Poliflw

Een motie waarin GroenLinks voorstelt om voortaan alleen nog ongeadresseerd reclamedrukwerk te laten bezorgen bij huishoudens met een JA JA sticker, is vandaag overgenomen door het college. De motie, die we samen met D66 indienden, vraagt het college van burgemeester en wethouders om een onderzoek te doen naar de invoering van dit systeem. Fractie-assistent Ruud Coumans: "Dit zogeheten opt-in systeem zorgt ervoor dat er alleen nog reclamedrukwerk wordt bezorgd bij huishoudens die deze reclame daadwerkelijk willen ontvangen. Daardoor wordt er veel papier bespaard, volgens MilieuCentraal zo’n 33 kilo per huishouden per jaar. Want hoewel oud papier in onze provincie goed gerecycled wordt, is het voorkomen van afval natuurlijk beter!"

 

Een omkering van het systeem betekent dan ook minder gekapte bomen, minder verspilling van drukinkt en minder energieverbruik voor het transport van oud papier. Ook komt een groot deel van de ongeadresseerde reclame bij het restafval terecht, dus dit voorstel zal ook de hoeveelheid restafval doen afnemen. In de motie kiezen we er voor om een NEE JA sticker de nieuwe norm te laten zijn, waardoor inwoners zonder deursticker nog steeds alle huis-aan-huis bladen ontvangen. In Soest is dat 10x per jaar de Soester Courant. Soester ondernemers blijven hiermee de mogelijkheid hebben om middels het inkopen van advertentieruimte in lokale papieren media onze inwoners te bereiken. In plaats van een papieren folder in de brievenbus kunnen onze inwoners de meeste reclamefolders ook op internet of in apps vinden. Volgens een peiling van Maurice de Hond is 64% van de Nederlanders is voor invoering van een Ja-Ja-sticker en slechts 35% van de Nederlanders die nu geen sticker op de brievenbus heeft zou een JA/JA sticker gaan plakken.

Coalitie Soest (GGS, VVD, D66 en CU/SGP) wil de zorg geen prioriteit geven en stemt tegen het opheffen van het restant bezuiniging op de sport. De zogenaamde uitgestoken hand van de collegepartijen richting de oppositiepartijen bleek gisteravond een wassen neus.

 

  

Alle niet-coalitiepartijen, min 1, stemden gisteravond tegen de Kadernota van het nieuwe college. In de Kadernota staat waar de priorteiten van het college liggen ter voorbereiding van de begroting voor het volgende jaar. De meeste moties en een amendement van de oppositiepartijen zijn door de coalitiepartijen afgestemd. Dit ondanks het feit dat het college specifiek om inbreng van de niet-coalitiepartijen had gevraagd. Twee moties waartoe de fractie van GroenLinks het initiatief had genomen en waar vrijwel alle niet-coalitiepartijen achter stonden zijn ook niet aangenomen. Daarmee is onder andere wel duidelijk geworden dat de coalitiefracties zorg, welzijn, armoedebestrijding en alle andere zaken die men tegenwoordig 'sociaal domein' noemt niet als prioriteit wensen te zien.

Ook stemden ze tegen de motie die als doel had een verkiezingsbelofte van vrijwel alle partijen in te lossen, namelijk: het intrekken van het overgebleven stukje bezuinigingopdracht op de sport. Die bezuiniging is bijna onmogelijk geworden nu de in Overhees geplande sporthal ergens anders gaat komen en er tegelijkertijd een gymzaal in Overhees moet blijven voor het bewegingsonderwijs.

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet. 

GroenLinks heeft het college vragen gesteld over de beschikbaarheid van driehoekbuitenreclame borden voor de non-profit organisaties en alle andere culturele en maatschappelijke organisaties. Door de gemeenteraadsverkiezingen zou het budget voor dit jaar zijn opgebruikt. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Hieronder onze vragen.

Onlangs kwam ons ter ore dat de driehoekbuitenreclame borden door de gemeenteraadsverkiezingen niet meer gratis beschikbaar zijn voor de non-profit organisaties en alle andere culturele en maatschappelijke organisaties dit jaar.

Deze organisaties kunnen een beroep doen op een budget bij de gemeente waardoor ze wel de printkosten maar niet de plaatsingskosten hoeven te betalen. Dat scheelt een behoorlijk bedrag wat niet zomaar door deze organisaties is op te hoesten.

Door het gebruik van de politieke partijen van deze advertentiemogelijkheid is het potje voor de andere maatschappelijke en culturele organisaties op.

Wij hebben de volgende vragen aan het college:

1.   Klopt het dat de plaatsingskosten van de verkiezingsposters van politieke partijen betaald wordt uit het budget dat bestemd is voor de non-profit maatschappelijke en culturele organisaties in onze gemeente?

2.   Zo ja, waarom is dat zo en vindt u dat dit een juiste gang van zaken?

3.   Er worden op deze manier organisaties in Soest sterk benadeeld. Bent u bereid om extra budget beschikbaar te stellen om dit nadelige effect voor die organisaties nog dit jaar te verhelpen?