Poliflw

Nog een dikke week tot de Europese verkiezingen. De woede in ons land is groot. De urgentie om te gaan stemmen lijkt nog klein. Donderdag 23 mei zijn er belangrijke verkiezingen, namelijk voor het Europees Parlement. 
Er staat veel op het spel. We staan voor de keuze: blijft Europa een neoliberaal rechts rotproject dat alle macht naar zich toe trekt en de belangen van grote bedrijven dient?

Of kiezen we voor een rechtvaardig Europa waarin Brussel NIET de baas is?

Laten we op 23 mei kiezen vóór Europese samenwerking. Maar een samenwerking waarin we zelf de baas blijven. Met zeggenschap van mensen, dichtbij.

Ik weet dat het moet. Ik weet dat het kan. Ik reken op je.

 

SP-raadslid Ton Heerschop is verkiesbaar voor het Europees Parlement. Ben net als Ton, ben slim, stem op Ton; plek 13, lijst 5, SP. Geef Ton jouw steun en vertrouwen. Zeker nu, breek de macht van 'Brussel'!

 

Ons programma (PDF) Onze kandidaten (PDF)

Donderdag 23 mei mogen we in Nederland stemmen voor onze vertegenwoordigers in het nieuwe Europees Parlement. Lang niet iedereen doet dat. Veel mensen hebben geen vertrouwen meer in deze Europese Unie (EU) en blijven daarom thuis. Zij berusten erin dat Brussel tegenwoordig over zowat alles de baas speelt in Nederland. Maar dan blijft alles zoals het is. Die stemmen gaan verloren en niemand zal ze horen. Thuisblijven helpt dus niet.

En er staat bij deze verkiezingen wel wat op het spel. De strijd lijkt te gaan tussen eurofielen die alleen maar meer macht aan Brussel willen geven en nationalisten die de Europese samenwerking de rug willen toekeren en grensoverschrijdende problemen niet willen aanpakken. Deze tegengestelde visies op Europa zijn allebei even dom en een gevaar voor de vrede, veiligheid en vooruitgang waar de EU ooit voor opgericht was.

 

In het SP-programma laten we zien dat er ook een alternatief is. Je stem kan namelijk ook een breekijzer worden. Juist om de almacht van Brussel te breken. Wij keren onze rug niet naar Europese samenwerking, maar wijzen een Brussel dat de baas speelt radicaal af.

Stem samen voor een sterk Nederland waarin we weer zelf beslissen hoe we samenwerken met andere landen. En voor een Europese samenwerking waarin de belangen van mensen, dieren en ons milieu weer voorop staan. Ook in de EU is het tijd voor rechtvaardigheid.

 

 

Lijsttrekker Arnout Hoekstra (Vlaardingen, 1984) vertelt: “De EU is volledig ontspoord. Ooit was zij een nuchter samenwerkings- verband van landen. Maar nu worden multinationals in de watten gelegd en werknemers tegen elkaar op- gezet. De Europese elite wil zich bemoeien met onze pensioenen, ons openbaar vervoer en ons werk. Ze droomt over een Europese superstaat met één regering en één leger. Het is de hoogste tijd om in te grijpen. Voor een sociale en rechtvaardige samenleving.”

“De SP wil dat we zelf kiezen hoe we samenwerken. Niet Brussel gaat over onze pensioenen en ons openbaar vervoer, maar wijzelf. Laten we samen de Europese elite een halt toe roepen. Wij laten Brussel niet de baas zijn!”

 

Wat willen wij?

Nederland is zelf de baas Mensen boven multinationals

 

Stem op 23 mei op de SP, voor een sociaal en rechtvaardige EU.

 

Ons programma (PDF) Onze kandidaten (PDF)

Voor de komende raadsperiode zijn dit de nieuwe VVD-raadsleden: van links naar rechts Mark Verheijen, Maurice Houba, Rene Dings, Inge Simons, Marianne Steenmetz en Frans Keunen.

GroenLinks-leider Jesse Klaver, zijn Vlaamse Groen-collega Meyrem Almaci en Europarlementariër Bas Eickhout geven woensdag 25 april in Maastricht hun visie op Europese samenwerking. Enkele leden van GroenLinks Venlo gaan luisteren in de Muziekgieterij. Ben jij er ook bij, tijdens deze EuropaMeetup?

Europa staat voor grote veranderingen in 2018. GroenLinks strijdt voor een Europa dat oog heeft voor de schadelijke effecten van globalisering en voor een Europa dat klimaatverandering serieus aanpakt.

Iedereen is welkom. Je hoeft geen lid te zijn van GroenLinks. De Meetup is gratis toegankelijk, maar meld je wel van tevoren hier aan.

Maandag debatteerden Tweede Kamerleden en Europarlementariërs gezamenlijk over de Staat van de Europese Unie. Eickhout wil van premier Mark Rutte weten waarom de Nederlandse regering dwarsligt bij voorstellen om te voorkomen dat Europese burgers bij een volgende crisis weer te rekening gepresenteerd krijgen. Dit is zijn analyse over de staat van de Europese Unie in Nederland.

Het is tien jaar geleden dat de financiële crisis in de Verenigde Staten begon. Na een periode van groei stortte de economie keihard in, met grote menselijke gevolgen. Werkloosheid, armoede, onzekerheid, politieke spanningen in Europa.

Inmiddels zien de economische groeicijfers er rooskleurig uit en trekt ook de werkgelegenheid aan. De economie krabbelt op na een lange periode van crisis. Toch zijn er kanttekeningen te plaatsen bij de groeicijfers.

Niet voor alle Europeanen

Ten eerste: het economisch herstel bereikt lang niet alle Europeanen.

De eurozone bereikte qua omvang van de economie in 2016 weer het niveau van voor de crisis. Maar kijken we naar armoedecijfers van Eurostat, dan zien we dat er in de eurozone 5,8 miljoen mensen meer die in armoede leven dan voor de crisis.

De werkgelegenheid stijgt, maar ook het aantal Europeanen dat tegen hun wil een tijdelijk contract of een nul-uren-contract heeft. Het percentage jongeren dat geen baan heeft en geen opleiding volgt, is hoger dan in 2008.

Buitengewoon beleid

Ten tweede: het herstel is in grote mate te danken aan een buitengewoon monetair beleid.

De rente staat op nul procent en de Europese Centrale Bank (ECB) heeft ongekende hoeveelheden obligaties opgekocht. De ECB moest handelen omdat de politiek het naliet of te traag was. Het is maar zeer de vraag of de ECB bij een volgende klap nog genoeg mogelijkheden heeft om de economie te stabiliseren.

Ten derde: De groeicijfers van nu zeggen weinig over het vermogen van de eurozone om een nieuwe crisis te voorkomen, of om een nieuwe schok te doorstaan zonder dezelfde sociale ellende die we in de eurocrisis hebben gezien in grote delen van de unie.

Momentum

Er is een momentum om het bouwwerk van de eurozone te versterken. Er ligt een routekaart van de Europese Commissie. De Franse president Emmanuel Macron wil de eurozone schokbestendig maken en optreden tegen sociale dumping. Het eerste hoofdstuk van het Duitse coalitieakkoord bevat een agenda voor een rechtvaardig Europa van gelijke kansen. Duitsland en Frankrijk hebben aangekondigd samen het voortouw te willen nemen.

In de Tweede Kamer en in het Nederlandse kabinet wordt er vaak argwanend gekeken naar deze ontwikkelingen. Het is Nederland goed recht om een eigen lijn te trekken, maar trekt Nederland niet aan de verkeerde kant? De regering wil door met de euro, maar staat op de rem bij vrijwel alle mogelijke voorstellen om de muntunie stabieler en socialer te maken.

Moet de ECB, waarop geen enkel parlement controle kan uitoefenen, dan straks opnieuw de kastanjes uit het vuur zal halen als een euroland in de problemen komt?

Is de eurozone in staat is om de klap op te vangen als de markten het vertrouwen verliezen in - pak hem beet - Italië? Is het verantwoord om alle discussies over een versterking van de eurozone te blokkeren?

Dr. No

Wopke Hoeksta, de Nederlandse minister van Financiën stuurde samen met een paar kleine noordelijke euro en niet-eurolanden een brief waaraan hij de bijnaam Dr. No heeft te danken.

In plaats van aan te haken bij nieuwe Duits-Franse initiatieven voor een stabielere en crisisbestendige eurozone, lijkt de strategie van Nederland om Duitsland op de lijn van oud-minister Schäuble te krijgen: grote spaaroverschotten, meer vrijhandel, meer interne markt en bovenal bezuinigen om het stabiliteitspact te respecteren.

Natuurwet

“Het eigen huis op orde” noemt de regering het. Maar het is precies dit beleid, dat de onzekerheid van Europanen heeft vergroot. Het is het beleid dat de politieke verhoudingen tussen noord en zuid op scherp heeft gezet.

Wat nog wel het meest aan stoort, is de manier waarop de premier dit beleid verkoopt alsof het een natuurwet is.

Het is een economisch beleid toegesneden op multinationals die nauwelijks belasting afdragen. Meer markt en snijden in de sociale zekerheid en de publieke sector. Het is dit rechtse recept dat als alternatiefloos wordt gepresenteerd, waardoor burgers zich afkeren van de EU.

Lage staatsschuld

In zijn speech in Berlijn beweerde de premier dat landen met een lage staatsschuld goed voorbereid zijn op de volgende crisis. Maar Spanje en Ierland hadden voor de crisis een staatsschuld van ver beneden de zestig procent van het BBP en moesten daarna toch bij het noodfonds aankloppen. Waarom ziet deze regering de staatsschuld als grote boeman? En is het een goed vooruitzicht als overheden opnieuw inspringen voor private schulden?

Gezonde langer termijn overheidsfinanciën zijn belangrijk, maar het was het de uit de klauwen gewassen financiële sector, de oververhitting van de huizenmarkt, een overschot aan krediet die onder andere Spanje en Ierland deden ontsporen.

Gereguleerde interne markt

Dan het andere stokpaardje van de regering: de interne markt. Die kan ons welvaart brengen, zeker. Maar alleen onder voorwaarde dat die goed gereguleerd is. Door alleen te concentreren op het wegnemen van barrières maken we dezelfde fout als in de jaren voorafgaand aan de crisis. Toen konden kredieten op steeds verder gedereguleerde markten ongeremd naar Zuid-Europa vloeien en financiële producten alsmaar complexer en gevaarlijker worden. Het liberaliseren van het dienstenverkeer heeft bovendien voor sociale spanningen gezorgd, onder andere in de transportsector.

Verdere verdieping van de interne markt kan alleen als dit leidt tot een verbetering van de sociale situatie. Niet voor niets stemde het Europees Parlement vorige week het controversiële voorstel voor de e-card voor diensten weg.

Belasting op techbedrijven

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de eurolanden garanderen dat gewone mensen nooit meer de prijs betalen voor onverantwoorde risico’s die in de financiële sector genomen worden.

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de EU-lidstaten eindelijk in staat worden gesteld om de grootste bedrijven fatsoenlijk belasting te laten betalen. Zorg dat de race naar de bodem bij vennootschapsbelasting gestaakt wordt. Dat er met een Europese grondslag niet langer met winsten geschoven kan worden.

Onder andere Frankrijk wil vaart maken met een Europese aanpak voor een belasting op de grote techbedrijven. Bij het debat over de Europese Raad bespeurde was er bij de minister-president weinig enthousiasme over de nieuwe voorstellen van de Europese Commissie. Ik zie het gevaar dat Apple, Facebook, Google nog jarenlang vrijwel geen belasting afdragen als we moeten wachten totdat er in G20 of OESO-verband overeenstemming.

Nog niet stormbestendig

De economische groeicijfers mogen ons geen zand in de ogen strooien. De eurozone is nog niet stormbestendig en presteert te mager op sociaal vlak. Tien jaar na de crisis is het hoog tijd om dat aan te pakken. Niet alleen met de zeven dwergen uit het noorden maar met al onze bondgenoten in Europa.