Poliflw

De gemeenteraad heeft vanavond het voorstel: “Bewonersparticipatie Bestemmingsplan Poort Buitendijks” aangenomen.  D66 heeft tegen dit voorstel gestemd.

Als D66-raadslid, maar ook als mens ben ik zeer voor het mee laten participeren van bewoners bij bestemmingsplannen. Dit soort plannen raken je vaak direct als buurtbewoner. Participeren is belangrijk. Het geeft je de kans mee te praten en te denken. Of het nu gaat om je straat, wijk, op je vereniging of op je werk. Echter, het doel moet heel helder zijn. Gaat het hier alleen om het informeren van de bewoners? Wordt er juist om input gevraagd van de betrokkenen? Of is er ook de mogelijkheid om mee te beslissen? Welke optie wordt het?

De indieners van het voorstel van de VVD en het CDA hebben niet duidelijk kunnen maken welke vorm van participatie zij nu graag willen toepassen. Zij roepen op tot een gesprek om tot participatie te komen, met de partijen en bewoners die geraakt worden door de wijziging in het bestemmingplan.

Hier wringt voor mij de schoen. Want deze motie roept enkel op tot een gesprek. Dit terwijl de bewoners die het raakt de indruk krijgen dat ze hierdoor ook kunnen meebeslissen hoe het gaat worden. In het verleden is er al over de plannen die nu in het bestemmingsplan verwerkt worden gesproken. Hier heeft de gemeenteraad destijds een besluit over genomen en toen heeft er ook al participatie plaatsgevonden. Soms ging het hierbij om besluiten die voor mijn raadsperiode zijn genomen.

Als gemeenteraad kan je oproepen om participatie te organiseren met de betrokkenen. D66 is daar zeker voor,  alleen je moet het aan de voorkant wél goed regelen. Belangrijke vragen hierbij zijn dan: wat is het doel van de participatie en hoeveel invloed kunnen de deelnemers uitoefenen? Spreek ook goed af wat er met de resultaten gaat gebeuren.

Wanneer ik dit laatste koppel aan dit voorstel van de VVD en het CDA moet ik helaas constateren dat daar geen sprake van is. Hierdoor is deze participatieronde naar mijn mening een wassen neus geworden en geeft dit de bewoners geen enkele garantie dat zij nog wezenlijk invloed kunnen uitoefenen op het beleid. Reden voor ons om tegen dit voorstel te stemmen.

Namen kinderen vroeger een opgepoetste appel mee voor de juf of meester, tegenwoordig is het gewoon dat je je schoolgaande kind een Apple meegeeft. Of een variant daarop. Tenminste dat is zo’n beetje de mores geworden op de middelbare scholen. Digitaal leren is in, boeken en schriften zijn uit en iedereen moet daarin mee.

Iedereen? In Almere is een groeiende groep ouders en verzorgers die de kosten voor de aanschaf van een laptop niet kunnen betalen. Het gaat dan ook om een flink bedrag. Wat te doen? D66 Almere vindt het essentieel dat ieder kind, ongeacht de financiële status van de ouders/verzorgers, gelijke kansen moet krijgen om zich te ontwikkelen. Het Fonds Bijzondere Noden, die mensen in acute financiële nood bijstaat, luidde een tijdje geleden de noodklok. “Gemiddeld worden er 7 laptops per week aangevraagd.” Het fondsbudget droogt dus op. Donderdagavond 17 januari bogen we ons als raad over dit probleem dat op de agenda is gezet door het CDA. Alle raadsleden aan tafel waren het erover eens: dit is een probleem en dat moeten we oplossen. Verschillende oplossingen vlogen over tafel. Eén partij sprak van het aanspreken van de vermeende enorme financiële reserves van de schoolbesturen. Een andere partij zag meer heil in het oprichten van een nieuw loket waar laptops kunnen worden besteld.

Voor ons als D66-fractie is het duidelijk: natuurlijk heeft ieder kind recht op het allerbeste onderwijs en daar horen digitale leermiddelen bij, daar kan je in deze tijd niet omheen. Ouders die in acute financiële probleem zitten moeten dan ook ondersteuning krijgen, want hun kinderen mogen daar niet de dupe van worden. Maar we zeggen ook: hoe groot is dit probleem nu eigenlijk? En waar komt dit vandaan? Volgens het CDA stellen schoolbesturen de aanschaf van een laptop verplicht. Dat is onjuist. Sterker nog het kán helemaal niet, wettelijk gezien. Als een school het gebruik van een laptop voorschrijft dan zijn de kosten voor de school en kan er hooguit een vrijwillige bijdrage aan de ouders gevraagd worden. De landelijke belangenorganisatie Ouders & Onderwijs zegt dat scholen hiermee massaal de regels van de Onderwijsinspectie overtreden. En daar zit ‘m de angel, het is weliswaar niet verplicht maar ouders voelen zich onder druk gezet om tot de aanschaf van een dure laptop over te gaan. D66 is erg benieuwd hoe scholen hiernaar kijken als het gaat om deze gedeelde verantwoordelijkheid. Daarom vinden wij het een goed idee dat de wethouder stevig in gesprek gaat met de Almeerse schoolbesturen. Laten we niet direct in allerlei halfbakken oplossingen schieten maar analyseer grondig het probleem en kom dan met een structurele oplossing die recht doet aan de ontstane situatie. Daar zijn de Almeerse kinderen om wie het gaat uiteindelijk het beste mee geholpen.

Sven van der Burg, raadslid D66 Almere (woordvoerder onderwijs)

Eerder dit jaar beschreef ik in een blog “Eenzaam maar niet alleen” dat vanuit de gemeente op uiteenlopend vlak eenzaamheidsproblematiek wordt bestreken, veelal indirect. Daarmee is het echter niet afgedaan.

Wat de gemeente en allerlei maatschappelijke organisatie in de stad doen aan het tegengaan van eenzaamheid is te verbrokkeld, onvoldoende effectief. Er ontbreekt een helder beeld over wat eenzaamheid is en waar eenzame Almeerders mee geholpen zouden zijn. De hoogste tijd om deze problematiek bovenaan de politieke agenda te zetten en daarmee te pleiten voor een samenhangende visie en aanpak.

Recent onderzoek van de GGD naar eenzaamheid in Flevoland laat zien dat het probleem omvangrijk en urgent is. CMO Flevoland pleit al langer voor een samenhangende en doeltreffende aanpak. Eenzaamheid is een slepende problematiek en kent vele verschijningsvormen. Het kan mensen uit allerlei bevolkingsgroepen treffen, het is een groot maatschappelijk probleem.

Samen met mederaadslid Johan van der Kroef (CDA) heb ik het initiatief genomen om in de raad de zaak verder in te kleuren met een open gesprek hierover (Ronde Tafel). Met bijdragen vanuit GGD en CMO Flevoland over het voorkomen van eenzaamheid in Almere. En met Maarten Poorter van de gemeenteraad Amsterdam over hun benadering aldaar.

Dat laatste vormde onze inspiratiebron naast voorbeelden elders zoals Rotterdam. Omdat men erkent dat eenzaamheid vele soorten mensen treft van alle leeftijden en achtergronden. En dat het tegengaan veel verder gaat dan alleen het scheppen van ontmoetingsplekken maar dat ook sterk gekeken moet worden naar voorkomen en er snel bij zijn. En dat daarbij op voorhand geen vaste recepten bestaan, dat er veel ruimte is voor voor vernieuwing (wat dacht u van een virtuele ontmoetingsplek bijvoorbeeld). En het belang wordt gediend van het van elkaar leren door alle betrokken partijen.

In het verlengde van deze Ronde Tafel hebben wij bij de begroting 2018 een motie ingediend die hierop aandrong: een integrale benadering van eenzaamheid in de stad met alle betrokken formele en informele partijen. Concreet dient er een plan van aanpak, met bijbehorende middelen, te komen in de loop van 2018 op basis van een nadere analyse van het voorkomen van eenzaamheid en van bestaande praktijken en beleid, met medeneming van inzichten uit wetenschap en ‘best practices’ elders. Deze motie is afgelopen donderdagavond met een ruime meerderheid aangenomen.

Het belangrijkste van deze ontwikkeling is wat mij betreft dat eenzaamheid nu definitief als zelfstandig onderwerp op de politieke agenda is gezet. Dat sluit aan bij de toenemende aandacht hiervoor elders in het land en op landelijk niveau (binnenkort verschijnt een belangwekkende SCP-studie hierover). Ik verwacht dat de verdere uitwerking vooral zal gaan plaats vinden in de nieuwe raadsperiode vanaf eind maart met een nieuw college. Dat betekent dat het ook onderwerp zal zijn bij coalitiebesprekingen straks.

We gaan het volgen!