Poliflw

Column van fractievoorzitter Arjan Meerkerk zoals verschenen in "Het Kompas" van 15 januari 2020:

Een huis hoort bij de primaire levensbehoeften van de mens. Wat een luxe mogen wij hier hebben. Onlangs was ik ter gelegenheid van ons 12,5 jarig huwelijk in Londen en zag ik mensen die, te midden van de wolkenkrabbers, leven in een tentje onder de brug. En dat heeft niet met woningnood te maken. Maar ik besef wel weer hoe bevoorrecht wij zijn.

 

Per 1-1-2020 telt Hardinxveld-Giessendam 18.275 inwoners. Een plus van 1,2 procent (oftewel 224 personen) ten opzichte van een jaar geleden. Ondertussen is er sprake van grote woningnood. Hoe erg is het als er woningnood is? Wat kunnen wij er dan aan doen? Waar moeten we goed op letten?

Waarom woningnood erg is? Jongeren die hier willen blijven kunnen niets (betaalbaars) vinden. Noodgedwongen kiezen zij er voor elders iets betaalbaars te zoeken. En wat denkt u van ouderen die gelijkvloers willen gaan wonen? Zij blijven noodgedwongen zitten. Het gevolg: scheefgroei in de bevolkingssamenstelling. Dit is niet goed voor vitaliteit van voorzieningen (bv. scholen en winkels).

Wat wij eraan kunnen doen? Belangrijk om in 2020 door te bouwen! Geen wolkenkrabbers zoals in Londen uiteraard. En ook geen tentjes onder de brug. Wel flexibeler zijn bij het vergunnen van Tiny Houses als mantelzorgwoning. Bouwplannen die passen in onze visie versneld vergunnen. Zowel inbreidings- (bv. IJzergieterij en Rokerij) als uitbreidingslocaties (bv. Blauwe Zoom en ’t Oog) tot ontwikkeling brengen.

Waar moeten we goed op letten? Dat we bouwen voor de lokale vraag. Veel groen inpassen. En de groei (inwoners en verkeer) in goede banen leiden. Een grote verantwoordelijkheid voor de gemeenteraad. Maar ja, wie de politiek in gegaan is om gemakkelijke keuzes te maken die heeft er weinig van begrepen.

Arjan Meerkerk

Artikel 34-vragen “geen bankjes, wel troep op Karolingenburg”

Geacht college,Inwoners van Oost-Souburg, met name ouders, opa’s en oma’s en mensen die op andermans kinderen passen, hebben aangegeven dat zij bankjes missen op de Karolingenburg wanneer ze de kinderen daar willen laten spelen.Ook valt het hen op dat er enorm veel zwerfafval ligt op de wallen van de Karolingenburg. Een bewoner heeft, betreffende de bankjes en het zwerfafval, schriftelijk contact gezocht met de winkeliersvereniging van Oost-Souburg en hen gevraagd of zij kans zien om aan beide iets te toen en de inwoner heeft aangegeven zijn/haar steentje bij te willen dragen als vrijwilliger. Tot nu toe zijn er geen initiatieven genomen.De SGP wil hierover de volgende vragen stellen:1. Begrijpt het college, met de SGP, dat ouderen/ouders behoefte hebben aan bankjes om op te zitten wanneer de kinderen spelen op de Karolingenburg?2. Is er een reden dat er nooit eerder bankjes zijn geplaatst op de Karolingenburg?3. Inwoners ergeren zich aan het steeds terugkerend zwerfafval op de wallen van de Karolingenburg. Heeft dit gebied speciale aandacht bij de reinigingsdienst van de Gemeente Vlissingen?4. Is het college bereid, eventueel in samenwerking met de winkeliersvereniging van Oost-Souburg en inwoners, bankjes te plaatsen op de Karolingenburg?5. Is het college bereid de wallen van de Karolingenburg op te nemen in de hoog frequente schoonmaakroute van de reinigingsdienst én daarbij een terugkerende schoonmaakactie (met inwoners en ondernemers) te organiseren?6. Zo ja, wanneer wil het college dit realiseren?7. Zo nee, waarom niet?We zien uw antwoorden op onze vragen tegemoet.Met vriendelijke groet,Lilian Janse-van der WeeleCor Tromp

 

Voltooid leven

Wanneer is ons leven voltooid. Al in de middeleeuwen werd er geschreven over euthanasie, het is dus niet iets van alleen de laatste tijd. Alleen in de middeleeuwen had het wel een andere betekenis.

Het leven is het beschermen waard, van het begin tot het einde. Hulp bij levensbeëindiging moet strafbaar blijven, ook als mensen er zelf om vragen. Er moet veel meer werk gemaakt worden van goede zorg en stervensbegeleiding.

In een samenleving waarin we omkijken naar onze kwetsbare ouderen, en hun de aandacht geven die ze verdienen, kunnen we veel leed en lijden voorkomen. Hier ligt een taak, niet alleen voor de gemeente, voor de kerken en de instellingen voor ouderenzorg, maar voor iedere burger.

Keuzevrijheid om een zorgverlener te kiezen die bij de levensbeschouwing van de burger past; Mantelzorg en vrijwilligerswerk stimuleren en ondersteunen; Er moeten laagdrempelige en toegankelijke sociale wijkteams zijn, die dicht bij de mensen werken en direct ondersteuning en hulp kunnen bieden; Voor directe hulp en ondersteuning van hulpbehoevenden moeten wijkverpleegkundigen worden ingezet.

In een samenleving waarin onze ouderen een foldertje krijgen van het voltooid leven loket, waar ze nadat ze hun organen(verplicht) hebben afgegeven een pilletje (of poeder) krijgen, voelen wij ons niet thuis.