bericht en doe wat aan je visie en mensbeeld.

Sunita Biharie

SP Apeldoorn

 

Lees hier ook het Stentor bericht

 

Update 18:00: D66 heeft zijn bericht verwijderd en dit bericht geplaatst