Poliflw

Enschede, 19 mei 2020

Beste Onno,

Deze open brief schrijf ik om te delen hoe de toekomst eruit zou kunnen zien en om de wens uit te spreken dat je ook na deze intensieve periode van maatregelen, een belangrijke rol vervult. Momenteel zorg je als burgemeester en als voorzitter van de veiligheidsregio voor uitvoering van de kabinetsmaatregelen vanwege het coronavirus. Gelukkig merken we dat deze maatregelen effect hebben en dat we stap voor stap onze vrijheid terugkrijgen. 

Laat ik, voordat ik onze visie aan je meegeef, zeggen dat ik besef dat je als burgemeester niet in je eentje de baas bent. Je bent wel een gemeentebestuurder van lange adem en hebt veel invloed. Ook weet ik dat een gemeente de hele wereld niet kan veranderen. Je kan wel een begin maken en anderen inspireren. Ik vertrouw erop dat je op je eigen manier om zal gaan met deze brief en met de belangrijke periode die het gemeentebestuur ingaat. 

De ‘ingelaste rustperiode’ veroorzaakt op dit moment een historisch grote economische neergang. De grenzen van onze sociale zekerheid worden daarbij voelbaar voor grote aantallen mensen. Gemeenten hebben straks een belangrijke taak te vervullen om een uitweg te vinden uit de crisis. We moeten ons afvragen, hoe dat het beste kan. De coronacrisis leert ons intussen vele lessen: dat we voor medicijnen, voedsel en andere noodzakelijke spullen, zoals mondkapjes, niet volledig afhankelijk willen zijn van de vrije markt. Dat we veel vaker vanuit huis kunnen werken en niet voor elk overleg in onze auto of een vliegtuig hoeven te stappen. Dat juist de mensen die de maatschappij draaiende houden, zoals zorgverleners, leraren, schoonmakers, mantelzorgers en ouders, vaak ondergewaardeerd en onderbetaald worden. We zien dat de publieke sector cruciaal is en investering verdient: we boeken daarmee gezamenlijke winst op de lange termijn. Onderwijs, zorg en sociale zekerheid vormen het fundament voor meer toekomstbestendigheid. 

Voor mij laat de coronaperiode zien dat het anders kán: dat er snel een sociaal vangnet kan zijn voor mensen die dat nodig hebben en dat economische belangen wel degelijk ondergeschikt gemaakt kunnen worden aan onze toekomst. We leven nu in een tijdperk waarin de focus ligt op het behalen van hoge winsten op korte termijn. Dit zorgt voor de doorgeslagen flexibilisering van de arbeidsmarkt en ‘hysterische’ massaconsumptie. Laten we samenwerken en kiezen voor een nieuwe focus gericht op eerlijk delen en het grootste geluk voor het grootste aantal. 

De coronacrisis kan worden beschouwd als de generale repetitie voor de nog veel grotere crisis waar we ons in bevinden: De Klimaatcrisis. Klimaatverandering laat zien dat we onze economie en samenleving moeten veranderen. De coronacrisis laat zien dat we verandering kunnen waarmaken.

170 Nederlandse wetenschappers schreven in een manifest dat het een blunder zou zijn als we niet groener en socialer uit de crisis komen. Zij pleitten onder meer voor een nieuw duurzaam en circulair economisch model, voor minder consumptie, voor het kwijtschelden van schulden en voor invoering van een basisinkomen. Ook anderen roepen op de coronacrisis aan te grijpen om stappen te zetten naar een duurzamere en socialere samenleving. De Twente Board heeft intussen het belang van een circulaire economie extra benadrukt. 

De in Twente aanwezige combinatie van kennis en ondernemerschap is de perfecte voedingsbodem om de stap naar een nieuwe en groene economie te zetten. Maar dat zeggen we al langer. Het gewenste succes hangt ook af van de bereidheid om met kleine stapjes aan het grotere doel te werken. Enschede kan daarbij met de (Eu)regio een voorbeeldfunctie vervullen. We doen daarmee niet alleen onze morele plicht, maar zorgen er ook voor dat de stad de toekomst gaat belichamen en aantrekkelijker wordt voor jonge mensen. Een gezonde, groene stad met welvaart voor iedereen. Niet traditioneel en conservatief, maar jeugdig en vooruitstrevend. 

Laten we levenskwaliteit centraal stellen in het beleid, waarbij rekening wordt gehouden met menselijk en natuurlijk kapitaal. Bhutan meet sinds 1970 ‘Bruto Nationaal Geluk’. GroenLinks stelt voor in onze gemeente het beleid te richten op ‘Bruto Enschedees Geluk’. Daarnaast kunnen we gaan werken met een duurzaam economisch model, zoals het ‘donut model’ van Kate Raworth. Zij legt de focus op welzijn in plaats van op groei. De binnenring van de donut staat voor de minimale economie die nodig is als sociaal fundament, zodat iedereen een waardig leven kan leiden. De buitenring van de donut geeft de ecologische grenzen aan van onze aarde, zodat we deze niet uitputten en daarmee de belangen van volgende generaties en mensen in andere landen schaden. Het is geen rocket science: we moeten meer de blik richten op wat er het meeste toe doet, nu en later.  

Enschede moet de energietransitie realiseren, waarbij de stad zoveel mogelijk zelf gaat voorzien in de eigen energiebehoefte. Zowel het Rijk als de Provincie stellen hier geld voor beschikbaar. Laten we nog méér werk maken van de circulaire economie: een kringloopeconomie. Dit is een economisch systeem waarin eindige grondstofvoorraden niet worden uitgeput en waarin reststoffen worden gebruikt. We denken hierbij ook aan de industrie en de landbouw die nog vaak onze natuurlijke leefomgeving uitputten en (weer) circulair gemaakt moeten worden. Een voorbeeldboerderij in het buitengebied van Enschede? Een voorbeeldcamping ernaast? 

In Amsterdam, wordt geïnspireerd door het ‘donut model’, gekeken naar het (her)gebruik van materialen en de cycli die zij doorlopen. Maar ook sociale aspecten zoals gezondheid, scholing en gelijkheid worden meegenomen. De gemeente werkt daar gericht aan, samen met lokale initiatieven, marktpartijen en kennisinstellingen. Om het makkelijker te maken om anders en minder te consumeren, wordt een netwerk van deelplatforms, kringloopwinkels, online marktplaatsen en reparatiediensten opgezet. 

Laten we het gebruik van nieuwe grondstoffen en materialen fors verminderen. De gemeente kan meer gebruikte producten inkopen, minder autokilometers maken en samenwerken met de horeca om minder voedsel te verspillen. Ook met bouwbedrijven kunnen afspraken gemaakt worden over het werken met duurzame materialen. Door bedrijven te helpen zich beter op de toekomst voor te bereiden, zullen zij gemakkelijker jong talent aan zich binden. Laten we vooral ruim baan geven aan bewoners en bedrijven met initiatieven voor verduurzaming. Met zonnepanelen, met ideeën voor windcoöperaties, met daktuinen, met isolatie. Met wijkplannen maken we samen met inwoners concreet wat nodig is om klimaatneutraal te worden. 

Alle maatregelen die nodig zijn om klimaatneutraal te worden, aardgasvrij en circulair, zorgen voor nieuwe werkgelegenheid die we hard nodig hebben! Bijvoorbeeld plastic scheiden, recyclen en verwerken tot een nieuw product. Dit levert meer banen op dan plastic verbranden in de vuiloven, en ‘gewoon’ nieuw plastic maken uit olie. Daarbij is belangrijk dat het Rijk arbeid minder gaat belasten. De overstap naar een circulaire economie is nodig om onszelf én anderen een eerlijke kans te geven op een goed leven, op een baan en een prettige en schone leefomgeving. Juist nu blijkt dat een sociaal vangnet heel belangrijk is. 

In dit verband kan de gemeente lering trekken uit de proef in Utrecht, Groningen, Tilburg en Wageningen, waaruit is gebleken dat uitkeringsgerechtigden baat hebben bij meer vrijheid. Laten we werk dat mensen doen uit innerlijke gedrevenheid, zoals vrijwilligerswerk, meer waarderen en zorgen voor scholingsmogelijkheden. Laten we ook zorgen dat bijverdienen in de bijstand mogelijk wordt door minder regels. Een waarde(n)vol, goed leven voor iedereen. 

Zonder cultuur is een gemeenschap leeg, hol en niets waard. Mensen delen tradities en culturele waarden en vinden elkaar in kunst en muziek. Kunstenaars in culturele broedplaatsen prikkelen ons met nieuwe initiatieven waardoor onze blik op de toekomst wordt verruimd. Laten we hoe dan ook de culturele sector in staat stellen ons te helpen.    Beste Onno, natuurlijk is deze brief niet alleen een oproep aan jou gericht, maar via jou ook aan iedereen. Het is tijd voor een nieuw, sterk en duurzaam Enschede in de regio. Ik nodig je van harte uit om hier je steentje aan bij te dragen.

Met een groene groet, 

Hetty Wolf Fractievoorzitter GroenLinks Enschede

Op dinsdag 19 mei organiseert de GroenLinks thema-groep Kunst & Cultuur van onze afdeling Enschede-Haaksbergen een digitale avond over Culturele Broedplaatsen. Misschien heb je er wel eens van gehoord of ben je er geweest: Studio Complex, Robson, Tankstation, B93 of WARP Technopolis. Wat zijn deze locaties, wat gebeurt er precies en waarom is het waardevol en belangrijk om dit soort locaties in onze stad te hebben?

De organisaties stellen zich voor en vertellen hoe kunst, technologie en creativiteit samenkomen, en zo nieuwe kunstwerken, workshops en/of festivals ontstaan. Daarnaast gaan we in op de betekenis van deze broedplaatsen voor onze lokale economie en woningmarkt, waarbij we in gesprek gaan met mensen die hierin belangrijk zijn. Dit alles in een digitale omgeving die je kunt bezoeken vanuit huis via computer, tablet of smartphone. Via YouTube wordt het programma gestreamd en kun je vragen stellen via de chatfunctie. Daarnaast, voor wie wil, komen we samen in het programma Jitsi, als digitale 'ínloop' en om elkaar weer gedag te zeggen als afsluitende digitale borrel.

Datum: Dinsdag 19 meiLocatie: YouTube pagina GroenLinks Enschede https://www.youtube.com/channel/UCVrqklLlV1PXjZMbiX4I_0gDigitale inloop & start stream: om/vanaf 19:00uAanvang / start inhoudelijke programma: 19:30uAfsluiting inhoudelijke programma en digitale borrel: 21:45u

Beste lezer, Zo in coronatijd is Stadsdeel West wellicht iets minder wild. Maar desondanks gaat het leven door. Bovendien heeft u van mij nog een verslag van de stadsdeelvergadering West van 10 maart tegoed. Misschien in een tijd als deze iets minder belangrijk, alhoewel, als je er woont en leeft, dan zijn het wel degelijke relevante zaken.

Zoals altijd eerst een vergadering met informeel en daarna een formeel deel. Dit keer voorafgegaan door een wandeling langs de nieuwe stadsbeek in West. Sommige delen zijn al af, andere nog volop in, of wachtend op, ontwikkeling. Terwijl we daar met een handje commissieleden, ambtenaren en wat belangstellenden wandelen sluit zich er een groepje mensen bij ons aan. “Hoe zit dat eigenlijk precies? Waarom worden bewoners niet betrokken?” “Mijn parket is helemaal beschadigd!” Boze omwonenden vertellen over de overlast van het gele zand dat nu delen van de stoep heeft vervangen. Dat zand is nieuw. Het laat water door terwijl er wel overheen te lopen is. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wekenlang om die stukken heen heb gelopen met het idee dat er nog tegels in moesten. Innovatief en mooi concept. Maar wel wennen. Daarnaast geeft dat zand ook overlast, omdat het even duurt voordat het goed vast ligt. Logisch dat mensen vragen hebben, dus wordt er door het stadsdeel beloofd om snel een nieuwe bijeenkomst voor hen te plannen. 

Het blijft trouwens wel een interessante vraag, hoe houd je bewoners goed betrokken? U en ik worden bevoordeeld geacht om altijd de gemeenteberichten in de huis-aan-huis te lezen, zodat we bij de aankondiging van een giftige fabriek in onze achtertuin (of nog erger: een dakkapel bij de buren), we ons “Nee, zijn jullie gek geworden!!” kunnen schrijven in een formeel bezwaar. Maar ik moet eerlijk bekennen, ik lees ze vaak niet. Ook sommige brieven en glossy flyers krijgen soms minder aandacht dan ze verdienen. Zou een website helpen? Een app? (Dat ligt ook weer gevoelig in deze tijd.) Inloopbijeenkomsten hebben weer last van bewoners die druk zijn met werk. Het blijft een interessante kwestie.  

Maar het is tijd voor het informele deel van de vergadering met haar open podium. Onderwerp: sociale cohesie. Met mooie persoonlijke verhalen van stichting Kunst van ontmoeting, informatie over buurtteam Stevenfenne en daarnaast informatie over wijkconnect.com. Dat laatste is een plek om te zien welke activiteiten er zijn in de wijk. Nuttig, maar ook afhankelijk van vrijwilligers die ze nu nog zoeken. Ik denk, ik gooi het in de groep: “vinden wij als commissie dat we hier meer mee moeten doen?” Mijn collega van de VVD geeft aan dat we er geen extern bureau of geld tegenaan moeten gaan gooien. Daar ben ik het op zich wel mee eens. Maar of we het zelf “als politici sneller en beter kunnen uitdragen”, dat vraag ik me af. Als iets belangrijk is, moet je het dan over willen laten aan vrijwilligers en de incidentele roep van een raadslid, of mag daar ook een ambtenaar op worden ingezet?   

Tijd voor het formele deel, met de melding dat de preventie tegen de processierups gaat beginnen. Dat vind ik persoonlijk geruststellend, ook al levert dat wat overlast op. Vervolgens tijd voor insprekers, waarbij een vertegenwoordiger van Twekkelo, Boekelo en Usselo vindt dat zij een evenredige bijdrage in duurzame energie zouden moeten leveren. Lees: ‘wij willen niet zomaar windmolens.’ Dat snap ik. Het beeld van die windmolens jaagt velen angst aan. En een evenredige bijdrage klinkt ook best redelijk. Maar toch is dat niet hoe het werkt. Het zou wat zijn als stadsdeel centrum zou vragen om een evenredige verdeling van winkels en horeca, of een evenredigere verdeling van groen en ruimte. Of het havengebied dat een evenredige verdeling van kanaal wil. Nee, de stad werkt ook in specialismes. Als je windmolens met afstand tot woningen echt nodig hebt, dan kom je toch aan bepaalde gebieden. 

Verder de wijkbudgetten, en dat is prima. Ook de garantstelling voor Sportzaal De Zweede, een waardevolle voorziening voor de stad. Hamerstuk. Daarnaast het bestemmingsplan Welenmosweg 1, het voormalig Labyrinth der zinnen, waar een nieuw plan voor is gemaakt. Het is al enige tijd een zorglocatie, en daarnaast willen ze nu ruimte voor recreatie, om te combineren met de zorg. Of dat combineren een goed idee is, dat is niet iets voor een bestemmingsplandiscussie. Wel of het ruimtelijk goed zit, en dat zag er allemaal goed uit. Prima. Voor nu akkoord van GroenLinks (of onze Robin moet er nog iets ontdekken.)

Dat beste lezer, was zo’n beetje wel de vergadering, alles uiteraard onder leiding van de welbekende voorzitter (dank aan onze Jelle.) Wanneer de volgende vergadering van West zal zijn, dat is nog even afwachten. Ik wens u alle goeds, blijf vooral gezond -en mocht u in West wonen-, misschien wel een tikkeltje wild.    

Een digitale thema-avond over Culturele Broedplaatsen in Enschede, georganiseerd door themagroep Kunst & Cultuur GroenLinks Enschede. Over bestaande fysieke locaties en kansen voor nieuwe locaties, waar kunst, technologie en creativiteit samenkomen.

Plekken waar kunstwerken, workshops en festivals ontstaan en/of worden gehouden voor zowel Enschede inwoners als bezoekers van de stad. Projecten die onze stad, haar buurten en wijken zowel letterlijk als figuurlijk waarde geven. Die jonge mensen en studenten vast weten te houden. Welke plaatsen zijn dit, wat gebeurt daar en wat zijn de plannen voor de toekomst? 

Een avond met een kennismaking, een digitale samenkomst met zowel geïnteresseerden als experts en de mogelijkheid tot het stellen van vragen.

We zien jullie graag digitaal op de avond van dinsdag 19 mei. De tijd en digitale locatie volgt later. Houd onze socialmedia-kanalen, Facebook & Twitter, in de gaten.

Bij mijn deels al wat oudere buren gaat het leven min of meer gewoon door. Ik dacht het al wel te zien, maar na een paar dagen ‘coronacrisis’ ben ik het maar eens gaan navragen en inderdaad: aan de overkant bracht Appie de boodschappen al enige tijd achter de voordeur. Prettig dat dit zo kan. Mij werd op het hart gedrukt: velen worden veel erger getroffen, in economisch opzicht, thuis met de kinderen, vol onbegrip in het verzorgingshuis, of door de ziekte zelf. We weten ook: anderen hebben de zorg voor (ernstig) zieken en moeten momenteel veel meemaken, hebben de zorg voor kwetsbaren en beschikken over te weinig beschermingsmiddelen, of merken dat de energie opraakt, bijvoorbeeld omdat voortdurend mantelzorgen te veel vergt. Het is belangrijk wél hulp te vragen als het niet gaat.  

Zorg en hulpverlening spreken nooit vanzelf, maar zeker nu niet. Zo moeten de wijkteams in sommige gevallen afwegen: wel of niet een huisbezoek doen. Er is bijvoorbeeld geen contact (te krijgen) met betrokkenen op een andere wijze, er is sprake van een onveilige gezinssituatie, of er is sprake van niet-uitstelbare ondersteuning/zorg. Dan worden de RIVM richtlijnen gevolgd en waar nodig, bij verdenking van of daadwerkelijke besmetting met het coronavirus, worden persoonlijke beschermingsmiddelen gebruikt. Het komt er allemaal bij kijken. De recente verlenging van de maatregelen maakt een outreachende werkwijze nog eens extra belangrijk, zo geeft de organisatie desgevraagd aan: om zo veel mogelijk en tijdig iets te kunnen betekenen voor mensen die dat nodig hebben. 

Het is belangrijk hulp te vragen als het niet goed gaat, van de dokter, van school, van het wijkteam. Het zit GroenLinks niet lekker hoe weinig inwoners die mantelzorg verlenen weten dat er respijtzorg voor hen beschikbaar is, als het even niet gaat, of juist om het vol te kunnen houden. Op ons verzoek is hier afgelopen jaar onderzoek naar gedaan. Juist nu merk ik dat dit een punt is waar structureel meer aan gedaan moet worden; we zullen het z.s.m. aankaarten.

De wereld zoals ik die kende heeft nog nooit zo op zijn kop gestaan. Onze maatschappij is voor een groot deel stil gezet om te voorkomen dat teveel mensen tegelijk ernstig ziek worden. De denderende trein is tot stilstand gekomen omdat de coronacrisis serieus genomen is. Het kan dus wel, als we echt willen. Onze samenleving lijkt mensen - gelukkig – toch wel belangrijker te vinden dan geld. 

Iedereen zal een eigen verhaal hebben bij deze ingrijpende periode. Zoon en ik waren net terug uit Oostenrijk, dus vond ik het logisch onszelf zoveel mogelijk in isolatie te zetten. Het thuiswerken dat nog gedaan kan worden met kind erbij, wordt verdeeld tussen de raad en mijn eigen werk. Als sociaal ondernemer heb ik nu minder inkomsten, maar des te meer motivatie meer te bouwen aan een betere lokale gemeenschap. In tijden van crisis wil je liever afhankelijk zijn van een eerlijk en lokaal systeem, niet van het goedkoopste. Hopelijk leren we hiervan dat we dit altijd moeten willen en dus bouwen.  

De afgelopen jaren heb ik me meermaals afgevraagd: het is toch vrijheid, gelijkheid EN broederschap? Broederschap leek minder belangrijk geworden, het voelde voor mij alsof de “privilege mensen” solidariteit alleen nog wilden ondersteunen als het hen niet teveel zou kosten. Terwijl je toch juist altijd anderen zou moeten willen helpen? Helemaal als je het zelf goed hebt? Tevens zorgt dit voor meer evenwicht en geluk in de gehele samenleving. Precies die samenleving waarin je eigen kinderen groot worden, waarin je zelf graag prettig leeft in relatie met anderen. Of, dat heb ik me ook vaker afgevraagd, ben ik dan te naïef en idealistisch? 

Nu we door de coronacrisis merken dat we allemaal kwetsbaar zijn lijkt broederschap - gelukkig - weer als belangrijke waarde in onze hele samenleving terug te zijn. Laten we samen zorgen we dat dit zo blijft. Waarbij meer gelijkheid niet vergeten mag worden. Zeker als je kijkt naar de lage lonen en minimale waardering voor de nu zo cruciale beroepen. Kunnen we deze ingrijpende gebeurtenis aangrijpen als belangrijk leermoment? Dat lijkt mij het minimale wat je zou moeten willen. Vooral ook omdat op deze voet verder niet veel goeds geloofd. Laten we daarom ten volle lering trekken en de best mogelijk plannen maken voor de toekomst. De toekomst van onze kinderen kan positief zijn, als we nu verantwoordelijkheid nemen. Hiervoor zullen we afscheid moeten nemen van ‘business-as-usual’. Het goede nieuws: het kan echt anders, mogelijk wel met minder spullen en meer solidariteit, maar is dat eigenlijk niet beter? 

Er ontstaat steeds meer perspectief op een betere manier van leven, hieronder een aantal personen die zich uitspreken:  Gedragseconoom en Eerste Kamerlid Esther-Mirjam Sent zegt hierover in de Volkskrant van zaterdag 11 april jl.: “We moeten deze crisis aangrijpen als kans, om ons te herbezinnen. Om te leren dat het doel van de economie kwaliteit van bestaan is. Dat moet vooropstaan. De economie moet dienstbaar zijn aan de samenleving, niet andersom. We hebben een sterke overheid nodig die, als de crisis voorbij ijs, niet gaat zeggen: we zitten met een enorme schuld, laten we maar eens gaan bezuinigen op de publieke sector. De overheid moet zich juist inzetten voor een duurzame en inclusieve economie.”

De Trouw heeft op 11 april jl. een artikel met de kop: Manifest van 170 wetenschappers: "Het is een blunder als we niet groener uit de coronacrisis komen". Het manifest zelf heeft de titel: “We kunnen Nederland radicaal duurzamer en eerlijker maken: vijf voorstellen voor Nederland na corona". De inleiding hierbij heeft de kern van het probleem voor mijn idee zeer goed verwoord: “COVID-19 doet de wereld op haar grondvesten schudden. De coronapandemie heeft nu al talloze levens gekost en ontwricht, terwijl hulpverleners keihard werken om zieken te verzorgen en verdere verspreiding te voorkomen. De strijd om de enorme persoonlijke en maatschappelijke verliezen te beperken verdient onze waardering en steun. Tegelijkertijd is het van belang om deze pandemie in een historische context te plaatsen om in de toekomst een herhaling van fouten uit het verleden te vermijden. Het feit dat COVID-19 inmiddels grote economische consequenties heeft gekregen is mede het gevolg van het dominante economische model van de afgelopen dertig jaar. Dit neoliberale model vereist een steeds maar groeiende circulatie van goederen en mensen, ongeacht de talloze ecologische problemen en de toenemende ongelijkheid die dit veroorzaakt. Opmerkelijk genoeg bestempelt de overheid nu juist die beroepsgroepen als ‘cruciaal’ die nog niet zo lang geleden moesten strijden voor erkenning en een beter salaris: de medische zorg, de ouderenzorg, het openbaar vervoer en het onderwijs. Een andere zwakte van het huidige systeem is de verbinding tussen het huidige economische ontwikkelingsmogelijkheden, het verlies van belangrijke functies van ecosystemen en biodiversiteit en de mogelijkheden voor ziektes zoals COVID-19 om zich snel te verspreiden".

De vijf voorstellen zijn in het kort: Stop met het systeem gericht op groei, ontwikkel een universeel basisinkomen, stap over op circulaire landbouw, vermindering van consumptie en reizen, kwijtschelden van schulden bij de meeste kwetsbare groepen. 

Dichter bij huis spreekt UT hoogleraar Peter-Paul Verbeek zich op 11 april jl. uit in de Tubantia: “Ik verwacht en ik hoop dat dit ons iets gaat leren ten aanzien van de milieucrisis. We zouden het milieu echt niet op de eerste plaats kunnen zetten, want de economie moest doorgaan... Nou, het kan dus wel. Als we dit op een verantwoorde manier begeleiden, kunnen we dit inderdaad zien als een generale repetitie. Een wake-upcall voor de opwarming van de aarde, die nog veel desastreuzer uitpakt dan een virus dat uitbreekt. Ik verwacht dat we over vijf jaar een betere balans vinden tussen onder meer economische belangen en het voortbestaan van onze aarde".

Samen met velen wil ik vertellen, onderzoeken, mensen verbinden en voorbeelden geven hoe onze toekomst er socialer & groener uit kan zien. Ik wil bouwen aan meer levensgeluk, door vrijheid, gelijkheid en broederschap voor iedereen. En afscheid nemen van de roofbouw op mens en aarde, ten gunste van een kleine groep mensen. Samen kunnen we kiezen voor meer bestaanszekerheid voor iedereen. 

Graag hoor ik ook van u / jou hoe we (lokaal) verder kunnen bouwen aan een gezonde toekomst? Mail mij: m.schouten@enschede.nl.

Corona heeft ons in de greep. De gezondheidszorg staat onder hoogspanning. Met alle genomen maatregelen houden we het virus hopelijk zoveel mogelijk buiten de deur. Maar ook dan is ons leven flink op de kop gezet. Ook het politieke leven. De gemeente heeft aan corona de handen vol en het raadswerk moet zich beperken tot online overleg. Wat betekent dit voor de activiteiten in onze afdeling?

In februari vond de aftrap plaats van onze thema-avonden met een goed bezochte en boeiende avond over armoede in de stad. Ook voor april en juni stonden er thema-avonden op het programma. We hebben besloten om deze avonden niet door te laten gaan en het programma na de zomervakantie weer op te pakken. Op 6 mei hadden we ook onze algemene ledenvergadering willen houden. We hebben goede hoop dat op woensdag 24 juni deze ALV alsnog kan plaats vinden, zo niet fysiek, dan toch online. We houden jullie op de hoogte.

Ondertussen blijven we bezig met de voorbereiding van diverse activiteiten waarmee we als afdeling onze blik vooruit richten op de Tweede Kamer verkiezingen komend jaar en de Gemeenteraadsverkiezingen in maart 2022. Dat willen we graag samen doen met de inzet van zoveel mogelijk leden. Meer daarover op onze DOE MEE pagina.

Naar aanleiding van de persconferentie op 15 maart 2020 waar de landelijke maatregelen zijn afgekondigd ivm het coronavirus (COVID19), betekend dat alle geplande activiteiten georganiseerd door onze afdeling opgeschort zijn tot (in ieder geval) na 6 april a.s.

N.B.: Bij 'agenda' staan ook activiteiten genoemd die niet door GroenLinks Enschede zijn georganiseerd, maar als zij de landelijke maatregelen volgen, zullen ook deze niet doorgaan tot nader te bepalen datum.

Dit item is ter inspiratie, om de GroenLinks leden van onze afdeling een waar gezicht te geven en om te polsen wat er nu precies leeft onder jullie. De laatst geïnterviewde geeft het stokje door aan een ander lid van onze afdeling, op deze manier krijgen wij een leuke variatie en zul je gezichten tegenkomen die je wellicht nog niet kent.

1. Stel jezelf in het kort voor Goededag, mijn naam is Erik Mulder, geboren en getogen in Nijverdal. Op mijn 17e ging ik elektrotechniek studeren aan de UT en tijdens de studie dacht ik steeds: “ik moet hier snel weer weg uit dit grote dorp”. Maar gelukkig is Enschede een stuk levendiger geworden in de loop der tijd en kwam ik er ook achter dat er in Amsterdam wel allerlei leuks is, maar dat je daar de gemoedelijkheid en natuur mist van Twente. Kortom ik woon inmiddels 48 jaar in Enschede, waarvan bijna 30 jaar met Mirjam; onze twee kinderen wonen op zichzelf.

2. Waarom ben je lid geworden van GroenLinks? Het erg simpele antwoord is: dat ging vanzelf toen de Pacifistisch Socialistische Partij opging in GroenLinks. Ik ben daar wel blij mee, met dat grotere verband op links, op weg naar meer invloed in de wereld. GroenLinks is de nieuwe en betere PvdA; zonder het regenteske daarvan. Het betere antwoord is dat je leeft op basis van betrokkenheid bij iedereen; daarom moet je je bemoeien met hoe het in de wereld gaat.

3. Ben je actief (of wil je dat worden) binnen GroenLinks en zo ja op welke manier? Meestal was en ben ik wel actief op de een of andere manier. Zo deed ik één of meer keren mee met affiches zeefdrukken en plakken (al of niet legaal), afdelingsbestuur, kandidatencie, programmacie en op dit moment ben ik de coördinator voor M&B (= werkgroep ‘Milieu en Bebouwde omgeving).

4. Waar moet GroenLinks volgens jou aandacht aan besteden of wat moet er binnen Enschede verbeterd worden? Prioriteit ligt wat mij betreft bij armoede en het actief meedoen van inwoners. Op zo kort mogelijke termijn zou ik graag 2-taktmotoren willen verbannen uit een zo groot mogelijk deel van de stad. Hun fijnstof is een sluipmoordenaar. Per cc cylinderinhoud zijn 2-taktscooters een paar honderd maal vervuilender dan (vracht)automotoren. Ofwel een 50 cc brommer is net zo smerig als 10 auto’s met 1000cc motoren. En wat erger is: ze rijden op veel kortere afstand van wandelaars en fietsers dan die auto’s.

5. Wat is (of zijn) je favoriete plek(ken) in Enschede? Wat wil je aan kennissen/vrienden/familie die nog nooit in Enschede zijn geweest, als eerste laten zien? De oude markt laat ik graag zien, als een gezellig centrum. Foodfactory is een mooi voorbeeld van historie bewaren en opnieuw gebruiken. Rondom Enschede is uiteraard ook van allerlei moois, maar dat vind ik niet zo karakteristiek voor Enschede; dan vind ik het glooiender Noord-Twente mooier.  

GroenLinks wil dat mantelzorgers de aandacht krijgen die ze verdienen. Sommigen hebben het zwaar en hebben ook zelf soms een steuntje in de rug nodig: respijtzorg. Naar aanleiding van een onderzoek (bijlage onderzoek) naar de behoeften van mantelzorgers, op verzoek van onder meer GroenLinks, reageert het College met een brief waarin wordt vermeld dat die aandacht er nu ook komt (of lijkt te komen?). Jammer alleen dat er (nog) geen campagne komt om bekendheid te geven aan de mogelijkheden van respijtzorg.  

Bij de behandeling van de zomernota in 2019 is de motie ‘Respijtzorg voor mantelzorgers’ aangenomen. Met de motie werd gevraagd in kaart te brengen wat de behoefte aan respijtzorg onder mantelzorgers is en hoe hierin kan worden voorzien. Vervolgens is onderzoek (zie bijlage) uitgevoerd, met daarbij specifiek aandacht voor de bekendheid met en de behoefte aan respijtzorg. Dat is vervangende zorg door een vrijwilliger of een professional ter ontlasting van een mantelzorger. Respijtzorg bestaat in verschillende vormen: thuisopvang, dagopvang, kortdurende opname etc. en kan variëren in omvang van enkele uren tot een vakantie.

Over de mantelzorgers zelf valt op dat zij over het algemeen slecht op de hoogte zijn van het bestaan van respijtzorg en van de concrete mogelijkheden die er zijn. Daarnaast komt uit het onderzoek naar voren een gevoeld gebrek aan waardering onder de mantelzorgers. Opmerkelijk is dat het College zegt met het onderzoek in de hand aan de slag te willen gaan om mantelzorgondersteuning meer ‘voorliggend’ te organiseren. Bijvoorbeeld in de wijkwijzers, of op andere logische plekken in de wijken (ontmoetingscentra van Liberein, De Posten, Livio). Daarbij schrijft het College: ‘zou het welzijnswerk wellicht een rol kunnen spelen in het bieden van (voorliggende) mantelzorgondersteuning en waar nodig door [kunnen] verwijzen.’ Dit laatste klinkt wel erg vrijblijvend, wat de vraag oproept of het ‘luisterend oor’ en de nodige doorverwijzingen voor de mantelzorgers nu wel echt georganiseerd gaan worden. Ook ontbreekt (vooralsnog) een campagne om bekendheid te geven aan de mogelijkheden van respijtzorg, helaas. Toch nog maar eens aan de bel trekken bij de heren en dame van B&W.