‘Gracias a la vida’. Dank aan het leven dat mij zoveel heeft gegeven. Dat waren de woorden van Jack toen hij hoorde dat hij niet meer beter zou worden.
Wij hoorden over zijn ziekte op de laatste ledenvergadering. Dat zijn ziekteproces zo snel zou verlopen, hadden we niet gedacht. Jack was er altijd als je hem nodig had. Bij hem kon je je verhaal kwijt als je je weer eens zorgen over maakte over bepaalde ontwikkelingen in de stad of in de partij. Een kritisch meedenker, nog in de voorbereidingen voor het laatste congres in december.Een trouw folderaar ook die altijd bereid was zijn nek uit te steken. Zo stond hij in 2014 op de lijst voor de gebiedscommissie centrum waarbij hij regelmatig bij de lijsttrekker in de winkel kwam om te overleggen wat er nodig was. Hij kende de arme centrumwijken Cool en het Oude Westen vanuit de haarvaten, omdat hij hier jarenlang werkte als wijkpastor.
Bepalend voor zijn leven was de periode daarvoor waar Jack als missionaris werkte in Kimanseke, een arme buitenwijk van Kinshasa (Congo). Volgens Jack een gebied waar de enige theologie is ‘vechten om te leven’. In Kimanseke ontmoette hij Viki Alberdi, die hier werkte als verpleegster en verloskundige. Samen hebben ze aan de ontwikkeling van het Gezondheidscentrum gewerkt. In 1993 besloten ze samen hun leven verder te delen.Na zijn pensionering in 2009 is Jack actief geworden in de Spaanssprekende gemeenschap in Rotterdam. Samen met Viki en vrijwilligers heeft hij veel bijgedragen aan de ontwikkeling van de parochie Sagrada Familia en de oprichting van de stichting ‘Nuestra Casa’.
Jack was geliefd vanwege zijn uitstraling: aanwezig, direct, gastheer zonder poespas, altijd zichzelf.
Dat had te maken met hoe hij in zijn leven en werk stond: geen eigenbelang, altijd kijkend naar de mensen die hulp nodig hadden, of dat in Kinshasa was of in Rotterdam. Zijn theologie werd steeds praktischer en menselijker, omdat het hem te doen was om de humaniteit, het goede leven voor ieder mens. Dat had te maken met zijn onvoorwaardelijke liefde: voor Viki, voor gerechtigheid, voor mensen aan de zelfkant van de maatschappij. Zijn priester-zijn moest daarvoor wijken, en zelfs soms de kerk, de stad, de politiek, de wet….
Jack is een representant geweest van een goede missionaire traditie: helpen waar geen helper is, daar zijn waar je nodig bent, wonen tussen de mensen om wie het gaat, luisteren naar wat hen bezighoudt, van hen leren en liever goed doen dan het evangelie brengen met grote woorden. Daarin heeft hij veel mensen hoop en toekomstperspectief gegeven, mensen vanuit de hele wereld: Congo, China, Latijns-Amerika, Nederland en nog veel meer.
Jack sloot zich aan bij de SP en werd een deel van ons geweten. Hij maakte zich zorgen over de toename van racisme en het aanwijzen van vluchtelingen als zondebok voor maatschappelijke problemen. Om zo de aandacht af te leiden van bezuinigingen, de oneerlijke verdeling van de welvaart, oorlogspolitiek en de gevolgen van klimaatverandering. Jack vond dat onze partij zich hier meer moet laten horen. Hij steunde van harte ons congres-amendement om ‘voorop te lopen in de strijd tegen racisme als noodzakelijk onderdeel van de strijd tegen het kapitalisme...’ Jack wilde ook graag dat de SP mee ging doen aan de landelijke demonstratie tegen racisme 21 maart. Op de dag van zijn begrafenis, nam het partijbestuur het besluit om mee te doen, een mooi afscheidscadeau aan Jack. Dat hoop en perspectief geven; tegen oorlogspolitiek, klimaatchaos en voor een menselijk asielbeleid; consequent ingaan tegen racisme en uitsluiting laten we dat luid en duidelijk blijven uitdragen. Op 21 maart zullen we dat ook doen namens Jack.
Ineke Palm.
(met dank aan Katinka en Alfonso)
Jack SierJacobus Simon Maria Sier
Geboren op 11 juli 1944 te GoirleOverleden op 1 februari 2020 in Rotterdam.
