Poliflw

Op 18 december 2018 heeft het Algemeen Bestuur (AB)  onder andere het procesvoorstel om te komen tot een nieuwe kostentoedeling watersysteem besproken. Er is een wettelijke plicht om de kostentoedelingsverordening één keer in de vijf jaar te herzien. Het is een ingewikkeld onderwerp waar het nieuwe waterschapsbestuur al snel aan de slag moet. Dat is de voornaamste reden waarom er bij de meeste partijen geen draagvlak is om de datum naar voren te halen naar 1 januari 2020.

De noodzaak om aan het werk te gaan voor een nieuwe kostentoedeling watersysteembeheer wordt steeds urgenter. Denk bijvoorbeeld aan de recente uitspraak van de Hoge Raad dat de extra heffing voor wegen beperkt moet blijven tot het verharde deel. Ook de toename van stedelijk water leidt in onze ogen tot stevige verschuivingen. (We hoeven alleen maar even te wijzen op het agendapunt dat hierna op de agenda staat).

De kostentoedeling is een ingewikkeld proces en dat moet zorgvuldig doorlopen worden. Wanneer we willen dat het per 1 januari 2020 gebruikt kan worden, dan moeten wij met grote spoed de eerste stappen zetten. De waterschapsverkiezingen komen er aan. Voor een nieuw bestuur is dit niet een agendapunt om zo even op te pakken.

Daarom staan we voor een moeilijk dilemma. Inmiddels is namelijk ook bekend dat de voorstellen van de Unie van Waterschappen over de Commissie Aanpassing Belastingstelsel in de ijskast gezet zijn. Het zojuist genoemde arrest over de wegen betekent alleen al een stijging van 3,3% voor de tarieven van landbouw. Dat hoort niet alleen op het bord van landbouw te komen. Er moet dus zo snel mogelijk actie ondernomen worden.

Misschien valt er helaas niet aan te ontkomen en zullen we noodgedwongen moeten instemmen met een ingangsdatum van 1 januari 2021 voor een nieuwe kostentoedeling.

Voordat we ons definitief besluit nemen, vernemen we graag de reacties van de andere partijen en de reactie daarop van het Dagelijks Bestuur(DB).

(Noot redactie: DB en de meeste fracties achten 1 januari 2020 niet haalbaar).

Jan Visscher

Op 27 november 2018 heeft het Algemeen Bestuur (AB)  onder andere de begroting 2019 vastgesteld en de meerjarenbegroting 2020-2022 vastgesteld als richtinggevend kader. Bij de begroting 2019 had de SGP, en ook enkele andere fracties, grote moeite met de voorgestelde tariefstijgingen. Een groot deel, of soms zelfs nog meer, van de verlaging van de tarieven in 2018 wordt daarmee al weer ongedaan gemaakt. Uiteindelijk heeft echter alleen de SGP daar tegengestemd.Verder hebben wij met nog een paar partijen onze grote zorg naar voren gebracht over de grote toename van het aantal personeelsleden. Een motie van de facties VVD en Bedrijven om meer inzicht te krijgen in de personeelsformatie, is met grote meerderheid van stemmen (ook die van de SGP) aangenomen.

Volgens de inleiding ligt ons waterschap goed op koers (pag. 5) en “Ons zorgen maken is niet nodig” (pag. 6).Wanneer je zoiets leest of hoort, is mij altijd geleerd dat je moet oppassen. Natuurlijk mogen we oog hebben voor de vele dingen die goed gaan. Echter, we moeten oppassen om de scherpte niet te verliezen wanneer wij schrijven zoals nu is gedaan.

De ontwikkeling van de tarieven zoals ons die is voorgelegd, is in elk geval niet zoals wij die hadden willen zien. In juni jl. bij de behandeling van de begrotingsbrief 2019-2022 hebben wij aangegeven dat aanpassing tarieven met het inflatiepercentage (1,5%) de opdracht aan het Dagelijks Bestuur (DB) moet zijn. Omdat dit percentage toch wat stijgt, is 2% voor ons als maximum nog acceptabel.

Gelet op de ontwikkelingen van de tarieven wordt het echt tijd om de ambities naar beneden bij te stellen. Het is natuurlijk heel eenvoudig voor een overheidsinstantie om de tarieven te verhogen. Daar heb ik, niet alleen hier, maar ook in mijn raadsperiode altijd grote moeite mee gehad.Bij de taken die we doen, zullen we ons vooral op de kerntaken moeten richten. Dan hebben we kennelijk al moeite genoeg om de tariefontwikkeling beheersbaar te houden.

De personeelsbezetting stijgt explosief. Dan kan ons wel voorgehouden worden dat een deel al is besloten, dat klopt. Maar juist met de begroting krijg je het totaalplaatje voorgeschoteld. Van 508 naar 536,9 fte geeft een veel te grote druk op de begroting. Grote organisaties konden toch efficiënter werken, is ons bij de fusie voorgehouden? Inderdaad zijn er de afgelopen jaren inkrimpingen geweest. Maar nu al niet meer? Het gaat ons te snel weer echt de verkeerde kant op.

CAO lonen stijgen, in overheidsland volgens mij echter veel sterker dan in het bedrijfsleven. Dan moet de opdracht zijn om te proberen die totale stijging zoveel mogelijk op te vangen door krimp in de formatie. Zo probeert ook het bedrijfsleven te werken. Die moeten ervoor waken dat de klant niet naar de concurrent gaat. Het waterschap is monopolist, maar hoort wel scherp te blijven.

De problematiek in Echten wordt ook aangevoerd als oorzaak van de lastenstijging. Helaas heb ik de afgelopen dagen regelmatig gehoord dat de belastingplichtige weer mag opdraaien voor een falend waterschap. Dit beeld moet met alle macht voorkomen worden. Wanneer er fouten gemaakt zijn met de uitvoering, dan moet de opdrachtnemer er voor aangesproken worden. Communiceer daar ook over wanneer dat mogelijk is. En wanneer het onverhoopt niet mogelijk is een forse claim neer te leggen bij, en vergoed te krijgen van derden, dan is zoiets als dit nu toch bedoelt om op te vangen met een algemene reserve? Het is onjuist om de gevolgen daarvan dan direct neer te leggen bij onze belastingplichtigen. Dat is ons net wat al te gemakkelijk.

Zoals wij gezegd hebben, de tariefontwikkeling is niet goed. We gaan echter niet over de jaren na 2019. Dan zijn er eerst verkiezingen en zal er een nieuw coalitieakkoord opgesteld worden.

Wij weten dat het lastig is, maar toch noemen wij het een keer. Wij hebben er altijd moeite mee dat we, zelfs binnen de categorieën huishoudingen, zo ver uiteenlopende stijgingen in de tarieven aanbrengen. Dat vinden wij onrechtvaardig. 

Hoe we er de vorm aan moeten geven, weten wij zo ook niet. Voor ons zou er een voorstel moeten komen met 2% stijging van alle tarieven in watersysteem.

Wij hebben ook al aangehaald dat Echten van grote invloed is op het zuiveringsbeheer. Toch hebben we er moeite mee dat af te wentelen op de belastingplichtigen. Nu had zuiveringsbeheer nooit veel reserves. Daarom willen wij voor 2019 de forse stijging een keer accepteren. In de loop van 2019 hopen we dan dat er meer zicht komt op de werkelijke financiële gevolgen van de problematiek in Echten.Verder denken wij dat samenwerking met het bedrijfsleven wellicht ook voor ons waterschap mogelijkheden kan bieden, net als bij collega waterschappen al gebeurt.

Opnieuw willen wij allen, zowel DB, AB als het personeel, met die hen lief en dierbaar zijn, Gods onmisbare zegen, de kracht en gezondheid toewensen bij onze arbeid nu en voor het komende begrotings- en verkiezingsjaar 2019.

Jan Visscher

Op 29 januari 2019 heeft het Algemeen Bestuur (AB)  kunnen reageren op het rapport ‘Een blik van buiten: inspiratie voor het waterschap 2025’ van de Commissie Fusiemonitor 2018. Dit is het tweede rapport dat is opgesteld na de fusie op 1 januari 2016. Met dit rapport is meer van buiten naar binnen gekeken. Een achttal aanbevelingen zijn gedaan. Met enkele daarvan gaat men nu al aan de slag. Sommige hebben echter grote impact en zullen ingebracht worden bij de komende coalitie besprekingen.De SGP ziet bij een aantal opmerkingen wel terug waar zij voor de fusie bang voor was en ook voor gewaarschuwd heeft.

Met genoegen heb ik het rapport gelezen. Dank aan de commissieleden en opstellers.De buitenwacht ziet kennelijk een overheersing van voormalig Groot Salland. Dat is natuurlijk nooit goed, maar daar herken ik me ook niet in. Anderzijds is de realiteit gewoon dat Groot Salland meer inwoners heeft.  Dat zij een zekere overhand kan hebben, lijkt de SGP niet onoverkomelijk. Maar natuurlijk moet dat niet de insteek zijn. Proberen elkaar te verstaan en werken aan het smeden van een eenheid. We waren tegen de fusie, maar die is een feit. Vanaf dat moment de schouders eronder.

Werken aan een brede taakopvatting is in zoverre akkoord, wanneer daarmee bedoeld wordt om plannen op elkaar af te stemmen.

Er wordt ook aangegeven dat de lijnen langer zijn geworden en dat besluitvorming stroperiger is geworden. Dat is een beeld wat mij helemaal niet bevreemd, want ik heb heel veel gelezen over bestuurlijke opschalingen in overheidsland. Het is helaas een alom gehoord geluid.Daarom moeten wij proberen, zoals op pagina vijf bijna bovenaan in het voorstel staat, om kleinschalig te doen wat kan en alleen het echt noodzakelijke ook werkelijk grootschalig aan te pakken.

En neem de geluiden over aanpak projecten en aanbestedingen ook zeer serieus. Maak a.u.b. gebruik van de gebiedskennis die er is bij plaatselijke ondernemers (voor welk plan dan ook).

Wil het Dagelijks Bestuur (DB) reageren op de opmerking dat er in Overijssel meer formeel gehandeld wordt en in Drenthe meer informeel. Waar het kan, spreekt ons namelijk dat laatste meer aan dan dat hele formele.

Er zijn ook opmerkingen gemaakt over het besturen. Daar gaat de SGP nu niet wat van zeggen. We wachten eerst de komende verkiezingen wel eens af.Verschillende zaken die daar genoemd zijn, behoren tot de verantwoordelijkheden van de politieke partijen. Mochten de kiezers niet gelukkig zijn met sommige zaken, dan hebben ze D.V. 20 maart de gelegenheid om dat te laten zien.

Jan Visscher

De lijsttrekker bij de Provinciale Statenverkiezingen is evenals vier jaar geleden Klaas Ruitenberg (Opheusden). Op de tweede en derde plaats staan de statenleden Evert Mulder (Ugchelen) en Bennie Wijnne (Barneveld). Op de vierde tot en met de zevende plaats staan huidig statencommissielid Gerrit Averesch (Zelhem), Anton Heemskerk (Barneveld, voormalig raadslid gemeente Barneveld), Arnold Versteeg (Wekerom, raadslid gemeente Ede en voormalig statencommissielid) en Henk Bulten (Doetinchem, wethouder van de gemeente Doetinchem). Het verkiezingsprogramma krijgt de titel mee: ‘Samen voor het Gelderland van morgen’.

De lijst van waterschap Vallei & Veluwe wordt aangevoerd door Henk van der Wind (Maarsbergen, lid algemeen bestuur). Op de tweede plaats staat Bert van Vreeswijk (Scherpenzeel, heemraad). Derde op de lijst is Lambert Polinder (Doornspijk, lid algemeen bestuur). De 18-jarige Johannes van der Poel (Ede, voormalig jeugddijkgraaf) staat op de vierde plaats.

De lijst van waterschap Rivierenland wordt aangevoerd door Goos den Hartog (Ochten, heemraad). Op de tweede plaats staat Bas de Groot (Molenaarsgraaf, raadslid gemeente Molenwaard), op de derde plaats Chris Baggerman (Werkendam) en op de vierde plaats Willem Keuken (raadslid gemeente Neder-Betuwe).

De SGP gaat in afhankelijkheid van God de verkiezingsperiode in. Zij hoopt ook in de komende periode een constructieve bijdrage te leveren aan zowel de Provinciale Staten als de beide waterschappen.

Bennekom, 22 november 2018

Provinciale Staten

Waterschap Vallei & Veluwe

Waterschap Rivierenland

Op 16 oktober 2018 heeft het Algemeen Bestuur (AB) opnieuw gesproken over het komen tot eenheid in het beleid voor de Waterschapszorg in het gehele gebied van het gefuseerde waterschap. Omdat het een omvangrijk programma is en velen raakt, moet het uiterst zorgvuldig uitgevoerd worden. Communicatie, allereerst met direct belanghebbenden, maar uiteraard ook met de hele omgeving, is van groot belang voor het slagen van deze grote klus. Daarom wordt het werkgebied van ons waterschap in deelgebieden ingedeeld. Eerst ervaring op doen in zo’n gedeelte en dan evalueren.Daarbij ook goed naar de kosten kijken, want alle fracties zijn toch geschrokken van de nu nader geraamde kosten.

De waterschapszorg werd verschillend uitgevierd bij de fusiepartners waaruit het huidige waterschap is ontstaan. Dat moet gelijk getrokken worden.

Dat dit een complex gebeuren zou worden, hadden we wel verwacht Ook dat het geld zou gaan kosten. Maar we hebben ons wel even de ogen uitgewreven toen we het bedrag van€ 14,7 miljoen zagen staan bij punt 1 van het voorstel. En eigenlijk is het € 15,7 miljoen omdat er € 1 miljoen in de exploitatie is verwerkt. En dan te bedenken dat er conform de gehanteerde SSK methode ook nog een bandbreedte van +50/-50% gehanteerd wordt. Die bandbreedte is in onze ogen wel heel ruim. Dat betekent gewoon dat je nog weinig met zo’n raming kunt.

Kosten zijn ook veel hoger dan in juli jl. geraamd werd. Toen zaten er in elk geval nog geen kosten eigen arbeid inbegrepen. En omdat we veel met eigen mensen willen doen, waar wij geheel achter staan, is dat ook een fors bedrag.

Starten met één deelgebied en daarna eerst evalueren, is ook zeer gewenst en terecht genoemd in de toelichting op dit voorstel.

Vele eigenaren, maar ook pachters van gronden krijgen hiermee te maken. Communicatie met de omgeving (het kan niet genoeg benadrukt worden) is daarom van het allergrootste belang voor het welslagen van dit project.

Het te willen realiseren in vier jaar is een goed streven. Maar zou het in het kader van werk met werk maken ergens wat later opgepakt worden, dan moet die ruimte er zijn.

Akkoord om er aan verder te werken, in het vertrouwen dat u ons ook optimaal op de hoogte houdt van de ontwikkelingen. 

Jan Visscher

De Zeeuwse ziekte stond jaren terug bekend als het gebrek aan samenwerking tussen Zeeuwse overheden. En dat terwijl samenwerking in een kleine provincie als Zeeland juist zo belangrijk is. In opdracht van Gedeputeerde Staten onderzocht de commissie Janssen hoe de Zeeuwse overheden in onderlinge samenwerking invulling kunnen geven aan toekomstige opgaven.

#HOEDAN? In het rapport #HOEDAN? dat de commissie in maart presenteerde worden een aantal aanbevelingen gedaan om het gezamenlijk bestuurlijk handelen in Zeeland te verbeteren. Er worden suggesties gedaan om de samenwerking tussen overheden te versterken, regio’s in Zeeland beter in hun kracht zetten en het Interbestuurlijke Programma (akkoord tussen Rijk, gemeenten, provincies en waterschappen over aantal thema’s) als inhoudelijk kader te hanteren. Om tot deze aanbevelingen te komen, heeft de commissie alle geledingen in het Zeeuwse openbaar bestuur ondervraagd, inclusief gemeenteraden en Provinciale Staten. Een goede zaak vindt de SGP. In het rapport wordt een helder beeld geschetst waar we als Zeeland op dit moment staan. Statenlid Harold van de Velde: ‘’Het is zaak dat we geen discussie gaan voeren over die analyse, maar snel stappen maken in het concreet maken van de gegeven adviezen en hiermee in de doe-stand komen. Samen werk maken voor zaken waar inwoners profijt van hebben of om zaken nog beter te regelen.’’ Het credo ‘minder praten, meer doen’ is van toepassing op de uitkomsten van het rapport. Daarom is het ook goed dat er in de structuur dingen worden veranderd om het aantal overlegstructuren te verminderen.

RolverdelingSamenwerkende gemeenten moeten de ruimte krijgen. Provincie en waterschap moeten daarin faciliteren met expertise en capaciteit, maar niet te intensief betrokken zijn. Vanuit de toezichthoudende rol van de Provincie op de kwaliteit van het openbaar bestuur, is het zaak om toe te zien dat gemeenteraden de adviezen vanuit het rapport ter harte nemen en laten zien dat het menens is. Burgemeesters zijn een belangrijke pion aangezien zij volgens de gemeentewet verantwoordelijk zijn voor een goede samenwerking van de gemeente met andere gemeenten en met andere overheden.

Zeeuwse academieEr moet snelheid gemaakt worden om een Zeeuwse academie op te zetten. Dit moet een ontmoetingspunt vormen op inhoudelijke opgaven tussen raadsleden, Statenleden, waterschap, colleges, maar ook ambtenaren. Als het aan de SGP ligt, wordt hier een soort broedplaats van gemaakt waar uitwisseling van kennis en ervaring plaatsvindt. Hier kan een koppeling gemaakt worden met inwoners en jongeren die mee willen doen en denken.

Op 31 oktober jl. heeft het Algemeen Bestuur (AB) de Uitvoeringstrategie duurzaamDOEN besproken. Achter diverse onderdelen van de denkrichting was een activiteitenoverzicht gevoegd. We zullen op dit terrein het een en ander moeten doen. Realistische kijk op de mogelijkheden die zich aandienen, blijft belangrijk.

Aan de vermelding bij portefeuillehouder (de namen van drie dagelijks bestuursleden staan erbij) kun je al zien dat dit onderwerp nagenoeg het hele waterschap raakt. 31 januari jl. hebben wij het beleidskader voor duurzaamDOEN vastgesteld. Nadrukkelijk is toen overeengekomen te streven (meerderheid was er niet voor om dat als hard gegeven door te voeren) naar energieneutraal zijn in 2025.

Als waterschap een voorbeeldfunctie proberen te vervullen, is prima. Het mag echter geen doel op zich worden. We moeten goed blijven kijken naar bijvoorbeeld de terugverdientijden voor investeringen die we moeten doen om te verduurzamen.

Terloops wordt ook genoemd bijvoorbeeld de aanleg van zonneweiden. Als SGP willen wij daar absoluut geen goede, bruikbare landbouwgronden voor beschikbaar stellen. Plaatsen van windturbines op onze eigendommen, zijn we wat ons betreft ook zeer terughoudend in. Er is vaak weinig draagvlak voor op plaatsen waar men die wil neerzetten. Dan kweek je als waterschap echt geen goodwill.

Wij betreuren het dat lokale terugwinning van fosfaat nog onvoldoende rendement oplevert. Met de gegeven uitleg daarover, kunnen wij op dit moment wel instemmen met de voorgestelde werkwijze.

In het verleden hadden wij al eens de indruk gekregen dat er al meer mogelijk was met het winnen van cellulose op zuiveringen. Helaas lezen wij nu dat voorgesteld wordt nog maar op één RWZI (Dalfsen) een fijnzeef-installatie te koppelen. Dit is dus helaas nog niet echt klaar voor de praktijk?

Jan Visscher

Op 31 oktober jl. heeft het Algemeen Bestuur (AB) ingestemd met de wijze waarop het waterschap Drents Overijsselse Delta het beheer en onderhoud van het watersysteem wil inrichten. Dit is nodig omdat er verschillen in de uitvoering zaten tussen de voormalige waterschappen Groot Salland en Reest en Wieden. Verschillende fracties, waaronder de SGP, hebben veel aandacht gevraagd voor het zoveel mogelijk uitvoeren van onderhoud in samenspraak met de aanliggende grondeigenaren. Hergebruik van maaisel wordt in de komende tijd ook een belangrijk aandachtspunt bij het onderhoud.

Met de opzet voor het nieuwe beleid van IBOOM kiezen we als waterschap volgens de SGP een goede richting.

U schrijft dat voor bagger een ontvangstplicht geldt, maar dat er veel overlast van wordt ervaren. Wordt voor alle bagger een vergoeding gegeven of alleen voor bagger die als overmatig wordt ervaren? Dat is ons niet helemaal duidelijk.

Wanneer het alleen om vergoeding gaat bij overmatige overlast, dan is dat volgens ons moeilijk om daar objectieve criteria voor op te stellen.

Maaisel wordt ook steeds meer als een nuttige grondstof beschouwd. Maar het maaien zelf leidde nogal eens tot minder blijde aangelanden. Wij hebben de afgelopen jaren meerdere keren gehoord dat in het voormalig Reest en Wieden meer en beter rekening gehouden werd met het plegen van onderhoud en verschillen in gewassen dan in Groot Salland. Bijvoorbeeld bij het rijden door de maïs of aardappelen en/of andere akkerbouwgewassen. Wij pleiten er toch echt voor om het maaien zoveel mogelijk in samenspraak met de aanliggende grondgebruikers in te plannen. Dit temeer omdat u voorstelt om de rijschade- en oogstdervingsvergoeding af te schaffen. Overleg wordt dan volgens ons een voorwaarde.

Verder vinden wij het een hele goede zaak dat boeren met een kipper kunnen meerijden om daarin het maaisel op te vangen. Dat was een veel naar voren gebrachte wens. Waar wij wel van geschrokken zijn, is dat genoemd wordt, dat een kostenstijging door het meerijden met een kipper, volgens een eerste inschatting, kan optreden van maximaal € 500.000. We ontvangen graag een keer een eerste onderbouwing van dit bedrag.

Wij vinden het verder heel belangrijk dat uitvoering van onderhoud, inclusief afvoer van maaisel, zoveel mogelijk in samenspraak met de grondgebruikers gebeurt.

Maken van producten van maaisel, kan in de nabije toekomst misschien heel interessant worden. Echter, waar de belangstelling voor afname er is dichtbij de bron, dan verdient dat volgens ons de voorkeur. Anders zal de meeropbrengst wel heel hoog moeten zijn.

Bij onderhoudsrichtingen worden een aantal varianten genoemd. Daarbij herhalen wij dat wij de smalspoorpaden graag gehandhaafd zien. Met de huidige machines die daarvoor beschikbaar zijn, is naar onze mening goed te werken. Het beslag op grond kan dan lager zijn. En de boer heeft steeds meer belang bij grond, dus is steeds minder genegen om dat af te staan. Met gebruik van smalspoor, waar dit maar enigszins mogelijk is, kan daar wellicht deels aan tegemoet gekomen worden.

U noemt het zelf ook, maar communicatie over het nieuwe beleid IBOOM is van essentieel belang.

Jan Visscher