Poliflw

Komend jaar gaan de voorbereidingen op de gemeenteraadsverkiezingen in 2022 echt van start. Daarnaast is dit jaar ook de landelijke verkiezing voor de Tweede Kamer.  Voor beide campagnes zoeken wij nog (nieuwe) leden die mee willen helpen. Bijvoorbeeld bij het schrijven van het verkiezingsprogramma, meedenken over belangrijke thema’s of een keer flyeren. Laat het ons weten als je hierbij actief betrokken wil worden of als je zelf ergens ideeën over hebt, stuur daarvoor een mail naar bestuur@d66bommelerwaard.nl.

Middels subsidieregelingen kunnen culturele instellingen steun aanvragen bij de Provincie Gelderland. Nu blijkt dat de regeling podiumkunsten kort voor de start van de aanvraagperiode gewijzigd is. Het betreft de verplichting dat minstens de helft van de voorstellingen (50% eis) moet worden opgevoerd buiten de regio of gemeente waar het gezelschap haar standplaats heeft en binnen de Provincie Gelderland.

Ons heeft het bericht bereikt dat deze nieuwe eis pas op 16 oktober totaal onverwacht, bekend werd. Dit heeft grote gevolgen voor instellingen die zich het komende jaar toeleggen op het maken van locatietheater en met grote gevolgen voor hun organisatie.

Céline Blom wil opheldering en is van mening dat dit te kort dag is. “Als spelregels kort voor een nieuwe aanvraag veranderen geef je instellingen onvoldoende tijd om daar op te participeren. Hier is niemand nu mee geholpen en vooral niet in deze tijd waarin de culturele sector al onder grote druk staat”.

 

Lees hier de schriftelijke vragen

Middels subsidieregelingen kunnen culturele instellingen steun aanvragen bij de Provincie Gelderland. Nu blijkt dat de regeling podiumkunsten kort voor de start van de aanvraagperiode gewijzigd is. Het betreft de verplichting dat minstens de helft van de voorstellingen (50% eis) moet worden opgevoerd buiten de regio of gemeente waar het gezelschap haar standplaats heeft en binnen de Provincie Gelderland.

Ons heeft het bericht bereikt dat deze nieuwe eis pas op 16 oktober totaal onverwacht, bekend werd. Dit heeft grote gevolgen voor instellingen die zich het komende jaar toeleggen op het maken van locatietheater en met grote gevolgen voor hun organisatie.

Céline Blom wil opheldering en is van mening dat dit te kort dag is. “Als spelregels kort voor een nieuwe aanvraag veranderen geef je instellingen onvoldoende tijd om daar op te participeren. Hier is niemand nu mee geholpen en vooral niet in deze tijd waarin de culturele sector al onder grote druk staat”.

 

Lees hier de schriftelijke vragen

Vanavond kleuren we de wereld oranje. Een klein gebaar met hopelijk een groot resultaat.

Geweld tegen vrouwen, mensen zullen wellicht denken; moet dan nou, is dat niet overdreven? Zo vaak gebeurd dat toch niet?

Jawel. Al zien we het niet altijd.

Mijn vraag vanavond was om het seksuele geweld aandacht te geven. We denken dan vaak aan verkrachting en natuurlijk; dit is 1 van de vele vormen.

Maar een topless of bijna naakt foto die Sophie van 15 laat maken door haar vriendje en dan de hele school rond gaat, is helaas ook een vorm van seksueel geweld. Jongeren zien het niet maar het gebeurd toenemend en de schade die het onze kinderen / dochters aanbrengt is niet meer te herstellen.

Toen vader Joris, zijn dochter uit 4 VWO topless aantrof voor de laptop heeft hij snel de deur dicht gedaan. Ouders waren net gescheiden en als alleenstaande vader is dit toch een ingewikkeld gesprek. Met alle goede bedoelingen bedacht vader; ik stuur moeder een appje met de vraag of ze dit morgen wilt bespreken. Van vrouw tot vrouw een stuk makkelijker. Zijn dochter had geen idee dat dit gevaarlijk zou zijn. Ze vond het juist fijn, eventjes wat aandacht, iemand die je mooi vindt en dit steeds tegen je zegt en de man aan de andere kant had zo veel tijd voor haar en begreep al haar problemen. Papa en mama zijn zoveel met zichzelf bezig, eindelijk iemand alleen voor haar even. En hij was zo knap op de foto, en vond haar nog leuk ook!  Een foto uitwisselen om te laten zien hoe mooi ze is, ookal vond ze dat zelf niet echt, is toch het minste wat ze kon doen.

Toen dochterlief de volgende ochtend afscheid nam van haar vader wisten beide niet het niet-bespreken van dit contact onherstelbare gevolgen zou hebben.

Bij het 6de lesuur werd vader gebeld met de vraag of zijn zieke meid goed was thuisgekomen en terwijl hij dit gesprek vol verbazing voerde kwam hun toen nog onschuldige, intelligente dochter aan in Oss waar ze met haar date had afgesproken. Echt een date was het niet. Ze kende hem tenslotte al zo goed door alle chatgesprekken.  Tijdens het wachten op haar dochter met de intentie om in alle rust het appje van vader te bespreken werd hun dochter verkracht door deze jongen die geen 17 was maar 25. Het wachten van moeder werd onderbroken door de deurbel van de politie.

Had vader het maar besproken, had zij zelf maar een grens aangegeven want hoe kan het toch dat zoiets onschuldigs eindigt in een beschadiging voor het leven. Had moeder maar meteen een app gestuurd om aan te geven dat ze een risico liep en haar ouders van haar houden en dit willen bespreken. Hadden ze maar….

Begrenzen is iets wat we met elkaar moeten doen. Hoe klein de aanraking ook is, hoe onschuldig een seksuele opmerking ook lijkt en hoe leuk een naaktfoto sturen ook kan zijn, alles staat met hetvaangeven waar je grens ligt.

Een grens voel je, en om dat te voelen moet je voelen wat je waard bent.

Als puber van 14 vind je jezelf weinig waard. Maar ook als vrouw van 37 soms niet.

Als je dan, terwijl je zwijmelend hangend uit het raam naar een stelletje jongens kijkt, wordt betast door de vader van je vriendinnetje waar je al 8 jaar komt. Dan voel je je niks meer waard. Ik heb het niet gemeld, er is geen aangifte gedaan; ik wilde dat niet. Het viel wel mee. Het viel NIET mee. Een hitsige vader die je klem houdt en tegen je aan staat te rijden VALT. NIET. MEE. Maar waarom dan toch deed ik niks. Waarom gaf ik mijn grens niet aan.

Het is veel gevraagd om in onze maatschappij als vrouw op te staan tegen een kleine seksuele ongewenste handelingen, gedragingen, opmerkingen. Al snel voel je je een zeur, preuts en dus laat je het gaan.  Je verlegt je grens en hoe meer grenzen er worden verlegd; hoe dunner ze worden.

Laten we vandaag, met elkaar, erkennen en voelen dat we genoeg waard zijn. Genoeg om, hoe klein ook, een grens, onze grens aan te geven als we iets onprettig of niet juist vinden.  Want met een aangeven van een kleine grens maken we een grote stap tegen het geweld tegen vrouwen ; alleen met zijn allen kunnen we dit stoppen. En stoppen begint bij aan te geven wat wel en niet oke is. en dat; dat moeten we samen doen.

Vanavond kleuren we de wereld oranje. Een klein gebaar met hopelijk een groot resultaat.

Geweld tegen vrouwen, mensen zullen wellicht denken; moet dan nou, is dat niet overdreven? Zo vaak gebeurd dat toch niet?

Jawel. Al zien we het niet altijd.

Mijn vraag vanavond was om het seksuele geweld aandacht te geven. We denken dan vaak aan verkrachting en natuurlijk; dit is 1 van de vele vormen.

Maar een topless of bijna naakt foto die Sophie van 15 laat maken door haar vriendje en dan de hele school rond gaat, is helaas ook een vorm van seksueel geweld. Jongeren zien het niet maar het gebeurd toenemend en de schade die het onze kinderen / dochters aanbrengt is niet meer te herstellen.

Toen vader Joris, zijn dochter uit 4 VWO topless aantrof voor de laptop heeft hij snel de deur dicht gedaan. Ouders waren net gescheiden en als alleenstaande vader is dit toch een ingewikkeld gesprek. Met alle goede bedoelingen bedacht vader; ik stuur moeder een appje met de vraag of ze dit morgen wilt bespreken. Van vrouw tot vrouw een stuk makkelijker. Zijn dochter had geen idee dat dit gevaarlijk zou zijn. Ze vond het juist fijn, eventjes wat aandacht, iemand die je mooi vindt en dit steeds tegen je zegt en de man aan de andere kant had zo veel tijd voor haar en begreep al haar problemen. Papa en mama zijn zoveel met zichzelf bezig, eindelijk iemand alleen voor haar even. En hij was zo knap op de foto, en vond haar nog leuk ook!  Een foto uitwisselen om te laten zien hoe mooi ze is, ookal vond ze dat zelf niet echt, is toch het minste wat ze kon doen.

Toen dochterlief de volgende ochtend afscheid nam van haar vader wisten beide niet het niet-bespreken van dit contact onherstelbare gevolgen zou hebben.

Bij het 6de lesuur werd vader gebeld met de vraag of zijn zieke meid goed was thuisgekomen en terwijl hij dit gesprek vol verbazing voerde kwam hun toen nog onschuldige, intelligente dochter aan in Oss waar ze met haar date had afgesproken. Echt een date was het niet. Ze kende hem tenslotte al zo goed door alle chatgesprekken.  Tijdens het wachten op haar dochter met de intentie om in alle rust het appje van vader te bespreken werd hun dochter verkracht door deze jongen die geen 17 was maar 25. Het wachten van moeder werd onderbroken door de deurbel van de politie.

Had vader het maar besproken, had zij zelf maar een grens aangegeven want hoe kan het toch dat zoiets onschuldigs eindigt in een beschadiging voor het leven. Had moeder maar meteen een app gestuurd om aan te geven dat ze een risico liep en haar ouders van haar houden en dit willen bespreken. Hadden ze maar….

Begrenzen is iets wat we met elkaar moeten doen. Hoe klein de aanraking ook is, hoe onschuldig een seksuele opmerking ook lijkt en hoe leuk een naaktfoto sturen ook kan zijn, alles staat met hetvaangeven waar je grens ligt.

Een grens voel je, en om dat te voelen moet je voelen wat je waard bent.

Als puber van 14 vind je jezelf weinig waard. Maar ook als vrouw van 37 soms niet.

Als je dan, terwijl je zwijmelend hangend uit het raam naar een stelletje jongens kijkt, wordt betast door de vader van je vriendinnetje waar je al 8 jaar komt. Dan voel je je niks meer waard. Ik heb het niet gemeld, er is geen aangifte gedaan; ik wilde dat niet. Het viel wel mee. Het viel NIET mee. Een hitsige vader die je klem houdt en tegen je aan staat te rijden VALT. NIET. MEE. Maar waarom dan toch deed ik niks. Waarom gaf ik mijn grens niet aan.

Het is veel gevraagd om in onze maatschappij als vrouw op te staan tegen een kleine seksuele ongewenste handelingen, gedragingen, opmerkingen. Al snel voel je je een zeur, preuts en dus laat je het gaan.  Je verlegt je grens en hoe meer grenzen er worden verlegd; hoe dunner ze worden.

Laten we vandaag, met elkaar, erkennen en voelen dat we genoeg waard zijn. Genoeg om, hoe klein ook, een grens, onze grens aan te geven als we iets onprettig of niet juist vinden.  Want met een aangeven van een kleine grens maken we een grote stap tegen het geweld tegen vrouwen ; alleen met zijn allen kunnen we dit stoppen. En stoppen begint bij aan te geven wat wel en niet oke is. en dat; dat moeten we samen doen.

Orange the World is een campagne die oproept tot het stoppen van geweld tegen vrouwen en meisjes. In de gemeenteraden van Zaltbommel en Maasdriel is hier deze week bij stilgestaan. Ons raadslid in Maasdriel was één van de twee sprekers vanuit de gemeenteraad die een korte inbreng heeft uitgesproken tijdens de aftrap van de campagne.

Lees de woorden van Tom van Engelen hier.

 

 

Orange the World is een campagne die oproept tot het stoppen van geweld tegen vrouwen en meisjes. In de gemeenteraden van Zaltbommel en Maasdriel is hier deze week bij stilgestaan. Ons raadslid in Maasdriel was één van de twee sprekers vanuit de gemeenteraad die een korte inbreng heeft uitgesproken tijdens de aftrap van de campagne.

Lees de woorden van Tom van Engelen hier.

 

 

In de raadsvergadering van 27 oktober hebben we gesproken over onze ingediende motie betreffende de gevolgen van Covid-19 voor de voetbalverenigingen in West Betuwe. Dit naar aanleiding van hun gezamenlijk schrijven aan de gemeente. Dat je voor het één aandacht vraagt, sluit het andere natuurlijk niet uit. Onze zorg gaat in deze crisistijd ook uit naar alle andere verenigingen en maatschappelijke organisaties. De gemeente heeft voor hen een compensatiefonds ingesteld voor financiële tegemoetkoming.

In januari 2019 diende Peter Kerris namens PvdA Gelderland een amendement op een voorstel van de commissie Werkwijze in om een Jeugdcommissaris en een Jeugdparlement te installeren. Hier werden de Statenleden nog eens op gewezen in januari van dit jaar door de 12-jarige Lars Westra die de Provinciale Staten toesprak tijdens de Open Agenda.

Afgelopen woensdag was het zover: maar liefst 40 jongeren uit de hele provincie kwamen naar het Huis der Provincie om te discussiëren hoe de Gelderse jeugd beter bij provinciale politiek betrokken kan worden.

“Politiek is erg belangrijk. Ik wil daar meer over weten en ik ben ook benieuwd wat de andere jongeren van politiek vinden”. — Rob, 17 jaar

Na een welkomstwoord door John Berends, de Commissaris van de Koning, vertelde PvdA-fractievoorzitter Fokko Spoelstra over het initiatief. Ook gastheer Frits Bloemberg en de winnaar van ‘Op weg naar het Lagerhuis‘, Zoë Heeg uit Zelhem, spraken de jongeren toe.

Na deze opening werden er vier deelsessies gehouden met een Statenlid en een secretaris van de griffie. Er werd gediscussieerd aan de hand van drie vragen:

Welke behoefte is er om betrokken te zijn bij provinciale onderwerpen en de provinciale politiek? Welke vormen, projecten of programma’s moet de provincie gebruiken om jongeren te betrekken? Wat moet de provincie doen met de uitkomsten van deze raadpleging? De behoefte

De jongeren vertelden dat er bij het vak Maatschappijleer vaak over politiek verteld wordt en dat er dan ook een interesse ontstaat. Hier willen zij dan graag naar handelen. Ook willen ze graag in ‘gewone taal’ horen wat het aanbod is in het politieke landschap.

Ze willen graag meer invloed, maar weten niet hoe ze dat kunnen krijgen. De Gelderse jongeren zien dat de belangstelling het grootst is onder een kleine groep die echt in politiek geïnteresseerd is, maar ze hebben het sterke vermoeden dat er veel meer jongeren eigenlijk interesse hebben in politiek. Dat zijn de vele jongeren die niet in de gaten hebben dat de maatschappelijke thema’s waar ze mee bezig zijn tegelijkertijd ook politiek zijn.

Belangrijke onderwerpen waar de jongeren over mee willen praten zijn in ieder geval onderwijs, werkgelegenheid, duurzaamheid, bomenkap, bereikbaarheid en de mentale gezondheid van jongeren.

Het was goed om te zien dat in alle groepen belangstelling was voor de politiek en er behoefte was om invloed te hebben. De jongeren gaven wel aan dat ze de groep jongeren die geraadpleegd wordt zo divers mogelijk moet zijn qua leeftijd, afkomst, opleidingsniveau et cetera.

De vormen

Er werd gedacht aan een plaats, on- of offline, waar politici en jongeren kunnen samenkomen om te spreken over thema’s. Dit moet dan wel op regelmatige basis gebeuren vinden ze, niet slechts eenmaal per jaar of eens in de zoveel maanden. Ze voelen niet zozeer wat voor een Jeugdcommissaris, maar juist meer voor betrokkenheid bij bepaalde thema’s voorafgaand aan de besluitvorming. Dit Jongerenparlement zou volgens hen deels met vaste deelnemers en deels met wisselende deelnemers moeten zijn om diversiteit en vernieuwende ideeën te waarborgen.

Ook voelen de jongeren veel voor raadpleging door middel van enquêtes, bijvoorbeeld via Instagram. Ze zouden graag met de resultaten van deze raadplegingen willen inspreken tijdens Statenvergaderingen.

De terugkoppeling

De jongeren zien graag een terugkoppeling terug wat er met hun inbreng is gebeurd in de provinciale besluitvorming. De invloed zou bijvoorbeeld vastgeklonken kunnen worden in de vergaderstructuur van de Provinciale Staten. Ook zien ze de doelgroep liever wat uitgebreider en zou het MBO ook betrokken moeten worden. Dus niet meedoen voor spek en bonen, maar echt hun mening geven waarnaar geluisterd wordt en die waar mogelijk wordt meegenomen in de besluitvorming.

“Ik had hoge verwachtingen van deze bijeenkomst. Als de provincie ons uitnodigt zullen ze toch ook wel naar ons luisteren? De Statenleden waren oprecht erg geïnteresseerd en vonden het volgens mij ook leuk om met ons te praten. Ik denk daarom dat er echt iets met onze ideeën gedaan gaat worden”. — Lars, 18 jaar

Het bericht Jongeren en Politiek in het Huis der Provincie verscheen eerst op PvdA Gelderland.

De financiële ruimte die gemeenten in Gelderland hebben loopt snel achteruit. Vanuit het Interbestuurlijk Toezicht (IBT) is bekend dat in 2019 drie gemeenten met een onvoldoende beoordeeld zijn en 32 gemeenten als matig. In 2018 waren dit nog respectievelijk 2 en 21 gemeenten.

Sinds 2015 zijn de jeugdzorg en huishoudelijke hulp (Wmo) van het Rijk overgeheveld naar gemeenten. Daarnaast werd een nieuwe wet ingevoerd om mensen met een beperking of uitkering aan de slag te krijgen. Het geld voor deze veranderingen blijkt niet genoeg. Daar komt bij dat het kabinet steeds met nieuwe spelregels komt. Zo is dit jaar een Wmo-abonnementstarief ingevoerd. Gebruikers van extra hulp betalen een kleine eigen bijdrage, terwijl de rest door gemeenten betaald moet worden. De financiële gevolgen van de coronacrisis zijn daar nu bijgekomen. Ook verwacht het Rijk dat gemeenten financieel meedoen aan de energietransitie: de overgang van vervuilende brandstoffen naar schonere alternatieven.

“Het is zorgelijk”, zegt Statenlid Mehmet Sahan. “In Didam gaat het zwembad dicht. In de gemeente Renkum valt de coalitie, omdat ze eigenlijk geen fulltime wethouder kunnen betalen. De cijfers die we gepresenteerd krijgen zijn grotendeels nog steeds zwart, maar het gaat allemaal ten koste van het opzetten van nieuwe plannen en het overeind houden van bestaande voorzieningen. De PvdA wil dat de provincie deze discussie goed voert met het Rijk.”

“In Didam gaat het zwembad dicht. In de gemeente Renkum valt de coalitie, omdat ze eigenlijk geen fulltime wethouder kunnen betalen.”

Gemeenten kunnen in financiële problemen komen zonder dat ze daar zelf op kunnen sturen. Het gevolg is dat gemeenten harde keuzes moeten maken die ten koste gaan van de leefbaarheid van wijken, dorpen en steden, zoals het sluiten van dorpsvoorzieningen. “En juist dat maakt het zo lastig”, stelt de Zutphense wethouder Annelies de Jonge. “Gemeenten zouden juist de ruimte moeten hebben om te investeren in leefbaarheid en sociale infrastructuur. Juist om ervoor te zorgen dat de druk op het sociaal domein afneemt.” Dat is iets wat we volgens De Jonge allemaal willen, “In plaats daarvan worden gemeenten, soms al voor het vijfde jaar achtereen, gedwongen te bezuinigen op speeltuinen, onderhoud van wegen, buurthuizen, armoedebestrijding et cetera  en gaat de onroerendzaakbelasting weer omhoog. En dat terwijl de oplossing zo gemakkelijk is.”

“Gemeenten zouden juist de ruimte moeten hebben om te investeren in leefbaarheid en sociale infrastructuur.”

Het Rijk heeft 777 miljoen euro beschikbaar gesteld als compensatie voor de maatregelen omtrent COVID-19. Dit is geen oplossing voor de structurele tekorten die er bij gemeenten zijn, veelal als gevolg van de decentralisaties. Om een betere discussie over de financiering van gemeenten te kunnen voeren is onderzoek noodzakelijk.

De vragen:

Is de gedeputeerde het met de PvdA eens dat de financiële situatie van gemeenten snel achteruit gaat en dat de maatregelen rond COVID-19 dit nog zullen versterken? Is de gedeputeerde het met de PvdA eens dat de gemeenten steeds minder financiële ruimte hebben voor eigen plannen? Is de gedeputeerde het met de PvdA eens dat het bevriezen van de opschalingskorting moet worden gezien als een eerste stap naar toereikende bekostiging en dat deze toevoeging aan het Gemeentefonds niet kan worden gezien als coronacompensatie? Wil de gedeputeerde, in navolging van de provincie Zuid-Holland, een onderzoek uitvoeren naar de financiën bij gemeenten in Gelderland en hoeveel ruimte ze nog hebben voor het zelfstandig maken van plannen en hoeveel geld zij hieraan kunnen uitgeven?

Het bericht PvdA stelt vragen over financiële ruimte Gelderse gemeenten verscheen eerst op PvdA Gelderland.