Poliflw

Prachtig streven 💚. Mocht iemand die dit leest zelf kunnen bijdragen of wellicht tips daarover hebben, neem dan vooral contact op met Blindentuin Zuid - Limburg 🍀 .

Blindentuin Zuid - Limburg

“Een tuin voor blinden in Limburg Mijn naam is Esther Crombag. Ik doceer rechten aan de rechtenfaculteit in Maastricht en geef lezingen en trainingen rond het thema “blind vertrouwen”. Sinds mijn elfde levensjaar ben ik volledig blind. Ooit heb ik in Engeland mogen ervaren hoe een tuin voor blinden eruit ziet. Dit heeft op mij een onuitwisbare indruk gemaakt. Ik ben bezig om voor het eerst in mijn leven zelfstandig te gaan wonen. Mijn huis is klaar en er is nog circa 600 vierkante meter over om een tuin aan te leggen. Ik heb lang uitgekeken naar het realiseren van mijn eigen tuin en de gedachte om deze ook voor andere blinden open te stellen laat mij niet los. Ik zou hen diezelfde beleving willen geven die ik heb mogen ervaren in Engeland 30 jaar geleden. Daar voelde ik me voor het eerst sinds mijn blindheid opnieuw gelukkig. Ik ontdekte dat je ook met andere zintuigen kunt “kijken” In mijn tuin zou ik blinden kunnen laten ervaren dat ruiken, voelen, proeven en horen veel kunnen overnemen van het zien. Ik zou andere blinden en slechtzienden even willen laten vergeten dat ze blind zijn en ook hen een intense en onvergetelijke ervaring willen bezorgen. Andere doelgroepen waarvoor deze ervaringstuin van waarde kan zijn, zijn mensen in de directe omgeving van visueel gehandicapten, zoals partners, kinderen, vrienden, collega’s en hulpverleners. Ik zou hen geblinddoekt willen rondleiden in de tuin zodat ze zich kunnen inleven in die andere wereld. Een dergelijke beleving zal ook voor kinderen leerzaam zijn. Ze leren dat met andere zintuigen een hele wereld te ontdekken valt. Zelf ga ik heel positief met mijn blind zijn om en ben ervaringsdeskundige op dit gebied. Ik weet dat ik op het vlak van acceptatie, omgaan met een beperking en ‘kijken’ naar mogelijkheden in plaats van de onmogelijkheden aan blinden en zienden veel te bieden heb. Hoe ga ik dit vorm geven? Via Boomkwekerij Frijns & Zonen in Margraten ben ik in contact gekomen met tuinarchitect Iny Frints. Zij helpt mij om mijn droom en ideeën om te vormen tot een belevingstuin. Ik vertel hoe blinden tuinen ervaren en zij heef dit verwerkt tot een prachtige tuinontwerp. Omdat het mijn idee is om de tuin in de periode van mei tot en met oktober elke zaterdag open te stellen zijn er voorzieningen nodig om bezoekers te ontvangen. Verder heb ik hulp nodig bij het onderhoud van mijn tuin als ik deze wil openstellen voor het publiek. Dit gaat mijn eigen budget voor een gewone tuin te boven en daarom ben ik op zoek naar partijen die mijn initiatief willen steunen. Dat kan op diverse manieren. Enerzijds in de vorm van sponsorgelden en subsidies voor de aanleg van de tuin en bezoekersfaciliteiten. Anderzijds door op zoek te gaan naar donateurs van materialen en mensuren en advies over objecten die de andere zintuigen stimuleren. Voor het onderhoud ga ik op zoek naar vrijwilligers die dit project een warm hart toedragen en zich zouden willen verbinden aan de belevingstuin tuin. Ik zou het geweldig vinden als het lukt om deze bijzondere tuin in Limburg te realiseren: een belevingstuin die iets onvergetelijks te bieden heeft voor blinden en slechtzienden. Dit is voor mij de verwezenlijking van een lang gekoesterde wens. Met vriendelijke groet, Esther Crombag

Mooie herdenking! Vandaag was onze wethouder Claudia Bisschops, samen met Burgemeester Jan Schrijen, namens het gemeentebestuur aanwezig tijdens de Valkenburgse herdenking op deze internationale holocaust herdenkingsdag. Namens onze CDA Valkenburg aan de Geul fractie was Marij Verheggen-Penders aanwezig. Een prima georganiseerde herdenking door Stichting Struikelstenen Valkenburg, met ruimte om in stilte te gedenken en herdenken. Naast mooie bijdragen in gedicht en voordracht was het muzikaal optreden met accordeon van Sinti-componist Roger Moreno prachtig. Daarnaast gaf de ontroerende voordracht van de jeugdige Ella Silvertant, hoop voor de toekomst. Het geheel werd afgesloten met een stille tocht en een bloemlegging bij het station, de plek van waaruit 42 Joodse Valkenburgers gedeporteerd werden. Opdat wij nooit vergeten... we do remember! Onze wethouder leverde een bijdrage met onderstaande redevoering: Struikelen met je hart! Vandaag herdenken wij de Holocaust. En eigenlijk is het een treurig dieptepunt voor onze soort als geheel dat we nu een dag hebben waarop we de holocaust moeten herdenken. Oorlog is soms een noodzakelijk kwaad om erger te voorkomen. En oorlog waarin gelijke partijen tegenover elkaar staan, dat kan. En dat heeft op een bepaalde manier iets van oorlogseerlijkheid in zich. We hebben niet voor niets het oorlogsrecht, dat regels wil stellen zodat met name de zwakkeren worden beschermd. Want juist dan doet het pijn als dat niet meer is gegarandeerd. Daarom knaagt WOII zo hard aan de ziel. In de recentere geschiedenis de oorlog in Bosnië en de genocide van de Tutsi’s in Rwanda. Ineens denken we in übermenschen en dus bijgevolg in untermenschen. De untermenschen van Nazi Duitsland zijn de kakkerlakken van Rwanda in 94, nog maar 25 jaar geleden! Als je een mens tot iets inferieurs maakt, of zelfs tot een ding, is het immers ook niet meer zo moeilijk om hem te elimineren. Het is de ultieme trede op een escalatieladder die begint met plagen, pesten, mishandelen en zo verder. Het mechanisme van jonge jongens die een zwaar autistische jongen dwingen een levende brug te zijn zodat zij droog aan de overkant komen, een filmpje dat een paar weken geleden circuleerde op Facebook, is in het klein een holocaust, want het principe is hetzelfde. Een mens wordt niet meer als mens gezien maar als een ding. Stolpersteine, struikelstenen is een project van de Duitse kunstenaar Günter Demnig. Hij wilde aandacht vragen voor al die mensen die zijn gestorven omwille van het nationaal socialisme. Joden, Sinti, Roma, politieke gevangenen, dienstweigeraars, homo’s, Jehova’s en gehandicapten. De kunstenaar noemt ze Stolpersteine omdat je erover struikelt met je hoofd en je hart, en je moet buigen om de tekst te kunnen lezen. Zolang je het vermogen hebt te struikelen met je hoofd en met je hart, dan gaat het. Het wordt een probleem als je dat vermogen niet meer hebt. En helemaal als groepen collectief dat vermogen niet meer hebben. We gedenken vandaag de 42 joden uit Valkenburg die nooit meer terug zijn gekeerd. We vieren dit jaar dat we 75 jaar geleden bevrijd zijn. Dit nooit meer, roepen mensen dan. Dat is een mooi streven, maar naïef.. Het kwaad zit nu eenmaal in de mens verweven, als wezen met een vrije wil. We do Remember, is een beter uitgangspunt. Dat we op gezette tijden, zoals vandaag, het eelt van onze ziel blijven peuteren. Een betere wereld begint immers bij onszelf, hier en nu in het klein. Bij mensen die willen struikelen met hun hoofd en vooral met hun hart. En dat we struikelen over stenen is goed. Maar veel liever nog over mensen!

Mooie herdenking! Vandaag was onze wethouder Claudia Bisschops, samen met Burgemeester Jan Schrijen, namens het gemeentebestuur aanwezig tijdens de Valkenburgse herdenking op deze internationale holocaust herdenkingsdag. Namens onze CDA Valkenburg aan de Geul fractie was Marij Verheggen-Penders aanwezig. Een prima georganiseerde herdenking door Stichting Struikelstenen Valkenburg, met ruimte om in stilte te gedenken en herdenken. Naast mooie bijdragen in gedicht en voordracht was het muzikaal optreden met accordeon van Sinti-componist Roger Moreno prachtig. Daarnaast gaf de ontroerende voordracht van de jeugdige Ella Silvertant, hoop voor de toekomst. Het geheel werd afgesloten met een stille tocht en een bloemlegging bij het station, de plek van waaruit 42 Joodse Valkenburgers gedeporteerd werden. Opdat wij nooit vergeten... we do remember! Onze wethouder leverde een bijdrage met onderstaande redevoering: Struikelen met je hart! Vandaag herdenken wij de Holocaust. En eigenlijk is het een treurig dieptepunt voor onze soort als geheel dat we nu een dag hebben waarop we de holocaust moeten herdenken. Oorlog is soms een noodzakelijk kwaad om erger te voorkomen. En oorlog waarin gelijke partijen tegenover elkaar staan, dat kan. En dat heeft op een bepaalde manier iets van oorlogseerlijkheid in zich. We hebben niet voor niets het oorlogsrecht, dat regels wil stellen zodat met name de zwakkeren worden beschermd. Want juist dan doet het pijn als dat niet meer is gegarandeerd. Daarom knaagt WOII zo hard aan de ziel. In de recentere geschiedenis de oorlog in Bosnië en de genocide van de Tutsi’s in Rwanda. Ineens denken we in übermenschen en dus bijgevolg in untermenschen. De untermenschen van Nazi Duitsland zijn de kakkerlakken van Rwanda in 94, nog maar 25 jaar geleden! Als je een mens tot iets inferieurs maakt, of zelfs tot een ding, is het immers ook niet meer zo moeilijk om hem te elimineren. Het is de ultieme trede op een escalatieladder die begint met plagen, pesten, mishandelen en zo verder. Het mechanisme van jonge jongens die een zwaar autistische jongen dwingen een levende brug te zijn zodat zij droog aan de overkant komen, een filmpje dat een paar weken geleden circuleerde op Facebook, is in het klein een holocaust, want het principe is hetzelfde. Een mens wordt niet meer als mens gezien maar als een ding. Stolpersteine, struikelstenen is een project van de Duitse kunstenaar Günter Demnig. Hij wilde aandacht vragen voor al die mensen die zijn gestorven omwille van het nationaal socialisme. Joden, Sinti, Roma, politieke gevangenen, dienstweigeraars, homo’s, Jehova’s en gehandicapten. De kunstenaar noemt ze Stolpersteine omdat je erover struikelt met je hoofd en je hart, en je moet buigen om de tekst te kunnen lezen. Zolang je het vermogen hebt te struikelen met je hoofd en met je hart, dan gaat het. Het wordt een probleem als je dat vermogen niet meer hebt. En helemaal als groepen collectief dat vermogen niet meer hebben. We gedenken vandaag de 42 joden uit Valkenburg die nooit meer terug zijn gekeerd. We vieren dit jaar dat we 75 jaar geleden bevrijd zijn. Dit nooit meer, roepen mensen dan. Dat is een mooi streven, maar naïef.. Het kwaad zit nu eenmaal in de mens verweven, als wezen met een vrije wil. We do Remember, is een beter uitgangspunt. Dat we op gezette tijden, zoals vandaag, het eelt van onze ziel blijven peuteren. Een betere wereld begint immers bij onszelf, hier en nu in het klein. Bij mensen die willen struikelen met hun hoofd en vooral met hun hart. En dat we struikelen over stenen is goed. Maar veel liever nog over mensen!

Uitnodiging

In aanwezigheid van de PvdA woordvoerders uit de Tweedekamer:

Manon Fokke   (Openbaar en Decentraal Bestuur), Otwin van Dijk (Langdurige Zorg), Loes Ypma          (Jeugdzorg) en John Kerstens   (Participatiewet).

De Venlose aanpak van de 3 decentralisaties heeft landelijk veel aandacht gekregen. Venlo is reeds in 2010 begonnen met de invoering van sociale wijkteams en het verbinden van zorg en welzijn. Maar wat is nu precies die Venlose aanpak en hoe gaat het in de praktijk? Wat gaat er goed, maar ook wat kan er beter en wat kunnen we leren van de praktijk in Venlo. En wat kunnen we meegeven aan de woordvoerders in de Tweedekamer op deze onderwerpen.

Programma:

–          Toelichting op het Venlo Model, door Wethouder Ramon Testroote (gemeente Venlo).

–          Stand van zaken vanuit de praktijk, in aanwezigheid van diverse professionals uit de wijk en vanuit de kant van de zorgvragers.

–          In gesprek met PvdA Tweedekamerleden over aandachtspunten en kansen voor de toekomst.

Datum:                Zaterdag 28 februari 2015, 14.00 – 16.00 uur

Locatie:                PvdA Huis, Grotestraat 48, 5931CW  Tegelen

U bent van harte welkom om deel te nemen aan deze bijeenkomst.

Aanmelden via:  ramon@pvdavenlo.nl Met vriendelijke groet,

Ramon Testroote Wethouder Zorg en Welzijn, PvdA Venlo

Het bericht Politiek Café “Het Venlo Model”­­ verscheen eerst op PvdA Valkenburg aan de Geul.